ေျမာက္ပိုင္းေျမမွ ပံုရိပ္မ်ား - အပိုင္း ( ၁ )

နိဒါန္း

          ေျမာက္ပိုင္းကိစၥအျဖစ္မွန္ေတြေျပာၾကဘို႕ကၽြန္ေတာ္တို႔အႏွစ္(၂၀)ေစာင္႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ကြယ္လြန္
သြားခဲ႕ၾက သူေတြကသူတို႕ရဲ႕အျဖစ္မွန္ေတြေတြကိုေဖၚထုတ္ေပးဘို႕ မေသခင္ မွာသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ လည္း မလြဲမေသြေဖၚထုတ္ေပးဘို႕ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အခ်ိန္အခါသင္႔ၿပီလို႕လည္း ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႕ ခံစားခဲ့ရတဲ႔ ပန္းခ်ီကိုထိန္လင္း၊ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ တို႔ရဲ႕ေျပာၾကားခ်က္ေတြ onlineမွာဖတ္ၾကရမွာပါ။အားလံုးအျဖစ္မွန္ေတြပါ။ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွေစ့ေဆာ္လို႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ဒီေနရာမွာေျပာခ်င္တာက ဘာေၾကာင့္ဒီလိုအေျခအေနျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဘယ္သူေတြဘယ္လိုဖန္တီးခဲ႕ၾကသလဲဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရွိခဲ့ၾကသလဲဆိုတာေတြပါ။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္(ခရုိင္မွဴး)တာ၀န္ယူခဲ့ရသလိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲ

ဖမ္းဆီးတာကိုကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔နဲ႔အတူခံခဲ့ရပါတယ္။ဗဟိုေကာ္မတီေတြထဲက ကိုညီညီေက်ာ္(မႏၱေလး)၊ဦးစိန္(ရန္ကုန္)၊ကိုုတင္ေမာင္ေအး(ကသာ)၊ကိုစိုလင္း(မႏၱေလး)တို႕လည္း ဖမ္းခံရတဲ့အထဲမွာပါပါတယ္။ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ဦးေက်ာ္္ေက်ာ္အုန္းနဲ႔ဦးရန္ေနာင္စိုးတိ႔ိုလည္း ဖါးကန္႕ဘက္မွာကိုမ်ိဳး၀င္းလူေတြရဲ႕လိုက္လံသတ္ျဖတ္တာခံခဲ့ရပါတယ္။ ကိုစိုလင္းကေတာင္ပိုင္းမွာဖမ္းခံရပါတယ္။ဦးရန္ေနာင္စိုးကေတာ့ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ပါတယ္……..

          တကယ္ေတာ့ေထာက္လွမ္းသံသယနဲ႔သတ္ျဖတ္တာဟာမကဒတ(ကခ်င္)လက္ထက္ကတည္းက ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ကိုျမတ္ကိုကို(ေရဆင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား)(ျမင္းျခံ)ဟာ ၁၉၈၈ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွာသံသယနဲ႔အသတ္ခံခဲ့ရတာပါ။ကိုမ်ိဳး၀င္းေျပာဘူးတာကေတာ့ျမတ္ကိုက မသြားနဲ႔လို႕ေျပာထားတဲ့ေနရာေတြကိုသြားတယ္တဲ့။ဘယ္ေနရာလဲေမးေတာ့ ရဲေမေဆာင္တို႕ေဆးခန္းတို႕ကိုတဲ့….အံ့ၾသစရာပါဘဲ။

          ကိုျမတ္ကိုကိစၥနဲ႔မယံုလို႕သိခ်င္လို႕ျမင္းၿခံကေနလိုက္လာတဲ့ကိုရန္ရွင္းလည္းေနာက္ပိုင္းမွာစြပ္စြဲခံရၿပီးအ

သတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။စစ္ေထာက္လွမ္းေရးသံသယနဲ႔ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရလို႕ေသဆံုးရသူေပါင္း (၃၈)ဦးနဲ႕ႏွိပ္စက္ခံရၿပီး ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူေပါင္း(၇၀)ဦးရွိပါတယ္။စာရင္းအေသးစိတ္ကိုလည္း တင္ျပသြားမွာပါ။

          ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕မကဒတ(မပ)မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကိုမကဒတ(ကခ်င္)ကိုေရာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္က စၿပီးသိခဲ့ျမင္ခဲ့ႀကံဳခဲ့ရတာေတြကို ေျပာျပသြားခ်င္ပါတယ္။အေျခအေနအားလံုးကိုျခံဳငံုမိႏုိင္မလားလို႕ပါ။

          အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့အမွန္တရားတစ္ခုကိုေဖၚထုတ္ဘို႕နဲ႕ေသဆံုးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြရဲ႕သမိုင္းတန္ဘိုး

ဆံုးရွံဳးမွဳမျဖစ္ရေအာင္ပါ။အာဃာတေတြအမုန္းတရားေတြြကေတာ့သိပ္မရွိပါဘူး။အႏၱိမရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အားလံုးကိုသမိုင္းကဘဲအဆံုးအျဖတ္ေပးသြားမယ္လို႕ယံုၾကည္ပါတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္သိေသာကိုေအာင္ႏိုုင္”

          ကၽြန္ေတာ္မကဒတ(ကခ်င္)ကိုမေရာက္ခင္ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္အစည္းအရံဳးမွာဒုဥကၠ႒(၁)တာ၀န္ယူခဲ့ပါ

တယ္…..၁၉၈၈-၈၉မွာတရား၀င္ရပ္တည္တဲ့ႏိုင္ငံေရးပါတီေပါ့…. ဥကၠ႒ ကကိုေအာင္ေဇာ္မင္း

( ခ်ိဳတူးေဇာ္)ပါ. ..

(၈.၄.၈၉) မွာရွစ္ေလးလံုးရွစ္လျပည္႕ကိုၿမိတ္ၿမိိဳ႕မွာလုပ္လို႕ေထာင္(၃)ႏွစ္က်သြားပါတယ္…

အဲဒီမွာ….လူငယ္ေက်ာင္းသားပါတီေတြစုေပါင္းအလုပ္လုပ္ရေအာင္ဆိုၿပီးအဖဲြ႕ေတြေပါင္းခဲ့ၾကပါတယ္…

လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအင္အားစုနာမည္နဲ႕ပါ….ကိုေအာင္ႏုိင္ကိုအဲဒီမွာစသိခဲ့ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္…

အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးေက်ာင္းသားလူငယ္အဖဲြ႕(အနကလ)ကပါ…ဥကၠ႒တာ၀န္ယူပါတယ္…ေဆးတကၠသိုလ္

ေက်ာင္းသားပါ္…ကိုစိုးလင္းကဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ပါ…သူတိုနဲ႕အလုပ္ေတြအတူလုပ္ခဲ့ပါတယ္…အလြန္ ရင္းႏွီးခဲ႕ပါတယ္…ကိုစိုးလင္းကတည္တည္ေနသေလာက္ကိုေအာင္္ႏိုင္ကခပ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္တယ္… အဂၤလိပ္စကားေျပာအသင္႔အတင့္ေကာင္းတယ္… အေျခအေနမေကာင္းလို႕ မကဒတ(ကခ်င္)ကို ထြက္ၾကေတာ႔…..

“ ဇင္မာဦးေလးေယာက်ၤားရသြားလို႔…ၿမိဳ႕မွာမေနခ်င္ေတာ႔လို႔ ”ထြက္လာတာဆိုပဲ….. ရီစရာေကာင္းေအာင္ေျပာတတ္တယ္…

          ကၽြန္ေတာ္မကဒတ(ကခ်င္)ကိုမသြားခင္၁၉၈၉ဂ်ဴလိုင္လဆန္းေလာက္မွာ ကိုေအာင္ႏုိင္တေယာက္ေဘာင္ဒရီလမ္းကကၽြန္ေတာ္တို႕ရံုးကိုေရာက္လာတယ္…..သူနဲ႕အတူပါလာတာက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တဲ့…အထက္ျမန္မာျပည(္ဗကသ)ကတဲ့…အေျခအေနမေကာင္းလို႕ရန္ကုန္ကိုခဏ လာေနတာတဲ႔…ခင္စရာေကာင္းၿပီး..အရာရာကိုေလးေလးနက္နက္ေတြးတတ္တဲ႕မ်က္ႏွာမ်ိဳးပါ…. ပထမဆံုးဆံုဖူးးတာပါ…..မႏၱေလးေက်ာင္းသားညီလာခံမွာေတာ့မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး…..ေဆးရုံတက္ေနရတယ္ လို႕ေတာ႕ေျပာတာၾကားခဲ့ရတယ္။

          ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္ေတာ္၁၉၈၉ဇဴလိုင္တတိယပတ္မွာမကဒတ(ကခ်င္)ကိုထြက္ခဲ႕တယ္…အတူပါတာကစမ္း

ေခ်ာင္း(အကသ)ကကိုမိုးေက်ာ္သူ(ခ)ကိုဘိုဘိုပါ…သူ႕အသက္က၁၆ႏွစ္ေက်ာ္ရံုဘဲရွိပါေသးတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့၂၁ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ့...ဒီလိုနဲ႕မႏၱ ေလးေရာက္…ကိုစိုးလင္းတို႕ကိုေအာင္ႏုိင္တို႕နဲ႕ေတြးၿပီး….လားရွုိး-မူဆယ္ကတဆင့္ေရႊလီျမစ္ကိုကူးၿပီး…တရုပ္ျပည္ေရႊလီနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ခဲ႕ပါတယ္… မိသားစုတည္းခိုခန္းေသးေသးေလးမွာတည္းတယ္…ညေနေလာက္က်ေတာ႕မိုးညွင္းကကိုျမင့္ေက်ာ္နဲ႕

ကိုေက်ာ္ခိုင္၀င္းတို႕ေရာက္လာၾကပါတယ္…သူတို႕က(မိုးညွင္းအနကလ)ကပါ …ေနာက္ေတာ့ မဂၤလာေတာင္ညြန္႕ကကိုေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္နဲ႕ေနာက္တစ္ေယာက္ ပါေရာက္လာတယ္... လူေတြမ်ားလာေတာ့ေပ်ာ္ပါတယ္…

          ေနာက္ေန႕မကဒတ(ကခ်င္)ကကိုရာေကး(ခ)ကိုေက်ာ္ျမင့္ေရာက္လာၿပီးခရီးဆက္ထြက္ဘို႕ တာ၀န္ယူျပင္ဆင္ပါတယ္…ေရႊလီကေနနာရီ၀က္ေလာက္ကားစီးၿပီး၀မ္တိန္နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးက တရုပ္ရဲစခန္းမွာလက္မွတ္လုပ္ရပါတယ္...ေနခြင့္လက္မွတ္ေပါ႕…(၁၀)ေပေလာက္ေခ်ာင္းေလးဘဲျခားတဲ့ျမန္မာျပည္ဘက္ကမ္းကေတာင္ကုန္းေလး

ေတြေပၚမွာေတာ့ သြတ္မိုးအေဆာက္အဦးေလးေတြနဲ႕….ၾကဴကုတ္(ပန္ဆိုင္း) တဲ့…

          အဲဒီကမွေရႊလီကိုျပန္ၿပီးေနာက္ေန႕ေျမာက္ဖက္ယင္က်န္းၿမိဳ႕ေလးဆီကိုကားနဲ႕ထြက္ပါတယ္…ကိုျမင့္ေက်ာ္

နဲ႕ကိုေက်ာ္ခိုင္ကေနာက္အေခါက္မွလိုက္မွာမို႕က်န္ခဲ့ပါတယ္….ကိုေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္နဲ႕ေနာက္တေယာက္ကရွမ္း

ျပည္ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း(၄၀၁)ကိုဆက္သြားမွာမို႕ခဲြခဲ့ရပါတယ္….

          ယင္က်န္းၿမိဳ႕ေလးကိုေန႕၀က္ခရီးၾကာပါတယ္…ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းေတြမို႔ရင္တမမပါပဲ…ဒါေပမဲ႕

ကားေတြကေကာင္းပါတယ္…ေတာင္ေပၚလမ္းေပမဲ့ေက်ာက္ခင္းလမ္းေတြမို႔အသင့္အတင့္ေကာင္းပါတယ္….

ယင္က်န္းကိုေန႕ခင္းဖက္ေရာက္ၿပီးတစ္ညနားပါတယ္….တရုပ္မြတ္ဆလင္(ပန္းေသးလို႕ထင္ပါတယ္)ထမင္းဆိုင္

ေလးမွာအမဲသားႏွပ္ဟင္းနဲ႕စားခဲ့ရတာအႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိအရသာကိုမွတ္မိေနပါေသးတယ္….

          ေနာက္ေန႕မနက္ေစာစာကားနဲ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္ကဆမား(စီမား)ၿမိဳ႕ေလးဆီကိုဆက္ထြက္ခဲ့ ပါတယ္

ေန႕ခင္းေလာက္မွာေတာင္ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ဆမားၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ပါၿပီ…ကားၾကံဳမရွိေတာ့ေျခက်င္ ဆက္ထြက္ရတယ္…လက္မွတ္ကိုရဲစခန္းမွာအပ္ထားခဲ့ရတယ္…ေျမျပန္႕အတိုင္းနာရီ၀က္ေလာက္ တရုပ္ရြာႏွစ္ရြာေလာက္ျဖတ္ျပီးေတာ့အတက္ခရီးေပါ့… ထေရာ္လာဂ်ီနဲ႕ ကုန္ကားေတြ သြားလို႕ရတဲ့ေက်ာက္ၾကမ္းလမ္းမ်ိဳးေပါ႕…

          ေက်ာ္ျမင့္(ခ)ရာေကးကမိုးေကာင္းကတဲ့…မကဒတ(ကခ်င္)ရဲ႕ကိစၥေတြကိုတရုပ္ျပည္ထဲမွာေနျပီး လုပ္ေပးေနတာ…အရပ္က၆ေပေက်ာ္မယ္… ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႕ ဟင္ဒူဘာသာ၀င္တဦးေပါ႕။ တရုပ္စကားေတာ႕အစဥ္ေျပေအာင္ေျပာႏိုင္တယ္… သူကေရွ႕ကသြား…ကိုယ္တို႕ကေနာက္ကလိုက္ေပါ႕…၄၀ဒီဂရီေလာက္ပဲမတ္တယ္…တစ္နာရီ

ေလာက္သြားၿပီးေတာ့ရွားေဟာ့ပါဆိုတဲ႕ရြာေလးကိုေရာက္တယ္… KIAမိသားစုေတြေနၾကတယ္…တဲအိမ္ေလးေတြ၅၀ေလာက္ရွိမယ္…တရုပ္ျပည္အပိုင္ထဲမွာပါ…

          ကားလမ္းကေနဖယ္ၿပီးေတာင္ေစာင္းအတိုင္း၁၅မိနစ္ေလာက္ဆက္တက္ေတာ႔KIAေအာက္ေဆးရုံကို

ေရာက္တယ္.... တဲတစ္လံုးထဲမွာေက်ာင္းသားအဖဲြ႕ကသင္တန္းဆရာကိုခိုင္ေဆးရံုတက္ေနတာ…အေျခအေနမ

ေကာင္းဘူးလို႕ကိုေက်ာ္ျမင့္ကေျပာတယ္….ေဆးထိုးတာေဆးခဲသြားလို႕ေပါင္မွာျပည္တည္ၿပီး လႈိက္စားကုန္တာတဲ့စားစရာတခ်ိဳ႕ေပးၿပီးဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္….ေနာက္ ၄ရက္ေနေတာ့ ဆံုးသြားတာသိရတယ္…..

“မကဒတ(ကခ်င္)ႏွင့္လိုင္စင္စခန္း”

          ေအာက္ေဆးရံုကေနလမ္းေပၚျပန္တက္ၿပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ကားလမ္းအတိုင္း ဆက္တက္သြားရတယ္….

အေကြ႕တစ္ခုကိုေက်ာ္လိုက္ေတာ႕ဂိတ္တစ္ခုကိုဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရတယ္…ကားလမ္းကိုကန္႕တားထားတဲ႕ ဂိတ္ေမာင္းတံလဲေတြရတယ္… မလွမ္းမကမ္းဘယ္ဘက္ကကုန္းေလးေပၚမွာ က နယ္ျခားေက်ာက္တိုင္ေလးတစ္ခု…KIA ရဲေမ၂ေယာက္ဂိတ္မွာေစာင့္ေနတာေတြ႕တယ္… ညာဘက္ကိုေကြ႕ၿပီးကားလမ္းအတိုင္း၁၀မိနစ္ေလာက္သြား

ရင္KIAရံုးေတြနဲ႕ သူတို႕လူႀကီးေတြေနတဲ့အိမ္ေတြကိုေရာက္တယ္တဲ႔…

          ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲဂိတ္တဲကိုေက်ာ္ၿပီး၅မိနစ္ေလာက္ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ႕ညာဘက္ကေတာင္ကုန္းေပၚမွာေက်ာင္းသားခြပ္ေဒါင္းအလံနဲ႕KIAအလံယွဥ္လ်ွက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ႕စိတ္ထဲမွာေၾကနပ္မိပါတယ္…

ဘယ္ဘက္ခပ္ေျပေျပေတာင္ကုန္းေပၚမွာေတာ႕ေကာ္မတီရံုးနဲ႕အတြင္းေရးမွဴးတဲ၊အေနာက္ဘက္နားကေရေခ်ာင္း

ေဘးမွာေတာ့ဘဏၰာေရးမွဴးတဲအစီအရီေတြ႕ရပါတယ္….

          ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ကိုမိုးေက်ာ္သူတို႕ကိုေကာ္မတီရံုးမွာေခတၱေနရာခ်ေပးထားပါတယ္…ခဏေနေတာ့အတြင္းေရး

မွဴးကိုမ်ိဳး၀င္း၊ဘဏၰာေရးမွဴးကိုေအာင္ႀကီးတို႕နဲ႕ေတြ႕ရပါတယ္…ၿမိဳ႕ေပၚအေျခအေနေလးေတြေျပာျဖစ္တယ္…

ထမင္းစားေတာ့ေကာ္မတီရံုးေဘးကမီးဖိုနဲ႕တြဲလွ်က္ထမင္းစားေဆာင္မွာစားတယ္…ဟင္းကေတာ့၀က္သားနဲ႕ အာလူးေပါ့…ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ၀ိုင္းမ်က္ေစာင္းထိုးတဲ့ဟင္းဆိုတာေနာက္မွသိရပါတယ္…

          အဲဒီမွာရွိတဲ့သူေတြကကိုစိန္သန္းသူကေကာ္မတီရံုးတာ၀န္ခံပါ…သေဘာေကာင္းၿပီးခင္စရာေကာင္းပါတယ္. .ေနာက္ကိုေစာျမေအာင္…ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕အနီးကပ္ေနရသူပါ…ေနာက္ေတာ့၀ါဒျဖန္႔ခ်ီးေရးအဖဲြ႕(pro-team) အဖဲြ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာပါတယ္…..ေနာက္တစ္ဦးကဦးေသာင္းျမင့္ပါ…တန္႕ဆည္ကပါ…ထမင္းခ်က္တဲ့ အေဆာင္မွာဘဲေနတယ္… အသက္က၆၀နီးပါးေလာက္… သူမၾကာမၾကာဆိုျပတတ္တဲ.သီခ်င္းက…..

          “ေလတံခြန္ဆိုတာ…စကၠဴေလးကျဖစ္လာတာမို႕…..ဘ၀ေဟာင္းကိုေတာ႕မေမ႔သင့္ပါတယ္…ဆိုတဲ့သီခ်င္း

ကိုဖ်က္ဆိုထားတဲ့…..

          “ေကာ္မတီဆိုတာ…ရဲေဘာ္ေလးကျဖစ္လာတာမို႕….ဘ၀ေဟာင္းကိုေတာ့မေမ့သင့္ပါတယ္”...တဲ.

ဒါေၾကာင့္လည္းကိုမ်ိဳး၀င္းကအညႈိးထားခဲ့ေလသလားေတြးမိပါတယ္…စစ္ကိုင္းတိုင္းေကာ္မီတီဖဲြ႕ဘို႕လုပ္ေနတဲ႕ဦးေက်ာ္ေက်ာ္အုန္း၊ဦးရန္ေနာင္စိုးတို႔နဲ႕တေသြးတသားတည္းျဖစ္တာလည္းပါမွာေပါ့…(၁၅)ေယာက္စာရင္းထဲမွာပါသြားခဲ႕တယ္…..

          ကိုမ်ိဳး၀င္းတဲနဲ႕ခဲတပစ္ေလာက္အကြာမွာစစ္ကိုင္းတိုင္းရံုးဆိုၿပီးတဲေလးတစ္ခုရွိပါတယ္…အဲဒီမွာဘဲ

ကိုတင္ေမာင္ေအး(ခ)ကိုအားဆိုက္ကသတင္းျပန္ၾကားအလုပ္လုပ္တာေတြ႕ပါတယ္…ကာတြန္းဆြဲ…ကဗ်ာေရး..

စာအုပ္ထုတ္နဲ႕အၿမဲအလုပ္ရူပ္ေနတတ္တယ္…ေတးေရးဆရာအရိုးနဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္…

          ရဲေဘာ္ရဲေမနဲနဲဘဲေတြ႕ရတယ္….ခရိုင္ေတြကိုဆင္းသြားၾကတယ္လို႕သိရပါတယ္၊စစ္သင္တန္းအပတ္စဥ္(၄) ထိရွိသြားပါၿပီ။အနိမ့္ပိုင္းလမ္းရဲ့တဖက္မွာေတာ့ရဲေမေဆာင္ကိုေတြ႕ရတယ္…၁၀ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္

ထင္တယ္... ေနက္တစ္ရက္ရဲေမေဆာင္ေဘးမွာေဆးခန္းေဆာက္ေတာ့မလုပ္တတ္လုပ္တတ္နဲ႕၀ိုင္းကူၾက ပါတယ္.          (၅)ရက္ေလာက္ေနေတာ့ေအာက္ဖက္ စခန္းမွဴးတဲေဘးက ဘားတိုက္အရွည္ေလးမွာေျပာင္းေနရပါတယ္..ကာဘိုးကေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ဆိုတာရွိပါတယ္… အပတ္စဥ္(၄)မွာဗိုက္ခြဲရလို႕ေနာက္တပတ္စဥ္ျပန္ေစာင္႕ေနရတာပါ…

ေနာက္ကိုျမင့္ေက်ာ္၊ကိုေက်ာ္ခိုင္၊ကုိိသန္းထြန္းစိုး၊ကိုေအာင္ေက်ာ္၊ကိုတင္ေ႒း၊ကိုညီညီေအာင္(ပဲခူး)၊ ကိုညီညီေက်ာ္ေရႊဘိုကကိုအုန္းႀကိဳင္(ok) ၊ ကိုရန္ရွင္း(ျမင္းၿခံ)၊တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကပါတယ္… အသတ္ခံရတာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးသိခ်င္လို႕လာတာလဲပါတယ္…

ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕(၂)ခါေလာက္သူနဲ႕စကားေျပာတာကိုသိေပမဲ့ဘာေတြေျပာသလဲဆိုတာမသိဘူး.ဒီလိုနဲ႕ သင္တန္းတက္ဘို႕လူျပည့္ေအာင္ေစာင့္ရင္းတပ္ကေပးတဲ့ရိကၡာစားရင္းေနရတယ္…သင္တန္းဆရာေတြက တစ္ခ်ိဳ႕စခန္းးမွဴးတဲမွာေနၾကတယ္…ဆရာ၀င္းေနာင္(လူ႕ေဘာင္သစ္-ဗဟန္း)၊ဆရာေရႊမွ်င္၊ ဆရာေယာရွူ၊နဲ႔သင္တန္းမွဴးဒုဗိုလ္လွဆိုင္းတို႕ေပါ့…ဆရာမင္းေ႒းနဲ႕ တခ်ိဳ႕ကေနာင္ရာပါစခန္းမွာရွိတုန္းလို႕ ထင္ပါတယ္…

          အလုပ္ကတခါတရံလုပ္လုပ္ရတယ္…ထင္းျဖတ္ထင္းခြဲေပါ႕…စားရတာကမွ်င္ငပိအရည္က်ိဳထားတာနဲ႕စြန္

တန္ဟင္းေပါ႕…ငရုပ္သီးေလွာ္ကတခါတရံပါတတ္တယ္…ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ညဘက္ဖမ္းတဲ့ၾကြက္ကိုမီးကင္စားရ

တာလဲမွတ္မိေသးတယ္…ရာသီဥတုကအရမ္းေအးတယ္…jan,febဆိုအေအးဆံုးလို႕ေျပာတယ္..ေလကလဲ တဟူးဟူးနဲ႕အျမဲတိုက္ေနတာ…အေႏြးထည္အျမဲ၀တ္ထားၿပီးအလုပ္မရွိရင္မီးလွံဳေနရတယ္… ညဘက္ဂြမ္းေစာင္အထူႏွစ္ထပ္ေလာက္ျခံဳမွနဲနဲေႏြးလို႕အိပ္ရတာ…ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ရင္KIA မိသားစုေတြေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာပါလာတဲ့အကၤ်ီေလးေတြေရာင္းၿပီးမွ၀ယ္ေသာက္ရတယ္… စတိုကထုတ္ေပးတာကတခါတရံမွဆိုေတာ့မေလာက္ၾကဘူး…သတင္း

စာစကၠဴနဲ႕ လိပ္ေသာက္ရတဲ့ေဆးမွဳံ႕နဲ႕ခါခ်င္ေပါင္လို႕ေခၚတဲ့ေဆးရြက္မွ်င္ေတြပါ…

          အဲဒီလိုနဲ႕မႏၱေလးက၊စစ္ကိုင္းက၊ရန္ကုန္က၊ကန္႕ဘလူဘက္က၊မိုးညွင္းကလူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ(၄၀)

ေလာက္ရွိလာပါတယ္…ရန္ကုန္မွာအတူေနခဲ့ၾကတဲ့စမ္းေခ်ာင္းအကသကေက်ာ္၀ဏၰ(ေျမႏုစခန္းတြင္တိုက္ပဲြ က်)ကိုေက်ာ္၀င္းေဆြ(ဖိုးေက်ာ္)၊ ကိုမိုးဟိန္း(ေနာင္ရာပါစခန္းေရႀကီးစဥ္ေရထဲေမ်ာပါကြယ္လြန္)၊ ကိုေပါက္(ေဇာ္ခင္ဦး)(ျမစ္ႀကီးနားခရိိုင္တြင္ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖင့္ေသဆံုး) တို႕လည္းေရာက္လာၾကပါတယ္…

          လူ(၄၀)ေက်ာ္ေလာက္ဆိုေတာ့သင္တန္းစဘို႕အတြက္အလံတိုင္ကုန္းေနာက္ကကြက္လပ္မွာသင္တန္း

သားေတြေနဘို႕ဘားတိုက္ေဆာက္ၾကရပါတယ္… 1989,oct လလယ္ေလာက္ထင္ပါတယ္…၁၉၉၁-၉၂မွာအခ်ဳပ္ေထာင္(ငရဲခန္း)ျဖစ္သြားတယ္… ကိုထိန္လင္းရဲ႕လူကက္ဆက္ေတြေနခဲ့တဲ့ဗိမၼာန္ႀကီးေပါ႕…

          ၁၉၈၉-နိဳ၀င္ဘာလဆန္းေလာက္မွာသင္တန္းစေပးတယ္…အေျခခံစစ္သင္တန္း(၂)လပါ...တစ္ဦးတည္း

ေသာသင္တန္းသူကမသင္းသင္းညီ(ရန္ကုန္)ပါ…၁၆ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူးထင္ပါတယ္…သူလည္းေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဆိုျပီးဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူပါ…

ဆိုင္းရာကုန္း(သို႔)အာဆံကုန္း

          ကြ်န္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ဘားတိုက္ကေနကိုက္(၅၀၀)ေလာက္မွာေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုရွိတယ္…ဘယ္ဘက္

အနိမ့္ကို(၅)မိနစ္ေလာက္သြားရင္ပါေဂ်ာင္ေခ်ာင္းထဲစီးတဲ့ေခ်ာင္းေသးေလးရွိတယ္…(၆)ေပေလာက္က်ယ္တယ္…

ေခ်ာင္ကူးတံတားေသးေလးေက်ာ္ရင္ကုန္းေပၚကိုေျပေျပေလးတက္သြားတဲ့လမ္းေလးရွိတယ္…ကုန္းေပၚမွာ သစ္ပင္စုစုေလးတစ္စုရွိတယ္….ေရွ႕ကစီနီယာရဲေဘာ္ရဲေမေတြကျမတ္ကိုကုန္းလို႕တိုးတိုးေျပာၾကတယ္…. ကုန္းရဲ႕အေပၚေနာက္ဘက္ကလွ်ိဳထဲမွာသတ္ပစ္ခဲ့တာတဲ့ …ေထာက္လွမ္းေရးလို႕လဲေျပာၾကတယ္တဲ့…

          ဒီမတိုင္ခင္ကဆိုင္းရာဆိုတဲ့KIAရဲေမတေယာက္ကိုKIAကအဲဒီေနရာမွာဘဲသတ္ပစ္ခဲ့တယ္လို႕ေျပာၾက

တယ္…ဘာအျပစ္ရွိလဲမသိခဲ့ပါဘူး…ဆိုင္းရာကအင္မတန္ေခ်ာေမာလွပပါသတဲ့…သီခ်င္းဆိုလဲအလြန္ေကာင္း

တယ္ဆိုပဲ...လသာတဲ့ညေတြဆိုရင္ဆိုင္းရာရဲ႕သီခ်င္းသံကိုပိုၿပီးၾကားၾကရတယ္တဲ့…ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္းရာကုန္းလို႕အစပိုင္းမွာေခၚၾကတယ္တဲ့…

         ေနာက္ေတာ့အာသံျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ ( ULFA )ကရဲေဘာ္တစ္ဦးကိုလည္း သူတိုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကိုယ္တိုင္ကဒီေနရာမွာဘဲျပန္တမ္းထုတ္ၿပီး သတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့… တပ္ကခ်ထားတဲ့စည္းကမ္းေတြမလိုက္နာလို႔-ဆိုပါတယ္…KIA ဗဟိုမွာအိႏၱိယနယ္စပ္ကေနသင္တန္းလာ တက္ၾကတာပါ… ဒီအဖဲြ႕မွာအာသံ၊မဏိပူရ္၊နာဂ၊မီဇိုရမ္၊(၄)ခုေပါင္းထားတာပါ…

          အဲဒီကစၿပီးေက်ာင္းသားေတြကအာဆံကုန္းလို႕ယၡဳထိေခၚေနၾကဆဲပါ…

ေနာက္ပိုင္း၁၉၉၂ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၂)ရက္ေန႕မွာဥကၠ႒ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အပါအ၀င္ေက်ာင္းသား လူငယ္(၁၅)ဦးကိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႕မတရားစြပ္စြဲၿပီး ကိုမ်ိဳး၀င္း၊ကိုေအာင္ႏိုင္၊ကိုလွဆိုင္း၊ကိုသံေခ်ာင္း+ကိုေက်ာ္ေက်ာ္…တို႕ရဲ႕စုေပါင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ဒီေတာင္ကုန္းေပၚမွာပဲသတ္ျဖတ္ခဲ့တာပါ… ကိုေက်ာ္ေ၀ကတစ္ပတ္ေလာက္ ေစာပါတယ္…ကိုစိုး၀င္းသန္းက(၁၉.၀၂.၁၉၉၂)မွာပါ…. အဲဒီေတာင္ကုန္းေလးမွာပါဘဲ…

          ကိုစိုး၀င္းသန္းေသဆံုးရတာစိတ္၀င္စားစရာမို႕ႀကားျဖတ္ၿပီးေျပာပါရေစ….အဲဒီေန႕ညေနေစာင္းမွာကၽြန္

ေတာ္တို႕(၇)ဦးကိုမ်ိဳး၀င္းတဲမွာရွိေနၾကပါတယ္…မိဘေတြလာၿပီးအာမခံရင္ျပန္လႊတ္ေပးမယ္လို႕ သူတို႕ေရြးထားတဲ့သူေတြပါ…အိမ္ေတြကိုစာေရးဖို႕ေခၚထားတာပါ…ကိုညီညီ၊ကိုေက်ာ္ႏုိင္ဦး၊မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ ကို၀ဏၰေဇာ္ကိုမိုးေက်ာ္သူ(ကိုဘိုဘို)၊ ကိုညီညီေအာင္(ပဲခူး)၊နဲ႕ကိုရဲလင္းတို႕ပါ…

          ခဏေနေတာ့ဘဏၰာေရးမွဴးတဲကတရုပ္ႀကီး(ကို        )ကသတင္းပို႕လာတယ္….KIAေဆးရံုကဖုန္း

ဆက္တယ္တဲ့...စိုး၀င္းသန္းေပ်ာက္သြားၿပီလို႕ေျပာတယ္တဲ့…စိုး၀င္းသန္းကေဆးရံုတက္ေနတာပါ…

          ကိုမ်ိဳး၀င္းကသူ႕အနီးကပ္လက္ရံုးျဖစ္တဲ့ဦးနင္ဂ်ာ(ခ)ဦးေက်ာ္ေရႊကိုေခၚၿပီး…လိုက္ရွာၿပီးဖမ္း…မိရင္တခါ

တည္းရွင္းပစ္လိုက္ဆိုၿပီးမွာလိုက္တယ္…နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ဦနင္ဂ်ာနဲ႕အဖဲြ႕ျပန္ေရာက္လာၿပီး ကိုမ်ိဳး၀င္းကိုေျပာတယ္…ေဆးရံုကေရာဂါေပ်ာက္သြားၿပီမို႕လို႕ လာေခၚဘို.ဖုန္းဆက္တာတဲ့… .ျပန္ေခၚလာပါၿပီလို႕သတင္းပို႕တယ္…. ကိုမ်ိဳး၀င္းက“ ထြက္ၿပီးတဲ့ဆင္စြယ္ျပန္၀င္ရိုးထံုးစံမရွိဘူး” လို႕ေျပာၿပီး(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)ေန႕ကသံုးခဲ့တဲ့

ေငြေရာင္ဓားရွည္ (ဓားအိမ္ပါ) ကိုအခန္းထဲကေနယူၿပီးဦးနင္ဂ်ာလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္...

                                      “ ရွင္းပစ္လိုက္ေတာ့တဲ့ ”

          အဲဒီေန႕ကအိမ္ေတြကိုစာေရးၿပီးၾကၿပီးေတာ့ခဏေနေတာ့ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ေရာက္လာပါတယ္…မ်က္ရည္

ေတြက်ၿပီးေတာ့အားလံုးကိုလက္ဆဲြႏွဳတ္ဆက္သြားပါတယ္…ေဒါက္တာနိဳင္ေအာင္လည္းေရာက္ေနတယ္လို႕ သိရ

ပါတယ္…၁၂.၀၂.၁၉၉၂မတိုင္ခင္ကတည္းကရာက္ေနၾကတာလို႕သိရပါတယ္…

          ဦးနင္ဂ်ာဆိုတဲ့သူကကိုမ်ိဳး၀င္းတို႕နမၼား(နန္႕စေလာ္ရြာ)ကပါ…ကိုမ်ိဳး၀င္းခိုင္းရင္အကုန္လုပ္တယ္… သတၱိရွိတယ္…အမိန္႕နာခံတယ္…ရိုးသားတဲ့လယ္သမားဘ၀ကလာတာပါ…ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕အသံုးခ်ခံျဖစ္သြား ခဲ့ပါတယ္…

(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)ေန႕ကိစၥမွာလည္းဦးနင္ဂ်ာကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတာ၀န္ယူခဲ့တာလို႕သိရတယ္… အေသးစိတ္ကေတာ့တစ္ဦးတည္းေသာသက္ေသမခင္ေရႊလွိဳင္(ကိုသံခဲကေတာ္) ကအေသးစိတ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္…သူအဲဒီေန႕(၁၂.၀၂.၁၉၉၂)က  အစအဆံုးျမင္ေတြ႕ခဲ့သူပါ… သတၱိရွိရွိလိုက္ၾကည့္ခဲ့တာပါ…

          ၿမိဳ႕မွာတံုးကအစ္ကိုေတြနဲ႕ဘဲအေနမ်ားလို႕ေယာက်ၤားဆန္ဆန္ေနခဲ့တယ္…ေတာထဲကိုမျဖစ္မေနသြားခ်င္

တယ္ဆိုေတာ့ကိုေအာင္ႏိုင္(အနကလ)ကဘဲစီစဥ္ၿပီးရွမ္းျပည္နယ္ကြတ္ခိုင္အနီးကေက်ာင္းသားတပ္ရင္း (၄၀၁)ကိုပို႕ေပးခဲ့တာပါ…တပ္ရင္း(၄၀၁)ရဲ့တဦးတည္းေသာရဲေမပါ…ေနာက္ပိုင္းကိုသံလြင္၊ကိုေဇာ္ေနာ္တို႕ ရင္း(၄၀၁)စစ္ေရးအေျခအေနအရေျမာက္ပိုင္းရင္း(၇၀၁)ကိုရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕ပို႕ေတာ့ အတူပါလာတာပါ…အမွန္တရားကိုလိုလားသူတစ္ဦးလို႕ယံုၾကည္ပါတယ္…