ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း (သုိ႔မဟုတ္)
အေၾကြေစာခဲ့ရတဲ့ ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္
by Kyaw Gyi AB on Thursday, May 3, 2012 at 7:07pm ·
ေက်ာင္းသားခ်င္းသတ္ျဖတ္မႈမွာ က်ဆုံးခဲ့တဲ့(၃၅)ဦးထဲမွာ ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ၿပီးရင္
ဒုတိယအသက္ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း(ကန္႔ဘလူ)-
အားလုံးက ဘာေၾကာင့္ ၊ သူလိုငယ္ရြယ္သူတစ္ေယာက္ကို
ဘာအညိွဳးေၾကာင့္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းရ ခက္ေလာက္ေအာင္
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ တို ့နဲ ့တန္းတူေဖေဖၚ၀ါရီ (၁၂)ရက္ေန႔မွာ
(၁၅)ေယာက္ထဲက အပါအဝင္ ေခါင္းျဖတ္ခံခဲ့ရသူ –
ေတာတြင္းကိုေရာက္ကထဲက ငွက္ဖ်ားရဲ႕ဒဏ္နဲ႔ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့လို
႔ေနာက္ဆုံးမွ ရင္း(၅)မွာေပးတဲ့ အေျခခံသင္တန္းကို တက္ေရာက္ၿပီးခဲ့သူ –
စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ေပမယ့္ ငွက္ဖ်ားႏွိပ္စက္မႈကမလြတ္ေသးခ်ိန္
(၁၅)ေယာက္ထဲမွာသူတစ္ေယာက္ ပဲေသဒဏ္ဖတ္ခ်ိန္မွာ ေပ်ာ့က်သြားတယ္ ၊ တြဲေခၚခံခဲ့ရသူလို႔ထင္ခံခဲ့ရသူ –
အသက္ငယ္ေပမယ့္ အေစာဆုံး အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ခႏၶာကိုယ္ထြားႀကိဳင္းမႈအရ ခဏခဏအ႐ိုက္ခံ အႏိွပ္ခံရသူ –
သူ႔အေၾကာင္းကို သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္တို႔ရဲ႕ေျပာျပခ်က္ပါ။
ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း (သုိ႔မဟုတ္) အေၾကြေစာခဲ့ရတဲ့ ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္
၄-၈-၁၉၈၈ ရက္ေန႔ မနက္ ေက်ာင္းမတက္ခင္အခ်ိန္မွာေပါ့ မႏၲေလးကေန ျပန္လာကာစ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။ ဒသမတန္း(ေအ)အခန္းမွာ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ခုံတည္း ထိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးကိုဖက္ၿပီး အားမာန္အျပည့္ ခံစားခ်က္အျပည့္ပါတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ေျပာလာတယ္။
သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ေက်ာ္မိုး သူမ်ားေတြဆီမွာ အကုန္လံုး သပိတ္ေမွာက္ေနၾကၿပီ မင္းတို႔ ငါတို႔ကဒီေက်ာင္းမွာအႀကီးဆံုးေက်ာင္းသားေတြဆိုေတာ့တို႔က ဦးေဆာင္ၿပီးႏႈိးေဆာ္ၿပီး လုပ္ၾကမွျဖစ္ မယ္။ တို႔ၿမိဳ႕ တို႔ေက်ာင္းရဲ႕သမုိင္းကိုေတာ့ အရိုင္းခံလို႔မျဖစ္ဘူး
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ ရင္ဖြင့္ေျပာသံကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာေတြနဲ႔ တစ္စိတ္တစ္၀မ္းထဲျဖစ္ေနလို႔ လက္တြဲေဖာ္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္တစ္ေယာက္ ရၿပီဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္သြားမိတယ္။
ေအး ငါလည္းအဲဒါကို စိတ္ကူးေနတာဘဲ ဘယ္သူေတြနဲ႕ တိုင္ပင္လုပ္ကိုင္ရမယ္ဆိုတာ စဥ္းစား ေနတာမင္းနဲ႔ငါနဲ႔ တစ္ခန္းခ်င္းလွည့္ၿပီး လႈံ႕ေဆာ္ၾကတာေပါ့။ ေစာေစာကေတာင္မွ ကိုးတန္းက သန္းတင့္၊ ျမတ္သူႏွင့္ ႏိုင္ႏိုင္ တို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ျဖစ္ေသးတယ္။ သူတို႔လည္းစိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေနၾကတယ္။ရွစ္တန္းကေအာင္သန္း၀င္းတို႔ညီအစ္ကိုရယ္ထြန္းထြန္းထိုက္တို႔ မ်ိဳးထြန္းတို႔အုပ္စုေတြကလည္း တက္ၾကြေနၾကတယ္။ ခုႏွစ္တန္းကကေလးေတြလဲ ဆႏၵေစာေနၾကတယ္။ ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္စုရံုး ေဆြးေႏြးၾကဖို ႔ခုဘဲလွည့္ေျပာရေအာင္
ေအး ေကာင္းတယ္ အခုခ်က္ခ်င္း လွည့္ေျပာတာေကာင္းမယ္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ခန္းခ်င္းလွည့္လည္ၿပီး ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေတာင္ဆည္မွာ စုေ၀းၾကဖို႔ လိုက္လံႏိႈးေဆာ္ခဲ့
ၾကတယ္။ အားလံုးပဲစိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေနၾကေတာ့ ၀မ္းသာအားရစြာနဲ႔ အခန္းကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
ညေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ၊သံုးေယာက္တစ္တြဲအုပ္စုေလးေတြခြဲၿပီး
ေတာင္ဆည္နေဘးကေပါက္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ေနရာေလးမွာစုေ၀းမိၾကတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ေဆာင္ ၾကမယ္ဆိုတာေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕နယ္အေျခခံ ေက်ာင္းသား မ်ားသမဂၢကိုလည္းဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ
့ၾကတယ္။ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္ေတြကေတာ့—
ဥကၠ႒ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
ဒုဥကၠ႒ သန္းတင့္
အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ေအာင္ေက်ာ္မိုး
တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ေအာင္သန္း၀င္း တို႔ျဖစ္ၿပီး
အလုပ္အမႈ႔ေဆာင္ေတြကေတာ့
(၁) ျမတ္သူ (၂) ႏိုင္ႏိုင္ (၃) ေဇာ္မင္းထြန္း (၄) ထြန္းထြန္းထိုက္ (၅) သန္းခိုင္ (၆) သက္ႏိုင္ထြန္း
(၇) ၀င္းခိုင္ထူး (၈) မင္းႏုိင္ (၉) ၀င္းႏိုင္ဦး (၁၀) မ်ိဳးေဇာ္ေအာင္တို႔ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။
ပထမဆံုးေျခလွမ္းအေနနဲ႔ ေက်ာင္သားမ်ားသို႔ ႏိႈးေဆာ္ပန္ၾကားလႊာကို ကိုတင္မိုးလြင္ အကူအညီနဲ႔ ဖေယာင္းေဖာက္လွိမ့္ထုတ္ၿပီး (၅)ရက္နဲ႔ (၆)ရက္ေန႔ေတြမွာ ေက်ာင္၀င္းအႏွံ႕ကပ္ၾကဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၾက တယ္။ တစ္ဆက္တည္း (၇)ရက္ေန႔မွာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသို႔ ႏိႈးေဆာ္ပန္ၾကားလႊာကို လူစည္ကားတဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ ေစ်းထဲမွာျဖန္႔ေ၀ၾကဖို႔ (၈-၈-၈၈)ရက္ေန႔မွာ သပိတ္စတင္ဖို႔ သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။
(၈-၈-၈၈)ေန႔မွာ မနက္ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးခ်ိန္ စတင္စုေ၀းခ်ီတက္ၾကဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ ေပမယ့္ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔ပိတ္ပင္မႈေတြေၾကာင့္ လူစုကြဲသြားခဲ့ၿပီး ညေနေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွ စတင္ဖို႔အစီအစဥ္ေျပာင္းလိုက္ရတယ္။ မနက္ေက်ာင္းဆင္းလို႔ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ့ ေရဒီယိုတစ္နာရီသတင္းမွတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးကိုပိတ္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာခ်က္ထြက္လာတယ္။
အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ေတြ ေက်ာင္း၀င္းထဲ စုေ၀းခဲ့ၾကေပမဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြက ေက်ာင္းပိတ္ၿပီ
ျဖစ္လို႔ေက်ာင္၀င္းထဲမ၀င္ဖို႔နဲ႔မိမိအိမ္မိမိျပန္ၾကဖို႔တိုက္တြန္းခဲ့ၾကတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ေတြက အိမ္မျပန္ဘဲေက်ာင္းသားေတြကိုလွည့္လည္စုစည္းဖို႔လူစုခြဲၿပီးႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။
အစိုးရိမ္ႀကီးတဲ့မိဘေတြက မိမိသားသမီးေတြကို ထြက္ခြင့္မေပးတဲ့အတြက္ အင္အားကစုစည္းမရ ဘဲျဖစ္ေနတယ္။ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးနဲ႔ စတင္ဖို႔ကမသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ညေန(၆)နာရီခြဲမွာ ျပန္လည္စုေ၀းၾကဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီး လုိက္လံႏိႈးေဆာ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ (၆)နာရီခြဲေတာ့ ကုကၠိဳရိပ္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွာေက်ာင္းသားသုံးဆယ္ေလာက္စုစည္းမိတယ္။ ရွိတဲ့အင္အားနဲ႔ဘဲ စတင္ခ်ီတက္ ေၾကြးေၾကာ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ကုကၠဳိရိပ္ေရွ႕မွာစုၿပီးေဘာလုံးကြင္းနဲ႔ေစ်းေရွ႕ကိုပတ္ၿပီးလွည့္လိုက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းလူထုအင္အား ပူးေပါင္းလာမႈနဲ႔ လူ(၂၀၀)ေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္လာတယ္။ ေစ်းနားကေန ၿမိဳ႕ေပၚငါးရပ္ကြက္အကုန္လွည့္ လုိက္ေတာ့ည(၈)နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာအင္အားတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္လာတယ္။ ေရွ႕ကေန ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကို အားမာန္အျပည့္နဲ႔တိုင္ေပးတာကေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းနဲ႔သန္းတင့္တို႔ ေပါ့။
အင္အားမ်ားလာေတာ့ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီဥကၠဌအိမ္ေရွ႕ကိုသြားၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ၾကတယ္။ပရိတ္သတ္ နဲ႔ တက္ၾကြခံစားမႈ႕နဲ႔ဟိန္းထေနတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြေၾကာင့္ လူထုႀကီးေၾကာက္လန္႔သြားေအာင္ ဥကၠဌႀကီးအိမ္ထဲကလုံၿခဳံေရးတာ၀န္က်ေနတဲ့ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ေသနတ္ပစ္ေဖာက္ၿပီးေျခာက္လွန္႔ ခဲ့တယ္။
ပရိတ္သတ္ရဲ႕ေဒါသေပါက္ကြဲမႈေတြေၾကာင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ ျပႆနာျဖစ္မွာစိုးရိမ္ရတဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကဘဲ သပိတ္ကိုရပ္နားၿပီးေနာက္ေန႔နံနက္(၇)နာရီၿမိဳ႕မေဘာလုံးကြင္းထဲမွာ ညီညီညာညာစုေ၀းၾကဖို႔မိမိတို႔ႏွင့္နီးစပ္ရာကိုလည္း ႏႈိးေဆာ္တိုက္တြန္းၾကဖို႔ မွာၾကားလိုက္ရတယ္။ ၉-၈-၈၈ရက္ေန႔နံနက္(၇း၀၀)နာရီ ေဘာလုံးကြင္းမွာပရိသတ္ေလးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္စုေ၀း မိတယ္။ေၾကြးေၾကာ္သံေတြတိုင္ၿပီးတစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွံ႔လွည့္လည္ခဲ့ၾကတယ္။ေန႔လည္(၁၂)နာရီမွာေတာ့ထမင္း စားနားဖို႔ လူစုခြဲၿပီး ေန႔လည္(၂)နာရီမွာ ျပန္စုၾကဖို႔ ေျဖာင့္ျဖတိုက္တြန္းလိုက္ရတယ္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးက ေတာ့ ထမင္းမစားဘဲတစ္ေနကုန္ လွည့္ဖို႔စိတ္အားထက္သန္ေနၾကတာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကဘဲ လုပ္ရမယ့္အလုပ္က ဒီတစ္ရက္တည္းမဟုတ္ေၾကာင္း တစ္ပါတီအာဏာရွင္မျပဳတ္မခ်င္း လုပ္ေဆာင္ၾကရ မွာျဖစ္ေၾကာင္း ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုၾကရတယ္။
ေန႔လည္(၂)နာရီမွာေတာ့ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေပၚကတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြစုစည္းၿပီးကြၽန္ေတာ္ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ အားျဖည့္ပူးေပါင္းေပးခဲ့တယ္။ညေနပိုင္းသပိတ္ သိမ္းၿပီးခ်ိန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕ၿပီး ေနရာ၀င္ယူၾကေတာ့ စိတ္တိုကာ လွံဆြဲၿပီး ထိုးမယ္လုပ္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ကို မနည္းေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ရတယ္ေလ။ အစကေတာ့ဦးေဆာင္ရေကာင္းမွန္းမသိဘဲအရွိန္ရလာေတာ့ မွ ေနရာ၀င္ယူခ်င္တဲ့သူေတြအေပၚထားတဲ့
့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ရဲ႕ မဟုတ္မခံစိတ္ဓါတ္ေပါ့။
စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သပိတ္အဖြဲ႕ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာဆက္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ ဘူးဆိုၿပီးနီးစပ္ရာ ရြာေလးေတြမွာ လူစုခြဲၿပီးေခတၱေရွာင္တိမ္းခိုလႈံခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူသင္ပန္းေတာရြာမွာတစ္အုပ္စုတည္းက်တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းက အဖြဲ႕ကို အႀကံတစ္ခုတင္ျပတယ္။
သူ႔တင္ျပခ်က္ကေတာ့ –
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီရြာမွာအၾကာႀကီးေနလို႔လည္းမျဖစ္ဘူး။ၿမိဳ႕ေပၚကိုျပန္လို႔လည္းမျဖစ္ေသးဘူး။ ျပန္ရင္အဖမ္းခံ ရမွာဘဲ၊ ဒီေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက နယ္စပ္ကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ KIA နယ္ေျမကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္သြားၿပီးခိုလႈံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
ဒါကABSDF ေျမာက္ပိုင္းဆိုတာျဖစ္လာဖို႔အႀကံျပဳထုတ္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းရဲ႕စိတ္ကူးကုိ ေဖာ္ျပေနတာပါဘဲ။ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကေတာ့ မ၀တ ဥကၠဌက ေက်ာင္းသားမိဘေတြကိုေခၚေတြ႕ၿပီး မိမိတို႔သားသမီးေတြကို ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာခံ၀န္ခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးေပးမယ္ဆိုရင္ျပန္လာလို႔ ရတဲ့အေၾကာင္းေျပာပါေလေရာ။ မိဘေတြရဲ႕ေဖ်ာင္းဖ်ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြအိမ္ျပန္ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနပါမယ္ဆိုတဲ ခံ၀န္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ေတြ အစီအရီထိုးခဲ့ၾကရတယ္။
၁၉၈၉ခုႏွစ္မွာေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းျပန္တက္ခဲ့ၾကတယ္။ေက်ာင္းအပ္ရင္း
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဓါတ္ပုံခ်ိတ္ဆြဲထားတာကို ျမင္ၾကရေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ စိတ္မၾကည္မသာျဖစ္ၾကရေတာ့တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္က
တို႔တစ္ေတြ ဒီပုံကိုျဖဳတ္ခိုင္းၾကရမယ္ လို ့
အႀကံျပဳလာလို႔ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ေတြစုၿပီးသား ငွက္ၿခံထဲကအပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ၾကားက ေျမကြက္ေလးမွာလွ်ိဳ႕၀ွက္တိုင္ပင္ခဲ့ၾကတယ္။အားလုံးရဲ႕ဆႏၵနဲ႔
အခ်က္ေလးခ်က္ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ဆီတက္ေရာက္ ေတာင္းဆိုဖို႔သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေလးခ်က္ကေတာ့ –
(၁) ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ေပးရန္
(၂) စာအုပ္ႏွင့္စာေရးကိရိယာလုံေလာက္စြာ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ေအာင္စီစဥ္ေပးရန္
(၃) ေက်ာင္းသား/သူမ်ားအတြက္အိမ္သာႏွင့္ေသးေပါက္ၿခံလုံေလာက္မွ်တေအာင္စီစဥ္ေပးရန္
(၄) ႐ုံးခန္းတြင္းမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဓါတ္ပုံကို ျဖဳတ္ခ်ေပးရန္ဆိုၿပီး
ေက်ာင္းသား(၄၀)ေလာက္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚမိမိေလးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာႀကီးဦးေအးႏွင့္ဦးတင္ျမင့္ တို႔က ေက်ာင္းသားမ်ားမွ ဓါတ္ပုံကို ဇြတ္ျဖဳတ္ခ်လွ်င္ ဒုကၡေရာက္မည္ စိုးရိမ္၍ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးသေဘာမတူဘဲျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ဆရာႀကီးႏွစ္ေယာက္အေ၀းကိုေစလႊတ္ျခင္းခံရလိုက္ရတာေပါ့။ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကမ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ၿပီး မ၀တႏွင့္ အထက္အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ကို အေၾကာင္းၾကားတိုင္တန္း ခဲ့တယ္။
ညေနေက်ာင္းဆင္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုထြန္းၾကည္ဆိုတဲ့ ရဲတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး -
မင္းတို႔ကိုအေရးတႀကီးေျပာစရာေလးရွိလို႔ငါေျပာတယ္ဆိုမေပါက္ၾကားေစနဲ႔စခန္းကိုခယကဥကၠႀကီးဆီ ကေၾကးနန္း၀င္လာတယ္။ ခယကဥကၠႀကီးနဲ႔ ခ႐ိုင္ရဲမင္းႀကီး EMC နဲ႔ေရႊဘိုကထြက္လာခဲ့ၿပီးတဲ့ မင္းတို႔အေရးမွာဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ဒီေန႔ညဘဲဖမ္းဖို႔အမိန္႔ေပးထားတယ္ ဆိုတာေျပာၿပီး ကုတ္ကုတ္ေလးျပန္ထြက္သြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းခ်က္ခ်င္းဘဲ အဖြဲ႕ေတြကိုအစည္းအေ၀းေခၚဖို႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေစ်းေဟာင္း ေတာင္ဘက္က သူငယ္ခ်င္းသန္းခိုင္ရဲ႕ ဦးေလးပိုင္တဲက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးမွာ အစည္းအေ၀းထိုင္ခဲ့ ၾကတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကဘဲ
ဒီေန႔ညဘဲငါတို႔အဖမ္းခံၾကမယ္ဆိုတာေျပာၾကားၿပီးက်န္ရစ္သူေတြ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရမယ့္လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕လိပ္စာေတြကိုေပးၿပီးအိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
ည(၁၂)နာရီေလာက္က်ေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕က ေက်ာင္းသားငါးေယာက္နဲ႔ NLD က ဦးဘေရႊ ကိုပါဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွင္ခံလိုက္တယ္။
အဖမ္းခံရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ –
(၁) ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
(၂) ျမတ္သူ
(၃) ႏိုင္ႏိုင္
(၄) ေအာင္သန္း၀င္း
(၅) ေအာင္ႏိုင္ဦး တို႔ျဖစ္ၿပီး
ေအာင္သန္း၀င္းတို႔ဖခင္ဦးဘေရႊကိုေတာ့ကေလးေတြကို ေျမွာက္ပင့္ေပးတယ္ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔မတရားဖမ္းဆီးခဲ့တာပါ။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ကံေကာင္းလို႔အဖမ္းခံရတဲ့ထဲမပါေပမယ့္(၈၉^၉၀)စာသင္ႏွစ္ အတြက္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ကေနရပ္နားခံလိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားငယ္ေတြကိုလည္း ခံ၀န္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ အလီလီအထိုးခိုင္းၿပီး ၾသ၀ါဒအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးကာ ေက်ာင္းႏွစ္ပတ္ဆီနားခိုင္းလိုက္တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ဇီးကုန္းေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေၾကညာခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္ျဖန္႔ေ၀မႈစုေပါင္းလႈပ္ရွားမႈ ေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားငါးေယာက္ကို တစ္အၾကာမွာလႊတ္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ဦးဘေရႊကိုေတာ့ သုံးလ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ပဲ ဦးဘေရႊခင္ဗ်ာ စိတ္ေဖာက္ၿပီး က်န္းမာေရးဆိုး၀ါးတဲ့ဒဏ္ကို ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ရင္စည္းခံခဲ့ရတာပါ။
ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း အခ်ဳပ္ကလြတ္ၿပီး အျပင္ေရာက္ေတာ့ –
ငါဒီအတိုင္းေတာ့ ၿငိမ္ခံမေနႏိုင္ဘူးကြာ ဒီမွာဘာမွမလုပ္ရတာနဲ႔စာရင္ေတာခိုၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဘဲ လုပ္ေတာ့မယ္ လို႔ဆိုလာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ ၀ိုင္း၀န္းတားျမစ္ေပမယ့္နားမေယာင္ခဲ့ဘူး။ မိုးၫွင္းကေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ KIA နယ္ေျမက ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကိုထြက္ခြာသြား ၾကတယ္။
ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕ေပၚမွ လိုက္ပါသြားသူေတြကေတာ့ –
(၁) ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ဒႆမတန္း
(၂) ျမတ္သူ န၀မတန္း
(၃) ၀င္းႏိုင္ဦး န၀မတန္း
(၄) ၀င္းခိုင္ထူး သတၱမတန္း
(၅) မ်ဳိးေဇာ္ေအာင္ သတၱမတန္း တို႔ပါဘဲ။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႔အစြပ္စြဲခံ ရၿပီးအသတ္ခံလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းၾကားသိခဲ့ရတယ္။ က်န္တဲ့ေလးေယာက္မွာေတာ့အသက္မေသဘဲ ျပန္လာ ႏိုင္ခဲ့လို႔ ၀မ္းသာရေပမယ့္ သူတို႔ကိုျမင္ရတုိင္း ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
မဟုတ္မခံစိတ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၾကရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ရင္း အေၾကြေစာခဲ့ရတဲ့ တစ္ပြင့္ပန္းသူရဲေကာင္းအျဖစ္ အမွတ္တရဂုဏ္ျပဳ ေဖာ္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္။
ေအာင္ေက်ာ္မိုး
ျမတ္သူ တိုက္ပြဲဖမ္းမိ (ဗန္းေမာ္ေထာင္)က်ခဲ့ပါတယ္။
မ်ဳိးေဇာ္ေအာင္ ပါေဂ်ာင္မွာပဲ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး အဖမ္းခံခဲ့ရေပမယ့္ အသတ္မခံခဲ့ရပါဘူး
ဒုတိယအသက္ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း(ကန္႔ဘလူ)-
အားလုံးက ဘာေၾကာင့္ ၊ သူလိုငယ္ရြယ္သူတစ္ေယာက္ကို
ဘာအညိွဳးေၾကာင့္ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းရ ခက္ေလာက္ေအာင္
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ တို ့နဲ ့တန္းတူေဖေဖၚ၀ါရီ (၁၂)ရက္ေန႔မွာ
(၁၅)ေယာက္ထဲက အပါအဝင္ ေခါင္းျဖတ္ခံခဲ့ရသူ –
ေတာတြင္းကိုေရာက္ကထဲက ငွက္ဖ်ားရဲ႕ဒဏ္နဲ႔ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့လို
႔ေနာက္ဆုံးမွ ရင္း(၅)မွာေပးတဲ့ အေျခခံသင္တန္းကို တက္ေရာက္ၿပီးခဲ့သူ –
စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ေပမယ့္ ငွက္ဖ်ားႏွိပ္စက္မႈကမလြတ္ေသးခ်ိန္
(၁၅)ေယာက္ထဲမွာသူတစ္ေယာက္ ပဲေသဒဏ္ဖတ္ခ်ိန္မွာ ေပ်ာ့က်သြားတယ္ ၊ တြဲေခၚခံခဲ့ရသူလို႔ထင္ခံခဲ့ရသူ –
အသက္ငယ္ေပမယ့္ အေစာဆုံး အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ခႏၶာကိုယ္ထြားႀကိဳင္းမႈအရ ခဏခဏအ႐ိုက္ခံ အႏိွပ္ခံရသူ –
သူ႔အေၾကာင္းကို သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္တို႔ရဲ႕ေျပာျပခ်က္ပါ။
ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း (သုိ႔မဟုတ္) အေၾကြေစာခဲ့ရတဲ့ ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္
၄-၈-၁၉၈၈ ရက္ေန႔ မနက္ ေက်ာင္းမတက္ခင္အခ်ိန္မွာေပါ့ မႏၲေလးကေန ျပန္လာကာစ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။ ဒသမတန္း(ေအ)အခန္းမွာ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ခုံတည္း ထိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးကိုဖက္ၿပီး အားမာန္အျပည့္ ခံစားခ်က္အျပည့္ပါတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ေျပာလာတယ္။
သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ေက်ာ္မိုး သူမ်ားေတြဆီမွာ အကုန္လံုး သပိတ္ေမွာက္ေနၾကၿပီ မင္းတို႔ ငါတို႔ကဒီေက်ာင္းမွာအႀကီးဆံုးေက်ာင္းသားေတြဆိုေတာ့တို႔က ဦးေဆာင္ၿပီးႏႈိးေဆာ္ၿပီး လုပ္ၾကမွျဖစ္ မယ္။ တို႔ၿမိဳ႕ တို႔ေက်ာင္းရဲ႕သမုိင္းကိုေတာ့ အရိုင္းခံလို႔မျဖစ္ဘူး
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ ရင္ဖြင့္ေျပာသံကို ၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာေတြနဲ႔ တစ္စိတ္တစ္၀မ္းထဲျဖစ္ေနလို႔ လက္တြဲေဖာ္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္တစ္ေယာက္ ရၿပီဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္သြားမိတယ္။
ေအး ငါလည္းအဲဒါကို စိတ္ကူးေနတာဘဲ ဘယ္သူေတြနဲ႕ တိုင္ပင္လုပ္ကိုင္ရမယ္ဆိုတာ စဥ္းစား ေနတာမင္းနဲ႔ငါနဲ႔ တစ္ခန္းခ်င္းလွည့္ၿပီး လႈံ႕ေဆာ္ၾကတာေပါ့။ ေစာေစာကေတာင္မွ ကိုးတန္းက သန္းတင့္၊ ျမတ္သူႏွင့္ ႏိုင္ႏိုင္ တို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ျဖစ္ေသးတယ္။ သူတို႔လည္းစိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေနၾကတယ္။ရွစ္တန္းကေအာင္သန္း၀င္းတို႔ညီအစ္ကိုရယ္ထြန္းထြန္းထိုက္တို႔ မ်ိဳးထြန္းတို႔အုပ္စုေတြကလည္း တက္ၾကြေနၾကတယ္။ ခုႏွစ္တန္းကကေလးေတြလဲ ဆႏၵေစာေနၾကတယ္။ ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္စုရံုး ေဆြးေႏြးၾကဖို ႔ခုဘဲလွည့္ေျပာရေအာင္
ေအး ေကာင္းတယ္ အခုခ်က္ခ်င္း လွည့္ေျပာတာေကာင္းမယ္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ခန္းခ်င္းလွည့္လည္ၿပီး ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေတာင္ဆည္မွာ စုေ၀းၾကဖို႔ လိုက္လံႏိႈးေဆာ္ခဲ့
ၾကတယ္။ အားလံုးပဲစိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေနၾကေတာ့ ၀မ္းသာအားရစြာနဲ႔ အခန္းကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
ညေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ၊သံုးေယာက္တစ္တြဲအုပ္စုေလးေတြခြဲၿပီး
ေတာင္ဆည္နေဘးကေပါက္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ေနရာေလးမွာစုေ၀းမိၾကတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ေဆာင္ ၾကမယ္ဆိုတာေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕နယ္အေျခခံ ေက်ာင္းသား မ်ားသမဂၢကိုလည္းဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ
့ၾကတယ္။ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္ေတြကေတာ့—
ဥကၠ႒ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
ဒုဥကၠ႒ သန္းတင့္
အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ေအာင္ေက်ာ္မိုး
တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ေအာင္သန္း၀င္း တို႔ျဖစ္ၿပီး
အလုပ္အမႈ႔ေဆာင္ေတြကေတာ့
(၁) ျမတ္သူ (၂) ႏိုင္ႏိုင္ (၃) ေဇာ္မင္းထြန္း (၄) ထြန္းထြန္းထိုက္ (၅) သန္းခိုင္ (၆) သက္ႏိုင္ထြန္း
(၇) ၀င္းခိုင္ထူး (၈) မင္းႏုိင္ (၉) ၀င္းႏိုင္ဦး (၁၀) မ်ိဳးေဇာ္ေအာင္တို႔ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။
ပထမဆံုးေျခလွမ္းအေနနဲ႔ ေက်ာင္သားမ်ားသို႔ ႏိႈးေဆာ္ပန္ၾကားလႊာကို ကိုတင္မိုးလြင္ အကူအညီနဲ႔ ဖေယာင္းေဖာက္လွိမ့္ထုတ္ၿပီး (၅)ရက္နဲ႔ (၆)ရက္ေန႔ေတြမွာ ေက်ာင္၀င္းအႏွံ႕ကပ္ၾကဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၾက တယ္။ တစ္ဆက္တည္း (၇)ရက္ေန႔မွာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသို႔ ႏိႈးေဆာ္ပန္ၾကားလႊာကို လူစည္ကားတဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ ေစ်းထဲမွာျဖန္႔ေ၀ၾကဖို႔ (၈-၈-၈၈)ရက္ေန႔မွာ သပိတ္စတင္ဖို႔ သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။
(၈-၈-၈၈)ေန႔မွာ မနက္ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးခ်ိန္ စတင္စုေ၀းခ်ီတက္ၾကဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ ေပမယ့္ဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔ပိတ္ပင္မႈေတြေၾကာင့္ လူစုကြဲသြားခဲ့ၿပီး ညေနေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွ စတင္ဖို႔အစီအစဥ္ေျပာင္းလိုက္ရတယ္။ မနက္ေက်ာင္းဆင္းလို႔ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ့ ေရဒီယိုတစ္နာရီသတင္းမွတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုးကိုပိတ္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာခ်က္ထြက္လာတယ္။
အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ေတြ ေက်ာင္း၀င္းထဲ စုေ၀းခဲ့ၾကေပမဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြက ေက်ာင္းပိတ္ၿပီ
ျဖစ္လို႔ေက်ာင္၀င္းထဲမ၀င္ဖို႔နဲ႔မိမိအိမ္မိမိျပန္ၾကဖို႔တိုက္တြန္းခဲ့ၾကတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ေတြက အိမ္မျပန္ဘဲေက်ာင္းသားေတြကိုလွည့္လည္စုစည္းဖို႔လူစုခြဲၿပီးႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။
အစိုးရိမ္ႀကီးတဲ့မိဘေတြက မိမိသားသမီးေတြကို ထြက္ခြင့္မေပးတဲ့အတြက္ အင္အားကစုစည္းမရ ဘဲျဖစ္ေနတယ္။ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးနဲ႔ စတင္ဖို႔ကမသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ညေန(၆)နာရီခြဲမွာ ျပန္လည္စုေ၀းၾကဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီး လုိက္လံႏိႈးေဆာ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ (၆)နာရီခြဲေတာ့ ကုကၠိဳရိပ္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕မွာေက်ာင္းသားသုံးဆယ္ေလာက္စုစည္းမိတယ္။ ရွိတဲ့အင္အားနဲ႔ဘဲ စတင္ခ်ီတက္ ေၾကြးေၾကာ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ကုကၠဳိရိပ္ေရွ႕မွာစုၿပီးေဘာလုံးကြင္းနဲ႔ေစ်းေရွ႕ကိုပတ္ၿပီးလွည့္လိုက္ေတာ့တျဖည္းျဖည္းလူထုအင္အား ပူးေပါင္းလာမႈနဲ႔ လူ(၂၀၀)ေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္လာတယ္။ ေစ်းနားကေန ၿမိဳ႕ေပၚငါးရပ္ကြက္အကုန္လွည့္ လုိက္ေတာ့ည(၈)နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာအင္အားတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ျဖစ္လာတယ္။ ေရွ႕ကေန ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကို အားမာန္အျပည့္နဲ႔တိုင္ေပးတာကေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းနဲ႔သန္းတင့္တို႔ ေပါ့။
အင္အားမ်ားလာေတာ့ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီဥကၠဌအိမ္ေရွ႕ကိုသြားၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ၾကတယ္။ပရိတ္သတ္ နဲ႔ တက္ၾကြခံစားမႈ႕နဲ႔ဟိန္းထေနတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြေၾကာင့္ လူထုႀကီးေၾကာက္လန္႔သြားေအာင္ ဥကၠဌႀကီးအိမ္ထဲကလုံၿခဳံေရးတာ၀န္က်ေနတဲ့ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ေသနတ္ပစ္ေဖာက္ၿပီးေျခာက္လွန္႔ ခဲ့တယ္။
ပရိတ္သတ္ရဲ႕ေဒါသေပါက္ကြဲမႈေတြေၾကာင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ ျပႆနာျဖစ္မွာစိုးရိမ္ရတဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကဘဲ သပိတ္ကိုရပ္နားၿပီးေနာက္ေန႔နံနက္(၇)နာရီၿမိဳ႕မေဘာလုံးကြင္းထဲမွာ ညီညီညာညာစုေ၀းၾကဖို႔မိမိတို႔ႏွင့္နီးစပ္ရာကိုလည္း ႏႈိးေဆာ္တိုက္တြန္းၾကဖို႔ မွာၾကားလိုက္ရတယ္။ ၉-၈-၈၈ရက္ေန႔နံနက္(၇း၀၀)နာရီ ေဘာလုံးကြင္းမွာပရိသတ္ေလးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္စုေ၀း မိတယ္။ေၾကြးေၾကာ္သံေတြတိုင္ၿပီးတစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွံ႔လွည့္လည္ခဲ့ၾကတယ္။ေန႔လည္(၁၂)နာရီမွာေတာ့ထမင္း စားနားဖို႔ လူစုခြဲၿပီး ေန႔လည္(၂)နာရီမွာ ျပန္စုၾကဖို႔ ေျဖာင့္ျဖတိုက္တြန္းလိုက္ရတယ္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးက ေတာ့ ထမင္းမစားဘဲတစ္ေနကုန္ လွည့္ဖို႔စိတ္အားထက္သန္ေနၾကတာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကဘဲ လုပ္ရမယ့္အလုပ္က ဒီတစ္ရက္တည္းမဟုတ္ေၾကာင္း တစ္ပါတီအာဏာရွင္မျပဳတ္မခ်င္း လုပ္ေဆာင္ၾကရ မွာျဖစ္ေၾကာင္း ႏွစ္သိမ့္ေျပာဆိုၾကရတယ္။
ေန႔လည္(၂)နာရီမွာေတာ့ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေပၚကတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြစုစည္းၿပီးကြၽန္ေတာ္ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ အားျဖည့္ပူးေပါင္းေပးခဲ့တယ္။ညေနပိုင္းသပိတ္ သိမ္းၿပီးခ်ိန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕ၿပီး ေနရာ၀င္ယူၾကေတာ့ စိတ္တိုကာ လွံဆြဲၿပီး ထိုးမယ္လုပ္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ကို မနည္းေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ရတယ္ေလ။ အစကေတာ့ဦးေဆာင္ရေကာင္းမွန္းမသိဘဲအရွိန္ရလာေတာ့ မွ ေနရာ၀င္ယူခ်င္တဲ့သူေတြအေပၚထားတဲ့
့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ရဲ႕ မဟုတ္မခံစိတ္ဓါတ္ေပါ့။
စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သပိတ္အဖြဲ႕ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာဆက္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ ဘူးဆိုၿပီးနီးစပ္ရာ ရြာေလးေတြမွာ လူစုခြဲၿပီးေခတၱေရွာင္တိမ္းခိုလႈံခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူသင္ပန္းေတာရြာမွာတစ္အုပ္စုတည္းက်တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းက အဖြဲ႕ကို အႀကံတစ္ခုတင္ျပတယ္။
သူ႔တင္ျပခ်က္ကေတာ့ –
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီရြာမွာအၾကာႀကီးေနလို႔လည္းမျဖစ္ဘူး။ၿမိဳ႕ေပၚကိုျပန္လို႔လည္းမျဖစ္ေသးဘူး။ ျပန္ရင္အဖမ္းခံ ရမွာဘဲ၊ ဒီေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက နယ္စပ္ကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ KIA နယ္ေျမကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္သြားၿပီးခိုလႈံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
ဒါကABSDF ေျမာက္ပိုင္းဆိုတာျဖစ္လာဖို႔အႀကံျပဳထုတ္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းရဲ႕စိတ္ကူးကုိ ေဖာ္ျပေနတာပါဘဲ။ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကေတာ့ မ၀တ ဥကၠဌက ေက်ာင္းသားမိဘေတြကိုေခၚေတြ႕ၿပီး မိမိတို႔သားသမီးေတြကို ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာခံ၀န္ခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးေပးမယ္ဆိုရင္ျပန္လာလို႔ ရတဲ့အေၾကာင္းေျပာပါေလေရာ။ မိဘေတြရဲ႕ေဖ်ာင္းဖ်ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြအိမ္ျပန္ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနပါမယ္ဆိုတဲ ခံ၀န္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ေတြ အစီအရီထိုးခဲ့ၾကရတယ္။
၁၉၈၉ခုႏွစ္မွာေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းျပန္တက္ခဲ့ၾကတယ္။ေက်ာင္းအပ္ရင္း
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဓါတ္ပုံခ်ိတ္ဆြဲထားတာကို ျမင္ၾကရေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ စိတ္မၾကည္မသာျဖစ္ၾကရေတာ့တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္က
တို႔တစ္ေတြ ဒီပုံကိုျဖဳတ္ခိုင္းၾကရမယ္ လို ့
အႀကံျပဳလာလို႔ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ေတြစုၿပီးသား ငွက္ၿခံထဲကအပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ၾကားက ေျမကြက္ေလးမွာလွ်ိဳ႕၀ွက္တိုင္ပင္ခဲ့ၾကတယ္။အားလုံးရဲ႕ဆႏၵနဲ႔
အခ်က္ေလးခ်က္ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ဆီတက္ေရာက္ ေတာင္းဆိုဖို႔သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေလးခ်က္ကေတာ့ –
(၁) ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ေပးရန္
(၂) စာအုပ္ႏွင့္စာေရးကိရိယာလုံေလာက္စြာ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ေအာင္စီစဥ္ေပးရန္
(၃) ေက်ာင္းသား/သူမ်ားအတြက္အိမ္သာႏွင့္ေသးေပါက္ၿခံလုံေလာက္မွ်တေအာင္စီစဥ္ေပးရန္
(၄) ႐ုံးခန္းတြင္းမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဓါတ္ပုံကို ျဖဳတ္ခ်ေပးရန္ဆိုၿပီး
ေက်ာင္းသား(၄၀)ေလာက္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚမိမိေလးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာႀကီးဦးေအးႏွင့္ဦးတင္ျမင့္ တို႔က ေက်ာင္းသားမ်ားမွ ဓါတ္ပုံကို ဇြတ္ျဖဳတ္ခ်လွ်င္ ဒုကၡေရာက္မည္ စိုးရိမ္၍ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးသေဘာမတူဘဲျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ဆရာႀကီးႏွစ္ေယာက္အေ၀းကိုေစလႊတ္ျခင္းခံရလိုက္ရတာေပါ့။ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကမ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ၿပီး မ၀တႏွင့္ အထက္အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ကို အေၾကာင္းၾကားတိုင္တန္း ခဲ့တယ္။
ညေနေက်ာင္းဆင္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုထြန္းၾကည္ဆိုတဲ့ ရဲတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး -
မင္းတို႔ကိုအေရးတႀကီးေျပာစရာေလးရွိလို႔ငါေျပာတယ္ဆိုမေပါက္ၾကားေစနဲ႔စခန္းကိုခယကဥကၠႀကီးဆီ ကေၾကးနန္း၀င္လာတယ္။ ခယကဥကၠႀကီးနဲ႔ ခ႐ိုင္ရဲမင္းႀကီး EMC နဲ႔ေရႊဘိုကထြက္လာခဲ့ၿပီးတဲ့ မင္းတို႔အေရးမွာဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ဒီေန႔ညဘဲဖမ္းဖို႔အမိန္႔ေပးထားတယ္ ဆိုတာေျပာၿပီး ကုတ္ကုတ္ေလးျပန္ထြက္သြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းခ်က္ခ်င္းဘဲ အဖြဲ႕ေတြကိုအစည္းအေ၀းေခၚဖို႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေစ်းေဟာင္း ေတာင္ဘက္က သူငယ္ခ်င္းသန္းခိုင္ရဲ႕ ဦးေလးပိုင္တဲက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးမွာ အစည္းအေ၀းထိုင္ခဲ့ ၾကတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကဘဲ
ဒီေန႔ညဘဲငါတို႔အဖမ္းခံၾကမယ္ဆိုတာေျပာၾကားၿပီးက်န္ရစ္သူေတြ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရမယ့္လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕လိပ္စာေတြကိုေပးၿပီးအိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
ည(၁၂)နာရီေလာက္က်ေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕က ေက်ာင္းသားငါးေယာက္နဲ႔ NLD က ဦးဘေရႊ ကိုပါဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွင္ခံလိုက္တယ္။
အဖမ္းခံရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ –
(၁) ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
(၂) ျမတ္သူ
(၃) ႏိုင္ႏိုင္
(၄) ေအာင္သန္း၀င္း
(၅) ေအာင္ႏိုင္ဦး တို႔ျဖစ္ၿပီး
ေအာင္သန္း၀င္းတို႔ဖခင္ဦးဘေရႊကိုေတာ့ကေလးေတြကို ေျမွာက္ပင့္ေပးတယ္ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔မတရားဖမ္းဆီးခဲ့တာပါ။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ကံေကာင္းလို႔အဖမ္းခံရတဲ့ထဲမပါေပမယ့္(၈၉^၉၀)စာသင္ႏွစ္ အတြက္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ကေနရပ္နားခံလိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားငယ္ေတြကိုလည္း ခံ၀န္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ အလီလီအထိုးခိုင္းၿပီး ၾသ၀ါဒအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးကာ ေက်ာင္းႏွစ္ပတ္ဆီနားခိုင္းလိုက္တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ဇီးကုန္းေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေၾကညာခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္ျဖန္႔ေ၀မႈစုေပါင္းလႈပ္ရွားမႈ ေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားငါးေယာက္ကို တစ္အၾကာမွာလႊတ္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ဦးဘေရႊကိုေတာ့ သုံးလ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီစိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ပဲ ဦးဘေရႊခင္ဗ်ာ စိတ္ေဖာက္ၿပီး က်န္းမာေရးဆိုး၀ါးတဲ့ဒဏ္ကို ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ရင္စည္းခံခဲ့ရတာပါ။
ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း အခ်ဳပ္ကလြတ္ၿပီး အျပင္ေရာက္ေတာ့ –
ငါဒီအတိုင္းေတာ့ ၿငိမ္ခံမေနႏိုင္ဘူးကြာ ဒီမွာဘာမွမလုပ္ရတာနဲ႔စာရင္ေတာခိုၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဘဲ လုပ္ေတာ့မယ္ လို႔ဆိုလာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ ၀ိုင္း၀န္းတားျမစ္ေပမယ့္နားမေယာင္ခဲ့ဘူး။ မိုးၫွင္းကေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ KIA နယ္ေျမက ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကိုထြက္ခြာသြား ၾကတယ္။
ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕ေပၚမွ လိုက္ပါသြားသူေတြကေတာ့ –
(၁) ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ဒႆမတန္း
(၂) ျမတ္သူ န၀မတန္း
(၃) ၀င္းႏိုင္ဦး န၀မတန္း
(၄) ၀င္းခိုင္ထူး သတၱမတန္း
(၅) မ်ဳိးေဇာ္ေအာင္ သတၱမတန္း တို႔ပါဘဲ။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႔အစြပ္စြဲခံ ရၿပီးအသတ္ခံလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းၾကားသိခဲ့ရတယ္။ က်န္တဲ့ေလးေယာက္မွာေတာ့အသက္မေသဘဲ ျပန္လာ ႏိုင္ခဲ့လို႔ ၀မ္းသာရေပမယ့္ သူတို႔ကိုျမင္ရတုိင္း ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
မဟုတ္မခံစိတ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၾကရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ရင္း အေၾကြေစာခဲ့ရတဲ့ တစ္ပြင့္ပန္းသူရဲေကာင္းအျဖစ္ အမွတ္တရဂုဏ္ျပဳ ေဖာ္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္။
ေအာင္ေက်ာ္မိုး
ျမတ္သူ တိုက္ပြဲဖမ္းမိ (ဗန္းေမာ္ေထာင္)က်ခဲ့ပါတယ္။
မ်ဳိးေဇာ္ေအာင္ ပါေဂ်ာင္မွာပဲ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး အဖမ္းခံခဲ့ရေပမယ့္ အသတ္မခံခဲ့ရပါဘူး
- 41 shares
Kyawnaing Oo ေတာ္လွန္ေရးမွာစြပ္စဲြမႈမ်ားစြာနဲ႔တိုက္ပဲြ၀င္ရင္းက်ဆံ ုးသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ ဘ၀သရုပ္မွန္ကိုေရးသားေဖၚထုတ ္ေပးရင္းအဖ်က္အေမွာင့္မ်ားက ္ုႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္း မွ၀ိုင္း၀န္းဖယ္ရွားေပးပါလိ ု႔ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္ May 3 at 7:27pm · · 9
Thiha Kyaw After reading this , it is more clear Kyaw Kyaw Min and Myo Zaw Aung are not spies.It is impossible,by anyway they are spies.Thanks for this article and keep on post like this.I wanna know where and how is Win Khaing Htoo,we called him Dein Daung.May 3 at 8:13pm · · 5
Kyaw Gyi AB စာဝတီး ေကာင္းတံုတိုက္ပြဲ တံုးက ဒီတစ္ခါမွ ဒိန္းေဒါင္တို ့ မေသရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေသေတာ့ဘူးလို ့ သူေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ ၊က်န္းက်န္းမာမာပါဗ်ာ ။မိန္းမမရေသးပါ၊အလုပ္ နဲ ့ ကန္ ့ဘလူ ကေနအေဝး ေရာက္ေနပါတယ္။May 3 at 8:26pm · · 6-
ဘရာဇီး ငွက္ရိုး ကိုညီေက်ာ္ ျဖစ္နုိင္ရင္ ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာ လိုင္စင္ေတာင္ ပါေဂ်ာင္စခန္းကို ညႊန္ေပးပါဦး... အဲ့မွာ အခုျမင္ရတဲ့ ပံုမ်ိဳး တင္ထားခ်င္လို႔ပါ...May 4 at 12:41pm · · 1
Flygon Thapyay ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ... ဂူဂယ္ အပ္ ကေန ႀကည့္ရင္ ပါေခ်ာင္ စခန္း ရိွေနေသးလား အေပၚက အာဆံ ကုန္းေရာ ရိွေနေသးလား မသိဘူးေနာ္...
Ko MoeJee ၁၀တန္းေက်ာင္းသား၊ ၉တန္းေက်ာင္းသား၊ ၇တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြက ေထာက္လွမ္းေရးေတြလားဗ်ာ။May 4 at 3:05pm · · 1- Kyaw Gyi AB ကိုငွက္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီးၿပီ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲေနတယ္။ဗန္
းေမာ္ခရိုင္ (ပတာလင္) ရွာရတာနဲနဲခက္တယ္၊FEB12 အႏွစ္(၂၀) ပြဲ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ပံု ေနာက္ခံ ဂူဂဲ ပံုမွာ ၾကယ္နီ (၂)ခုျပထားတယ္။ ေနရာသိယံုေပါ့။ May 5 at 1:11am · · 1 - ဘရာဇီး ငွက္ရိုး က်ေနာ္ ဆမားအထိပဲ ေရာက္တယ္... တရုတ္ျပည္ထဲမွာလား ဗမာျပည္ထဲမွာလား ေသခ်ာ မခြဲျခား တတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္... တအားေတာ့ ေျပာင္းလဲ သြားပါျပီ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရ အျဖစ္တင္ထား လိုက္ခ်င္တယ္...May 5 at 1:56am · · 1
- Kyaw Gyi AB ဆမား က အနီးဆံုးၿမိဳ ့(တရုတ္ျပည္) အထက္ဖက္ကို ေတာင္ေပၚလမ္း အတိုင္း ဆက္တက္ပါ၊ ရြာတစ္ရြာေတြ ့မယ္(ရွားေဟာ့ပါ၊တရုတ္ျပည္)
၊ ၿပီးရင္ လိုင္စင္ (အေဆာက္အဦးေကာင္းတယ္၊အမိုး ျပာေတြနဲ ့)အထက္ဖက္က new camp (အေဆာက္အဦးပိုမ်ားတယ္) ဘယ္ဖက္ ပါေဂ်ာင္ (အေဆာက္အဦး နဲတယ္၊လမ္းထင္၇ွားတယ္) အဲဒါ ေက်ာင္းသားတပ္ေနရာပါ၊ May 5 at 2:41am · · 1
No comments:
Post a Comment