ABSDF ေက်ာင္းသူရဲေမေဟာင္း နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီး(၁၆)
by May Thingyan Hein on Thursday, December 13, 2012 at 8:15pm ·
အပိုင္း(၁၆)
၁၉၉၂ ခုႏွစ္မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ က်မတုိ႕ ေထာင္ေတြထဲက ေနၿပီးေတာ႕လည္း လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီ၊ က်မတုိ႕ရဲ႕ မိဘေတြကလည္း ျပန္သြားၿပီ၊
က်မနဲ႕ ဘိုဘို ကိိုေတာ့ဆက္ၿပီးေတာ႕ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရးမွာပဲ တာ၀န္ေပးထားလုိ႕ ဆက္လုပ္ေနရတယ္။ က်မတို႕ ၇ ဦးအျပင္ မ်ဳိးဝင္းအမိန္႕နဲ႕ လႊတ္ေပးလုိက္တဲ႕ ၂ ဦး ဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း ၉ ဦးေပါ႕။
အဲဒီ ၉ ဦးရဲ႕ အမည္ေတြကေတာ႕ က်မရယ္၊ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး(ကိုေၾကာင္)၊ကိုရဲလင္း၊ ကိုညီညီ(စမား) ၊ ကိုညီညီေအာင္(ဒိုဇာ) ၊ ၀ဏေဇာ္၊ ဘိုဘို၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (ခို) ၊ ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း ( မိုးၾကီး) တို႕ပါပဲ။ဆိုေတာ့ က်မတို႕ အဲဒီ ၉ ဦးကိုေတာ႕ ရဲေဘာ္အေနနဲ႕ျပန္ထားေပးတယ္၊
အေမတို႕ျပန္သြားျပီးေတာ့ မၾကာဘူး ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ၁၉ ရက္မွာဘဲ ဒီ က်မရဲ႕အသက္ ေဘးကိုစိုးရိမ္လို႕ ဆိုျပီး အကိုေတာ္တဲ့ ပီထြန္း က ABSDF ဗဟို ေတာင္ပိုင္း ဥကၠဌ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ နဲ႕အတူ ABSDF-NB ကို လာခဲ႕တယ္။
က်မေမေမလာတုန္းကလဲ KIO အေထြေထြအေရးမႈးဦးေဇာင္းဂရား(ယခုKIO ဥကၠဌ) နဲ႕ေတြ႕ဆံုျပီးက်မတို႕အားလံုးရဲ႕လြတ္ေျမာက္္ေရးအတြက္ အကူအ ညီေတာင္းခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းကလည္းဦးေဇာင္းဂရားကက်ေနာ္တို႕ေတာ္ လွန္ေရးသက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာဒီေလာက္ မ်ားတဲ့ေထာက္လွမ္းေရး တခါမွ မရရွိခဲ့ပါဘူးလို႕ေမေမ့ ေမးခြန္းကိုေျဖခဲ့ပါတယ္။ ခုဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ လဲ အိႏၵယဘက္ခရီးထြက္ခြာေနပါတယ္။ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ဟာ က်ေနာ္တို႕နဲ႕မဟာမိတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဝင္ေရာက္ စြက္ဘက္လို႕ မရႏိုင္ဘူးေပါ့၊အကူအညီလိုရင္ေတာ့ေပး နိုင္တယ္ေပါ့ေနာ္ ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ျပန္လာရင္ အသိေပးလိုက္ပါ့မဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္ ။
အခုလဲ ပီထြန္းက က်မ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ KIO/ KIA တို႕ႏွင့္ ထပ္ေျပာေပးမယ္လို႕ မွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပီထြန္း ရက္အနည္းငယ္ပဲ ေနျပီးျပန္သြားပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္အခါေတြမွာ ေထာင္ထဲမွာ ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦး က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ က်မတို႕ပထမအသုတ္ကမိဘေတြနဲ႕အတူ မလိုက္သြားၾကရဘဲနဲ႕ AB-NB မွာဘဲ ေသာင္တင္ေနၾကရေတာ့ ေထာင္အတြင္းက်န္ရွိေနတဲ့ ၅၅ ဦးအေနနဲ႕က ဘယ္မွာလာျပီး ခိုင္လံုတဲ့အသက္အာမခံ ခ်က္ရွိမွာလဲ ဆိုတာ သူတို႕ေတြအားလံုးေတြး မိၾကမွာေပါ့။
က်မတို႕အေနနဲ႕လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ အာမခံခ်က္မေပးႏိုင္ တာအမွန္ပါေလ။ေ ထာင္အတြင္းက်န္ရွိေနတဲ့ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တတပ္လံုးရဲ႕ အလုပ္ေတြလုပ္ေပးေနရတာေပါ့။
ေမလ ပိုင္းအတြင္းကရက္တစ္ရက္မွာ က်မတို႕ရဲေမေဆာင္ကို ကိုျမင့္သိန္းနဲ႕ ကိုစိုးေလးတို႕အဖြဲ႕ အလုပ္လာလုပ္ေပးၾကပါတယ္။ ေထာင္တြင္းမွ ေက်ာင္းသား မ်ား ရဲေမေဆာင္မွာအလုပ္လာလုပ္တိုင္း က်မအေဝး ကိုေရွာင္ထြက္သြားေန ၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီေန႕ကတပ္စုမႈးမာမာထြန္း(ဂ်ဴဂ်ဴး) က မငယ္သူ တို႕ကိုထမင္းသြားေကြ်းလိုက္ပါလို႕ေျပာပါတယ္။ က်မကလဲ ျဖစ္ပါ့မလား ဂ်ဴဂ်ဴးေရ … ေတာ္ၾကာမေကာင္းဘူးေလ … ငါလဲအခုမွေထာင္ကထြက္တာ လို႕ေျပာေတာ့ သူက ရတယ္ သြားေကြ်းလိုက္ပါ လို႕ဆိုတာနဲ႕က်မလဲ သြားလိုက္ ပါတယ္။
က်မကိုလဲ သူတို႕ ( စိုးေလးနဲ႕ျမင့္သိန္း) ကေတြ႕ေရာ ေဘးဘီၾကည့္ျပီး သြက္သြက္ေလးေျပာလိုက္တာကေတာ့ .. “ မငယ္ ..က်ေနာ္တို႕ႏႈတ္ ဆက္တယ္ေနာ္ “ တဲ့ ။လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ႕တဲ႕ သူေတြကိုလ ည္း အပါေခၚသြားမွာ။ လုပ္ေပါ႕။ က်မလဲ မင္းတို႕လုပ္စရာရွိတာသာ လုပ္သြား ပါေတာ့ .. ငါတို႕ကိုမငဲ့နဲ႕ေတာ့ ..လို႕ျပန္ေျပာျပီး ျမန္ျမန္ အေဆာင္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္။
အဲလိုေျပာလိုက္ရေပမဲ႕ ရင္တအားခုန္လာတယ္။ တစံုတရာခ်ဳိ႕ယြင္း မွားယြင္းခဲ့ရင္ သူတို႕တေတြ အားလံုး အေသဆိုးနဲ႕ေသၾကရမွာကိုသိေနတယ္ေလ။
သူတို႕လဲေနမထူး ရွင္မထူး အေျခအေန မဟုတ္လား။ ေထာင္ကုန္းေဘးနားမွာ ေထာင္သားေတြကိုတူးခိုင္းထားတဲ့ ေျမက်င္းအၾကီးၾကီးက ဘာအတြက္လဲ။စဥ္းစားေနၾကတာေပါ့။
ဒီေတာ့ဘာလုပ္မလဲ။ေသရင္ေျမၾကီး ရွင္ရင္ေရႊထီးေပါ့။ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။
တဘက္ကျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။သူတို႕ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားရင္ က်န္ခဲ့တဲ့က်မတို႕ (ရ) ေယာက္ဘယ္လိုစခန္း ဘယ္လိုအေျခအေန ေရာက္မလဲ ..လို႕ေပါ့ေလ ။
ဘုရားတမိတယ္။ရင္ေတြခုန္လာတယ္ေလ ။က်မတို႕ အသတ္ခံရ မွာ ။ သတ္မွာ ။မတတ္ႏိုင္ဘူး က်မတုိ႕ ၉ ဦးနဲ႕ ၅၅ ေယာက္လဲၾကတာေပါ႕လို႕။ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေလ က်မတုိ႕ အမ်ားကိုပဲ ၾကည္႔ရမယ္ေလ။တကယ္ေတာ႕ သူတုိ႕ ေျပးလို႕ လြတ္သြားရင္လည္း ၉ ဦးနဲ႕ ၅၅ ဦးလဲရတာ တန္တယ္လို႕ က်မ အဲလိုပဲ တြက္ေတာ႕တယ္။
ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ။ အနည္းနဲ႕ အမ်ား ၊ေတြးၾကည့္ေပါ့။အမ်ားစုစံစား ဖို႕အနည္းစု ခံစားလိုက္ယံုေပါ့။ ဟန္မပ်က္ေအာင္ေနတယ္။ သန္းေဇာ္တို႕နားမွာဘဲ အျမဲအ ခ်ိန္လိုက္ျဖဳန္းေနလိုက္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕အစီအစဥ္ေတြ အစဥ္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစ ညတိုင္းဆုေတာင္းမိတယ္ ။ ေထာင္ထဲမွာ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္က်န္ေနေသးတယ္ေလ။ နန္းေစာနဲ႕ တူးတူးနဲ႕ ေလ ။ သူတုိ႕ ေျပးေတာ႕မယ္ဆိုတာ သိထားေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွလည္း ေနလို႕မရဘူး စိတ္လႈပ္ရွားတယ္၊ ကိုရဲတို႕ ဘာတို႕နဲ႕လည္း သြားမေတြ႕ဘူး၊
သိပ္မၾကာဘူး။၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၁ ရက္ေပါ့ေနာ ။ ည ၾကီးမွာ အိပ္ေနတုန္း ဆူညံ အသံေတြ ၾကားရတယ္။ ေအာ္ဟစ္သံေတြေရာေပါ႕ အဲဒါနဲ႕ က်မ သိလိုက္ၿပီ သူတုိ႕ ေျပးၿပီလို႕ အဲဒီမွာ ..က်မက တပ္စုမွဴး ဂ်ဴးဂ်ဴး(မာမာထြန္း) ကို အသံေပးလိုက္တယ္၊ ငါဒီမွာရွိေနတယ္ေနာလို႕ အသံေပးလိုက္ေတာ႕ သူက ရတယ္ ေပါ့ေနာ္ ။
တတပ္လံုး မီးေတြ လင္းလာတယ္။ သိလိုက္ျပီ၊ေသခ်ာျပီ။ သြားျပီ။ ငါတို႕ေတြေတာ့ခံစားရပါျပီေပါ့ေနာ္ ။ဂ်ဴဂ်ဴး က်မနားေရာက္လာျပီး မငယ္ေက်ာ္ထင္ဦးလာေခၚေနတယ္တဲ့။
ဘုရား တရားမွတ္ျပီး ေက်ာ္ထင္ဦးေခၚရာလိုက္သြားတယ္။ျပီးဘိုဘို ၊ ဝဏၰတို႕ကိုဝင္ေခၚတယ္။ ဘုရားစာေတြ တခ်ိန္လံုးရြတ္ေတာ့တာပဲ။
က်မတုိ႕ကို ေက်ာင္းသား IO ရုံးထဲေခၚသြားတယ္။ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္(ခို) နဲ႕ ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း(မိုးၾကီး)မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ထိုင္ေနတာေတြ႕ရၿပီး ခဏေနေတာ့ ကိုရဲတို႕ ကိုညီနဲ႕ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး၊ ညီညီေအာင္ အားလံုးစိုးရိမ္တဲ့ မ်က္ႏွာအထင္းသားေတြနဲ႕ ေရာက္လာၾကတယ္ ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မ်ဳိးဝင္းမရွိဘူး။ေရွ႕တန္းမွာေနာက္တန္းမွာကေနာက္တန္းမႈးအေနနဲ႕သိုက္ထြန္းဦး ထင္တာပဲ ။ေနာက္ေအာင္ႏိုင္ ေခၚ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ၊သံေခ်ာင္း ရွိေနတယ္။
အားလံုးအလုပ္ရႈပ္ေနၾကတယ္။က်မတို႕အားလံုးကေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ေပါ့ေနာ ၊ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႕ က်မတို႕အားလံုးမွာ တူညီေသာ အေတြး ေတြေပါ့။ က်မတို႕ရဲ႕ေရွ႕ေရးေပါ့။ျပီးထြက္ေျပးေနတဲ့သူေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးေပါ့။ သူတို႕တေတြလြတ္ေျမာက္သြားၾကပါေစလို႕အားလံုးတိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ျပန္မိလို႕ကေတာ့မစဥ္းစားဝံ့ဘူး။ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ၾကမွာ။ သံေခ်ာင္းကစကားေတြလာေျပာေနတယ္။
မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္ပါဘဲ။မွတ္မိတာကေတာ့ ျပန္ဖမ္းမိရင္ က်မတို႕ကတာဝန္ယူရမယ္၊ က်မက နန္းေစာ နဲ႕တူးတူးကိုတာဝန္ ယူရမယ္..တဲ့။
တာဝန္ယူဆိုတာ သတ္ခိုင္းတာကိုေျပာေနတာ..။ဘုရား..ဘုရား.. ဘုရား ။ တကယ့္ကို ဘုရားတလိုက္တယ္။လြတ္ၾကပါေစ..။
ဒါနဲ႕ဘဲမိုးစင္စင္ လင္းလာ တယ္။ေန႕လည္ ..မြန္းလြဲပိုင္းေလာက္ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္.. အဲဒီမွာ ေန႕လည္ေလာက္ၾကေတာ႕ တရုတ္ရဲကေန ေက်ာင္းသားေတြ ဖမ္းလာၿပီ ဆိုၿပိး လာပို႕ေတာ႕ ဟာ သြားၿပီ ဆိုၿပီး စိတ္ပူသြားတာ၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲ သူတုိ႕က ထြက္ေျပးသြားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြေနာက္ကို လိုက္ဖမ္းတဲ႕ သူေတြကို တရုတ္က မိၿပီး KIA ကို ျပန္လာပို႕ေပးတာ။ ထြက္ေျပးသြားတဲ႕ သူေတြကိုေတာ႕ မမိဘူးေပါ႕။
သြားဖမ္းတဲ့အဖြဲ႕ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္။တရားဝင္ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္.. ၅၅ ဦး ေအာင္ျမင္စြာထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၾကပါျပီ..တဲ့။
သူတို႕အတြက္ရင္ထဲကပူပန္မႈ႕ေတြကင္းေဝးသြားတယ္။ က်မတို႕အားလံုး တေယာက္ ကိုတေယာက္မသိမသာၾကည့္မိၾကတယ္။ အားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြမွာ အေပ်ာ္ရိပ္ေတြ ေတြ႕ေနရတယ္။ ျပီးေတာ့မွ တျပိဳင္နက္ထဲမွာဘဲစဥ္းစားမိတယ္ ။
ေနာက္ေတြးမိတယ္ ၅၅ဦးေတာ့ လြတ္ေျမာက္ သြားၾကပါျပီ။ကိုယ့္အနာဂတ္အ တြက္ကိုယ္စဥ္းစားမိတယ္။တေယာက္နဲ႕တေယာက္စကားမေျပာျဖစ္ဘူး။
အနားမွာ လူေတြရွိေနတယ္။သံေခ်ာင္းကေျပာလာတယ္။
က်မတို႕အားလံုးကို တအိမ္ထဲစုထား မယ္ေပါ့သူတို႕စီစဥ္ေပးတဲ့ေနရာမွာအားလံုးတစုတေဝးထဲစ ေနၾကရတာေပါ့။
ေနရာကေတာ့ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး IO ရုံး ေပါ့။ မၾကာေသးတဲ့တခ်ိန္ကအဲ့ဒီေနရာမွာမတရားအႏွိပ္စက္ခံခဲ့ၾကရတယ္ေလ ။
ခုက်မတို႕ကို အဲ့ဒီတဲထဲမွာစုထားျပီ ။ သိေနၾကတယ္ ။ သံေခ်ာင္းေတာ့ က်မ တို႕ကို သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ။ အဲ့ဒီမွာ ေက်ာ္ႏိုင္ဦး(ေၾကာင္) သူအားလံုးကို
ကယ္လိုက္တာ ။ သံေခ်ာင္းကို သူညွိတယ္။ စကားေတြေျပာတယ္ ။သံေခ်ာင္းကလက္ခံပါတယ္။
ခုေတာ့က်မတို႕ (၉)ေယာက္အတူတူ ေနေနၾကရတယ္။အက်ယ္ခ်ဳပ္ေပါ့။
ညဆိုကင္းပတ္ပတ္လည္ခ်ထားတယ္။က်မတို႕တဲကိုခြင့္မပါဘဲ ဘယ္သူမွ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္မရွိဘူေပါ့ေနာ ။၅၅ ဦးထြက္ေျပးသြားလို႕ ဆုိျပီးတာဝန္ရွိ သူေတြကို အျပစ္ဒဏ္ခ်တယ္။သန္းေဇာ္ ။ ထြန္းဦး ။ ေယာေစာက္ တို႕ကိုတေယာက္ကို ၾကိမ္ဒဏ္အခ်က္ (၃ဝ) စီေပးတယ္။ၾကိမ္ဒဏ္ ၃၀ အရိုက္ခံ ရျပီးတဲ့ေတာ့ လမ္းေတာင္မေလ်ွာက္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။တြဲျပီးေခၚယူရတာ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာတာဝန္ရွိတဲ့ ေထာင္မႈးလွမ်ဳိးေအာင္နဲ႕ညကင္းေစာင့္ နာဂေအာင္ႏိုင္ ေခၚေအာင္ႏိူင္ကိုေတာ့ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ေခၚေအာင္ႏိုင္နဲ႕ သံေခ်ာင္းတို႕ကေသဒဏ္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း သတ္လိုက္တယ္္။
ဒါေတြနဲ႕ မေရွးမေႏွာင္းမွာဘဲမ်ဳိးဝင္းတိုက္ပြဲမွာေသဆံုးသြားတယ္လို႕ၾကားရတယ္။
က်မတို႕၉ဦးကေတာ့အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ဒီတဲက်င္းက်င္းေလးမွာအတူတူ ေနၾကရတာေပါ့ေနာ ။
က်မတို႕ ၉ ဦးဆိုတာ ဘိုဘို၊ ဝဏၰေဇာ္ ၊ ကိုညီညီ(စမား) ၊ ကိုရဲလင္း ၊ ကိုညီညီေအာင္(ဒိုဇာ)၊ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး(ေၾကာင္) ၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္(ခို) ၊ ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း(မိုးၾကီး) နဲ႕ က်မ ေပါ့ေနာ ။
ဒီလိုနဲ႕ က်မတို႕ ေတြ ဘာမွ မယ္မယ္ရရလုပ္စရာမရွိ .. အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲဲ႕ ေနေနတုန္း တညေပါ့ေနာ္ ။ ၅၅ ဦး ထြက္ေျပးျပီး ၄ လအၾကာမွာ။
၁၉၉၂ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႕ ည ၾကီးမွာေပါ့ ။ သက္လင္းက က်မကိုလာေခၚတယ္ .. မငယ္ လိုက္ခဲ့ပါေပါ့..ေလ ။ က်မ ေလ ..ဘာ
ေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ညၾကီးေနာ္ ။ လာေခၚေတာ႕လည္း လိုက္ရတာပါပဲ။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
၁၉၉၂ ခုႏွစ္မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ က်မတုိ႕ ေထာင္ေတြထဲက ေနၿပီးေတာ႕လည္း လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီ၊ က်မတုိ႕ရဲ႕ မိဘေတြကလည္း ျပန္သြားၿပီ၊
က်မနဲ႕ ဘိုဘို ကိိုေတာ့ဆက္ၿပီးေတာ႕ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရးမွာပဲ တာ၀န္ေပးထားလုိ႕ ဆက္လုပ္ေနရတယ္။ က်မတို႕ ၇ ဦးအျပင္ မ်ဳိးဝင္းအမိန္႕နဲ႕ လႊတ္ေပးလုိက္တဲ႕ ၂ ဦး ဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း ၉ ဦးေပါ႕။
အဲဒီ ၉ ဦးရဲ႕ အမည္ေတြကေတာ႕ က်မရယ္၊ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး(ကိုေၾကာင္)၊ကိုရဲလင္း၊ ကိုညီညီ(စမား) ၊ ကိုညီညီေအာင္(ဒိုဇာ) ၊ ၀ဏေဇာ္၊ ဘိုဘို၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (ခို) ၊ ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း ( မိုးၾကီး) တို႕ပါပဲ။ဆိုေတာ့ က်မတို႕ အဲဒီ ၉ ဦးကိုေတာ႕ ရဲေဘာ္အေနနဲ႕ျပန္ထားေပးတယ္၊
အေမတို႕ျပန္သြားျပီးေတာ့ မၾကာဘူး ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ၁၉ ရက္မွာဘဲ ဒီ က်မရဲ႕အသက္ ေဘးကိုစိုးရိမ္လို႕ ဆိုျပီး အကိုေတာ္တဲ့ ပီထြန္း က ABSDF ဗဟို ေတာင္ပိုင္း ဥကၠဌ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ နဲ႕အတူ ABSDF-NB ကို လာခဲ႕တယ္။
က်မေမေမလာတုန္းကလဲ KIO အေထြေထြအေရးမႈးဦးေဇာင္းဂရား(ယခုKIO ဥကၠဌ) နဲ႕ေတြ႕ဆံုျပီးက်မတို႕အားလံုးရဲ႕လြတ္ေျမာက္္ေရးအတြက္ အကူအ ညီေတာင္းခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းကလည္းဦးေဇာင္းဂရားကက်ေနာ္တို႕ေတာ္ လွန္ေရးသက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာဒီေလာက္ မ်ားတဲ့ေထာက္လွမ္းေရး တခါမွ မရရွိခဲ့ပါဘူးလို႕ေမေမ့ ေမးခြန္းကိုေျဖခဲ့ပါတယ္။ ခုဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ လဲ အိႏၵယဘက္ခရီးထြက္ခြာေနပါတယ္။ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ဟာ က်ေနာ္တို႕နဲ႕မဟာမိတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဝင္ေရာက္ စြက္ဘက္လို႕ မရႏိုင္ဘူးေပါ့၊အကူအညီလိုရင္ေတာ့ေပး နိုင္တယ္ေပါ့ေနာ္ ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ျပန္လာရင္ အသိေပးလိုက္ပါ့မဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္ ။
အခုလဲ ပီထြန္းက က်မ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ KIO/ KIA တို႕ႏွင့္ ထပ္ေျပာေပးမယ္လို႕ မွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပီထြန္း ရက္အနည္းငယ္ပဲ ေနျပီးျပန္သြားပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္အခါေတြမွာ ေထာင္ထဲမွာ ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦး က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ က်မတို႕ပထမအသုတ္ကမိဘေတြနဲ႕အတူ မလိုက္သြားၾကရဘဲနဲ႕ AB-NB မွာဘဲ ေသာင္တင္ေနၾကရေတာ့ ေထာင္အတြင္းက်န္ရွိေနတဲ့ ၅၅ ဦးအေနနဲ႕က ဘယ္မွာလာျပီး ခိုင္လံုတဲ့အသက္အာမခံ ခ်က္ရွိမွာလဲ ဆိုတာ သူတို႕ေတြအားလံုးေတြး မိၾကမွာေပါ့။
က်မတို႕အေနနဲ႕လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ အာမခံခ်က္မေပးႏိုင္ တာအမွန္ပါေလ။ေ ထာင္အတြင္းက်န္ရွိေနတဲ့ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တတပ္လံုးရဲ႕ အလုပ္ေတြလုပ္ေပးေနရတာေပါ့။
ေမလ ပိုင္းအတြင္းကရက္တစ္ရက္မွာ က်မတို႕ရဲေမေဆာင္ကို ကိုျမင့္သိန္းနဲ႕ ကိုစိုးေလးတို႕အဖြဲ႕ အလုပ္လာလုပ္ေပးၾကပါတယ္။ ေထာင္တြင္းမွ ေက်ာင္းသား မ်ား ရဲေမေဆာင္မွာအလုပ္လာလုပ္တိုင္း က်မအေဝး ကိုေရွာင္ထြက္သြားေန ၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီေန႕ကတပ္စုမႈးမာမာထြန္း(ဂ်ဴဂ်ဴး) က မငယ္သူ တို႕ကိုထမင္းသြားေကြ်းလိုက္ပါလို႕ေျပာပါတယ္။ က်မကလဲ ျဖစ္ပါ့မလား ဂ်ဴဂ်ဴးေရ … ေတာ္ၾကာမေကာင္းဘူးေလ … ငါလဲအခုမွေထာင္ကထြက္တာ လို႕ေျပာေတာ့ သူက ရတယ္ သြားေကြ်းလိုက္ပါ လို႕ဆိုတာနဲ႕က်မလဲ သြားလိုက္ ပါတယ္။
က်မကိုလဲ သူတို႕ ( စိုးေလးနဲ႕ျမင့္သိန္း) ကေတြ႕ေရာ ေဘးဘီၾကည့္ျပီး သြက္သြက္ေလးေျပာလိုက္တာကေတာ့ .. “ မငယ္ ..က်ေနာ္တို႕ႏႈတ္ ဆက္တယ္ေနာ္ “ တဲ့ ။လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ႕တဲ႕ သူေတြကိုလ ည္း အပါေခၚသြားမွာ။ လုပ္ေပါ႕။ က်မလဲ မင္းတို႕လုပ္စရာရွိတာသာ လုပ္သြား ပါေတာ့ .. ငါတို႕ကိုမငဲ့နဲ႕ေတာ့ ..လို႕ျပန္ေျပာျပီး ျမန္ျမန္ အေဆာင္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္။
အဲလိုေျပာလိုက္ရေပမဲ႕ ရင္တအားခုန္လာတယ္။ တစံုတရာခ်ဳိ႕ယြင္း မွားယြင္းခဲ့ရင္ သူတို႕တေတြ အားလံုး အေသဆိုးနဲ႕ေသၾကရမွာကိုသိေနတယ္ေလ။
သူတို႕လဲေနမထူး ရွင္မထူး အေျခအေန မဟုတ္လား။ ေထာင္ကုန္းေဘးနားမွာ ေထာင္သားေတြကိုတူးခိုင္းထားတဲ့ ေျမက်င္းအၾကီးၾကီးက ဘာအတြက္လဲ။စဥ္းစားေနၾကတာေပါ့။
ဒီေတာ့ဘာလုပ္မလဲ။ေသရင္ေျမၾကီး ရွင္ရင္ေရႊထီးေပါ့။ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။
တဘက္ကျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။သူတို႕ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားရင္ က်န္ခဲ့တဲ့က်မတို႕ (ရ) ေယာက္ဘယ္လိုစခန္း ဘယ္လိုအေျခအေန ေရာက္မလဲ ..လို႕ေပါ့ေလ ။
ဘုရားတမိတယ္။ရင္ေတြခုန္လာတယ္ေလ ။က်မတို႕ အသတ္ခံရ မွာ ။ သတ္မွာ ။မတတ္ႏိုင္ဘူး က်မတုိ႕ ၉ ဦးနဲ႕ ၅၅ ေယာက္လဲၾကတာေပါ႕လို႕။ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေလ က်မတုိ႕ အမ်ားကိုပဲ ၾကည္႔ရမယ္ေလ။တကယ္ေတာ႕ သူတုိ႕ ေျပးလို႕ လြတ္သြားရင္လည္း ၉ ဦးနဲ႕ ၅၅ ဦးလဲရတာ တန္တယ္လို႕ က်မ အဲလိုပဲ တြက္ေတာ႕တယ္။
ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ။ အနည္းနဲ႕ အမ်ား ၊ေတြးၾကည့္ေပါ့။အမ်ားစုစံစား ဖို႕အနည္းစု ခံစားလိုက္ယံုေပါ့။ ဟန္မပ်က္ေအာင္ေနတယ္။ သန္းေဇာ္တို႕နားမွာဘဲ အျမဲအ ခ်ိန္လိုက္ျဖဳန္းေနလိုက္တယ္။ သူတို႕ရဲ႕အစီအစဥ္ေတြ အစဥ္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစ ညတိုင္းဆုေတာင္းမိတယ္ ။ ေထာင္ထဲမွာ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္က်န္ေနေသးတယ္ေလ။ နန္းေစာနဲ႕ တူးတူးနဲ႕ ေလ ။ သူတုိ႕ ေျပးေတာ႕မယ္ဆိုတာ သိထားေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွလည္း ေနလို႕မရဘူး စိတ္လႈပ္ရွားတယ္၊ ကိုရဲတို႕ ဘာတို႕နဲ႕လည္း သြားမေတြ႕ဘူး၊
သိပ္မၾကာဘူး။၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၁ ရက္ေပါ့ေနာ ။ ည ၾကီးမွာ အိပ္ေနတုန္း ဆူညံ အသံေတြ ၾကားရတယ္။ ေအာ္ဟစ္သံေတြေရာေပါ႕ အဲဒါနဲ႕ က်မ သိလိုက္ၿပီ သူတုိ႕ ေျပးၿပီလို႕ အဲဒီမွာ ..က်မက တပ္စုမွဴး ဂ်ဴးဂ်ဴး(မာမာထြန္း) ကို အသံေပးလိုက္တယ္၊ ငါဒီမွာရွိေနတယ္ေနာလို႕ အသံေပးလိုက္ေတာ႕ သူက ရတယ္ ေပါ့ေနာ္ ။
တတပ္လံုး မီးေတြ လင္းလာတယ္။ သိလိုက္ျပီ၊ေသခ်ာျပီ။ သြားျပီ။ ငါတို႕ေတြေတာ့ခံစားရပါျပီေပါ့ေနာ္ ။ဂ်ဴဂ်ဴး က်မနားေရာက္လာျပီး မငယ္ေက်ာ္ထင္ဦးလာေခၚေနတယ္တဲ့။
ဘုရား တရားမွတ္ျပီး ေက်ာ္ထင္ဦးေခၚရာလိုက္သြားတယ္။ျပီးဘိုဘို ၊ ဝဏၰတို႕ကိုဝင္ေခၚတယ္။ ဘုရားစာေတြ တခ်ိန္လံုးရြတ္ေတာ့တာပဲ။
က်မတုိ႕ကို ေက်ာင္းသား IO ရုံးထဲေခၚသြားတယ္။ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္(ခို) နဲ႕ ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း(မိုးၾကီး)မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ထိုင္ေနတာေတြ႕ရၿပီး ခဏေနေတာ့ ကိုရဲတို႕ ကိုညီနဲ႕ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး၊ ညီညီေအာင္ အားလံုးစိုးရိမ္တဲ့ မ်က္ႏွာအထင္းသားေတြနဲ႕ ေရာက္လာၾကတယ္ ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မ်ဳိးဝင္းမရွိဘူး။ေရွ႕တန္းမွာေနာက္တန္းမွာကေနာက္တန္းမႈးအေနနဲ႕သိုက္ထြန္းဦး ထင္တာပဲ ။ေနာက္ေအာင္ႏိုင္ ေခၚ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ ၊သံေခ်ာင္း ရွိေနတယ္။
အားလံုးအလုပ္ရႈပ္ေနၾကတယ္။က်မတို႕အားလံုးကေတာ့မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ေပါ့ေနာ ၊ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႕ က်မတို႕အားလံုးမွာ တူညီေသာ အေတြး ေတြေပါ့။ က်မတို႕ရဲ႕ေရွ႕ေရးေပါ့။ျပီးထြက္ေျပးေနတဲ့သူေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးေပါ့။ သူတို႕တေတြလြတ္ေျမာက္သြားၾကပါေစလို႕အားလံုးတိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ျပန္မိလို႕ကေတာ့မစဥ္းစားဝံ့ဘူး။ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ၾကမွာ။ သံေခ်ာင္းကစကားေတြလာေျပာေနတယ္။
မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္ပါဘဲ။မွတ္မိတာကေတာ့ ျပန္ဖမ္းမိရင္ က်မတို႕ကတာဝန္ယူရမယ္၊ က်မက နန္းေစာ နဲ႕တူးတူးကိုတာဝန္ ယူရမယ္..တဲ့။
တာဝန္ယူဆိုတာ သတ္ခိုင္းတာကိုေျပာေနတာ..။ဘုရား..ဘုရား.. ဘုရား ။ တကယ့္ကို ဘုရားတလိုက္တယ္။လြတ္ၾကပါေစ..။
ဒါနဲ႕ဘဲမိုးစင္စင္ လင္းလာ တယ္။ေန႕လည္ ..မြန္းလြဲပိုင္းေလာက္ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္.. အဲဒီမွာ ေန႕လည္ေလာက္ၾကေတာ႕ တရုတ္ရဲကေန ေက်ာင္းသားေတြ ဖမ္းလာၿပီ ဆိုၿပိး လာပို႕ေတာ႕ ဟာ သြားၿပီ ဆိုၿပီး စိတ္ပူသြားတာ၊ ဘယ္ဟုတ္မလဲ သူတုိ႕က ထြက္ေျပးသြားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြေနာက္ကို လိုက္ဖမ္းတဲ႕ သူေတြကို တရုတ္က မိၿပီး KIA ကို ျပန္လာပို႕ေပးတာ။ ထြက္ေျပးသြားတဲ႕ သူေတြကိုေတာ႕ မမိဘူးေပါ႕။
သြားဖမ္းတဲ့အဖြဲ႕ျပန္ေရာက္လာၾကတယ္။တရားဝင္ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္.. ၅၅ ဦး ေအာင္ျမင္စြာထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၾကပါျပီ..တဲ့။
သူတို႕အတြက္ရင္ထဲကပူပန္မႈ႕ေတြကင္းေဝးသြားတယ္။ က်မတို႕အားလံုး တေယာက္ ကိုတေယာက္မသိမသာၾကည့္မိၾကတယ္။ အားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြမွာ အေပ်ာ္ရိပ္ေတြ ေတြ႕ေနရတယ္။ ျပီးေတာ့မွ တျပိဳင္နက္ထဲမွာဘဲစဥ္းစားမိတယ္ ။
ေနာက္ေတြးမိတယ္ ၅၅ဦးေတာ့ လြတ္ေျမာက္ သြားၾကပါျပီ။ကိုယ့္အနာဂတ္အ တြက္ကိုယ္စဥ္းစားမိတယ္။တေယာက္နဲ႕တေယာက္စကားမေျပာျဖစ္ဘူး။
အနားမွာ လူေတြရွိေနတယ္။သံေခ်ာင္းကေျပာလာတယ္။
က်မတို႕အားလံုးကို တအိမ္ထဲစုထား မယ္ေပါ့သူတို႕စီစဥ္ေပးတဲ့ေနရာမွာအားလံုးတစုတေဝးထဲစ ေနၾကရတာေပါ့။
ေနရာကေတာ့ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး IO ရုံး ေပါ့။ မၾကာေသးတဲ့တခ်ိန္ကအဲ့ဒီေနရာမွာမတရားအႏွိပ္စက္ခံခဲ့ၾကရတယ္ေလ ။
ခုက်မတို႕ကို အဲ့ဒီတဲထဲမွာစုထားျပီ ။ သိေနၾကတယ္ ။ သံေခ်ာင္းေတာ့ က်မ တို႕ကို သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ။ အဲ့ဒီမွာ ေက်ာ္ႏိုင္ဦး(ေၾကာင္) သူအားလံုးကို
ကယ္လိုက္တာ ။ သံေခ်ာင္းကို သူညွိတယ္။ စကားေတြေျပာတယ္ ။သံေခ်ာင္းကလက္ခံပါတယ္။
ခုေတာ့က်မတို႕ (၉)ေယာက္အတူတူ ေနေနၾကရတယ္။အက်ယ္ခ်ဳပ္ေပါ့။
ညဆိုကင္းပတ္ပတ္လည္ခ်ထားတယ္။က်မတို႕တဲကိုခြင့္မပါဘဲ ဘယ္သူမွ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္မရွိဘူေပါ့ေနာ ။၅၅ ဦးထြက္ေျပးသြားလို႕ ဆုိျပီးတာဝန္ရွိ သူေတြကို အျပစ္ဒဏ္ခ်တယ္။သန္းေဇာ္ ။ ထြန္းဦး ။ ေယာေစာက္ တို႕ကိုတေယာက္ကို ၾကိမ္ဒဏ္အခ်က္ (၃ဝ) စီေပးတယ္။ၾကိမ္ဒဏ္ ၃၀ အရိုက္ခံ ရျပီးတဲ့ေတာ့ လမ္းေတာင္မေလ်ွာက္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။တြဲျပီးေခၚယူရတာ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာတာဝန္ရွိတဲ့ ေထာင္မႈးလွမ်ဳိးေအာင္နဲ႕ညကင္းေစာင့္ နာဂေအာင္ႏိုင္ ေခၚေအာင္ႏိူင္ကိုေတာ့ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္ေခၚေအာင္ႏိုင္နဲ႕ သံေခ်ာင္းတို႕ကေသဒဏ္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း သတ္လိုက္တယ္္။
ဒါေတြနဲ႕ မေရွးမေႏွာင္းမွာဘဲမ်ဳိးဝင္းတိုက္ပြဲမွာေသဆံုးသြားတယ္လို႕ၾကားရတယ္။
က်မတို႕၉ဦးကေတာ့အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ဒီတဲက်င္းက်င္းေလးမွာအတူတူ ေနၾကရတာေပါ့ေနာ ။
က်မတို႕ ၉ ဦးဆိုတာ ဘိုဘို၊ ဝဏၰေဇာ္ ၊ ကိုညီညီ(စမား) ၊ ကိုရဲလင္း ၊ ကိုညီညီေအာင္(ဒိုဇာ)၊ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး(ေၾကာင္) ၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္(ခို) ၊ ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း(မိုးၾကီး) နဲ႕ က်မ ေပါ့ေနာ ။
ဒီလိုနဲ႕ က်မတို႕ ေတြ ဘာမွ မယ္မယ္ရရလုပ္စရာမရွိ .. အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲဲ႕ ေနေနတုန္း တညေပါ့ေနာ္ ။ ၅၅ ဦး ထြက္ေျပးျပီး ၄ လအၾကာမွာ။
၁၉၉၂ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႕ ည ၾကီးမွာေပါ့ ။ သက္လင္းက က်မကိုလာေခၚတယ္ .. မငယ္ လိုက္ခဲ့ပါေပါ့..ေလ ။ က်မ ေလ ..ဘာ
ေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ညၾကီးေနာ္ ။ လာေခၚေတာ႕လည္း လိုက္ရတာပါပဲ။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
- Nang Aung Htwe Kyi, Soe Lynn, Momo Ag and 17 others like this.
