ေရာ္နယ္ ေအာင္နိုင္ ရဲ့ ေျဖာင့္ခ်က္
by ဘရာဇီး ငွက္ရိုး on Friday, April 13, 2012 at 1:23pm ·
နယ္စပ္မွာ
ဂ်ာနယ္လစ္သင္တန္းေပးေတာ့ ဗမာ၊ ကရင္စကားျပန္ေတြနဲ ့အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။
ဘာသာျပန္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္ပါ။ သူက ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး
ႏိုင္ငံေရးအျမင္ရွိသူ၊ ဟာသဥာဏ္ရႊင္သူပါ။ သူနဲ ့အလုပ္လုပ္ရတာအဆင္ေျပပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ ့မွာအင္မတန္စိတ္ဝင္စားဖို ့ေကာင္းတဲ့ ဇတ္လမ္းတစ္ခုရွိၿပီး
က်ေနာ္က ဒါကိုပိုသိခ်င္ေနပါတယ္။
သူ ့မ်က္ႏွာသြင္ျပင္က ရိုးသားတဲ့ပံုပန္းသ႑ာန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားတာေတာ့ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ အျပာေရာင္ရွပ္အက်ႌကို အညိဳေရာင္ေဘာင္းဘီနဲ ့သပ္သပ္ယပ္ယပ္ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ဘဝရဲ႕့ေၾကကြဲစရာဇတ္လမ္းေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ျပက္လံုးထုတ္ရယ္ေမာသူပါ။ တစ္ခ်ိန္က သူဟာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေျမာက္ပိုင္းရဲ႕ဥကၠဌတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ထိမွန္ခဲ့တဲ့အႀကီးမားဆံုး နာမည္ပ်က္မႈမွာ အဓိက ေနရာက ပါဝင္ခဲ့သူတစ္ဦးပါ။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားစစ္သားေတြဟာ သူတိုရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ၁၅ ေယာက္ကို အစိုးရရဲ႕သူလွ်ိဳလို ့စြပ္စြဲၿပီး သုတ္သင္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္က ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေအာင္ႏိုင္ကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္ခ်င္ေနပါတယ္။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ သူက ဒီသုတ္သင္မွဳကို အမိန္႔ေပးခဲ့တဲ ့ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို ့ပါ။ ဒီအင္တာဗ်ဴးက သူ ့ကိုအက်ပ္အတည္းထဲ ပုိ႔လုိက္သလိုပါပဲ။ ဒီကိစၥကို အရင္က တစ္ေယာက္မွ သူ႔ကုိ အင္တာဗ်ဴး လုပ္မယ့္သူ မရွိခဲ့လို ့သူအံ့ၾသသြားပံုပါ။ အင္တာဗ်ဴးဖို ့သူက သေဘာတူပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မဲေဟာင္ေဆာင္မွာ ေတြ ့ၾကတယ္။ သူ ့အတန္းက အဖြဲ႕ေတြ အဲဒီမွာရွိၾကတယ္။ ျမန္မာေဒါက္တာေတြေနတဲ့အိမ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္လည္းေနတယ္။ က်ေနာ့္ မွတ္စုစာအုပ္နဲ ့ တိပ္ရီေကာ္ဒါကို စားပြဲေပၚျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္ႏိုင္က ဒီညေတာ့ ညတာရွည္ဦးေတာ့မွာပဲလို ့ဆိုတယ္။ ဝီစကီနဲ ့ေရခဲနဲ ့။ ဝီစကီေသာက္ရင္း က်ေနာ့္ ေမးခြန္းေတြကို သူက ေျဖပါတယ္။ သူ ့ထြက္ဆိုခ်က္ေတြအတြက္ တိပ္ရီေကာ္ဒါကို က်ေနာ္ စဖြင့္လိုက္ပါတယ္။
၁၉၈၈ မွာ က်ေနာ္က မႏၱေလးေဆးေက်ာင္းမွာ တက္ေနပါတယ္။ ဆႏၵျပပြဲေတြျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ။ အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳေတြေၾကာင့္ စြပ္စြဲဖမ္းဆီးမႈေတြ လုပ္တဲ့အခါ ၁၉၈၉ မွာ မႏၱေလးကေန ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့က ၿမိဳ႕ကေက်ာင္းသားေတြပါ။ အမ်ားစုက ေတာထဲမွာေနဖူးတဲ့အေတြ ့အၾကံဳ မရွိၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့ေနဖို ့ဝါးတဲေတြ ေဆာက္ၾကတယ္။ ေကအိုင္အိုက ရိကၡာ ေထာက္ပါတယ္။ ရပ္တည္ဖို ့ခက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့က ဗမာေတြဆိုေတာ့ ကခ်င္ေတြက အျပည့္အဝ မယံုပါဘူး။ ေငြရဖို ့အတြက္ ေက်ာက္စိမ္းရွာဖို ့ေက်ာက္ကြင္းတစ္ခု ေပးပါတယ္။ ေပ ၈ဝဝဝ ေထာင္ ေလာက္ျမင့္ပါတယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ေတြျဖစ္လုိ႔ စပါးေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္ဖို ့ခက္ပါတယ္။ ေထာက္ပံ့တာနဲ ့မွီခိုရပါတယ္။ မိုးေရာက္ေတာ့ ဗမာစစ္တပ္က လာတိုက္ၿပီး က်ေနာ္တို ့စတိုကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါတယ္။ ဆားမရွိ စားစရာမရွိနဲ႔ ဆယ္ရက္ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အားျပတ္ၿပီး ငွက္ဖ်ားေတြလည္းျဖစ္လုိ ့တခ်ဳိ႕လည္း ေသကုန္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရတယ္။ တခ်ဳိ႕့ဆုိ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္လ ၅ဝ က်ပ္ေလာက္ပဲ သံုးဖို ့ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ ေမ်ာက္ေတြေထာင္တယ္။ ေမ်ာက္၊ ၾကြက္၊ ျဖဴေကာင္ ရတာ အကုန္စားတယ္။
လူေတြေသၾကတာ ၾကည့္ၿပီးေရွာ့ရတယ္။ က်ေနာ့္မွွာ စစ္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တိုက္တယ္။ ၁၉၉ဝ မွာ ရက္ေလးဆယ္ေလာက္ စစ္တိုက္ရတယ္။ အဲဒီတိုက္ပြဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ ဒဏ္ရာရေတာ့ က်ေနာ္က အမိန္ ့ေပးရတယ္။ ေကအိုင္အိုဆီက လက္နက္တခ်ဳိ႕ရတယ္။ ေသသြားတဲ ့ရန္သူစစ္သားေတြဆီကလည္း လက္နက္ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္ကေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးပါ။ ေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳေတြကုိ တာဝန္ယူရပါတယ္။ ဗမာျပည္ထဲမွာ တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းပါတယ္။ တစ္ခုသတိျပဳလာမိတာက ရန္သူ႔လို္င္းေတြ ၾကားထဲမွာ ျပႆနာတစံုတရာမရွိပဲ သြားလို ့ျပန္လို ့ ရေနတာပါ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး မိသားစုနဲ ့ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ ့ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းေရးထဲမွာ ပါလာတာပါ။ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ တပ္သားအေရအတြက္ ၈ဝဝ ေက်ာ္အထိ တိုးလာပါတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ ့ ခ်ိတ္ဆက္ေနသလား သံသယျဖစ္လာပါတယ္။ ေရွ႕့တန္းကရတဲ့ သတင္းေတြအရလည္း က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က က်ဆံုးေနပါတယ္။ အေျခအေနက သံသယျဖစ္စရာ အေျခအေနပါ။ နအဖစစ္သားေတြကို က်ေနာ္တို ့ တည္ေနရာကို လမ္းညႊန္ေပးေနတဲ့ အမွတ္အသားေတြကို သစ္ပင္ေတြမွာ ရဲေဘာ္ေတြက သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒါနဲ ့တခ်ိဳ ့ကို ေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။ ေလးငါးေယာက္ေလာက္ကိုဖမ္းၿပီး စစ္ေၾကာေရးလုပ္ေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးစာရင္းတခ်ဳိ႕ရပါတယ္။ အဲဒီစာရင္းထဲမွာဗဟုိေကာ္မတီ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ပါပါေနတယ္ဗ်။ တခ်ိဳ ့ကေထာက္လွမ္းေရး ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့စပိုင္ေတြျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ ့က အင္ေဖာ္မာသတင္းေပးေတြပါ။ တခ်ိဳ ့ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒအျမင္နဲ ့လွဳပ္ရွားေနတယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ လူ ့အခြင့္ အေရးတို ့ဘာတို ့ဆိုတာလည္းက်ေနာ္တို ့ အဲဒီအခ်ိန္က နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ စပိုင္စာရင္းက အေယာက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကို မယုံမွာစိုးလို ့ ရိုက္ထားတဲ့ဗီြဒီယိုေခြပါ ရွိပါတယ္။ ဒီစပိုင္ေတြကို သံေျခက်င္းေတြခတ္ၿပီး ဘားတိုက္ထဲမွာ ပိတ္ထားလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဗဟိုေကာ္မတီက စပိုင္ ၁၅ေယာက္ကို ေသဒဏ္ခ်ဖို ့ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့စစ္ျဖစ္ေနတာပါ။ စစ္တပ္နဲ ့လက္နက္ကိုင္စစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနတာပါ။ စပိုင္ကို ေသဒဏ္ေပးရမယ္လို ့က်ေနာ္ တို ့ဖြဲ ့စည္းပံုနဲ ့ဥပေဒမွာ ေရးသားထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြဟာ ဒီစပိုင္ေတြေၾကာင့္ အသတ္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ ့အဖြဲ႕ဝင္ေတြက စပိုင္အေယာက္ရွစ္ဆယ္လံုးကို ေသဒဏ္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ျငင္းရင္းခုန္ရင္းနဲ ့ေနာက္ဆံုးမွာ ၁၅ ေယာက္နဲ ့သေဘာတူညီခ်က္ရပါတယ္။ ဒီေသဒဏ္စီရင္ခ်က္က စပိုင္ေတြလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ ့ စစ္အစိုးရအတြက္ သူတို ့ဘယ္ေလာက္ အေရးပါသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္အေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သတ္ပြဲျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြကို ေျပာေနတဲ့ေအာင္ႏိုင္ဟာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနပံုပါပဲ။ ဘယ္လို ဘယ္ပံု ေသဒဏ္ေပးခဲ့သလဲလုိ ့ေမးၾကည့္တဲ့အခါ သူ ့ကိုၾကည့္ုၿပီး ပိုလို ့စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ကိုပစ္သတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ကိုေခါင္းျဖတ္သတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ ့အရာရွိေတြက သူတုိ႔ကို အနီးကပ္ ပစၥတိုနဲ ့ပစ္သတ္တယ္။ ေသနတ္နဲ ့ပစ္သတ္တာ ပိုၿပီးေဝဒနာခံစားရတယ္လို ့က်ေနာ္တို ့ထင္ပါတယ္။ ဓားကို ေျပာင္းသံုးရင္ သူတုိ ့ေဝဒနာခံစားရ နည္းနည္းသက္သာမယ္လို ့ထင္တဲ့အတြက္ ဓားကို ေျပာင္းသံုးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းက တိတိရိရိ မျပတ္ဘူးဗ်။ သတ္တာကို က်ေနာ္ ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္စစ္သားေတြရဲ႕ အေေရွ႕မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ သူတို ့အားလံုးကို လႊတ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္လိုက္ရင္ က်ေနာ္တို ့သူလွ်ိဳေတြကို ၾကိဳဆိုသလုိျဖစ္ေနမယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ဒီလိုမကြက္မ်က္ခင္မွာ ေကအိုင္အိုကေန ႏိုင္ငံတကာလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အဖြဲ ့၊ ကမၻာ့ၾကက္ေျခနီတုိ႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ပါေသးတယ္။ အက်ဥ္းသားေတြကို သူတို ့ဆီကိုလႊဲဖို ့က်ေနာ္တုိ႔အကူအညီလိုပါတယ္လုိ႔့။ သူတုိ႔့ေျပာတာက သူတို ့ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ကို မေရာက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ မကူညီႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒီကိစၥဟာ က်ေနာ္အတြက္ အခက္ခဲဆံုး ကိစၥတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔မွွာ ေရြးစရာလမ္းမရွိဘူးလို ့ခံစားရတယ္။
သူလွ်ိဳေတြကို သတ္ပစ္တာ ဗမာျပည္မွာ သိပ္ေတာ့မဆန္းလွပါဘူး။ ဗမာစစ္တပ္က သူလွ်ိဳမိရင္ တရားရံုး ေတြတင္မေနပဲ ေနရာမွာတင္ သတ္ပစ္ပါတယ္။
ေအာင္ႏိုင္အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားပါတယ္။ ျပန္ဝင္လာေတာ့ စကားမဆက္ခင္ ေလကိုခပ္ျပင္းျပင္းရွဴသြင္း လိုက္ပါတယ္။
ဘဝေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေနရင္ေတာ့ စံခ်ိန္စံႏွဳန္းေတြနဲ ့သြားဖုိ႔ လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ မတူပါဘူး။ ေတာထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို ့တစ္ခုတည္းေသာလမ္းက လက္နက္နဲ႔ပါ။ ဒီလုိသတ္လိုက္လို ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ေရွ႕ကိုတိုးတက္သြားတယ္လုို ့ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ တေယာက္မွ ႏိုင္ငံေရး အက်ိဳးအျမတ္ မရခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ထဲမွာ အကြဲအျပဲမရွိခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေယာက္မွ ဘာတစ္ခုမွ မရခဲ့ဘူး။ ဒီသတ္ပြဲ မတိုင္ခင္က ငပိနဲ ့စားတယ္။ သတ္ပြဲၿပီးေတာ့လည္း ငပိနဲ႔ပဲ။ ၁၅ ေယာက္ အစား အေယာက္ရွစ္ဆယ္ ျဖစ္သြားႏိုင္တာပါ။ မိသားစုေတြက စိတ္ဆိုးၾကမယ္၊ စိတ္ထိခိုက္ၾကမယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ မိဘေတြကို လာဖို ့က်ေနာ္တို ့နဲ ့စကားလာေျပာဖို ့က်ေနာ္တို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကိုသစၥာေဖာက္သူေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (အဲဒီအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ဥကၠဌပါ) အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူက က်ေနာ့္ အကိုႀကီးလိုပါပဲ။ က်ေနာ္တို ့အရမ္းကို ရင္းႏွီးပါတယ္။ သူက သူလွိ်ဳလို ့ဝန္မခံပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သက္ေသအေထာက္အထားေတြအရ သူက သူလွ်ိဳပါ။ တိုက္ပြဲက ျပင္းထန္ပါတယ္။ စစ္ဆိုတာဟာ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အမွန္တရားတခုပါ။ က်ေနာ္တုိ႔့က သီးျခားျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ လူ ့အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ေတြနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္မရွိပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို သင္ၾကားဖုိ႔လည္း အခြင့္အလမ္း မရွိပါဘူး။ တကယ္လုိ႔မ်ားရွိခဲ့ရင္ အေျခအေနက တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ တာဝန္ယူၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို ့လိုအပ္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေတာင္အာဖရိက အမွန္တရားေကာ္မရွင္လိုမ်ိဳး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးတစ္ခု ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာ လူေတြ သိဖုိ႔လိုအပ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ရဲ႕သူရဲေကာင္းေအာင္ဆန္းကို အတုခိုးၿပီး က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေတာခိုခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးေၾကာင့္ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္ဆိုတာေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ့္အသက္ ၂၄ ႏွစ္ပါ။ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို ့ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေတြ ့အၾကံဳၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို ့က်ေနာ္အရမ္းငယ္ပါေသးလားဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအျပင္ဖက္ကို ေရာက္လာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ဝမ္းသာတယ္။
အင္တာဗ်ဴးအၿပီး ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ မဲေဟာင္ေဆာင္မွာ ေအာင္ႏုိင္နဲ႔ က်ေနာ္ ေန႔လည္စာစားပါတယ္။ က်ေနာ္က အနံ ့ျပင္းျပင္းနဲ ့ဟင္းခြက္ကို ဘာလဲလို ့ေမးၾကည့္ေတာ့ သူကရီပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွေျပာတာက ေမ်ာက္အူေတြပါတဲ့။
သူ ့မ်က္ႏွာသြင္ျပင္က ရိုးသားတဲ့ပံုပန္းသ႑ာန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝတ္စားဆင္ယင္ထားတာေတာ့ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ အျပာေရာင္ရွပ္အက်ႌကို အညိဳေရာင္ေဘာင္းဘီနဲ ့သပ္သပ္ယပ္ယပ္ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ဘဝရဲ႕့ေၾကကြဲစရာဇတ္လမ္းေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ျပက္လံုးထုတ္ရယ္ေမာသူပါ။ တစ္ခ်ိန္က သူဟာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေျမာက္ပိုင္းရဲ႕ဥကၠဌတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သလို ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ထိမွန္ခဲ့တဲ့အႀကီးမားဆံုး နာမည္ပ်က္မႈမွာ အဓိက ေနရာက ပါဝင္ခဲ့သူတစ္ဦးပါ။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းသားစစ္သားေတြဟာ သူတိုရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ၁၅ ေယာက္ကို အစိုးရရဲ႕သူလွ်ိဳလို ့စြပ္စြဲၿပီး သုတ္သင္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္က ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေအာင္ႏိုင္ကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္ခ်င္ေနပါတယ္။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ သူက ဒီသုတ္သင္မွဳကို အမိန္႔ေပးခဲ့တဲ ့ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို ့ပါ။ ဒီအင္တာဗ်ဴးက သူ ့ကိုအက်ပ္အတည္းထဲ ပုိ႔လုိက္သလိုပါပဲ။ ဒီကိစၥကို အရင္က တစ္ေယာက္မွ သူ႔ကုိ အင္တာဗ်ဴး လုပ္မယ့္သူ မရွိခဲ့လို ့သူအံ့ၾသသြားပံုပါ။ အင္တာဗ်ဴးဖို ့သူက သေဘာတူပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မဲေဟာင္ေဆာင္မွာ ေတြ ့ၾကတယ္။ သူ ့အတန္းက အဖြဲ႕ေတြ အဲဒီမွာရွိၾကတယ္။ ျမန္မာေဒါက္တာေတြေနတဲ့အိမ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္လည္းေနတယ္။ က်ေနာ့္ မွတ္စုစာအုပ္နဲ ့ တိပ္ရီေကာ္ဒါကို စားပြဲေပၚျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္ႏိုင္က ဒီညေတာ့ ညတာရွည္ဦးေတာ့မွာပဲလို ့ဆိုတယ္။ ဝီစကီနဲ ့ေရခဲနဲ ့။ ဝီစကီေသာက္ရင္း က်ေနာ့္ ေမးခြန္းေတြကို သူက ေျဖပါတယ္။ သူ ့ထြက္ဆိုခ်က္ေတြအတြက္ တိပ္ရီေကာ္ဒါကို က်ေနာ္ စဖြင့္လိုက္ပါတယ္။
၁၉၈၈ မွာ က်ေနာ္က မႏၱေလးေဆးေက်ာင္းမွာ တက္ေနပါတယ္။ ဆႏၵျပပြဲေတြျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ။ အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳေတြေၾကာင့္ စြပ္စြဲဖမ္းဆီးမႈေတြ လုပ္တဲ့အခါ ၁၉၈၉ မွာ မႏၱေလးကေန ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့က ၿမိဳ႕ကေက်ာင္းသားေတြပါ။ အမ်ားစုက ေတာထဲမွာေနဖူးတဲ့အေတြ ့အၾကံဳ မရွိၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့ေနဖို ့ဝါးတဲေတြ ေဆာက္ၾကတယ္။ ေကအိုင္အိုက ရိကၡာ ေထာက္ပါတယ္။ ရပ္တည္ဖို ့ခက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့က ဗမာေတြဆိုေတာ့ ကခ်င္ေတြက အျပည့္အဝ မယံုပါဘူး။ ေငြရဖို ့အတြက္ ေက်ာက္စိမ္းရွာဖို ့ေက်ာက္ကြင္းတစ္ခု ေပးပါတယ္။ ေပ ၈ဝဝဝ ေထာင္ ေလာက္ျမင့္ပါတယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ေတြျဖစ္လုိ႔ စပါးေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္ဖို ့ခက္ပါတယ္။ ေထာက္ပံ့တာနဲ ့မွီခိုရပါတယ္။ မိုးေရာက္ေတာ့ ဗမာစစ္တပ္က လာတိုက္ၿပီး က်ေနာ္တို ့စတိုကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါတယ္။ ဆားမရွိ စားစရာမရွိနဲ႔ ဆယ္ရက္ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အားျပတ္ၿပီး ငွက္ဖ်ားေတြလည္းျဖစ္လုိ ့တခ်ဳိ႕လည္း ေသကုန္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရတယ္။ တခ်ဳိ႕့ဆုိ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္လ ၅ဝ က်ပ္ေလာက္ပဲ သံုးဖို ့ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ ေမ်ာက္ေတြေထာင္တယ္။ ေမ်ာက္၊ ၾကြက္၊ ျဖဴေကာင္ ရတာ အကုန္စားတယ္။
လူေတြေသၾကတာ ၾကည့္ၿပီးေရွာ့ရတယ္။ က်ေနာ့္မွွာ စစ္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တိုက္တယ္။ ၁၉၉ဝ မွာ ရက္ေလးဆယ္ေလာက္ စစ္တိုက္ရတယ္။ အဲဒီတိုက္ပြဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ ဒဏ္ရာရေတာ့ က်ေနာ္က အမိန္ ့ေပးရတယ္။ ေကအိုင္အိုဆီက လက္နက္တခ်ဳိ႕ရတယ္။ ေသသြားတဲ ့ရန္သူစစ္သားေတြဆီကလည္း လက္နက္ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္ကေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးပါ။ ေျမေအာက္လွဳပ္ရွားမွဳေတြကုိ တာဝန္ယူရပါတယ္။ ဗမာျပည္ထဲမွာ တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းပါတယ္။ တစ္ခုသတိျပဳလာမိတာက ရန္သူ႔လို္င္းေတြ ၾကားထဲမွာ ျပႆနာတစံုတရာမရွိပဲ သြားလို ့ျပန္လို ့ ရေနတာပါ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး မိသားစုနဲ ့ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ ့ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းေရးထဲမွာ ပါလာတာပါ။ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ တပ္သားအေရအတြက္ ၈ဝဝ ေက်ာ္အထိ တိုးလာပါတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ ့ ခ်ိတ္ဆက္ေနသလား သံသယျဖစ္လာပါတယ္။ ေရွ႕့တန္းကရတဲ့ သတင္းေတြအရလည္း က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က က်ဆံုးေနပါတယ္။ အေျခအေနက သံသယျဖစ္စရာ အေျခအေနပါ။ နအဖစစ္သားေတြကို က်ေနာ္တို ့ တည္ေနရာကို လမ္းညႊန္ေပးေနတဲ့ အမွတ္အသားေတြကို သစ္ပင္ေတြမွာ ရဲေဘာ္ေတြက သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒါနဲ ့တခ်ိဳ ့ကို ေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။ ေလးငါးေယာက္ေလာက္ကိုဖမ္းၿပီး စစ္ေၾကာေရးလုပ္ေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးစာရင္းတခ်ဳိ႕ရပါတယ္။ အဲဒီစာရင္းထဲမွာဗဟုိေကာ္မတီ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ပါပါေနတယ္ဗ်။ တခ်ိဳ ့ကေထာက္လွမ္းေရး ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့စပိုင္ေတြျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ ့က အင္ေဖာ္မာသတင္းေပးေတြပါ။ တခ်ိဳ ့ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒအျမင္နဲ ့လွဳပ္ရွားေနတယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ လူ ့အခြင့္ အေရးတို ့ဘာတို ့ဆိုတာလည္းက်ေနာ္တို ့ အဲဒီအခ်ိန္က နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ စပိုင္စာရင္းက အေယာက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကို မယုံမွာစိုးလို ့ ရိုက္ထားတဲ့ဗီြဒီယိုေခြပါ ရွိပါတယ္။ ဒီစပိုင္ေတြကို သံေျခက်င္းေတြခတ္ၿပီး ဘားတိုက္ထဲမွာ ပိတ္ထားလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဗဟိုေကာ္မတီက စပိုင္ ၁၅ေယာက္ကို ေသဒဏ္ခ်ဖို ့ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့စစ္ျဖစ္ေနတာပါ။ စစ္တပ္နဲ ့လက္နက္ကိုင္စစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနတာပါ။ စပိုင္ကို ေသဒဏ္ေပးရမယ္လို ့က်ေနာ္ တို ့ဖြဲ ့စည္းပံုနဲ ့ဥပေဒမွာ ေရးသားထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြဟာ ဒီစပိုင္ေတြေၾကာင့္ အသတ္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ ့အဖြဲ႕ဝင္ေတြက စပိုင္အေယာက္ရွစ္ဆယ္လံုးကို ေသဒဏ္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ျငင္းရင္းခုန္ရင္းနဲ ့ေနာက္ဆံုးမွာ ၁၅ ေယာက္နဲ ့သေဘာတူညီခ်က္ရပါတယ္။ ဒီေသဒဏ္စီရင္ခ်က္က စပိုင္ေတြလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ ့ စစ္အစိုးရအတြက္ သူတို ့ဘယ္ေလာက္ အေရးပါသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္အေပၚမူတည္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သတ္ပြဲျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြကို ေျပာေနတဲ့ေအာင္ႏိုင္ဟာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနပံုပါပဲ။ ဘယ္လို ဘယ္ပံု ေသဒဏ္ေပးခဲ့သလဲလုိ ့ေမးၾကည့္တဲ့အခါ သူ ့ကိုၾကည့္ုၿပီး ပိုလို ့စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ကိုပစ္သတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ကိုေခါင္းျဖတ္သတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ ့အရာရွိေတြက သူတုိ႔ကို အနီးကပ္ ပစၥတိုနဲ ့ပစ္သတ္တယ္။ ေသနတ္နဲ ့ပစ္သတ္တာ ပိုၿပီးေဝဒနာခံစားရတယ္လို ့က်ေနာ္တို ့ထင္ပါတယ္။ ဓားကို ေျပာင္းသံုးရင္ သူတုိ ့ေဝဒနာခံစားရ နည္းနည္းသက္သာမယ္လို ့ထင္တဲ့အတြက္ ဓားကို ေျပာင္းသံုးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းက တိတိရိရိ မျပတ္ဘူးဗ်။ သတ္တာကို က်ေနာ္ ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္စစ္သားေတြရဲ႕ အေေရွ႕မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ သူတို ့အားလံုးကို လႊတ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္လိုက္ရင္ က်ေနာ္တို ့သူလွ်ိဳေတြကို ၾကိဳဆိုသလုိျဖစ္ေနမယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ဒီလိုမကြက္မ်က္ခင္မွာ ေကအိုင္အိုကေန ႏိုင္ငံတကာလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အဖြဲ ့၊ ကမၻာ့ၾကက္ေျခနီတုိ႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ပါေသးတယ္။ အက်ဥ္းသားေတြကို သူတို ့ဆီကိုလႊဲဖို ့က်ေနာ္တုိ႔အကူအညီလိုပါတယ္လုိ႔့။ သူတုိ႔့ေျပာတာက သူတို ့ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ကို မေရာက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ မကူညီႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒီကိစၥဟာ က်ေနာ္အတြက္ အခက္ခဲဆံုး ကိစၥတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔မွွာ ေရြးစရာလမ္းမရွိဘူးလို ့ခံစားရတယ္။
သူလွ်ိဳေတြကို သတ္ပစ္တာ ဗမာျပည္မွာ သိပ္ေတာ့မဆန္းလွပါဘူး။ ဗမာစစ္တပ္က သူလွ်ိဳမိရင္ တရားရံုး ေတြတင္မေနပဲ ေနရာမွာတင္ သတ္ပစ္ပါတယ္။
ေအာင္ႏိုင္အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားပါတယ္။ ျပန္ဝင္လာေတာ့ စကားမဆက္ခင္ ေလကိုခပ္ျပင္းျပင္းရွဴသြင္း လိုက္ပါတယ္။
ဘဝေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေနရင္ေတာ့ စံခ်ိန္စံႏွဳန္းေတြနဲ ့သြားဖုိ႔ လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ မတူပါဘူး။ ေတာထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို ့တစ္ခုတည္းေသာလမ္းက လက္နက္နဲ႔ပါ။ ဒီလုိသတ္လိုက္လို ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ေရွ႕ကိုတိုးတက္သြားတယ္လုို ့ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ တေယာက္မွ ႏိုင္ငံေရး အက်ိဳးအျမတ္ မရခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ထဲမွာ အကြဲအျပဲမရွိခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေယာက္မွ ဘာတစ္ခုမွ မရခဲ့ဘူး။ ဒီသတ္ပြဲ မတိုင္ခင္က ငပိနဲ ့စားတယ္။ သတ္ပြဲၿပီးေတာ့လည္း ငပိနဲ႔ပဲ။ ၁၅ ေယာက္ အစား အေယာက္ရွစ္ဆယ္ ျဖစ္သြားႏိုင္တာပါ။ မိသားစုေတြက စိတ္ဆိုးၾကမယ္၊ စိတ္ထိခိုက္ၾကမယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ မိဘေတြကို လာဖို ့က်ေနာ္တို ့နဲ ့စကားလာေျပာဖို ့က်ေနာ္တို ့ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကိုသစၥာေဖာက္သူေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (အဲဒီအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ဥကၠဌပါ) အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူက က်ေနာ့္ အကိုႀကီးလိုပါပဲ။ က်ေနာ္တို ့အရမ္းကို ရင္းႏွီးပါတယ္။ သူက သူလွိ်ဳလို ့ဝန္မခံပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သက္ေသအေထာက္အထားေတြအရ သူက သူလွ်ိဳပါ။ တိုက္ပြဲက ျပင္းထန္ပါတယ္။ စစ္ဆိုတာဟာ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အမွန္တရားတခုပါ။ က်ေနာ္တုိ႔့က သီးျခားျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ လူ ့အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ေတြနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္မရွိပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို သင္ၾကားဖုိ႔လည္း အခြင့္အလမ္း မရွိပါဘူး။ တကယ္လုိ႔မ်ားရွိခဲ့ရင္ အေျခအေနက တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ တာဝန္ယူၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို ့လိုအပ္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေတာင္အာဖရိက အမွန္တရားေကာ္မရွင္လိုမ်ိဳး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးတစ္ခု ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာ လူေတြ သိဖုိ႔လိုအပ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ရဲ႕သူရဲေကာင္းေအာင္ဆန္းကို အတုခိုးၿပီး က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေတာခိုခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးေၾကာင့္ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တယ္ဆိုတာေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ့္အသက္ ၂၄ ႏွစ္ပါ။ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို ့ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေတြ ့အၾကံဳၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို ့က်ေနာ္အရမ္းငယ္ပါေသးလားဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအျပင္ဖက္ကို ေရာက္လာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ဝမ္းသာတယ္။
အင္တာဗ်ဴးအၿပီး ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ မဲေဟာင္ေဆာင္မွာ ေအာင္ႏုိင္နဲ႔ က်ေနာ္ ေန႔လည္စာစားပါတယ္။ က်ေနာ္က အနံ ့ျပင္းျပင္းနဲ ့ဟင္းခြက္ကို ဘာလဲလို ့ေမးၾကည့္ေတာ့ သူကရီပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွေျပာတာက ေမ်ာက္အူေတြပါတဲ့။
- Phonemo Mo and 3 others like this.
- 16 shares
Kyawnaing Oo ေအာင္ႏိုင္ေရညာတဲ့သူကညာရင္းညာရင္းနဲ႕အဲ့ဒီအမွားကိုအမွန ္လို႕ယံုႀကည္လါတယ္လို႕မင္း ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးကိုသတိရရင ္အမွန္တရားကိုငါတို႕ရဲရဲရင္ ဆိုင္ႀကရေအာင္ေသခ်ာဒါတငါတို ႕ဘယ္သူ႕ညႊန္ၾကားခ်က္ေလါင္းရ ိပ္ေအာက္မွာမေနခဲ့ဘူးထမင္းတ လုပ္အတြက္တိုင္းျပည္နဲ့ AB ေပၚသစ္စာမေဖါက္ခဲ့ဘူးဘူး ငါတို႕ကိုစြပ္စြဲလိုကရပါတယ္ မင္းအကိုႀကီးလို႕ေျပာျပီးေထ ာက္လွန္းေရးဆိုျပီးတံေတြးနဲ ့ထပ္မေထြးပါနဲ့ေတာ့ကြာ မွားခဲ့တဲ့အမွားေပၚထပ္မမွား ေစခ်င္ဒါငါ့ေစတနာပါ April 13 at 5:37pm · · 6
မာမီ ထား ဒါက ေၿဖာင့္ခ်က္မွမဟုတ္တာ သူဟာသူေၿပာခ်င္တာ ေၿပာသြားတဲ့ဟာ။ ဘယ္လိုမွ ေၿဖာင့္ခ်က္လို႔ သတ္မွတ္လိုမ၇ပါဘူး။April 13 at 9:45pm · · 6
ဘရာဇီး ငွက္ရိုး ဒီပို႔စ္ တင္ရတာက လက္ရွိဥကၠဌကေတာ္ ေဒၚခင္ေရႊလႈိင္ေရးတဲ့ အပိုင္းေတြထဲမွာ ေရာ္နယ္ေအာင္နုိင္က ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဥကၠဌေနရာ လုပ္မဲ့သူ မရွိလို႔ ဥကၠဌ ျဖစ္သြားရပါတယ္လို႔ သနားစဖြယ္ေလး ေရးျပလိုက္လို႔ပါ...April 13 at 10:18pm · · 7
Min Thit ဟုတ္ပါ့ က်ေနာ္ေတာင္မ်က္ရည္က်လုလုျဖစ္သြားရေသးတယ္ - Min Thit မာမီထား ေရ ေျဖာင့္ခ်က္လို႔မသတ္မွတ္ရင္
ေသြးရူးေသြးတန္းေျပာတယ္လို႔ သတ္မွတ္ရမွာလား သူကဘယ္သူ႔ဖိအားမွမပါဘဲ သူ႔ကိုသူလံုၿခံဳေနတယ္လို႔ ယူဆရခ်ိန္မွာ ေျပာထားတဲ့စကား။ သူ႔စိတ္ထဲက သူ႔ရင္ထဲက အမွန္ဆံုးစကားကိုေျပာထားတာ 
Maungmaung Skwေအာင္နိုင္ေျပာေတာ႔ထြန္းေအာင္ေက်ာ္
က ဝန္မခံဘူး ဒါေပမဲ့သူဟာစပိုင္ပါ
ေသခ်ာပါတယ္ တဲ့။ခင္ေရႊလွိဳင္ကို နိုင္
ေအာင္ေရးေပးထားတာက်ေတာ့ ေနာက္
ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဘယ္သူမွ မျငင္းဘူးဆို
...See MoreApril 15 at 10:58am · · 5- ဘရာဇီး ငွက္ရိုး ထြက္လာသမွ် လူေတြ အကုန္လံုး ဗရုတ္သုတ္ခေတြ မ်ားပါတယ္... ခက္တာက အမႈမွန္ ေပၚေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ တျပားသားမွ မပါဘူး... စစ္အာဏာရွင္ ထက္ေတာင္ ဆိုးတဲ့ ထမိန္ျခံဳေတြလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ထမိန္ျခံဳစစ္စစ္ေတြေတာင္ သိကၡာက်တယ္...April 15 at 11:01am · · 3
အိုးေဝေအာင္ အိုးဘားမား ရွယ္ျပီ။April 16 at 5:00pm · · 1
Tom Soe အခ်ိန္ေပးေနရင္ဒါမ်ိဳးေတြအမ်ားၾကီးေပၚလာအံုးမွာပါ 
Ye Swe Win ရင္နင့္စရာအျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။ဒါမ်ဳိးေတြေနာက္ထပ္ မျဖစ္ဖို႔ ရင္ထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းပါတယ္။ 
Koko Optional May အမႈမွန္ကိုေဖာ္ထုတ္ေပးၾကပါ...မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္တစ္ဦး 
No comments:
Post a Comment