1992 ေျမာက္ပိုင္း ABSDF တြင္ ရက္စက္စြာလုပ္ၾကံစြပ္စြဲခံခဲ့ရေသာသူမ်ားထဲမွလူတစ္ေယာက္၏ မိသားစုဘ၀
by Sein Sein Thu on Sunday, March 18, 2012 at 7:17pm ·
ကၽြန္မေဖေဖ၏ ေသဆံုးမႈတြင္ ရက္စက္စြာပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကေသာသူမ်ားသည္လည္း
မိဘ၊မိသားစုဘ၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊အနာဂတ္ဘ၀ ဆိုတာ ရွိၾကမွာပင္။ သို႔ေသာ္
လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကင္းမဲ့စြာ
ေဖေဖအပါအ၀င္လူေပါင္းမ်ားစြာ၏အသက္၊ မိသားစုဘ၀၊ အနာဂတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို
ရက္ရက္စက္စက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကပါေသာ လူတစ္စုသည္
အမွန္တကယ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ထိုလူတစ္စု၏ လုပ္ႀကံစြပ္စြဲမႈကုိ ခံခဲ့ရေသာ
အမွန္တကယ္နစ္နာသူ မ်ားစြာထဲက တစ္ဦးျဖစ္
သည့္ ကၽြန္မေဖေဖ၏ဘ၀ အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုပါတယ္။
ေဖေဖဦးစိန္ကို 1944 ခု မတ္လ 28 ရက္ေန႔မွာ ပဲခူးတိုင္း စစ္ကြင္းၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ဦးသန္း၊ေဒၚေစာညြန္႕တို႔၏သားသမီး (၆) ေယာက္တြင္ အငယ္ဆံုးသားပါ။ ကၽြန္မ အဖြား ေမေမၾကီးေဒၚေစာညြန္႕ ကၽြန္မကို ေျပာခဲ့ေသာစကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ " ငါ အခ်စ္ဆံုးနဲ႔ အမုန္းဆံုးက တစ္ေယာက္တည္း" ဟုပါ။ ထိုသူမွာ ေဖေဖဦးစိန္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာတတ္ရွားပါးေသာ လယ္သမားမိသားစုဘ၀ အတြင္းမွ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ေသာ ေခတ္ပညာတတ္ သားငယ္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးမွာ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ေနေစလိုခဲ့သည္မွာ ေမေမၾကီး ၏ ဆႏၵပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွ စ၍ ယံုၾကည္ရာလုပ္ရင္း အေမ၊ ဇနီးမယား၊ သားသမီးမ်ားကို ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားရာမွ ေနာက္ဆံုးျပန္မဆံုႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းေဒါသမွန္း ကၽြန္မ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖငယ္စဥ္က အ.ထ.က(စစ္ကြင္း)တြင္ ပညာသင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ထိုေခတ္ ပညာေရးစနစ္အရ ဥာဏ္အလြန္ေကာင္းေသာ ေဖေဖ သည္ န၀မတန္း ႏွင့္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို တစ္ႏွစ္တည္းျဖင့္ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး 1960 တြင္ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို စတင္ သင္္္္ၾကားခြင္ ရခဲ့ပါ တယ္။တကၠသိုလ္တက္ေရာက္ၿပီး ဇူလိုင္ ၇ အေရးေတာ္ပံုမွ အစျပဳကာ ေဖေဖသည္ သူယံုၾကည္ရာ လမ္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့ သူ ျဖစ္ပါတယ္။
1963-64 တြင္ လသာၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ ေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနရာမွ စကၠဴစက္ ပညာေတာ္သင္ေလွ်ာက္ရာ ေရြးခ်ယ္ခံရျပီး 1965 မွ 67 အတြင္း တရုတ္ျပည္တြင္ ၂ ႏွစ္ၾကာ စကၠဴစက္ ပညာေတာ္သင္သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာေတာ္သင္မွ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ပထမဦးစြာ လမ္းနီေလး သုေတသနရံုး ၊ ထို႔ေနာက္ စစ္ေတာင္းစကၠဴစက္ တြင္ လက္ေထာက္ဖိုမင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ပါတယ္။ 1967 တြင္ ကၽြန္မ ေမေမ ေဒၚက်င္ေအး ႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေဖေဖဟာ ေယာကၡမခ်စ္ေအာင္ေနတတ္ခဲ့ေသာ သမက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ၏ ၾကီးေတာ္ (ေမေမ့အစ္မ) က အခုခ်ိန္ထိ စကားစပ္မိတိုင္း ေျပာတတ္ပါတယ္။"ေမာင္စိန္႔ကို အေမ(ေမေမ့အေမ)က ကိုသိန္းထြန္း(ကၽြန္မၾကီးေတာ္၏ေယာက်္ား)ထက္ ပိုခ်စ္တယ္။ အေမ့ရြာ (ေ၀ါၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ေမေမတုိ႔ဇာတိ ရြာပါ) ကို သြားလည္ရင္ လိုက္သြားၿပီး ငါးေတြမွ်ား၊ အမ်ိဳးေတြအိမ္ ေလွ်ာက္သြား။ အေမခ်က္ေၾကြးတာေတြကို ေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ေတာ့စား၊ အေမ သေဘာက်ေအာင္ေနတတ္တယ္။" ဟု ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မေဖေဖက သားသမီးေတြေပၚမွာလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးမားေသာအေဖမ်ိဳးပါ။ သမီးဦးျဖစ္ေသာကၽြန္မ အစ္မကို တရုတ္ အမ်ိဳးသမီး ေခ်ာအိမန္ ကိုအားက်၍ ငယ္စဥ္က ေခ်ာအိမန္ ဟု ေခၚခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းနာမည္ကို စာေရးဆရာမ ခင္မာသစ္ကိုသေဘာက်၍ ခင္မာသစ္ ဟု ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး (၅)ေယာက္စလံုးကို ေခတ္ပညာတတ္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ နယ္တြင္ တြဲဖက္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနစဥ္ အိမ္ကိုစာေရးတိုင္း ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြ၏ ပညာေရးအတြက္ အၿမဲ လွမ္း၍ ဆံုးမတတ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေဖေဖထြက္သြားစဥ္က (၄) ႏွစ္အရြယ္ အငယ္ဆံုး ညီမေလး အပါအ၀င္ ေမာင္ႏွစ္မ (၅)ေယာက္ စလံုးကို ကၽြန္မ ေမေမ သည္ ဆင္းရဲဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာခံကာ ပညာျဖင့္ရပ္တည္ႏိုင္ေသာဘ၀မ်ိဳးေရာက္ေအာင္ ေမေမ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖမရွိဘဲ ေဖေဖကိုယ္စား သားသမီးမ်ားကို ႀကိဳးစားထူေထာင္ေပးခဲ့ရေသာ ေမေမ့ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားက အလြန္မ်ားခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖသည္ စစ္ေတာင္စကၠဴစက္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရာမွ 1970 တြင္ အတြင္း၀န္ရံုး ပတ္လည္တြင္ စကၠဴစက္အလုပ္္သမား မ်ား ဆႏၵျပမႈျဖင့္ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ပါတယ္။
ထို႔ေနာက္ ဒလသေဘၤာက်င္းတြင္ ဘြဲ႕ရအလုပ္သင္အျဖစ္ အလုပ္၀င္ခဲ့ပါတယ္။ 1976 တြင္ မီးေမာင္းစာေစာင္ထုတ္ေ၀မႈ ၊ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံု လႈပ္ရွားမႈ မ်ားအတြက္ ေပါင္းၿပီး ေထာင္ဒဏ္ (18 )ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရပါတယ္။ သို႕ေသာ္ 1980 တြင္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္း သာခြင့္ျဖင့္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီး စစ္ကြင္းၿမိဳ႕တြင္ ေမေမႀကီး ႏွင့္ အတူ လယ္လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ျပန္လည္ေနထိုင္ေစခ်င္ေသာ ေဖေဖ၏ တြဲဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားဖက္မ်ား၏ တိုက္တြန္းမႈ ေၾကာင့္ေဖေဖသည္ 1982 တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ျပန္လည္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။
1986-87 တြင္ ဇလြန္ၿမိဳ႕နယ္တြဲဖက္ အ.ထ.က (ေကာ့ကပ္) ၊ 1988 တြင္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္ တြဲဖက္ အ.ထ.က (ျမင္းကားဆိပ္)တြင္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖႏွင့္အတူ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ခဲ့ဘူးေသာ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရာက္တိုင္း ကိုစိန္ စာသင္တုန္းကေလဟု အစခ်ီကာ ေဖေဖႏွင့္ စာသင္ခန္း အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားကို ကၽြန္မတို႔ကို ေဖာက္သည္ခ်တတ္ပါတယ္။
ေဖေဖ အိမ္က စတင္ ထြက္သြားသည့္ 1989 ဇူလိုင္ 14 ရက္ ေန႔မွာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုေတြ အတြက္ မွတ္မွတ္ရရပါ။ ကၽြန္မေမြးေန႔ လည္းျဖစ္သလို လျပည့္ဟုေခၚေသာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ ေမြးသည့္ ကၽြန္မေမာင္ ေမြးေန႔ ႏွစ္ခု တိုက္ခဲ့လို႔ပါ။ ေမေမသည္ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွစ္မ ေမြးေန႔အတြက္ မုန္႔ဖက္ထုပ္မ်ားလုပ္ၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားကုိ ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔က ေမေမ ႏွင့္ ေဖေဖ အတြက္ဟုဆို ကာ မုန္႔ဖက္ထုပ္အႀကီးႀကီး ၂ ခု လုပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ေမေမ့အတြက္ကို ေမေမကစားခဲ့ၿပီး၊ အျပင္ထြက္သြားေသာ ေဖေဖ့အတြက္မုန္႔ကို ဘုရားစင္တြင္ တင္ထားၿပီး သိမ္းထားခဲ့ပါတယ္။ ညေရာက္သည့္တိုင္ ျပန္မလာခဲ့ေသာ ေဖေဖ့အတြက္ အိပ္ရာခင္းၿပီး ကၽြန္မေစာင္ေနခဲ့ ေပမယ့္ ထိုညမွစ၍ ေဖေဖျပန္္မလာခဲ့သည္မွာ ယေန႔တုိင္ပါ။
1992 ဇူလိုင္တြင္ ေဖေဖဆံုးၿပီဆိုသည့္သတင္း ၾကားသည့္တုိင္ ကၽြန္မတုိ႔ အတြက္ေတာ့ မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့၊ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဒါေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္မတို႔သိခဲ့ေသာ ေဖေဖေသဆံုးပံုသည္ ယခုသိရေသာအျဖစ္မွန္ကဲ့သို႔ အလြန္ဆိုးရြားေသာ ေျခအေနမွန္း ကၽြန္မတို႔မိသား စု မသိခဲ့ရပါ။ ခရီးထြက္သြားေသာ ဖခင္အျပန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္မိသားစုေတြလိုပဲ ကၽြန္မတုိ႔သည္ ေဖေဖမ်ား ျပန္လာမလား။ဆက္ သြယ္လာမလား။ဘယ္ေတာ့ေလာက္ဖုန္းဆက္မလဲ ဆုိတာမ်ိဳးသည္ ျပန္မလာႏုိင္မွန္း သိခဲ့ရသည့္ ယခုအခ်ိန္ထိလည္း ရွိေနဆဲပါ။
ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြမွ ေမေမ့ကို အႏုိင္ရခ်င္လွ်င္ " ေမေမ ... ေဖေဖကေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ဇာတ္ျမွဳပ္ေနတာေနာ္။ေမေမ ဘာသိလို႔လဲ" ဟု ေနာက္တတ္သလို၊ ေမေမ မွလည္း ကၽြန္မတုိ႔ တေတြကို အႏိုင္ရခ်င္လွ်င္ " နင္တို႔ အေဖတူ အေမကြဲ ေမာင္ႏွမေတြ ေပၚလာအံုးမယ္ေနာ္" ဟု အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ျပန္လာႏိုးေမွ်ာ္တတ္ခဲ့ေသာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု အေတြးသည္ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ေသခ်ာေနသည့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စကားအျဖစ္ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မ၏ အစ္မ ႏွင့္ ညီမ (၂)ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားေလးေတြ ေမြးထားရာ ထိုကေလးေတြ၏ အမူအက်င့္၊ စရိုက္လကၡဏာ သည္ ေဖေဖႏွင့္ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြ တူတတ္ရာ တစ္ခါတစ္ရံ ေဖေဖ ၀င္စားတာလား ဆိုကာ ကေလးေတြကို ကိုစိန္ေလးလား ေမးမိ သည္မွာလည္း ကၽြန္မတို႔ မိသားစု အလုပ္ တစ္ခုပါ။ သူတို႔ေတြမွာလည္း သူတို႔သားေတြထဲမွ တစ္ေယာက္ေယာက္သည္ ေဖေဖ၀င္စား တာအျဖစ္ ဂုဏ္ယူခ်င္ၾကသည္။ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုမွာ ေဖေဖ၏ ေသဆံုးမႈကို သိေပမယ့္စိတ္ထဲက လက္မခံႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။
မည္ကဲ့သိုေသာလူအမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါေစ ထိုသူကုိခ်စ္ခင္တြယ္တာေသာ မိဘ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မ၊ သားသမီး၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ဆိုတာ ရွိ့စၿမဲပါ။ ေနာက္ဆံုး တိရိစာၧန္မ်ားတြင္ပင္ တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ တြယ္တာစိတ္ဆိုတာရွိၾကေပသည္။ သို႔ေသာ္ ေဖေဖအပါ အ၀င္ ေက်ာင္သားမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္သတ္ခဲ့ၾကေသာ ျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေသာ လူတစ္စုသည္ မိသားစုဘ၀ဆိုတာ နားမ လည္ လူစိတ္ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ အမွားႀကီးကို က်ဴးလြန္ရဲခဲ့ၾကေပသည္။
သည့္ ကၽြန္မေဖေဖ၏ဘ၀ အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုပါတယ္။
ေဖေဖဦးစိန္ကို 1944 ခု မတ္လ 28 ရက္ေန႔မွာ ပဲခူးတိုင္း စစ္ကြင္းၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ဦးသန္း၊ေဒၚေစာညြန္႕တို႔၏သားသမီး (၆) ေယာက္တြင္ အငယ္ဆံုးသားပါ။ ကၽြန္မ အဖြား ေမေမၾကီးေဒၚေစာညြန္႕ ကၽြန္မကို ေျပာခဲ့ေသာစကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ " ငါ အခ်စ္ဆံုးနဲ႔ အမုန္းဆံုးက တစ္ေယာက္တည္း" ဟုပါ။ ထိုသူမွာ ေဖေဖဦးစိန္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာတတ္ရွားပါးေသာ လယ္သမားမိသားစုဘ၀ အတြင္းမွ ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ေသာ ေခတ္ပညာတတ္ သားငယ္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးမွာ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ေနေစလိုခဲ့သည္မွာ ေမေမၾကီး ၏ ဆႏၵပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွ စ၍ ယံုၾကည္ရာလုပ္ရင္း အေမ၊ ဇနီးမယား၊ သားသမီးမ်ားကို ထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားရာမွ ေနာက္ဆံုးျပန္မဆံုႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းေဒါသမွန္း ကၽြန္မ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖငယ္စဥ္က အ.ထ.က(စစ္ကြင္း)တြင္ ပညာသင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ထိုေခတ္ ပညာေရးစနစ္အရ ဥာဏ္အလြန္ေကာင္းေသာ ေဖေဖ သည္ န၀မတန္း ႏွင့္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို တစ္ႏွစ္တည္းျဖင့္ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး 1960 တြင္ တကၠသိုလ္ပညာေရးကို စတင္ သင္္္္ၾကားခြင္ ရခဲ့ပါ တယ္။တကၠသိုလ္တက္ေရာက္ၿပီး ဇူလိုင္ ၇ အေရးေတာ္ပံုမွ အစျပဳကာ ေဖေဖသည္ သူယံုၾကည္ရာ လမ္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့ သူ ျဖစ္ပါတယ္။
1963-64 တြင္ လသာၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ ေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနရာမွ စကၠဴစက္ ပညာေတာ္သင္ေလွ်ာက္ရာ ေရြးခ်ယ္ခံရျပီး 1965 မွ 67 အတြင္း တရုတ္ျပည္တြင္ ၂ ႏွစ္ၾကာ စကၠဴစက္ ပညာေတာ္သင္သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာေတာ္သင္မွ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ပထမဦးစြာ လမ္းနီေလး သုေတသနရံုး ၊ ထို႔ေနာက္ စစ္ေတာင္းစကၠဴစက္ တြင္ လက္ေထာက္ဖိုမင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ပါတယ္။ 1967 တြင္ ကၽြန္မ ေမေမ ေဒၚက်င္ေအး ႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေဖေဖဟာ ေယာကၡမခ်စ္ေအာင္ေနတတ္ခဲ့ေသာ သမက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ၏ ၾကီးေတာ္ (ေမေမ့အစ္မ) က အခုခ်ိန္ထိ စကားစပ္မိတိုင္း ေျပာတတ္ပါတယ္။"ေမာင္စိန္႔ကို အေမ(ေမေမ့အေမ)က ကိုသိန္းထြန္း(ကၽြန္မၾကီးေတာ္၏ေယာက်္ား)ထက္ ပိုခ်စ္တယ္။ အေမ့ရြာ (ေ၀ါၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ေမေမတုိ႔ဇာတိ ရြာပါ) ကို သြားလည္ရင္ လိုက္သြားၿပီး ငါးေတြမွ်ား၊ အမ်ိဳးေတြအိမ္ ေလွ်ာက္သြား။ အေမခ်က္ေၾကြးတာေတြကို ေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ေတာ့စား၊ အေမ သေဘာက်ေအာင္ေနတတ္တယ္။" ဟု ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မေဖေဖက သားသမီးေတြေပၚမွာလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးမားေသာအေဖမ်ိဳးပါ။ သမီးဦးျဖစ္ေသာကၽြန္မ အစ္မကို တရုတ္ အမ်ိဳးသမီး ေခ်ာအိမန္ ကိုအားက်၍ ငယ္စဥ္က ေခ်ာအိမန္ ဟု ေခၚခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းနာမည္ကို စာေရးဆရာမ ခင္မာသစ္ကိုသေဘာက်၍ ခင္မာသစ္ ဟု ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး (၅)ေယာက္စလံုးကို ေခတ္ပညာတတ္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ နယ္တြင္ တြဲဖက္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနစဥ္ အိမ္ကိုစာေရးတိုင္း ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြ၏ ပညာေရးအတြက္ အၿမဲ လွမ္း၍ ဆံုးမတတ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေဖေဖထြက္သြားစဥ္က (၄) ႏွစ္အရြယ္ အငယ္ဆံုး ညီမေလး အပါအ၀င္ ေမာင္ႏွစ္မ (၅)ေယာက္ စလံုးကို ကၽြန္မ ေမေမ သည္ ဆင္းရဲဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာခံကာ ပညာျဖင့္ရပ္တည္ႏိုင္ေသာဘ၀မ်ိဳးေရာက္ေအာင္ ေမေမ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖမရွိဘဲ ေဖေဖကိုယ္စား သားသမီးမ်ားကို ႀကိဳးစားထူေထာင္ေပးခဲ့ရေသာ ေမေမ့ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားက အလြန္မ်ားခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖသည္ စစ္ေတာင္စကၠဴစက္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရာမွ 1970 တြင္ အတြင္း၀န္ရံုး ပတ္လည္တြင္ စကၠဴစက္အလုပ္္သမား မ်ား ဆႏၵျပမႈျဖင့္ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ပါတယ္။
ထို႔ေနာက္ ဒလသေဘၤာက်င္းတြင္ ဘြဲ႕ရအလုပ္သင္အျဖစ္ အလုပ္၀င္ခဲ့ပါတယ္။ 1976 တြင္ မီးေမာင္းစာေစာင္ထုတ္ေ၀မႈ ၊ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံု လႈပ္ရွားမႈ မ်ားအတြက္ ေပါင္းၿပီး ေထာင္ဒဏ္ (18 )ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရပါတယ္။ သို႕ေသာ္ 1980 တြင္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္း သာခြင့္ျဖင့္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီး စစ္ကြင္းၿမိဳ႕တြင္ ေမေမႀကီး ႏွင့္ အတူ လယ္လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ျပန္လည္ေနထိုင္ေစခ်င္ေသာ ေဖေဖ၏ တြဲဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားဖက္မ်ား၏ တိုက္တြန္းမႈ ေၾကာင့္ေဖေဖသည္ 1982 တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ျပန္လည္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။
1986-87 တြင္ ဇလြန္ၿမိဳ႕နယ္တြဲဖက္ အ.ထ.က (ေကာ့ကပ္) ၊ 1988 တြင္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္ တြဲဖက္ အ.ထ.က (ျမင္းကားဆိပ္)တြင္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖႏွင့္အတူ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ခဲ့ဘူးေသာ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရာက္တိုင္း ကိုစိန္ စာသင္တုန္းကေလဟု အစခ်ီကာ ေဖေဖႏွင့္ စာသင္ခန္း အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားကို ကၽြန္မတို႔ကို ေဖာက္သည္ခ်တတ္ပါတယ္။
ေဖေဖ အိမ္က စတင္ ထြက္သြားသည့္ 1989 ဇူလိုင္ 14 ရက္ ေန႔မွာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုေတြ အတြက္ မွတ္မွတ္ရရပါ။ ကၽြန္မေမြးေန႔ လည္းျဖစ္သလို လျပည့္ဟုေခၚေသာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ ေမြးသည့္ ကၽြန္မေမာင္ ေမြးေန႔ ႏွစ္ခု တိုက္ခဲ့လို႔ပါ။ ေမေမသည္ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွစ္မ ေမြးေန႔အတြက္ မုန္႔ဖက္ထုပ္မ်ားလုပ္ၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားကုိ ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔က ေမေမ ႏွင့္ ေဖေဖ အတြက္ဟုဆို ကာ မုန္႔ဖက္ထုပ္အႀကီးႀကီး ၂ ခု လုပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ေမေမ့အတြက္ကို ေမေမကစားခဲ့ၿပီး၊ အျပင္ထြက္သြားေသာ ေဖေဖ့အတြက္မုန္႔ကို ဘုရားစင္တြင္ တင္ထားၿပီး သိမ္းထားခဲ့ပါတယ္။ ညေရာက္သည့္တိုင္ ျပန္မလာခဲ့ေသာ ေဖေဖ့အတြက္ အိပ္ရာခင္းၿပီး ကၽြန္မေစာင္ေနခဲ့ ေပမယ့္ ထိုညမွစ၍ ေဖေဖျပန္္မလာခဲ့သည္မွာ ယေန႔တုိင္ပါ။
1992 ဇူလိုင္တြင္ ေဖေဖဆံုးၿပီဆိုသည့္သတင္း ၾကားသည့္တုိင္ ကၽြန္မတုိ႔ အတြက္ေတာ့ မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့၊ လက္မခံႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဒါေတာင္ အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္မတို႔သိခဲ့ေသာ ေဖေဖေသဆံုးပံုသည္ ယခုသိရေသာအျဖစ္မွန္ကဲ့သို႔ အလြန္ဆိုးရြားေသာ ေျခအေနမွန္း ကၽြန္မတို႔မိသား စု မသိခဲ့ရပါ။ ခရီးထြက္သြားေသာ ဖခင္အျပန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည့္မိသားစုေတြလိုပဲ ကၽြန္မတုိ႔သည္ ေဖေဖမ်ား ျပန္လာမလား။ဆက္ သြယ္လာမလား။ဘယ္ေတာ့ေလာက္ဖုန္းဆက္မလဲ ဆုိတာမ်ိဳးသည္ ျပန္မလာႏုိင္မွန္း သိခဲ့ရသည့္ ယခုအခ်ိန္ထိလည္း ရွိေနဆဲပါ။
ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြမွ ေမေမ့ကို အႏုိင္ရခ်င္လွ်င္ " ေမေမ ... ေဖေဖကေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ဇာတ္ျမွဳပ္ေနတာေနာ္။ေမေမ ဘာသိလို႔လဲ" ဟု ေနာက္တတ္သလို၊ ေမေမ မွလည္း ကၽြန္မတုိ႔ တေတြကို အႏိုင္ရခ်င္လွ်င္ " နင္တို႔ အေဖတူ အေမကြဲ ေမာင္ႏွမေတြ ေပၚလာအံုးမယ္ေနာ္" ဟု အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ျပန္လာႏိုးေမွ်ာ္တတ္ခဲ့ေသာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစု အေတြးသည္ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ေသခ်ာေနသည့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စကားအျဖစ္ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မ၏ အစ္မ ႏွင့္ ညီမ (၂)ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားေလးေတြ ေမြးထားရာ ထိုကေလးေတြ၏ အမူအက်င့္၊ စရိုက္လကၡဏာ သည္ ေဖေဖႏွင့္ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြ တူတတ္ရာ တစ္ခါတစ္ရံ ေဖေဖ ၀င္စားတာလား ဆိုကာ ကေလးေတြကို ကိုစိန္ေလးလား ေမးမိ သည္မွာလည္း ကၽြန္မတို႔ မိသားစု အလုပ္ တစ္ခုပါ။ သူတို႔ေတြမွာလည္း သူတို႔သားေတြထဲမွ တစ္ေယာက္ေယာက္သည္ ေဖေဖ၀င္စား တာအျဖစ္ ဂုဏ္ယူခ်င္ၾကသည္။ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုမွာ ေဖေဖ၏ ေသဆံုးမႈကို သိေပမယ့္စိတ္ထဲက လက္မခံႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။
မည္ကဲ့သိုေသာလူအမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါေစ ထိုသူကုိခ်စ္ခင္တြယ္တာေသာ မိဘ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မ၊ သားသမီး၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ ဆိုတာ ရွိ့စၿမဲပါ။ ေနာက္ဆံုး တိရိစာၧန္မ်ားတြင္ပင္ တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ တြယ္တာစိတ္ဆိုတာရွိၾကေပသည္။ သို႔ေသာ္ ေဖေဖအပါ အ၀င္ ေက်ာင္သားမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္သတ္ခဲ့ၾကေသာ ျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေသာ လူတစ္စုသည္ မိသားစုဘ၀ဆိုတာ နားမ လည္ လူစိတ္ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ အမွားႀကီးကို က်ဴးလြန္ရဲခဲ့ၾကေပသည္။
- 54 shares
Myo Naing တန္းဘုိးႀကိးလွပါတယ္.......တုိင္းၿပည္အတြက္တာၾကယ္တစ္ပြ င္....... 
Aye Aye Soe Win well-done..Nyima
ဘရာဇီး ငွက္ရိုး ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္...
Htay Tintကိုစိန္မိသားစုေတြလိုဘဲ ။ ေဌးႏိူင္ မိသားစုေတြလည္း အတူတူခံစားေနရတယ္ ။ ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ့ ေဌးႏိူင္ အေမက ၂၀၁၀ အထိ သူ ့သားေလးေပ်ာက္ေနရွာတယ္ထင္တာ။ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း အသတ္ခံရတယ္ဆိုတာ မယံုၾကည္ၾကဖူး ။တစံုတရာ အေၾကာင္းရွိလို ့ (ယူဂ်ီ) ဇတ္ျမဳတ္လိုက္တယ္ ထ င္ေနၾကတာ ။ အခု အျဖစ္မွန္ ေတြကို တရားခံမရွိဘဲ ပၚလာတဲ့ အထိ မေျပာျပရဲေသးဖူး ။ လူထုအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ဖို ့ လက္နက္ကိုင္ နယ္ေျမထဲ သြားတာ က်န္ခဲ့သူေတြ ျပည္တြင္းမွာလည္းေၾကာက္ေနရတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ။ ျပည္တြင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ ဦးေဆာင္သူေတြ အေျခအေန ေကာင္းလာေတာ့လည္း ေထာက္လွမ္းေရး အဆက္အသြယ္ေဟာင္းေတြလို အထင္ခံရ ျပန္တယ္ ။ မေသေသးသူေတြ ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ ေတာ္လွန္ေရး သမားၾကီးေတြက ငဲ ့ကြက္ သင့္ပါတယ္ ။ March 19 at 3:00pm · · 4
Kyi Lin my teacher,let's try together to make the killers know their wrong decision and cruel action.March 20 at 4:48pm · · 1
Nay Min ၿပဳသူအသစ္ ၿဖစ္သူအေဟာင္းတဲ့ အဲဒိလူေတြၿမန္ၿမန္အေဟာင္းၿဖစ္ေစခ်င္လွပါၿပီ
No comments:
Post a Comment