နန္းေအာင္ေထြးႂကည္ရဲ႔ နာမည္ေကၽာ္ ေရလွိဳင္းစစ္ဆင္ေရး (သို႔မဟုတ္) ေမခြန္းထုတ္စရာမၽား (၅)
by Tamar Khin on Wednesday, January 30, 2013 at 7:39am ·
“မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့
(၅)ႏွစ္စီမံကိန္းဆိုတာေလ ငါဘယ္လိုေႁဖခဲ့သလဲ သိလား။ “cs (ကိုသံ ေခၽာင္း)
တို႔ လူႂကီးေတြကို အႏုနည္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ႃပီးႃဖိဳခြဲဖို႔လို႔ ငါေႃဖလိုက္တယ္”
နန္းေအာင္ ေထြးႂကည္ကိုယ္တိုင္ ေႁပာခဲ့တဲ့စကား။
ကၽမတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့(၅)ႏွစ္စီမံကိန္းဆိုတာ ေတာ္လွန္ေရးေရတိုကာလ (၁၉၈၈-၁၉၉၃)အတြင္း မွာ ရဲေမအငယ္ေတြကို ရည္စားမထား ေစခၽင္တဲ ့စိတ္ေစတနာသေဘာရိုးနဲ႔ အေပၽာ္သေဘာ လုပ္ခဲ့ႂကတာေတြပါ ။ ေကၽာင္းသားေထာက္လွမ္းေရးဘက္က ဒီလိုေႁဖဆိုႃပီး လိုင္းတင္ေမးခဲ့တာ လည္းမဟုတ္။ “ဟုတ္တယ္”လို႔ ဝန္မခံမခၽင္း ရိုက္စစ္ေမးခဲ့တာလည္း မဟုတ္ပါပဲနဲ႔ ဘာေႂကာင့္ သူက အမွန္ အတိုင္းမေႁဖပဲ ဇာတ္လမ္းေတြဆင္ လိုင္းေတြတင္ႃပီး ေႁဖခဲ့ရပါသလဲ ။
“အႏုနည္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ႃဖိဳခြဲဖို႔”တဲ့ ။ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္မၽိဳးလဲ။ ဘာသေဘာသက္ေရာက္ႃပီး ဘယ္ေလာက္တာသြားတဲ့စကားလည္းဆိုတာ ႁမန္မာစကားတတ္သူတိုင္း နားလည္ႏိုင္ပါ တယ္။
ဒါေႂကာင့္လည္း သူေႁဖခဲ့သလို “အႏုနည္းနဲ႔ဆြဲေဆာင္မဲ့”မိ္န္းကေလးမၽိဳးေတြလား ၊ “ေကၽာင္းသူ အပၽိဳစစ္စစ္”ေတြလား အေသအခၽာသိရဖို႔ သူ႔ကို မမငယ္လို႔ ရင္းႏွီးခၽစ္ခင္ စြာေခၚဆိုႃပီး သူနဲ႔အေပါင္းတည့္ခဲ့တဲ့ ေဆးတာဝန္ခံရဲေမဆရာမ အန္ရမ္းတီး (မိုးေကာင္း)ကို ေဆးစစ္ခၽက္ ယူခိုင္းခဲ့တာပဲ ႁဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
နန္းေအာင္ေထြးႂကည္ရဲ႔”လူႂကီးေတြကို အႏုနည္းနဲ႔ဆြဲေဆာင္ ႃဖိဳခြဲဖို႔”ဆိုတဲ့ ဒီအေႁဖကို ယံုသြားခဲ့တဲ့အတြက္ေႂကာင့္ပဲ ထင္ပါတယ္။ လွပေခၽာေမာႃပီး လုပ္ရက္စရာမရွိတဲ့ သနားကမား ရုပ္ရည္ပိုင္ရွင္ သူ႔မၽက္ႏွာကို ရင္းမွဳးေအာင္သန္း (ခ) ဘႂကမ္းက မီးစနဲ႔ ေကာက္ထိုးခၽင္ စိတ္ေပါက္သြားခဲ့တာ ႁဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလို ေထာင္ထဲသြားႃပီး ႂကမ္းခဲ့ရမ္းခဲ့တဲ့ ရင္းမွဴးဘႂကမ္းတေယာက္အတြက္နဲ႔ ရင္းမွဴးေတြအားလံုး ဒုစစ္ၪီးခၽဳပ္ကိုမၽိဳးဝင္းရဲ႔ စီတန္းရိုက္ႏွက္ အႁပစ္ေပးတာကိုလည္း ႁပန္ခံခဲ့ႂကရပါေသးတယ္။ သူ႔တေယာက္တည္း အႁပစ္ေပးလို႔ကေတာ့ သူကမမႈ႔ပါဘူး။ သူ႔ေႂကာင့္ တႁခားရင္းမွဴးေတြပါ ေရာခံရတာမၽိဳးဆိုမွ သူေနာက္မလုပ္ရဲေတာ့ေအာင္ တားႁခင္းတမၽိဳးပါ။
အဲဒီအခၽိန္က ရဲေဘာ္တိုင္းမွာ တဘက္က အတူစားအတူေန ရဲေဘာ္ရဲဘက္သံေယာဇၪ္ တဘက္က ဒီလူေတြဟာ ရန္သူ႔လူေတြ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ မယံုႂကည္ႏိုင္ေလာက္ အံ့ႂသနာကၽင္မႈ႔ အခံရခက္မႈ႔ ခံစားမွဳ႔ေတြ ေရာႃပြန္း ရွဳပ္ေထြးကုန္ႂကတဲ့ အခၽိန္ပါ။ ဒါေႂကာင့္ တခၽိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြ အရက္မႉးလာတဲ့အခၽိန္ ခံစားခၽက္ေတြ ေပါက္ကြဲႃပီး ဝင္ႂကမ္းခဲ့ ရမ္းခဲ့ႂကတာ ေတြ ႁဖစ္လာခဲ့ႂကတာပါ။ ခံခဲ့ရသူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္လည္းခံလိုက္ရပါတယ္။
အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့အထဲမွာပါသြားတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ႂကြယ္(ရန္ကုန္)ေတာင္ သူအဖမ္းမခံရခင္က ဝင္ေရာက္ ထိုးႂကိတ္ ရိုက္ႏွက္ တာေတြ လုပ္ခဲ့ေသးတာပဲလို႔ ရင္းမွဴးသိုက္ထြန္းၪီး ေႁပာဖူးပါတယ္။ ရဲေဘာ္ႁမေဇာ ္(ခ) ဝသုန္ (ခ) မၽိဳးဝင္းလွိဳင္ (ပုလိပ ႃမိ ဳ႔၊ ေတာနဲ႔ ႁမိဳ႔ ဆက္သြယ္ရ တဲ့ ရဲေဘာ္တပိုင္း ယူဂၽီတပိုင္း) အရက္မူႃပီး ကၽမဆီ ေရာက္လာတယ္။ သူ ကိုႂကီး (ကိုထြန္း ေအာင္ေကၽာ္)ကို ထိုးခဲ့ ရိုက္ခဲ့တယ္ ေႁပာႃပီး ငိုခဲ့တဲ့အေႂကာင္း အရင္က စာတည္းမွာလည္း ကၽမထည့္ေရးဖူးပါတယ္။ ႂကမ္းခဲ့ရမ္းခဲ့တာေတြကို ေထာကခံတယ္လို႔ ေႁပာခၽင္တာမဟုတ္ ပါဘူး။ ႁဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္အေႁခအေနနဲ႔ သေဘာသဘာဝေတြကို ထည့္တြက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ရင္းမွဴးဘႂကမ္းဟာ အရက္မူးလာရင္ႂကမ္းသေလာက္ စိတ္ေႁဖာင့္မတ္တဲ့ရဲေဘာ္တၪီးလည္း ႁဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ႏွလံုးသားက လက္မခံေပမဲ့လည္း ယူထားရတဲ့ ၪီးေဆာင္မႈ႔ အေနအထားေတြအရ တခါတရန္မွာ မလုပ္ခၽင္ေပမဲ့လည္း ေရွ႔တန္းစစ္မၽက္ႏွာ ေတြမွာ လိုအပ္ခၽက္အရ စိတ္မခၽမ္းေႁမ႔စြာ လုပ္ခဲ့ႂကရတာေတြလည္း ရွိတတ္ႂကပါတယ္။
ဒါေတြေႂကာင့္လည္း ဒီလိုလူမၽိဳးေတြရဲ႔ အတြင္းစိတ္ဟာ အႁပဳစိတ္နဲ႔ အပၽက္စိတ္ အႂကိမ္ႂကိမ္ အဖန္ဖန္ လြန္ဆြဲခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခၽက္ေတြနဲ႔ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ ေႂကေနတတ္တယ္။ (ငဲ့ညွာေထာက္ထားစာနာစိတ္လံုးဝမရွိပဲ ေနာက္ႁပန္လွည့္မႂကည့္စတမ္း အပီအႁပင္ ကမ္းကုန္ ေအာင္မိုက္တတ္တဲ့ လူမိုက္မၽိဳးေတြမွာ ဒီလိုဒြိဟစိတ္နဲ႔ စိတ္ႁပသနာမၽိဳးေတြ မရွိပါဘူး။)
ရင္းမႉးဘႂကမ္းရဲ႔ဇနီးဟာ ေကၽာင္းသားတပ္မွဴးရဲ႔ မိန္းမဆိုႃပီး သူ႔ဇနီးေနတဲ့ႃမိဳ႔ရြာေလးမွာ တာဝန္ကၽတဲ့ နမၼားစစ္တပ္က တပ္ႂကပ္ႂကီးတေယာက္ဟာ ညတိုင္း အရက္မႉးႃပီး ရင္းမႉး ဘႂကမ္းရဲ႔ဇနီးဆီ လာလည္ပတ္ ေပါက္တတ္ကရ ရိသဲ့သဲ့စကားေတြ ေႁပာႃပီး လာလာရစ္ခဲ့ အေႏွာင့္ အယွက္ေတြ ေပးခဲ့ႂကတယ္။ အဲဒီေနာက္ အလိုမတူပဲ ေစာ္ကားခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကိုယ္ဝန္ကို ဖၽက္ခၽဖို ႔ႂကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ရင္းမွဴးဘႂကမ္းရဲ႔ဇနီးဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း မွာ ရင္းမွဴးဘႂကမ္းကိုယ္တိုင္လည္း ေရွ႔တန္းစခန္း မွာ သူ႔ကိုယ္သူ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္အဆံုး စီရင္သြားခဲ့တယ္။ ရန္သူနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဒီရဲေဘာ္ေတြ ဘာေႂကာင့္မိုက္ႂက ႂကမ္းႂက သလဲ ဆိုတဲ့ ႁပရုပ္ေလးတခုေပါ့။
(ေကၽာင္းသားတပ္မေတာ္ဟာ ရွစ္ေလးလံုးေနာက္ပိုင္းထြက္လာတဲ့ ေကၽာင္းသား၊ လူငယ္၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူထု လူတန္းစား အလြာေပါင္းစံု၊ ရွမ္း၊ ကခၽင္၊ ခၽင္း၊ နာဂ၊ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ မြန္စသည့္လူမၽိဳးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထား တဲ့အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ မသိရွာ တဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္(ေရြကရဝိတ္)ကေတာ့ သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ လယ္သမားတၪီးႁဖစ္တဲ့ ရင္းမွဴး ေအာင္သန္းနာမည္ေနာက္ကေန ကြင္းစကြင္းပိတ္နဲ႔ ေလးတန္းေအာင္လို႔ ေရးထည့္ထားတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပညာတတ္ လူယၪ္ ေကၽးလို႔ ထင္ေနတဲ့ ၪာၪ္မၽိဳးနဲ႔ ထင္ပါရဲ႔။)
ကိုမၽိဳးဝင္းက သူမကၽဆံုးခင္အခၽိန္တုန္းက ေရွ႔တန္းစစ္ေႁမႁပင္ တေနရာမွာ သူ႔လက္ေတြကို ႁဖန္႔ႂကည့္ရင္း “ငါ့လက္ေတြေတာ့ ေသြးစြန္းသြားႃပီ ဒီအဖြဲ႔ရဲ႔တာဝန္ေတြကို မင္းတို႔ပဲဆက္ယူ ဆက္လုပ္ႂကရမယ္”လို႔ ရဲေဘာ္မင္းေဌးကို ေႁပာခဲ့တယ္။ ဒီလိုအသိ ဒီလို အေႁပာမၽိဳးကို “အာဏာရူးတဲ့သူ”ေတြဆီက ႂကားဖူးခဲ့ႂကပါရဲ႔လား။
ဒါဟာ စနစ္ဆိုးႂကီးတခုေအာက္က စိတ္အႏုနဲ႔အႂကမ္း အသိပညာနဲ႔မိုက္မဲမႈ႔ မလုပ္ခၽင္ဘူး ဒါေပမဲ့လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဒြိဟစိတ္ေတြ ေရာယွက္ေနတဲ့ လူသားတၪီးရဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မႏွစ္ႃမိဳ႔တဲ့ အလုပ္ေတြကို တာဝန္ယူထားရတဲ့ အေနအထားတခုအရ အေႁခအေန တခုေအာက္မွာ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ လြဲမွားတဲ့အသိေတြနဲ႔ လုပ္ခဲ့မိလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာကၽည္းစက္ဆုပ္ ရြံရွာမႈ႔ကေန ထြက္ေပၚ လာတဲ့ အသံတခုပါ။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႁပန္ႃပီး အခတ္ခံရတဲ့ အႁပစ္ဒဏ္ထက္ ပိုႃပီး ထိေရာက္တဲ့ အႁပစ္ဒဏ္မၽိဳး ရွိရင္ တစိတ္ေလာက္ ညြန္ႁပ ေပးပါ။
မိုင္းဆရာရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ဟာ သူတာဝန္ကၽရာနယ္ေႁမအတြင္း သြားလာေနစၪ္ အဖမ္းခံခဲ့ရ တယ္။ ရန္သူက သူ႔က ိုေကၽာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြ ပုန္းခိုစခန္းခၽရာေနရာကို လမ္းႁပခိုင္းခဲ့တယ္။ စခန္းအနီးပတ္ဝန္းကၽင္ သူေထာင္ခဲ့တဲ့မိုင္းေတြကို သူအသိဆံုးပဲေလ။ ပါးစပ္ကေအာ္ခြင့္မရတဲ့ အတြက္ ကိုယ္ေထာင္ခဲ့တဲ့မိုင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ႁပန္နင္းခၽႃပီး မိုင္းကြဲသံနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို “ရန္သူေဟ့”လို႔ သူ႔အသက္နဲ႔ရင္းႃပီး တပ္လွန္႔အသိေပးသြားခဲ့တယ္။ ေႁမာက္ပိုင္း ေကၽာင္းသားတပ္မွာ အဲဒီလို ေသရဲ သတ္ရဲတဲ့ စစ္တပ္အႏိုင္ကၽင့္တာကို သူတို႔ရဲ႔မိဘ ေဆြမၽိဳးေတြ တရြာတည္းသားေတြ တဘက္သတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဘက္ႏွစ္ဘက္ႂကားမွာ ေႁမဇာပင္ ႁဖစ္ႂကရတဲ့ အညိဳေရာင္နယ္ေႁမမွာ ႂကီးႁပင္းလာႂကရတဲ့ လူမိုက္လူႂကမ္းရဲေဘာ္ေတြ ေနခဲ့ႂကတယ္။
ေသြးစြန္းမခံခၽင္ရင္ သိပ္ႁဖဴစင္ခၽင္ေနႂကရင္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္တဲ့လမ္းကို မေလွၽာက္ခဲ့တာ အေကာင္းဆံုးႁဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။ ႁပည္တြင္းစစ္ႁဖစ္ေနတဲ့နယ္ေႁမမွာ သူ႔လူ ကိုယ့္လူ တံဆိပ္ တပ္ထားလို႔ ရတာမၽိဳးမဟုတ္သလို သူလူကိုယ့္ဘက္သား၊ ကိုယ့္လူသူ႔ဘက္သား ေရာေႏွာ လံုးေထြးရွိေနႂကတဲ့အႁပင္ သူ႔လူေရာကိုယ္႔လူေရာ ႂကားထဲက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေအးေအး ေဆးေဆးလုပ္ကိုင္စားေနတဲ့ႁပည္သူေတြ၊ မိန္းမေတြ၊ ကေလးပါမကၽန္ မဆီမဆိုင္ အကုန္ေရာခံ ေနႂကရတာမၽိဳးပါ။
ႁမစ္ႂကီးနား တပ္မဟာ(၃)နယ္ေႁမဘက္က တိုက္ပြဲတခုနဲ့ပတ္သက္ႃပီး ေကအိုင္ေအက ထိပ္ပိုင္းအရာရွိတေယာက္ (နာမည္မမွတ္မိ ေတာ့လို့) ေႁပာႁပခဲ့တာကို ရဲေမမခင္မာေအး (ႁမစ္ႂကီးနား) ကၽမကို ႁပန္ေႁပာႁပခဲ့ ဖူးတာေလးတခုရွိပါတယ္။
အင္အားအလံုးအရင္းနဲ႔တက္လာတဲ့ ရန္သူ႔လွဳပ္ရွား မွဳ႔ကို ႂကည့္ႁပီး ေကအိုင္ေအက မိုင္းေတြကာထား ခင္းထားႁပီး ႁပန္တိုက္ဖို႔ အကြက္ခၽ ႁပင္ဆင္ ထားခဲ့ပါတယ္။
စစ္အစိုးတပ္ေတြက ခၽီတက္ခဲ့တဲ့ လမ္းတေလွၽာက္ ကခၽင္ရြာေတြထဲက ကခၽင္လူမၽိဳး သူတို႔ရဲ့ အမၽိဳးအေဆြေတြ၊ ေယာကၽာ္း၊ မိန္းမေတြကို ေပါတာဆြဲလာခဲ့ႂကပါတယ္။ မထင္မွတ္ပဲ အဲဒီေပါ တာဆြဲ လာႂကသူေတြကို တိုက္ပြဲမွာ လူသားမိုင္းရွင္းကိရိယာေတ ြအႁဖစ္ ေရွ႔ဆံုးကေန အရင္တက္ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ တားဆီးခၽိန္မရေတာ့ပဲ သူတို႔ရဲ့အမၽိဳးအေဆြေတြ ကခၽင္ အမၽိဳးသား ၊ အမၽိဳးသမီးေတြရဲ႔ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ႁငီးတြားသံေတြကို သူ႔တို႔ အတိုင္းသားႂကား ေနရႃပီး သူ႔နားထဲကေန အခုခၽိန္ထိ မထြက္ႏိုင္ ေသးဘူးဆိုတာကို ေႁပာႁပခဲ့တာေလးကိုပါ။
အဲဒီအတြက္ မိုင္းေတြကာထား ခင္းထာခဲ့တဲ့ ေကအိုင္ေအကိုပဲ အႁပစ္ပံုခၽရမွာလား၊ အႁပစ္မဲ့ ႁပည္သူေတြကို လူသားမိုင္းရွင္း ကရိယာေတြအႁဖစ္ အသံုးႁပဳခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရကို အႁပစ္ပံုခၽရ မလား။ ကၽမတို႔ ဒီဘိတ္လုပ္ေနႂကတဲ့အခၽိန္မွာပဲ အႁပစ္မဲ့ႁပည္သူ လူထု ေတြကေတာ့ ေသေႂက ပၽက္စီးခဲ့ႂကရပါႃပီ။
ဘယ္လိုပဲ ႁဖစ္ႁဖစ္ေသခၽာတာကေတာ့ ဒီႁပည္တြင္းစစ္ေႂကာင့္ ကၽမတို႔ႏိုင္ငံမွာ မုဆိုးမေတြ၊ မိဘမဲ့ကေလးေတြ၊ ေႁခႁပတ္လက္ႁပတ္ ဒုကၡိတေတြ၊ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြ တပံုႂကီးရွိေနခဲ့ႂက တာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကေတြပါပဲ။ ဒါေတြ ခၽဳပ္ႁငိမ္းရပ္တန့္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ႁပည္တြင္းစစ္ စတင္ႁဖစ္ ပြားလာရႁခင္း အေႂကာင္းအရင္းေတြဆီ ကၽမတို႔ မလြဲမေသႁပန္သြားႂကရမွာပါပဲ။
ေကအိုင္ေအက အရာရွိတေယာက္ ကၽမကို ေႁပာႁပဖူးတာေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ။ တပ္စခန္းေတြနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ရြာသားေတြ သူတို႔ စိုက္ပၽိဳးေမြးႁမဴထားတာေလးေတြ လာႃပီး ေရာင္းခၽတတ္တဲ့ ငါးရက္တေစၽးဆိုတဲ့ ေစၽးေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ ငါးရက္တခါ ပံုမွန္ ရွိေနတတ္တဲ့ ေစၽးေလးေတြပါ။ အဲဒီေစၽးေလးေတြမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီးအႏွံ အသားငါးေတြ အႁပင္ မုန္႔ပဲသေရစာ၊ အရက္ေသစာ၊ အေလာင္းကစားဝိုင္းေတြ အေရာင္းအဝယ္ဝိုင္းေတြနဲ႔ သူ႔လူေရာ ကိုယ့္လူပါ ေႁခခၽင္းလိမ္ေနတတ္ႂကေတာ့ သတိနဲ႔ သြားရလာရပါတယ္။ အဲဒီေစၽးမွာ ေကအိုင္ေအဗိုလ္တေယာက္ရဲ႔ မိန္းမကလည္း ေစၽးခင္း ေရာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီေကအိုင္ေအ ဗိုလ္က တိုက္ပြဲေတြမွာ တိုက္ရဲခိုက္ရည္ေကာင္းတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
စစ္အစိုးရဘက္က လူတေယာက္ကလည္း အပတ္စၪ္ ေစၽးေန႔တိုင္း ပံုမွန္ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ေရာက္လာတိုင္းလည္း အဲဒီ အမၽိဳးသမီးဆိုင္ကို ဝင္ေလ့ရွိပါတယ္။ မၽက္လံုးက ေဘးပတ္ ဝန္းကၽင္ကို ကၽီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ႂကည့္ရင္း အဲဒီအမၽိဳးသမီးနဲ့ ေလသံတိုးတိုး လွၽပ္တပၽက္ စကားေႁပာဆိုေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကို ေကအိုင္ေအဘက္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အႁမဲေတြ႔ ႁမင္ေနရေတာ့ ႂကာေတာ့ သကၤာမကင္း ႁဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီအမၽိဳးသမီး ကိုေရာ သူ႔အမၽိဳးသား ေကအိုင္ေအဗိုလ္ကိုပါ ဖမ္းခၽဳပ္စစ္ေမးႂကပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ ဘယ္သူနဲ႔မွ မဆက္သြယ္ပါဘူး၊ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူးသာ ေႁဖခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ဆက္သြယ္ေႁပာဆို ေနတာ ငါးရက္တေစၽးတိုင္း အႁမဲႁမင္ေတြ႔ေနရေတာ့ လိမ္ညာေႁဖေနတယ္ပဲထင္ႃပီး မယံုႂကည္ ေတာ့ပါ ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ေယာက္လံုး အသတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။
သူတို႔ကို သတ္ႃပီးတဲ့ေနာက္တေန႔မွာပဲ စာတေစာင္ ေရာက္လာပါတယ္။ စာထဲမွာ ေရးထားတာက “ ငအေတြ ငတံုးေတြ မင္းတို႔ လူကို မင္းတို႔ ႁပန္သတ္လိုက္ႃပီ မဟုတ္လား။ အဲဒီမိန္းမ ကို ငါးရက္တေစၽးတိုင္း ဆက္သြယ္ႃပီး ငါ ဘာေတြေႁပာခဲ့သလဲဆိုတာ မင္းတို့ သိခၽင္တယ္ မဟုတ္လား။ ငါးရက္တေစၽးတိုင္း ငါသူ႔ကို သြားေႁပာတာက “ထမင္းစားႃပီးႃပီလား၊ ဘာဟင္းနဲ႔ စားသလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလးႏွစ္ခြန္းပါပဲ”တဲ့။
“ထမင္းစားႃပီးႃပီလား၊ ဘာဟင္းနဲ႔စားသလဲ”ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလးႏွစ္ခြန္း အေမးခံခဲ့ရတာနဲ႔ပဲ လူႏွစ္ေယာက္က အေခၽာင္ေနရင္း အသတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဓိပၸါယ္ မရွိလိုက္ပါသလဲ။ အေသအခၽာ စမ္းစစ္ႂကည့္ရင္ေတာ့ အဲဒီေမးခြန္းေလး ႏွစ္ခြန္းက ဒီႁပသနာရဲ့ အေႁဖမဟုတ္တာကို ေတြ့ႂကမွာပါ ။ ႁပသနာေတြရဲ႔ဇစ္ႁမစ္က ႏွစ္ၪီးႏွစ္ဘက္ႂကားမွာ မယံုႂကည္မႈ႔ေတြ သံသယေတြကို ပိုမိုတိုးပြားလာႏိုင္ေစဖို႔သာ ဖန္တီးေပးေနတဲ့ ႁပည္တြင္းစစ္က အရင္းခံကၽေနတဲ့သေဘာကိုလည္း ေတြ႔ႁမင္မိႂက မွာပါ။
ဒီေနရာမွာ တကယ္ႁဖစ္ပၽက္ခဲ့တဲ့ အႁဖစ္အပၽက္ေလးတခုလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာမွာ နအဖတပ္ေတြနဲ႔ ေႁမာက္ပိုင္း ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ တိုက္ပြဲႁဖစ္ႃပီး တဘက္နဲ႔ တဘက္ ပစ္ႂကခတ္ႂကတယ္။ ႂကားထဲက ေတာင္ယာတဲမွာ ကေလးႏို႔ထိုင္တိုက္ ေနတဲ့ မိခင္ကို မွန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ မိခင္ဘာႁဖစ္လို႔ ႁဖစ္မွန္းမသိ ေႂကာက္လန့္တႂကား ေအာ္ငိုေနတဲ့ ကေလးကို နအဖတပ္က အရာရွိက ေကာက္ခၽီ စစ္ေႂကာင္းတေလွၽာက္ ေခၚေဆာင္သြားႃပီး သူတို႔စခန္းခၽရာ ရြာတရြာက အိမ္တအိမ္မွာ ႂကည့္ခိုင္းထားခဲ့ တယ္။
ကေလးအေဖက သူ႔ကေလးႁပန္လိုခၽင္လို႔ ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကို အကူအညီေတာင္း ခဲ့တယ္။ သူကိုယ္တိုင္သြားေခၚလို႔ ကေတာ့ ကေလးမရတဲ့အႁပင္ ေပါတာပါအဆြဲခံ လိုက္ရအံုး မယ္ေလ။ စစ္ႁဖစ္ေနတဲ့ရြာေတြမွာ အဘိုး၊ အဘြား ၊ မိန္းမ၊ ကေလးေတြ ပဲ ရွိတတ္ႂကတာ။ ေယာကၽာ္းမွန္သမွၽ တိုက္တဲ့အထဲမွာပါရင္ပါ မပါရင္ပုန္းပဲ။
ေရွ႔ခရီးမဆက္ခင္ ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္တပ္စိတ္တစိတ္ ကေလးထားထားတဲ့အိမ္ကို ရေအာင္ စံုစမ္းႃပီး ႁပန္သြားယူေပး ခိုးေပးခဲ့ ႂကတယ္။ ကေလးကို သူ႔အေဖ လက္ထဲ ႁပန္အပ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးအေဖက ဒီကၽည္ဆံက မင္းတို႔ဘက္က ပစ္တဲ့ ကၽည္ဆံ ငါ့မိန္းမကို မင္းတို႔သတ္ တာလုပ္ေနလို႔ မရဘူး။ အဲဒါ ေသြးမစြန္းခၽင္လည္း စြန္းေနရမဲ့ စစ္ဆိုတာပဲ။
ဒါလူႂကားေကာင္းေအာင္ ေႁပာႃပီး ဝါဒႁဖန္႔ေနတဲ့ ပံုႁပင္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို အနိဌာရံုမၽိဳးေတြကို မႁမင္ခၽင္ မေတြ႔ခၽင္အဆံုး ေနတဓူဝ ရင္ဆိုင္ႁဖတ္သန္းေနႂကရတဲ့ သူေတြထက္ ဘယ္သူေတြကမၽား ႁငိမ္းခၽမ္းေရးကို ပိုႁပီးအလိုလားအေတာင့္တဆံုး ႁဖစ္မယ္ ထင္ျကပါသလဲ။
(၆)
ကၽမတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့(၅)ႏွစ္စီမံကိန္းဆိုတာ ေတာ္လွန္ေရးေရတိုကာလ (၁၉၈၈-၁၉၉၃)အတြင္း မွာ ရဲေမအငယ္ေတြကို ရည္စားမထား ေစခၽင္တဲ ့စိတ္ေစတနာသေဘာရိုးနဲ႔ အေပၽာ္သေဘာ လုပ္ခဲ့ႂကတာေတြပါ ။ ေကၽာင္းသားေထာက္လွမ္းေရးဘက္က ဒီလိုေႁဖဆိုႃပီး လိုင္းတင္ေမးခဲ့တာ လည္းမဟုတ္။ “ဟုတ္တယ္”လို႔ ဝန္မခံမခၽင္း ရိုက္စစ္ေမးခဲ့တာလည္း မဟုတ္ပါပဲနဲ႔ ဘာေႂကာင့္ သူက အမွန္ အတိုင္းမေႁဖပဲ ဇာတ္လမ္းေတြဆင္ လိုင္းေတြတင္ႃပီး ေႁဖခဲ့ရပါသလဲ ။
“အႏုနည္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ႃဖိဳခြဲဖို႔”တဲ့ ။ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္မၽိဳးလဲ။ ဘာသေဘာသက္ေရာက္ႃပီး ဘယ္ေလာက္တာသြားတဲ့စကားလည္းဆိုတာ ႁမန္မာစကားတတ္သူတိုင္း နားလည္ႏိုင္ပါ တယ္။
ဒါေႂကာင့္လည္း သူေႁဖခဲ့သလို “အႏုနည္းနဲ႔ဆြဲေဆာင္မဲ့”မိ္န္းကေလးမၽိဳးေတြလား ၊ “ေကၽာင္းသူ အပၽိဳစစ္စစ္”ေတြလား အေသအခၽာသိရဖို႔ သူ႔ကို မမငယ္လို႔ ရင္းႏွီးခၽစ္ခင္ စြာေခၚဆိုႃပီး သူနဲ႔အေပါင္းတည့္ခဲ့တဲ့ ေဆးတာဝန္ခံရဲေမဆရာမ အန္ရမ္းတီး (မိုးေကာင္း)ကို ေဆးစစ္ခၽက္ ယူခိုင္းခဲ့တာပဲ ႁဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
နန္းေအာင္ေထြးႂကည္ရဲ႔”လူႂကီးေတြကို အႏုနည္းနဲ႔ဆြဲေဆာင္ ႃဖိဳခြဲဖို႔”ဆိုတဲ့ ဒီအေႁဖကို ယံုသြားခဲ့တဲ့အတြက္ေႂကာင့္ပဲ ထင္ပါတယ္။ လွပေခၽာေမာႃပီး လုပ္ရက္စရာမရွိတဲ့ သနားကမား ရုပ္ရည္ပိုင္ရွင္ သူ႔မၽက္ႏွာကို ရင္းမွဳးေအာင္သန္း (ခ) ဘႂကမ္းက မီးစနဲ႔ ေကာက္ထိုးခၽင္ စိတ္ေပါက္သြားခဲ့တာ ႁဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလို ေထာင္ထဲသြားႃပီး ႂကမ္းခဲ့ရမ္းခဲ့တဲ့ ရင္းမွဴးဘႂကမ္းတေယာက္အတြက္နဲ႔ ရင္းမွဴးေတြအားလံုး ဒုစစ္ၪီးခၽဳပ္ကိုမၽိဳးဝင္းရဲ႔ စီတန္းရိုက္ႏွက္ အႁပစ္ေပးတာကိုလည္း ႁပန္ခံခဲ့ႂကရပါေသးတယ္။ သူ႔တေယာက္တည္း အႁပစ္ေပးလို႔ကေတာ့ သူကမမႈ႔ပါဘူး။ သူ႔ေႂကာင့္ တႁခားရင္းမွဴးေတြပါ ေရာခံရတာမၽိဳးဆိုမွ သူေနာက္မလုပ္ရဲေတာ့ေအာင္ တားႁခင္းတမၽိဳးပါ။
အဲဒီအခၽိန္က ရဲေဘာ္တိုင္းမွာ တဘက္က အတူစားအတူေန ရဲေဘာ္ရဲဘက္သံေယာဇၪ္ တဘက္က ဒီလူေတြဟာ ရန္သူ႔လူေတြ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ မယံုႂကည္ႏိုင္ေလာက္ အံ့ႂသနာကၽင္မႈ႔ အခံရခက္မႈ႔ ခံစားမွဳ႔ေတြ ေရာႃပြန္း ရွဳပ္ေထြးကုန္ႂကတဲ့ အခၽိန္ပါ။ ဒါေႂကာင့္ တခၽိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြ အရက္မႉးလာတဲ့အခၽိန္ ခံစားခၽက္ေတြ ေပါက္ကြဲႃပီး ဝင္ႂကမ္းခဲ့ ရမ္းခဲ့ႂကတာ ေတြ ႁဖစ္လာခဲ့ႂကတာပါ။ ခံခဲ့ရသူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္လည္းခံလိုက္ရပါတယ္။
အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့အထဲမွာပါသြားတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ႂကြယ္(ရန္ကုန္)ေတာင္ သူအဖမ္းမခံရခင္က ဝင္ေရာက္ ထိုးႂကိတ္ ရိုက္ႏွက္ တာေတြ လုပ္ခဲ့ေသးတာပဲလို႔ ရင္းမွဴးသိုက္ထြန္းၪီး ေႁပာဖူးပါတယ္။ ရဲေဘာ္ႁမေဇာ ္(ခ) ဝသုန္ (ခ) မၽိဳးဝင္းလွိဳင္ (ပုလိပ ႃမိ ဳ႔၊ ေတာနဲ႔ ႁမိဳ႔ ဆက္သြယ္ရ တဲ့ ရဲေဘာ္တပိုင္း ယူဂၽီတပိုင္း) အရက္မူႃပီး ကၽမဆီ ေရာက္လာတယ္။ သူ ကိုႂကီး (ကိုထြန္း ေအာင္ေကၽာ္)ကို ထိုးခဲ့ ရိုက္ခဲ့တယ္ ေႁပာႃပီး ငိုခဲ့တဲ့အေႂကာင္း အရင္က စာတည္းမွာလည္း ကၽမထည့္ေရးဖူးပါတယ္။ ႂကမ္းခဲ့ရမ္းခဲ့တာေတြကို ေထာကခံတယ္လို႔ ေႁပာခၽင္တာမဟုတ္ ပါဘူး။ ႁဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္အေႁခအေနနဲ႔ သေဘာသဘာဝေတြကို ထည့္တြက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ရင္းမွဴးဘႂကမ္းဟာ အရက္မူးလာရင္ႂကမ္းသေလာက္ စိတ္ေႁဖာင့္မတ္တဲ့ရဲေဘာ္တၪီးလည္း ႁဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ႏွလံုးသားက လက္မခံေပမဲ့လည္း ယူထားရတဲ့ ၪီးေဆာင္မႈ႔ အေနအထားေတြအရ တခါတရန္မွာ မလုပ္ခၽင္ေပမဲ့လည္း ေရွ႔တန္းစစ္မၽက္ႏွာ ေတြမွာ လိုအပ္ခၽက္အရ စိတ္မခၽမ္းေႁမ႔စြာ လုပ္ခဲ့ႂကရတာေတြလည္း ရွိတတ္ႂကပါတယ္။
ဒါေတြေႂကာင့္လည္း ဒီလိုလူမၽိဳးေတြရဲ႔ အတြင္းစိတ္ဟာ အႁပဳစိတ္နဲ႔ အပၽက္စိတ္ အႂကိမ္ႂကိမ္ အဖန္ဖန္ လြန္ဆြဲခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခၽက္ေတြနဲ႔ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ ေႂကေနတတ္တယ္။ (ငဲ့ညွာေထာက္ထားစာနာစိတ္လံုးဝမရွိပဲ ေနာက္ႁပန္လွည့္မႂကည့္စတမ္း အပီအႁပင္ ကမ္းကုန္ ေအာင္မိုက္တတ္တဲ့ လူမိုက္မၽိဳးေတြမွာ ဒီလိုဒြိဟစိတ္နဲ႔ စိတ္ႁပသနာမၽိဳးေတြ မရွိပါဘူး။)
ရင္းမႉးဘႂကမ္းရဲ႔ဇနီးဟာ ေကၽာင္းသားတပ္မွဴးရဲ႔ မိန္းမဆိုႃပီး သူ႔ဇနီးေနတဲ့ႃမိဳ႔ရြာေလးမွာ တာဝန္ကၽတဲ့ နမၼားစစ္တပ္က တပ္ႂကပ္ႂကီးတေယာက္ဟာ ညတိုင္း အရက္မႉးႃပီး ရင္းမႉး ဘႂကမ္းရဲ႔ဇနီးဆီ လာလည္ပတ္ ေပါက္တတ္ကရ ရိသဲ့သဲ့စကားေတြ ေႁပာႃပီး လာလာရစ္ခဲ့ အေႏွာင့္ အယွက္ေတြ ေပးခဲ့ႂကတယ္။ အဲဒီေနာက္ အလိုမတူပဲ ေစာ္ကားခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကိုယ္ဝန္ကို ဖၽက္ခၽဖို ႔ႂကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ရင္းမွဴးဘႂကမ္းရဲ႔ဇနီးဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း မွာ ရင္းမွဴးဘႂကမ္းကိုယ္တိုင္လည္း ေရွ႔တန္းစခန္း မွာ သူ႔ကိုယ္သူ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္အဆံုး စီရင္သြားခဲ့တယ္။ ရန္သူနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဒီရဲေဘာ္ေတြ ဘာေႂကာင့္မိုက္ႂက ႂကမ္းႂက သလဲ ဆိုတဲ့ ႁပရုပ္ေလးတခုေပါ့။
(ေကၽာင္းသားတပ္မေတာ္ဟာ ရွစ္ေလးလံုးေနာက္ပိုင္းထြက္လာတဲ့ ေကၽာင္းသား၊ လူငယ္၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူထု လူတန္းစား အလြာေပါင္းစံု၊ ရွမ္း၊ ကခၽင္၊ ခၽင္း၊ နာဂ၊ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ မြန္စသည့္လူမၽိဳးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထား တဲ့အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ မသိရွာ တဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္(ေရြကရဝိတ္)ကေတာ့ သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ လယ္သမားတၪီးႁဖစ္တဲ့ ရင္းမွဴး ေအာင္သန္းနာမည္ေနာက္ကေန ကြင္းစကြင္းပိတ္နဲ႔ ေလးတန္းေအာင္လို႔ ေရးထည့္ထားတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပညာတတ္ လူယၪ္ ေကၽးလို႔ ထင္ေနတဲ့ ၪာၪ္မၽိဳးနဲ႔ ထင္ပါရဲ႔။)
ကိုမၽိဳးဝင္းက သူမကၽဆံုးခင္အခၽိန္တုန္းက ေရွ႔တန္းစစ္ေႁမႁပင္ တေနရာမွာ သူ႔လက္ေတြကို ႁဖန္႔ႂကည့္ရင္း “ငါ့လက္ေတြေတာ့ ေသြးစြန္းသြားႃပီ ဒီအဖြဲ႔ရဲ႔တာဝန္ေတြကို မင္းတို႔ပဲဆက္ယူ ဆက္လုပ္ႂကရမယ္”လို႔ ရဲေဘာ္မင္းေဌးကို ေႁပာခဲ့တယ္။ ဒီလိုအသိ ဒီလို အေႁပာမၽိဳးကို “အာဏာရူးတဲ့သူ”ေတြဆီက ႂကားဖူးခဲ့ႂကပါရဲ႔လား။
ဒါဟာ စနစ္ဆိုးႂကီးတခုေအာက္က စိတ္အႏုနဲ႔အႂကမ္း အသိပညာနဲ႔မိုက္မဲမႈ႔ မလုပ္ခၽင္ဘူး ဒါေပမဲ့လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဒြိဟစိတ္ေတြ ေရာယွက္ေနတဲ့ လူသားတၪီးရဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မႏွစ္ႃမိဳ႔တဲ့ အလုပ္ေတြကို တာဝန္ယူထားရတဲ့ အေနအထားတခုအရ အေႁခအေန တခုေအာက္မွာ လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ လြဲမွားတဲ့အသိေတြနဲ႔ လုပ္ခဲ့မိလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာကၽည္းစက္ဆုပ္ ရြံရွာမႈ႔ကေန ထြက္ေပၚ လာတဲ့ အသံတခုပါ။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႁပန္ႃပီး အခတ္ခံရတဲ့ အႁပစ္ဒဏ္ထက္ ပိုႃပီး ထိေရာက္တဲ့ အႁပစ္ဒဏ္မၽိဳး ရွိရင္ တစိတ္ေလာက္ ညြန္ႁပ ေပးပါ။
မိုင္းဆရာရဲေဘာ္ေဇာ္လြင္ဟာ သူတာဝန္ကၽရာနယ္ေႁမအတြင္း သြားလာေနစၪ္ အဖမ္းခံခဲ့ရ တယ္။ ရန္သူက သူ႔က ိုေကၽာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြ ပုန္းခိုစခန္းခၽရာေနရာကို လမ္းႁပခိုင္းခဲ့တယ္။ စခန္းအနီးပတ္ဝန္းကၽင္ သူေထာင္ခဲ့တဲ့မိုင္းေတြကို သူအသိဆံုးပဲေလ။ ပါးစပ္ကေအာ္ခြင့္မရတဲ့ အတြက္ ကိုယ္ေထာင္ခဲ့တဲ့မိုင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ႁပန္နင္းခၽႃပီး မိုင္းကြဲသံနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို “ရန္သူေဟ့”လို႔ သူ႔အသက္နဲ႔ရင္းႃပီး တပ္လွန္႔အသိေပးသြားခဲ့တယ္။ ေႁမာက္ပိုင္း ေကၽာင္းသားတပ္မွာ အဲဒီလို ေသရဲ သတ္ရဲတဲ့ စစ္တပ္အႏိုင္ကၽင့္တာကို သူတို႔ရဲ႔မိဘ ေဆြမၽိဳးေတြ တရြာတည္းသားေတြ တဘက္သတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဘက္ႏွစ္ဘက္ႂကားမွာ ေႁမဇာပင္ ႁဖစ္ႂကရတဲ့ အညိဳေရာင္နယ္ေႁမမွာ ႂကီးႁပင္းလာႂကရတဲ့ လူမိုက္လူႂကမ္းရဲေဘာ္ေတြ ေနခဲ့ႂကတယ္။
ေသြးစြန္းမခံခၽင္ရင္ သိပ္ႁဖဴစင္ခၽင္ေနႂကရင္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္တဲ့လမ္းကို မေလွၽာက္ခဲ့တာ အေကာင္းဆံုးႁဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။ ႁပည္တြင္းစစ္ႁဖစ္ေနတဲ့နယ္ေႁမမွာ သူ႔လူ ကိုယ့္လူ တံဆိပ္ တပ္ထားလို႔ ရတာမၽိဳးမဟုတ္သလို သူလူကိုယ့္ဘက္သား၊ ကိုယ့္လူသူ႔ဘက္သား ေရာေႏွာ လံုးေထြးရွိေနႂကတဲ့အႁပင္ သူ႔လူေရာကိုယ္႔လူေရာ ႂကားထဲက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေအးေအး ေဆးေဆးလုပ္ကိုင္စားေနတဲ့ႁပည္သူေတြ၊ မိန္းမေတြ၊ ကေလးပါမကၽန္ မဆီမဆိုင္ အကုန္ေရာခံ ေနႂကရတာမၽိဳးပါ။
ႁမစ္ႂကီးနား တပ္မဟာ(၃)နယ္ေႁမဘက္က တိုက္ပြဲတခုနဲ့ပတ္သက္ႃပီး ေကအိုင္ေအက ထိပ္ပိုင္းအရာရွိတေယာက္ (နာမည္မမွတ္မိ ေတာ့လို့) ေႁပာႁပခဲ့တာကို ရဲေမမခင္မာေအး (ႁမစ္ႂကီးနား) ကၽမကို ႁပန္ေႁပာႁပခဲ့ ဖူးတာေလးတခုရွိပါတယ္။
အင္အားအလံုးအရင္းနဲ႔တက္လာတဲ့ ရန္သူ႔လွဳပ္ရွား မွဳ႔ကို ႂကည့္ႁပီး ေကအိုင္ေအက မိုင္းေတြကာထား ခင္းထားႁပီး ႁပန္တိုက္ဖို႔ အကြက္ခၽ ႁပင္ဆင္ ထားခဲ့ပါတယ္။
စစ္အစိုးတပ္ေတြက ခၽီတက္ခဲ့တဲ့ လမ္းတေလွၽာက္ ကခၽင္ရြာေတြထဲက ကခၽင္လူမၽိဳး သူတို႔ရဲ့ အမၽိဳးအေဆြေတြ၊ ေယာကၽာ္း၊ မိန္းမေတြကို ေပါတာဆြဲလာခဲ့ႂကပါတယ္။ မထင္မွတ္ပဲ အဲဒီေပါ တာဆြဲ လာႂကသူေတြကို တိုက္ပြဲမွာ လူသားမိုင္းရွင္းကိရိယာေတ ြအႁဖစ္ ေရွ႔ဆံုးကေန အရင္တက္ ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ တားဆီးခၽိန္မရေတာ့ပဲ သူတို႔ရဲ့အမၽိဳးအေဆြေတြ ကခၽင္ အမၽိဳးသား ၊ အမၽိဳးသမီးေတြရဲ႔ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ႁငီးတြားသံေတြကို သူ႔တို႔ အတိုင္းသားႂကား ေနရႃပီး သူ႔နားထဲကေန အခုခၽိန္ထိ မထြက္ႏိုင္ ေသးဘူးဆိုတာကို ေႁပာႁပခဲ့တာေလးကိုပါ။
အဲဒီအတြက္ မိုင္းေတြကာထား ခင္းထာခဲ့တဲ့ ေကအိုင္ေအကိုပဲ အႁပစ္ပံုခၽရမွာလား၊ အႁပစ္မဲ့ ႁပည္သူေတြကို လူသားမိုင္းရွင္း ကရိယာေတြအႁဖစ္ အသံုးႁပဳခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရကို အႁပစ္ပံုခၽရ မလား။ ကၽမတို႔ ဒီဘိတ္လုပ္ေနႂကတဲ့အခၽိန္မွာပဲ အႁပစ္မဲ့ႁပည္သူ လူထု ေတြကေတာ့ ေသေႂက ပၽက္စီးခဲ့ႂကရပါႃပီ။
ဘယ္လိုပဲ ႁဖစ္ႁဖစ္ေသခၽာတာကေတာ့ ဒီႁပည္တြင္းစစ္ေႂကာင့္ ကၽမတို႔ႏိုင္ငံမွာ မုဆိုးမေတြ၊ မိဘမဲ့ကေလးေတြ၊ ေႁခႁပတ္လက္ႁပတ္ ဒုကၡိတေတြ၊ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြ တပံုႂကီးရွိေနခဲ့ႂက တာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကေတြပါပဲ။ ဒါေတြ ခၽဳပ္ႁငိမ္းရပ္တန့္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ႁပည္တြင္းစစ္ စတင္ႁဖစ္ ပြားလာရႁခင္း အေႂကာင္းအရင္းေတြဆီ ကၽမတို႔ မလြဲမေသႁပန္သြားႂကရမွာပါပဲ။
ေကအိုင္ေအက အရာရွိတေယာက္ ကၽမကို ေႁပာႁပဖူးတာေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ။ တပ္စခန္းေတြနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ရြာသားေတြ သူတို႔ စိုက္ပၽိဳးေမြးႁမဴထားတာေလးေတြ လာႃပီး ေရာင္းခၽတတ္တဲ့ ငါးရက္တေစၽးဆိုတဲ့ ေစၽးေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ ငါးရက္တခါ ပံုမွန္ ရွိေနတတ္တဲ့ ေစၽးေလးေတြပါ။ အဲဒီေစၽးေလးေတြမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီးအႏွံ အသားငါးေတြ အႁပင္ မုန္႔ပဲသေရစာ၊ အရက္ေသစာ၊ အေလာင္းကစားဝိုင္းေတြ အေရာင္းအဝယ္ဝိုင္းေတြနဲ႔ သူ႔လူေရာ ကိုယ့္လူပါ ေႁခခၽင္းလိမ္ေနတတ္ႂကေတာ့ သတိနဲ႔ သြားရလာရပါတယ္။ အဲဒီေစၽးမွာ ေကအိုင္ေအဗိုလ္တေယာက္ရဲ႔ မိန္းမကလည္း ေစၽးခင္း ေရာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီေကအိုင္ေအ ဗိုလ္က တိုက္ပြဲေတြမွာ တိုက္ရဲခိုက္ရည္ေကာင္းတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
စစ္အစိုးရဘက္က လူတေယာက္ကလည္း အပတ္စၪ္ ေစၽးေန႔တိုင္း ပံုမွန္ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ေရာက္လာတိုင္းလည္း အဲဒီ အမၽိဳးသမီးဆိုင္ကို ဝင္ေလ့ရွိပါတယ္။ မၽက္လံုးက ေဘးပတ္ ဝန္းကၽင္ကို ကၽီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ႂကည့္ရင္း အဲဒီအမၽိဳးသမီးနဲ့ ေလသံတိုးတိုး လွၽပ္တပၽက္ စကားေႁပာဆိုေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကို ေကအိုင္ေအဘက္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အႁမဲေတြ႔ ႁမင္ေနရေတာ့ ႂကာေတာ့ သကၤာမကင္း ႁဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီအမၽိဳးသမီး ကိုေရာ သူ႔အမၽိဳးသား ေကအိုင္ေအဗိုလ္ကိုပါ ဖမ္းခၽဳပ္စစ္ေမးႂကပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ ဘယ္သူနဲ႔မွ မဆက္သြယ္ပါဘူး၊ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူးသာ ေႁဖခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ဆက္သြယ္ေႁပာဆို ေနတာ ငါးရက္တေစၽးတိုင္း အႁမဲႁမင္ေတြ႔ေနရေတာ့ လိမ္ညာေႁဖေနတယ္ပဲထင္ႃပီး မယံုႂကည္ ေတာ့ပါ ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ေယာက္လံုး အသတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။
သူတို႔ကို သတ္ႃပီးတဲ့ေနာက္တေန႔မွာပဲ စာတေစာင္ ေရာက္လာပါတယ္။ စာထဲမွာ ေရးထားတာက “ ငအေတြ ငတံုးေတြ မင္းတို႔ လူကို မင္းတို႔ ႁပန္သတ္လိုက္ႃပီ မဟုတ္လား။ အဲဒီမိန္းမ ကို ငါးရက္တေစၽးတိုင္း ဆက္သြယ္ႃပီး ငါ ဘာေတြေႁပာခဲ့သလဲဆိုတာ မင္းတို့ သိခၽင္တယ္ မဟုတ္လား။ ငါးရက္တေစၽးတိုင္း ငါသူ႔ကို သြားေႁပာတာက “ထမင္းစားႃပီးႃပီလား၊ ဘာဟင္းနဲ႔ စားသလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလးႏွစ္ခြန္းပါပဲ”တဲ့။
“ထမင္းစားႃပီးႃပီလား၊ ဘာဟင္းနဲ႔စားသလဲ”ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလးႏွစ္ခြန္း အေမးခံခဲ့ရတာနဲ႔ပဲ လူႏွစ္ေယာက္က အေခၽာင္ေနရင္း အသတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဓိပၸါယ္ မရွိလိုက္ပါသလဲ။ အေသအခၽာ စမ္းစစ္ႂကည့္ရင္ေတာ့ အဲဒီေမးခြန္းေလး ႏွစ္ခြန္းက ဒီႁပသနာရဲ့ အေႁဖမဟုတ္တာကို ေတြ့ႂကမွာပါ ။ ႁပသနာေတြရဲ႔ဇစ္ႁမစ္က ႏွစ္ၪီးႏွစ္ဘက္ႂကားမွာ မယံုႂကည္မႈ႔ေတြ သံသယေတြကို ပိုမိုတိုးပြားလာႏိုင္ေစဖို႔သာ ဖန္တီးေပးေနတဲ့ ႁပည္တြင္းစစ္က အရင္းခံကၽေနတဲ့သေဘာကိုလည္း ေတြ႔ႁမင္မိႂက မွာပါ။
ဒီေနရာမွာ တကယ္ႁဖစ္ပၽက္ခဲ့တဲ့ အႁဖစ္အပၽက္ေလးတခုလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာမွာ နအဖတပ္ေတြနဲ႔ ေႁမာက္ပိုင္း ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ တိုက္ပြဲႁဖစ္ႃပီး တဘက္နဲ႔ တဘက္ ပစ္ႂကခတ္ႂကတယ္။ ႂကားထဲက ေတာင္ယာတဲမွာ ကေလးႏို႔ထိုင္တိုက္ ေနတဲ့ မိခင္ကို မွန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ မိခင္ဘာႁဖစ္လို႔ ႁဖစ္မွန္းမသိ ေႂကာက္လန့္တႂကား ေအာ္ငိုေနတဲ့ ကေလးကို နအဖတပ္က အရာရွိက ေကာက္ခၽီ စစ္ေႂကာင္းတေလွၽာက္ ေခၚေဆာင္သြားႃပီး သူတို႔စခန္းခၽရာ ရြာတရြာက အိမ္တအိမ္မွာ ႂကည့္ခိုင္းထားခဲ့ တယ္။
ကေလးအေဖက သူ႔ကေလးႁပန္လိုခၽင္လို႔ ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကို အကူအညီေတာင္း ခဲ့တယ္။ သူကိုယ္တိုင္သြားေခၚလို႔ ကေတာ့ ကေလးမရတဲ့အႁပင္ ေပါတာပါအဆြဲခံ လိုက္ရအံုး မယ္ေလ။ စစ္ႁဖစ္ေနတဲ့ရြာေတြမွာ အဘိုး၊ အဘြား ၊ မိန္းမ၊ ကေလးေတြ ပဲ ရွိတတ္ႂကတာ။ ေယာကၽာ္းမွန္သမွၽ တိုက္တဲ့အထဲမွာပါရင္ပါ မပါရင္ပုန္းပဲ။
ေရွ႔ခရီးမဆက္ခင္ ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္တပ္စိတ္တစိတ္ ကေလးထားထားတဲ့အိမ္ကို ရေအာင္ စံုစမ္းႃပီး ႁပန္သြားယူေပး ခိုးေပးခဲ့ ႂကတယ္။ ကေလးကို သူ႔အေဖ လက္ထဲ ႁပန္အပ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးအေဖက ဒီကၽည္ဆံက မင္းတို႔ဘက္က ပစ္တဲ့ ကၽည္ဆံ ငါ့မိန္းမကို မင္းတို႔သတ္ တာလုပ္ေနလို႔ မရဘူး။ အဲဒါ ေသြးမစြန္းခၽင္လည္း စြန္းေနရမဲ့ စစ္ဆိုတာပဲ။
ဒါလူႂကားေကာင္းေအာင္ ေႁပာႃပီး ဝါဒႁဖန္႔ေနတဲ့ ပံုႁပင္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို အနိဌာရံုမၽိဳးေတြကို မႁမင္ခၽင္ မေတြ႔ခၽင္အဆံုး ေနတဓူဝ ရင္ဆိုင္ႁဖတ္သန္းေနႂကရတဲ့ သူေတြထက္ ဘယ္သူေတြကမၽား ႁငိမ္းခၽမ္းေရးကို ပိုႁပီးအလိုလားအေတာင့္တဆံုး ႁဖစ္မယ္ ထင္ျကပါသလဲ။
(၆)
