ကိုထင္လင္းေအာင္ - လိုင္စင္ေတာင္ ပါေဂ်ာင္စခန္းမွ ရင္နင့္ဘြယ္ျဖစ္ရပ္မ်ား
by ဘရာဇီး ငွက္ရိုး on Thursday, March 22, 2012 at 5:40am ·
ယခုအစီရင္ခံစာသည္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ( ေၿမာက္ပုိင္းေဒသ )တြင္ သူလွ်ိဳအၿဖစ္
စြပ္စြဲခံရၿပီးညွင္း ပမ္းႏွိပ္ စက္ၿခင္းခံေနရာမွ ထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္လာသူ
ထင္လင္းေအာင္မွ ေပးပုိ႔လာေသာအစီရင္ခံစာ ၿဖစ္ပါသည္။
------------------------------------------------------------------------------------------------
က်ေနာ္ ထင္လင္းေအာင္သည္ ဦးေအာင္သန္း ေဒၚခင္ရီတို႔မွ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္၊ေမလ၂၄ ရက္ေန႔ မွာ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕တြင္ေမြးဖြားပါသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ အေျခခံပညာအလယ္တန္းေက်ာင္း၊ အလက(၁) သထံု ၿမိဳ႕ တြင္မူလတန္းပညာကိုသင္ၾကားပါသည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ အထက္တန္းပညာသင္ၾကားေနခ်ိန္ ဒီမိုကေရစီအေရးအခင္းျဖစ္ပြားပါသည္။က်ေနာ္ သည္ ေက်ာင္း သားသမဂၸ၏ သတင္းႏွင့္၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးရံုးတြင္ ၀င္ေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ပါသည္။ သပိိတ္အေျခစိုက္စခန္းမွာ ၀ိဘာဂီဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္းတြင္ျဖစ္ပါ၏။၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာ အာဏာသိမ္းၿပီး ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အမွတ္ ၂၄ ေျခလွ်င္တပ္ရင္းမွတပ္ရင္းမွဴးကိုယ္တိုင္လာေရာက္ လူစုခြဲခိုင္းရာ ၂၀ ရက္ေန႔ညေနပိုင္းက်မွ လူစုခြဲလိုက္ပါသည္။
သပိတ္စခန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ
၁။ တင္၀င္း
၂။ သူရိန္ထြန္း
၃။ တင္အံုး
၄။ ေက်ာ္ေက်ာ္
၅။ ဆန္းေအာင္
၆။ ျမင့္သူ
၇။ ေအာင္ေအာင္
၈။ ေက်ာ္မိုး
၉။ ကိုမ်ိဳးတို႔ျဖစ္ပါသည္။
၂၁ ရက္ေန႔တြင္ က်ေနာ္၊ ေအာင္ေဇာ္ဦး၊ သံေခ်ာင္း၊ ခင္ေမာင္သိန္း၊ ခိုင္စိုးတို႔သည္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ သထံုၿမိဳ႕မွထြက္ခြါခဲ့ၾကပါသည္။ သထံုမွ ၿမိဳင္ကေလး၊ဘားအံထိုမွ တ ဆင့္ ဖားကပ္၊ မုဂတိ၊မင္းစီ၊ နတ္ႀကီး စသည့္ရြာစဥ္မ်ားကိုျဖတ္ၿပီး ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေကအင္ယူ နယ္ေျမရွိ တပ္ရင္း(၂၁) မယ္သေလစခန္းသို႔ေရာက္ပါသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ႏို၀ဘၤာလ ၅ ရက္ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး စတင္ဖြဲ႔စည္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အင္အား ၁၀၀ ခန္႔ မယ္ သေလအနီးရွိ ဆင္ေတာင္ေျခတြင္ သင္တန္းတက္ခဲ့ရပါသည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ မယ္သေလစခန္းက်သျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရိုးကလိုးဒုကၡသည္စခန္းအနီးတြင္တပတ္ခန္႔ခိုေနၿပီး ေရေက်ာ္စခန္းသို႔သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ေရေက်ာ္စခန္း တြင္ စစ္သင္တန္း ႏွစ္လတက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၿပီး ဧၿပီလတြင္ တပ္ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္အရက်ေနာ္ႏွင့္ စိုင္းထူး(က်ိဳက္ထို) ႏွစ္ေယာက္သည္ ေရေက်ာ္မွ မဲေဆာက္၊ မဲသေ၀ါ၊ မာနယ္ပေလာေနာက္ဆံုး ဦးသုထသို႔ ေမလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုစခန္းတြင္ တပတ္မွ်ေနထိုင္ေနစဥ္ ဦးသုထ စခန္း က်ျပန္သျဖင့္ စခန္းေျပာင္းေရႊ႕ရာ ေသာ္လဲထ ၄င္းမွ မဲလထ ၄င္းမွ လဲသာထသို႔ေရာက္ရွိၿပီး အမွတ္ ၂၀၉ တပ္စခန္းကို တည္ေဆာက္ရပါသည္။
အမွတ္ ၂၀၉ တပ္ရင္းတြင္ စစ္ေရး ႏိုင္ငံေရးတာ၀န္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္ေနရင္း ပေလာင္နယ္ေျမတြင္ ABSDF ၅၀၁ တပ္ရင္းသစ္တခုဖြဲ႔စည္းရန္အတြက္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။၂၀၉တပ္ရင္းမွ ရဲေဘာ္ ၂၁ ေယာက္ ၊ ေသေဘာဘိုးမွ ၃ ေယာက္၊ ရ၀မ္ခမွ ၃၊ ဘုရားသံုးဆူမွ ၁ ဦး၊နယ္ေျမရံုးမွ ၂ ၊ စုစုေပါင္း (၃၀) ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္ၿပီး ၁၉၉၀ ျပည့္ ဇန္န၀ါရီလထဲတြင္ ႏွစ္သုတ္ခြဲပို႔ခဲ့ပါသည္။
ABSDF ဥကၠဌ ကိုမိုးသီးဇြန္မွ တာ၀န္ေပးသျဖင့္ သြားေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။
တပ္ရင္းမွဴး သိုက္ထြန္းဦး (ဘုရားသံုးဆူ)-ရန္ကုန္ သာေကတ ၅ ရပ္ကြက္။
ဒု-ရင္းမွဴး သူရေဇာ္ (၀မ္ခ) - ျမင္းၿခံ
ေဆးတာ၀န္ခံ သိန္းထြန္း (၀မ္ခ) - ေက်ာင္းကုန္း
တပ္စုမွဴး ထင္လင္းေအာင္
တပ္စိပ္မွဴး ေဇာ္ႏိုင္ (ေသေဘာဘိုး) - ရန္ကုန္
တပ္စိပ္မွဴး ဇလံုး(ေဇာ္ေဇာ္ဦး) - ေတာင္စြန္း
ရဲေဘာ္မ်ား
အငယ္ေလး (၀မ္ခ) - မႏၱေလး
ေမာင္ေမာင္ (နယ္ေျမရံုး) - ရန္ကုန္ ဒလ
သက္ေအာင္ (နယ္ေျမရံုး) - ရန္ကုန္ ၈ မိုင္
ေအာင္၀င္းတင့္ (ေသေဘာဘိုး) - ရန္ကုန္
ေဇာ္ျမင့္ (ေသေဘာဘိုး) - ရန္ကုန္
လွေ၀ - က်ိဳက္ေကာ္
ေအာင္ႏိုင္ - ပဲခူး
ေမာင္ဦး - ပဲခူး
ဆန္းျမင့္ကိုကို - ပဲခူး
ေမာင္ဦး - ပဲခူး
ျမင့္ဥၤီးေလး (မႏွဲေလး) - သထံု
ေက်ာ္ေက်ာ္ - က်ိဳက္ထို
ဂါမဏိ - က်ိဳက္ထို
ထက္ခိုင္ - က်ိဳက္ထို
စန္းျမင့္ - ရန္ကုန္
ဦးႏိုင္ဦး - ပဲခူး
သန္းထိုက္ - ရန္ကုန္
သန္းထြဋ္ - ပဲခူး
ေအာင္ဆန္းဦး - သထံု ေပၚေတာ္မူ
ေက်ာ္မ်ိဳး - က်ိဳက္ထုိ
ႏိုင္လင္း - သထံု ဇင္းက်ိဳက္
သိန္းလြင္ - ရန္ကုန္
စိုး၀င္း - ရန္ကုန္
ေအာင္ေဇာ္ဦး - သထံု
အထက္ပါ ၃၀ ဦးတို႔ကို မာနယ္ပေလာမွ ေသာ္လဲထ၊၄င္းမွ မယ္ေဟာင္ေဆာင္၊ ၄င္းမွ မယ္စတီရမ္း၊၄င္းမွ ခ်င္းမိုင္၊ ခ်င္းမိုင္မွ မာန္ၿမိဳ႕အနီးရွိ လြယ္ဖာပုပ္ေတာင္အထိ သြားၾကရၿပီး အဲဒီမွာ စုပါသည္။ က်ေနာ္တို႔သြား ရမည့္အဖြဲ႕မ်ားမွာ PSLP,ALP,PDF,ABSDF ေတာင္ပိုင္းမွ ေျမာက္ပိုင္းသို႔ ထြက္မည့္လူမ်ားလည္းရွိပါသည္။ PDF ၂ ဦး၊ ABSDF ၃၄ ဦး၊ ALP ၄ ဦး၊ PSLP ၁၈ ဦးတို႔ဟာ ၁၉၉၀ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွ စတင္ခရီးထြက္ ခဲ့ၾကပါသည္။
မိုင္းဆပ္မွတဆင့္ က်ိဳင္းတံု ၄င္းမွတဆင့္ ပန္ဆိုင္း (ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္) သို႔ ဧၿပီလဆန္းတြင္ေရာက္ရွိၾကပါ သည္။ တဖန္ပန္ဆိုင္းမွ မိုင္းေမာသို႔ ကားျဖင့္ပို႔ေပးပါသည္။ လမ္းတြင္ တိုက္ပြဲ ၃ ႀကိမ္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရ၏၊ ပေလာင္နယ္ေျမသို႔ ဇြန္လတြင္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး တလခန္႔ေရွ႕တန္းတြင္လွဳပ္ရွားရသည္။ တပ္ရင္း (၂၁၇) မွတပ္
ရင္းမွဴး စိုင္းစိုးလင္းႏွင့္က်ေနာ္ ဦးေဆာင္ေသာတပ္စုတစုသည္ မိုးမိတ္၊ မိုးကုတ္၊ နမ္းဆန္နယ္ေျမမ်ားသို႔ လွည့္ လည္ စည္း ရံုးေရးေဆာင္ရြက္ရပါသည္။ ABSDF ဗဟိုမွညႊန္ၾကားခ်က္အရ KIA ဗဟိုသို႔ ဇြန္လတြင္ခရီး ဆက္ခဲ့ရာ ဇူလိုင္လကုန္တြင္ KIA တပ္ရင္း (၈) သို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီး ABSDF ေျမာက္ ပိုင္း ေရႊဂူ ခရိုင္မွဴးရဲလင္းႏွင့္ တပ္စုတစုကို တပ္ရင္း (၈) တြင္ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါသည္။ ၄င္းတို႔ႏွင့္အတူ ၾသဂုတ္လတြင္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသို႔ထြက္ခဲ့ရာနည္းဗ်ဴဟာ(၂) တပ္မဟာ (၃) KIA စခန္းရွိ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းမွ ဗန္းေမာ္ခရိုင္မွဴး ညီညီေက်ာ္ႏွင့္အဖြဲ႔ ကို ထိုစခန္းတြင္ေတြ႔ရပါသည္။
တပ္ရင္း (၈) တြင္ေနထိုင္စဥ္က တပ္ရင္းမွဴ သိုက္ထြန္းဦးႏွင့္ ရဲေဘာ္ စိုးႏိုင္ဦးတို႔က ABSDFေျမာက္ပိုင္းသို႔ ႀကိဳတင္သြားခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို႔ႏွစ္ဦးက တရုတ္ျပည္ဘက္မွ သြားျခင္းျဖစ္၏။
တပ္မဟာ (၃) သို႔ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးက လာေရာက္ႀကိဳဆိုပါသည္။ ၄င္းစခန္းမွ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူစစ္ဆင္ေရးျပဳလုပ္ရာမအူပင္တြင္အနီးကပ္တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးခဲ့သျဖင့္ ၾသဂုတ္ လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ က်ေနာ့္ဒူးေခါင္းကို ေသနတ္မွန္သျဖင့္ KIA တပ္မဟာ (၃)တြင္ေဆးကုသေန စဥ္ က်ေနာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္မ်ိဳးကိုခ်န္ထားခဲ့ၿပီး က်န္လူမ်ားက ခရီးဆက္ထြက္ပါသည္။
ဒဏ္ရာသက္သာလာၿပီးေနာက္ တပ္မဟာ(၃)မွ ေမာင္ေမာင္ေကာင္းႏွင့္ အတူက်ေနာ္ႏွင့္ ေက်ာ္မ်ိဳးတို႔လည္း ပန္ႏိုင္ရြာ၊ ဘင္ေခါင္း ရြာ၊ ပထန္ရြာ၊ တအင္းရြာ၊ မအူပင္ရြာမ်ားသို႔ စည္းရံုးေရးဆင္းရာ အလြန္ပင္ေအာင္ျမင္ ခဲ့ပါသည္။က်ေနာ္ႏွင့္ေက်ာ္မ်ိဳးက ၄င္းရြာမ်ားကို အမာခံနယ္ေျမျပဳလုပ္ၿပီး စစ္သားသစ္စုုေဆာင္းျခင္း ၊ရိကၡာမ်ားမ်ားအခ်ိန္မေရြးရရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအလုပ္သမားမ်ား ရရွိေအာင္စည္းရံုးျခင္း တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ၾကပါသည္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ္ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသို႔ခရီးထြက္ခဲ့ရာ တပ္မဟာ(၃)မွ အင္ေခါင္း၊ ႀကိဳးတံတား၊ ေနာင္ရာပါရြာမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသို႔ေရာက္ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ တပ္ရင္းမွဴး သိုက္ထြန္းဦးႏွင့္အတူ ရဲေဘာ္ ၈ ဦး ရင္း ၅ နယ္ေျမသို႔ စစ္ဆင္ေရးသြားေနေၾကာင္းသိခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္ လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးပါ။ တပ္တြင္းအေျခအေနမ်ားကို ေဆြးေႏြးပါသည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုသိန္းထြန္းသည္ ABSDF ေတာင္ပိုင္း ဗဟိုမွခ်မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္း မွ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒအခ်ိဳ႕ ကြာျခားခ်က္ရွိေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္။
၁။ သစၥာအဓိဌာန္
၂။ ရဲေဘာ္မ်ားကို စစ္ေဆးရာတြင္ ခံုရံုးဖြဲ႕ၿပီး စနစ္တက်မစစ္ေဆးဘဲ ပါးစပ္မိန္႔ျဖင့္သတ္ျခင္း
၃။ အထက္ႏွင့္ေအာက္ ညီမွ်မွဳမရွိျခင္း
၄။ ၿမိဳ႕နယ္စြဲမ်ားရွိျခင္း (အထူးသျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္)
၅။ ရဲေဘာ္သစ္စုေဆာင္းရာတြင္ မတရားစုေဆာင္းျခင္း၊ မတရားဖမ္းဆီးခုိင္းေစျခင္း
၆။ အဖြဲ႕ပိုင္ေငြေၾကးကို အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆြးေႏြးရာ သူတို႔က ပယ္ခ်ၿပီး
အမွတ္(၁) တြင္ အခ်က္ တခ်က္တိုးေပးပါသည္။ ဗဟိုမွသတ္မွတ္ထားေသာ စာသားႏွင့္မတူပါ။
ABSDF ကခ်င္ႏွင့္ ၅၀၁ မွက်ေနာ္တို႔ နားလည္မွဳ ကြဲလြဲတာစတင္ပါေတာ့သည္။ကခ်င္ရွိစစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္သံေခ်ာင္းႏွင့္ ဥကၠဌ မ်ိဳး၀င္းတို႔က ၅၀၁ ႏွင့္ ၆၀၁ ကို သူတို႔လက္ေအာက္ခံတပ္ရင္းမ်ားျဖစ္ေစခ်င္ၾက သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဆင့္လိုိက္တာ၀န္ယူမွဳမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
လူႀကီးမ်ားထံ ေၾကးနန္းပို႔ရန္ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ ပို႔ခြင့္ရသျဖင့္ ကခ်င္ဆက္သြယ္ေရးစက္ျဖင့္ေတာင္ပိုင္း ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေၾကးနန္းပို႔ အေၾကာင္းၾကားပါသည္။ ဗဟုိမွလူႀကီးမ်ားျဖစ္ေေသာ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္၊ ယခင္ဘ႑ာေရး ကိုသန္း၀င္း၊ DAB တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး၊ ေက်ာ္ေက်ာ္(ABSDF အတြင္းေရးမွဴး)၊ မိုးသီးဇြန္ (ဥကၠဌ၊ မုတ္ဆိပ္ (ဆက္သြယ္ေရး) တို႔ႏွင့္ေတြ႔ပါသည္။
ကိုသန္း၀င္းႏွင့္ေတြ႕ခ်ိန္တြင္ (ယခင္က) ထိုကိစၥကိုတားပါသည္။ ၄င္းက ထိုနယ္ေျမသို႔မသြားသင့္ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္သည္ ဒုတိယအႀကိမ္ ညီလာခံတြင္ ဒီအေၾကာင္းအရာကို သူတင္ျပေပးပါမည္ဟု ေျပာပါ သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ေတြ႔ခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္က အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီးေတာင္ပိုင္း သို႔ျပန္လာမည္ ဟုေျပာရာ ေက်ာ္ေက်ာ္က ျပန္မလာႏွင့္ဟု တားပါသည္။ က်ေနာ္က ေတာင္ပိုင္းသို႔မျပန္ရလွွ်င္ ABSDF မွထြက္မည္ဟုေျပာသျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က လက္နက္ေတြေတာ့ျပန္အပ္လိုက္ပါ ျပန္ခြင့္မျပဳဟု အမိန္႔ခ်မွတ္ လိုက္ပါသည္။
က်ေနာ္တို႔က ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာသည့္အတိုင္း စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို အပ္လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔အလြန္ပင္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးပမ္းတည္ေဆာက္ထားေသာ ABSDF အဖြဲ႔ကို ခြဲရေတာ့မည္ဟု သိလိုက္ရၿပီး ရင္ထဲမွာေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားလိုက္ရပါေတာ့ သည္။ က်ေနာ္တို႔ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာေတြ အလကားျဖစ္ကုန္ၿပီ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြဟာ စစ္ေျမျပင္မွာ အသက္ကိုႏွင္းၿပီး ျပည္သူမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ေနခ်ိန္မွာ လူႀကီးပိုင္းမွာေတာ့ ေနရာလုမွဳေတြ အဂတိ လိုက္စားမွဳ၊ နယ္ေျမလုမွဳေတြနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းျပႆနာျဖစ္ေနၾကပါသည္။ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ရဲေဘာ္ေတြကို သူတို႔လက္ေအာက္၀င္ဖို႔ သိမ္းသြင္းလို႔မရရင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔စြပ္စြဲၿပီး အာဏာနဲ႔သတ္ပစ္ၾက၏။ ဒါကို ကခ်င္ကေခါင္းေဆာင္ေတြက သိလ်က္နဲ႔ မသိေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကပါသည္။ AB ေျမာက္ပိုင္းကလက္နက္ သိမ္းထားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ကို မတရားစည္းကမ္းတင္းၾကပ္တာေတြလုပ္ခဲ့ပါသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဥကၠဌထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ထြက္ေပါက္တခုေပးပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ပိုင္းျပန္ရန္အဆက္အသြယ္ ရွာခြင့္ျပဳလိုက္တာေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း ၅၀၁ မွာရွိသည့္ ကိုသိန္းထြန္း(ေဆးမွဴး)၊ ေအာင္ႏိုင္(ေဆးမွဴး)တို႔ကိုဆက္သြယ္ၿပီးက်ေနာ္တို႔ကိုျပန္ေခၚဘို႔ေျပာေတာ့ေအာင္ႏိုင္ (ေဆးမွဴး)ေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာ ၅၀၁ တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕ဆက္သားလုပ္ေနတဲ့ စိုးမင္းေအာင္က ၁၉၉၁ ရွစ္ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္မတိုင္ခင္ ABSDF ကေနထြက္ေျပးသြားပါသည္။
လိုက္ရွာၾကရာ စိုးမင္းေအာင္ကို ေရႊလီမွာဖမ္းမိလာၿပီး ဗန္းေမာ္ခရိုင္ကို ေခၚသြားပါသည္။စိုး မင္းေအာင္ ကို န၀တေထာက္လွန္းေရးဟုစြပ္စြဲၿပီး စစ္ေဆးၾကပါသည္။ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ျငင္းသျဖင့္ စိုးမင္းေအာင္းရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေျခေထာက္ကို ထိပ္တံုးခတ္ထားၿပီး ေျခဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ဒါးနဲ႔ခြဲပါသည္။ မီးကင္ပါသည္။ စိုးမင္းေအာင္က အာေခါင္သံႀကီးနဲ႔ေအာ္ၿပီး ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။သံေခ်ာင္းခၽြန္္ခၽြန္ေတြကို မီးဖုတ္ၿပီး အသားထဲကိုထိုးထဲ့ပါသည္။ ဒါးကိုမီးကင္ၿပီး ကပ္ပါသည္။စိုးမင္းေအာင္က ပထမေတာ့ တင္းခံထားေပမယ့္ နာက်င္လြန္းေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးပါ လို႔၀န္ခံရွာပါသည္။
ႏွိပ္စက္တာကို ခံစားရလြန္းတဲ့ စိုးမင္းေအာင္က သက္သာလိုသက္သာညား ေသြးရူးေသြးတန္း နဲ႔ ေျပာမိေျပာရာ နံမည္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ကို ေျပာၿပီး အသက္ထြက္သြားရွာတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး တေယာက္ ၿပီးတေယာက္ အဖမ္းခံရၿပီး အႏွိပ္စက္ခံၾက၊ မခံႏိုင္ေတာ့ နာမည္ေတြေလွ်ာက္ေျပာနဲ႔ လူေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ငရဲခံရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စက္တင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔ဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ေၾကကြဲစြာခံစားရတဲ့ေန႔တေန႔ေပါ့၊ က်ေနာ္ ကခ်င္ကိုလာတာ တႏွစ္တိတိၾကာေအာင္လာခဲ့ရတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ထမ္းေဆာင္တဲ့ တာ၀န္ နဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ခရီးကိုမၾကည့္ဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ ေအာင္ႏိုင္ကို န၀တေထာက္လွမ္းေရးလို႔ စြပ္ စြဲၿပီး ႏွိပ္ စက္ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔က စိုးမင္းေအာင္အျဖစ္ကိုသိထားတာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ေအာင္ႏိုင္နဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ၀န္ခံလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္ န၀တေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္တာကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္အသိဆံုးပါ။ န၀တ နဲ႔တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း ဆယ္ခါျပန္ေသရဲပါ၏။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းသတ္လို႔ေသမွာကိုေတာ့ ေၾကာက္တာအမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး ၀န္ခံလိုက္ပါသည္။ ၀န္မခံရင္ေသေအာင္ႏွိပ္စက္ၾကမွာပါ။ လြတ္မည့္ ရက္ကိုေစာင့္ရင္း အခ်ဳပ္ထဲမွာ ငရဲခံေနရပါသည္။ ညဘက္ေရာက္မွာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔သိပ္ေၾကာက္ပါ၏။
ညဘက္ေရာက္ရင္ မူးမူးရူးရူးနဲ႔ လာႏွိပ္စက္ၾကတာကို ေခါင္းငုံ႕ခံရပါသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လို အစြပ္စြဲခံရသူ ၁၃၀ ခန္႔ရွိပါၿပီ။ သင္းသင္းညီဆိုရင္ ဒါရိုက္တာရွင္လံုးရဲ႕သမီးေလးပါ။ သူ႔အေမလာေခၚလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္ပါသည္။ စိုးမင္း (မႏၱေလး ကိုေတာ့ ဖမ္းၿပီး မစစ္ေဆးဘဲျပန္လႊတ္ေပး လိုက္ပါသည္။မ်ိဳးေဇာ္ေအာင္ကိုေတာ့ဆက္သြယ္ေရးစက္ရွိတယ္ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔နည္းမ်ိဳးစံုစစ္ေဆးေမးျမန္းၾက ပါသည္။ ေဇာက္ထိုးဆြဲထားၿပီး စအုိထဲကို ၀ါယာႀကိဳးထည့္ကာလွ်ပ္စစ္လႊတ္လိုက္တာ အူပုတ္ၿပီးေသသြား ပါေတာ့သည္။ ဒီသတင္းကိုၾကားေတာ့ ဗန္းေမာ္ခရိုင္က ဂါမဏိသက္တင္၊ စိုးႀကိဳင္တို႔ထြက္ေျပးၿပီး အလင္း၀င္သြားပါေတာ့သည္။
ဒီအေၾကာင္းကိုသိသြားေသာ တပ္ရင္းမွဴးဘဂ်မ္းက ေဒါသူပုန္ထၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို သူရဲ႕ပစၥတိုနဲ႔ လိုက္ပစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္မိုး(ဗန္းေမာ္)ကိုထိမွန္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီး ေသတာကို ေျခသလံုးသားေတြလွီးပစ္ပါေသး သည္။ အဲဒီညမွာ သက္ႏိုင္ကိုေခၚထုတ္ၿပီး ေမးတာ ေမးလို႔မရေတာ့သက္ႏိုင္ရဲ႕နားရြက္ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ေဖာက္ၿပီး ေပါက္သြားတဲ့ေနရာကို ဒုတ္နဲ႔ထိုးထဲ့ပါသည္။
ေနာက္ေန႕မွာေက်ာ္ေဌးကိုေခၚထုတ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္လားလို႔ စြပ္စြဲေမးတာကိုေက်ာ္ေဌးက မဟုတ္ပါဘူး လို႔ အတန္တန္ျငင္းတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ေဌးရဲ႕မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကိုအပ္နဲ႔ထိုးဆြပါသည္။ အဲဒီဒဏ္ရာနဲ႔ဘဲေက်ာ္ေဌးေသပါေတာ့သည္။
ေန႔စဥ္ ေန၀င္ကမိုးခ်ဳပ္ထိ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ ၿငီးျငဴသံေတြက စိတ္ေျခာက္ခ်ားစရာေကာင္းလွပါ သည္။ ေက်ာ္ေဌးေသခါနီးေျပာစကားအရ ေက်ာ္ေ၀နဲ႔ခင္ခ်ိဳဦးကို ထပ္ၿပီးစစ္ေဆးၾကျပန္ပါေရာ။ အဆိပ္ေတြ ဘယ္မွာ၀ွက္ထားသလဲဆိုၿပီး ေက်ာ္ေ၀ကို ဒါးအဖ်ားနဲ႔ နားရြက္ကိုတေနကုန္ရိုက္ၿပီးေမး ပါသည္။ ေနာက္ ၿပီးေခ်ာင္း ထဲမွာေရႏွစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးအဆိပ္ထုတ္မေပးရေကာင္း လားဆိုၿပီး ေက်ာ္ေ၀ ရဲ႕ေျခသန္း တဖက္ကိုျဖတ္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ကိုက္ေျပးခိုင္းပါ၏။အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေတာ့ အဲဒီလက္ျပတ္ကို ႀကိဳးနဲ႔သီၿပီး လည္ပင္းမွာဆြဲခိုင္းထားပါသည္။ ငါးမိနစ္တႀကိမ္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္၀င္လာၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲက လူေတြကို ရိုက္ပါသည္။
ခင္ခ်ိဳဦးကို အဆိပ္လိုက္ျပခိုင္းရာ ခင္ခ်ိဳဦးက မသိတဲ့အေၾကာင္း မရွိတဲ့အေၾကာင္းငိုၿပီးေတာင္းပန္ရွာ သည္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တဲ့သူေတြက သူရဲပူးေနသလိုဘဲ ရက္စက္စြာႏွင့္ခင္ခ်ိဳဦးရဲ႕အ၀တ္အစားေတြကို အကုန္ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး လိုက္ရွာပါသည္။ မေတြ႕ေတာ့ခင္ခ်ိဳဦးကို ေျမႀကီးထဲျမဳပ္ ထားၿပီး ေခါင္း သာေဖာ္ ထားျပန္ ပါ သည္။ ပါးစပ္ထဲကိုဒါးထဲ့ၿပီးေမႊျပန္ျပန္ပါသည္။ ဆံပင္ကိုလည္းဒါးႏွင့္ျဖတ္ပစ္ပါသည္။ တဖန္ ဆံပင္ဆြဲၿပီး တပ္၀င္းထဲကိုဒရြတ္တိုက္ဆြဲတာေၾကာင့္ အ၀တ္မရွိဘဲပက္လက္ႀကီးပါလာတဲ့ ခင္ခ်ိဳဦးကိုျမင္ ရေတာ့ မျမင္ရက္စရာပါ။ က်ေနာ္မ်က္ရည္က်မိပါေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ယုတ္မာသလဲဆိုလွွ်င္ ခင္ခ်ိဳဦးရဲ႕မိန္းမအဂၤ ါကိုဒုတ္နဲ႔ထိုးၿပီးရွာေဖြေနတာျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ငရဲျပည္မွာေတာင္မွဒီေလာက္ရက္ စက္ ယုတ္မာတာ ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ ခင္ခ်ိဳဦးက မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ ေအာ္ေတာ့မၾကား၀ံ့မနာသာ ဆဲေနၾက တာ ေယာကၤ်ားႀကီးေတြတန္္မယ့္ မိန္းမယုတ္ေတြထက္ေတာင္ေအာက္တန္းက်ပါေတာ့၏။ ဆဲရင္းပါး ကို၀ိုင္းရိုက္ေနလိုက္ၾကတာ တိရိစာၦန္ေတြလိုပါပဲ။
ရန္ကုန္က ျပည့္စိုးႏိုင္ဆိုရင္က်င္ေခ်ာင္းကို က်င္စက္တပ္ၿပီး ေရွာ့ရိုက္တာခံရလို႔ပြဲခ်င္းၿပီးဘဲ။ ေအာင္မိုး ကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ႀကိဳးျဖဳတ္တယ္ဆိုၿပီး မီးဒုတ္နဲ႔လက္ဖ်န္ကိုတေနရာတည္းထပ္ကာထပ္ကာ ရိုက္ၾက တဲ့အတြက္အတြင္းေၾကေၾကၿပီး ပုပ္ေစာ္နံလာကာ လက္ျဖတ္လိုက္ရပါသည္။ တရုတ္ျပည္ ရင္ျခမ္း ကေနေတာခိုလာတဲ့ ရာကြတ္ဘိုင္ကိုလည္း ေထာင္ထဲမွ ႀကိဳးျဖဳတ္ဖို႔ စြပ္စြဲၿပီး လက္ဖ်န္ကို ဒါးဦးနဲ႔ေထာက္ ၿပီးလွုည့္သြင္းတာေပါက္ထြက္သြားၿပီး ေသြးအမ်ားႀကီးထြက္လို႔ ေနာက္ေန႔မွာ ေသဆံုးသြားပါသည္။
ေဇာ္၀င္းခ်စ္ (ဗန္းေမာ္) ကို အမ္ ၂၀ ေသနတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုရိုက္ႏွက္ၿပီး နားရြက္ကိုကိုတိုင္မွာကပ္ၿပီး ဒါးဦး နဲ႔ထိုးေဖာက္တဲ့အျပင္ နားေခါင္းကိုသံခ်ိပ္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္တဲ့အေနအထားထိ ဆြဲတင္ကာ ခ်ီ ထားပါသည္။ ဒါတင္မကေသးပဲ ပါးစပ္ကိုဟခိုင္းၿပီး ၀ါယာႀကိဳးကိုကိုက္ခိုင္းထားကာ လွ်ပ္စစ္လႊတ္တဲ့ အတြက္ ေနရာမွာပြဲခ်င္းၿပီးေသးပါေရာ။ တင္ေမာင္ေအး (ခ) အားစိုက္ (ကသာ)၊ ေဌး၀င္းျမင့္တို႔ ေန မေကာင္း သျဖင့္ KIA ေဆးရံုတက္ေနရာကေရာဂါေပ်ာက္ၿပီ လာေခၚပါဟု ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားရာ တဖက္ကနားေထာင္သူကေပ်ာက္သြားတယ္ဟုၾကားသျဖင့္ ေသဒဏ္အမိန္႔စာထုတ္ၿပီး လိုက္ရွာရာ ေဆးရံု မွာေတြ႔ ရတာကို ျပန္ေခၚလာၿပီး လမ္းမွာပင္သတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။
စစ္သင္တန္းဆရာေလး ၀င္းေအာင္ ဗန္းေမာ္မွာတိုက္ပြဲျဖစ္ေနI စခန္းမွာအေစာင့္ထားခဲ့ရာ စစ္တပ္က သတ္ပစ္ပါသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ိဳႀကီးတို႔သံုးေယာက္မက လက္၀ါး ကပ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ခံရသည္။ ရိုးရိုးမဟုတ္ပါ။ ခင္ခ်ိဳဦးႏွင့္အတူ အလြန္ေအးၿပီးေရခဲေနတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္တံုးလံုးႏွင့္ ထားပါသည္။ ႏွိပ္စက္မွဳမ်ိဳးစံုကိုေတာ့ ကုန္ဆံုးေအာင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ့ပါ။
နန္းေစာဆိုသူမိန္းခေလးကေတာ့ မိန္းမတံဆာထဲကို နံပါတ္ဒုတ္ႏွင့္ထိုးထဲ့သျဖင့္သားအိမ္ကြဲသြားၿပီးတသက္ လံုးေ၀ ဒနာခံစားေနရပါ၏။
ညီညီေက်ာ္ (ခရိုင္မွဴး၊ မႏၱေလး ကို ဆြဲေခၚသြားၾကၿပီး ၃ ရက္အၾကာမွာေတာ့ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ရဲလင္း (ခရိုင္မွဴး၊ ရန္ကုန္) ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မွဳမ်ိဳးစံုခံေနရသည္ကို မိဘမ်ားသိရွိကာ လိုက္လာၿပီး ခံ၀န္ဂတိေပး ကာေခၚသြားပါသည္။ ၀႑ေဇာ္(ရန္ကုန္)၊ ဘိုဘို(ရန္ကုန္)၊ေအာင္ေက်ာ္စိုး (သာယာ၀တီ)၊ ညီညီ (မႏၱေလး) တို႔အားလံုး မိဘမ်ားလာေရာက္ခံ၀န္ဂတိထိုးကာျပန္ေခၚသြားၾကသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို KIA မွအာမခံကာေခၚသြား၏။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုေတာ့ သံေခ်ာင္းကိုမီးဖုတ္ၿပီး ဒူးေခါင္းကိုထိုးတဲ့အတြက္လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။သို႔ႏွင့္အားမရေသးဘဲအဆိပ္နဲ႔ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတာင္းျပန္ပါသည္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ က က်ေနာ့္မွာမရွိဘူးလို႔ေျပာေတာ့ မရဘူး။ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က အခ်ိန္ဆြဲၿပီး သူ န၀တသူလွ်ိဳမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို KIAနားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားေပမယ့္ KIAကမကာကြယ္ဘဲမ သိေယာင္ ေဆာင္ေန ခဲ့ပါသည္။ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ႏွိပ္စက္ပံုမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ လမ္းနည္းနည္းေလွ်ာက္
ႏိုင္မွန္းသိေတာ ့ေလွခါးက၀ါးေတြကိုေျပာင္းျပန္လုပ္ထားသည္။ အဲဒီအေပၚကို ဖင္ဒရြတ္ဆြဲၿပီးတက္ေနတဲ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ကန္ခ်လိုက္ေတာ့ ဒလိန္႔ေခါက္ေခြးက်သြားပါသည္။၀ါးငုတ္ေတြေပၚက်တဲ့ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚကမထႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူ႔ညီရဲ႕လက္ေကာက္၀တ္ကိုျဖတ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲမွာကိုက္ ခိုင္းထား၏။ က်ေနာ္ငိုခ်င္လာတဲ့အထိ ရင္ထဲမွာထိခိုက္စြာခံစားရပါသည္။ အားလံုးျမင္ေနရေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္လည္း အႏွိပ္စက္ခံေနရၾကရာမို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ မကယ္ႏိုင္ၾကပါေပ။ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က အားလံုးေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္တေယာက္တည္းသာေထာက္ လွမ္းျဖစ္တယ္လို႔ေျပာၿပီးအသက္ေပးသြားပါသည္။ မ်ိဳး၀င္းကိုယ္တိုင္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ဒါးနဲ႔ခုတ္ သတ္လိုက္တာပါ။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို အလြန္ေလးစားမိပါသည္။ က်ေနာ္မေသေသးသမွ် အမွန္တရားေတြကို
ေဖာ္ထုတ္ပါမည္ဟု သံဓိဌာန္ခ်ထားပါသည္။
ခ်ိဳႀကီးကိုစစ္ေဆးတာကေတာ့ ကတ္တရာလိပ္ (ရင္ေဘာင္ျခမ္း) ကို စကၠဴပတ္ မီးရွိဳ႕ၿပီး ဗိုက္ေပၚတင္ စစ္ေဆးပါသည္။ မေသခင္တရက္မွာ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကို တၿပိဳင္တည္းေခၚၿပီး ခ်ိဳႀကီးရဲ႕ညာဘက္ လက္ေကာက္၀တ္ကိုျဖတ္ၿပီး လက္ဖ၀ါးကိုဒါးဦးခၽြန္နဲ႔ထိုးကာ အကိုျဖစ္သူ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ ကိုထဲ့ၿပီး ကိုက္ခိုင္းထားပါသည္။ လက္သဲခြန္ထဲကိုသံေခ်ာင္းေတြရိုက္ထဲ့ထားပါသည္။
မင္းသိန္းကေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲမွာဘဲ လွမ်ိဳးေအာင္ကနံခ်ပ္ကူနဲ႔ရိုက္လို႔ေသသြားသည္။
ဂမ္မဏိအလင္းျပန္၀င္သြားသည္ကို ဗဟိုကလိုက္သတ္ေတာ့ သူ႔အေဖကိုသာေတြ႔လို႔ အေဖကိုသတ္ပစ္ ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဦးမိုးလည္း အလင္းျပန္၀င္တာသိလို႔ အသတ္ခံရပါသည္။ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ (ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေက်ာ္ၿငိမ္းေမြးစားသား) ကေတာ့ ဖမ္းဆီးအႏွိပ္စက္ခံရၿပီး ၁၉၉၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ မွာအဖမ္းခံရသူေတြထဲမွာ ၁၄ ေယာက္ကိုေရြးထုတ္ကာသတ္ပစ္ၾကပါသည္။
၁။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္
၂။ ကိုခ်ိဳႀကီး (မႏၱေလး)
၃။ ကိုလွျမင့္(တပ္ကုန္း)
၄။ ကိုရန္ေအာင္(ရန္ကုန္)
၅။ ဗိုလ္သာဓု(ရန္ကုန္)
၆။ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္(ရန္ကုန္)
၇။ေအာင္ဖိုး(ရန္ကုန္)
၈။တပ္ၾကပ္ေဌးျမင့္၀င္း(ရန္ကုန္)
၉။ ခင္ခ်ိဳဦး(မႏၱေလး NLD)
၁၀။ တပ္ၾကပ္ႀကီး တူးတူး(ျမစ္ႀကီးနား)
၁၁။တပ္ၾကပ္ႀကီးေေသာင္းျမင့္(စစ္ကိုင္း)
၁၂။ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း(မံုရြာ
၁၃။ေအးျမင့္
၁၄။ သက္ႏိုင္(ရန္ကုန္)
အားလံုးကို ငါးေယာက္တက်င္းျမွဳပ္ၿပီး ခင္ခ်ိဳဦးက တက်င္းျဖစ္ပါသည္။ေသသြားသည္ကို
ပင္ မိန္းမအဂၤ ါထဲ ဒုတ္ထဲ့ၿပီးျမွဳပ္ပါသည္။
ဗဟို္မွ တတိယအႀကိမ္စည္းရံုးေရးအတြက္ လာေရာက္သူေဒါက္တာ
ႏိုင္ေအာင္ (ယခု NDD) ႏွင့္အတူ လွေဌးလည္းပါလာပါသည္။ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္က က်ေနာ္္တို႔
အခ်ဳပ္ခန္းကိုလာၾကည့္ရာ အခ်ဳပ္ခန္းေရွ႕၀ါးခင္းေပၚေျခေထာက္တင္ၿပီး “ဒီေကာင္ေတြသတ္ပစ္
လိုက္ ငါတာ၀န္ယူတယ္”ဟုအမိန္႔ေပးရင္းသခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ လုပ္သြားပါသည္။ သူ ဥကၠဌ
ျဖစ္ေရးကို အေရးထားၿပီး မဲေပးမည့္ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြကို မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္သြားျခင္းပါ။
ရဲေဘာ္မ်ားအေပၚ စာနာစိတ္မရွိသူျဖစ္ပါသည္။
တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံမွာ အရွက္နည္းစြာျဖင့္ ဥကၠဌတာ၀န္ရရွိသြားခဲ့ပါသည္။ေနာက္
ပိုင္းတြင္လည္း ABSDFေတာင္ပိုင္းအထိ အဲဒီေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး ဖမ္းတဲ့ေရာဂါပို ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားခဲ့ပါ
သည္။ ဒီလုပ္ရပ္မ်ားက ဗကပ ၏ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ထက္ ABSDF ကအပံုႀကီးသာသြားပါသည္။ ဒါ
ေၾကာင့္ ABSDF ဟာႏိုင္ငံေရးမွာ တ၀က္ေလာက္ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ပိုင္းတက္လာတဲ့ ဥကၠဌေတြ
အေနနဲ႔ ခုခ်ိန္ထိ ဒီဒဏ္ကိုခံေနရစဲပါ။
ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ န၀တေထာက္လွမ္းေရးဟု စြပ္စြဲျခင္းခံရသူမ်ားစာရင္း
၁။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ - မႏၱေလး - (ေသဆံုး)
၂။ ခ်ိဳႀကီး ။ ။
၃။ ညီညီ
၄။ ရာျပည့္ (ခ) ခင္ေမာင္တင့္
၅။ စိန္၀င္း (ေသဆံုး)
၆။ ထိန္လင္း - ရန္ကုန္
၇။ လြင္မင္းသန္႔ (ထိန္လင္း) - မႏၱေလး
၈။ ကိုဇင္
၉။ ညီညီေက်ာ္
၁၀။ ႏိုင္၀င္းေအာင္
၁၁။ ရဲလင္း - ရန္ကုန္
၁၂။ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ (ေသဆံုး)
၁၃။ မိုးေက်ာ္သူ
၁၄။ ၀႑ေဇာ္ခင္
၁၅။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ (မငယ္)
၁၆။ေအာင္ေက်ာ္ဦး
၁၇။ ကိုအံုးႀကိဳင္
၁၈။ေအာင္ေက်ာ္ (ေသဆံုး)
၁၉။ေက်ာ္ႏိုင္ဦး
၂၀။ေဇာ္မိုး
၂၁။ေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္
၂၂။ တိုးၾကည္
၂၃။ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ (ေသဆံုး)
၂၄။ေမာင္ေမာင္
၂၅။ သက္တင္
၂၆။ေအာင္ႏိုင္
၂၇။ ဆန္းျမင့္ကိုကို
၂၈။ ဒိုတာ
၂၉။ တင္လြမ္းမိုး
၃၀။ စည္သူထြန္း
၃၁။ ကံျမင့္ဦး
၃၂။ေက်ာ္မ်ိဳး
၃၃။ လွေ၀
၃၄။ ႏိုင္လင္း
၃၅။ အားစိုက္ (တင္ေမာင္ေအး) -ေသဆံုး
၃၆။ေအာင္ကိုး ။
၃၇။ မိုးေဇာ္ေအာင္ ။
၃၈။ေအာင္မိုး ။
၃၉။ေက်ာ္ေ၀ ။
၄၀။ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (မံုရြာ) ။
၄၁။ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ။
၄၂။ ဦးေသာင္းျမင့္ ။
၄၃။ ဦးစိန္ ။
၄၄။ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (တဇယ္) ။
၄၅။ ဦးမိုး
၄၆။ သန္႔စင္မိုး (အီႏြတ္)
၄၇။ ထြန္းဇံ
၄၈။ေက်ာ္ဇင္ထြန္း
၄၉။ေမာင္ေမာင္ခင္
၅၀။ မိုးဆန္း
၅၁။ေမာင္ေမာင္ -ေသဆုံး
၅၂။ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး(ကသာ) ။
၅၃။ ၀င္းျမင့္
၅၄။ေအာင္မြန္
၅၅။ ဟန္၀င္းေအာင္
၅၆။ေဇာ္ထြန္း
၅၇။ ႏိုင္ေအာင္ PSLP
၅၈။ သိန္းႏိုင္ခ်ိဳ
၅၉။ စိုးေလး
၆၀။ျမင့္သိန္း
၆၁။ ထိန္လင္း (ေဘာႀကီး)
၆၂။ သာဓု (ေသဆံုး)
၆၃။ ခင္ခ်ိဳဦး -ေသဆံုး
၆၄။ တူးတူး (မိုးညွင္း)
၆၅။ နန္းေစာ
၆၆။ ဥတည္ဘြား
၆၇။ ဦးမင္းေအာင္ -ေသဆံုး
၆၈။ တူးတူး (ျမစ္ႀကီးနား) ။
၆၉။ စံမ်ိဳးေအာင္ ။
၇၀။ ရန္ေအာင္ ။
၇၁။ မ်ိဳးသန္းဦး ။
၇၂။ သိန္းထြန္း
၇၃။ျပည့္စိုးႏိုင္ ။
၇၄။ေဌးျမင့္၀င္း ။
၇၅။ ခင္ေမာင္ေဇာ္
၇၆။ စိုးလြင္
၇၇။ေအာင္၀င္း
၇၈။ေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ (ေဘာတလံုး)
၇၉။ေပၚဦး
၈၀။ ထြန္းဦးႏိုင္
၈၁။ သက္တင္
၈၂။ လွျမင့္ -ေသဆံုး
၈၃။ ညီညီႏိုင္
၈၄။ ခင္ေမာင္ၾကည္
၈၅။ မိုးႀကီး
၈၆။ တင့္လြင္ -ေသဆံုး
၈၇။ေက်ာ္ေဌး ။
၈၈။ ရာကြတ္ဘိုင္ ။
၈၉။ ခင္ေမာင္စိုး ။
၉၀။ေဇာ္၀င္းခ်စ္ ။
၉၁။ ၀င္းေနာင္ ။
၉၂။ ၀င္းသိန္း ။
၉၃။ေအးျမင့္ ။
၉၄။ေဇာ္၀င္းခ်စ္ ။
၉၅။ေအးျမင့္ ။
၉၆။ေအာင္မိုး ။
၉၇။ စိုး၀င္းသန္း ။
၉၈။ ဂမ္မလိ (ဖခင္အသတ္ခံရသည္)
၉၉။ စိုးႀကိဳင္ (ျပည္တြင္းမွာအသတ္ခံရသည္)
က်ေနာ္ရဲ႕တင္ျပခ်က္ေတြအားလံုးအမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း တာ၀န္ယူပါသည္။
က်ေနာ့္အေနႏွင့္ေသဆံုး-အႏွိပ္စက္ခံရသူေတြဟာေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ေၾကာင္း ယခုလိုအႏွစ္ ၂၀ ကာ လ မွာ စစ္ေဆးႏိုင္ၿပီဆိုတာကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ
၁။ေအာင္ႏိုင္ (ဥကၠဌ)
၂။ သံေခ်ာင္း (CS) (သာယာ၀တီ ေထာင္)
၃။ မ်ိဴး၀င္း (BCS) (ေသဆံုး)
၄။ေအာင္ႀကီး (ဘ႑ာေရး)
၅။ေနဒြန္း (ဦးစီး)
၆။ လွဆိုင္း (ဘ႑ေရး)
၇။ စိန္ေအး (စည္းရံုးေရး)
၈။ေအာင္သန္း (ဘဂ်မ္း) ၇၀၁ တပ္ရင္းမွဴး
၉။ေအာင္ေဆြဦး ၇၀၂ တပ္ရင္းမွဴး
၁၀။ သိုက္ထြန္းဦး ၅၀၁ တပ္ရင္းမွဴး
၁၁။ မိုးေနာင္
၁၂။ သက္လင္း
၁၃။ ႏိုင္ေစာ
၁၄။ေမာင္ေထြး
၁၅။ သန္းေဇာ္ (မႏၱေလး)
၁၆။ လွႏူးလ္
၁၇။ ကိန္းျမင့္
၄င္းတို႔အျပင္ ABSDF ဗဟိုမွေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ (NDD) တို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားစာရင္းကို ထပ္မံတင္ျပလိုက္ပါသည္။
၁။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (ဥကၠဌ)
၂။ သံေခ်ာင္း (ဒု ။ ) စစ္ေရးတာ၀န္ခံ
၃။ မ်ိဳး၀င္း ( ။ )တြဲဘက္စစ္ေရးတာ၀န္ခံ
၄။ေအာင္ႀကီး (ဘ႑ာေရး)
၅၊ေအာင္ႏိုင္ (အတြင္းေရးမွဴး)
၆။ေနဒြန္း (စီးပြားေရးတာ၀န္ခံ)
၇။ ဒူ၀ါလွဆိုင္း (ဘ႑ာေရး)
၈။ တင္ေမာင္ေအး
၉။ ဦးစိန္ (ႏိုင္ငံေရးႏွင့္စည္းရံုးေရး)
၁၀။ ညီညီေက်ာ္ (ဗန္းေမာ္ခရိုင္မွဴး)
၁၁။ ရဲလင္း (ေရႊဂူခရိုင္မွဴး)
၁၂။ ဗဂ်မ္း (ေအာင္သန္း) ၇၀၂ တပ္ရင္းမွဴး
၁၃။ေအာင္ေဆြဦး ၇၀၁ တပ္ရင္းမွဴး
၁၄။ စိန္ေအး (စည္းရံုးေရး)
အထက္ေဖာ္ျပပါစာရင္းမွလူမ်ားမွာ ABSDF ကခ်င္(ေျမာက္ပိုင္း)ေကာ္မတီ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး
ေတာင္ပိုင္းမွ လာေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သူမ်ားမွာ
ေက်ာ္ေက်ာ္ (ယခင္ဥကၠဌ ) လွေဌး (စစ္ကိုင္းတိုင္း) ႏွင့္ စိုုးလင္း(ႏိုင္ငံေရးႏွင့္စည္းရုံးေရး)တို ့
ျဖစ္ၾကပါသည္။
ေသြးမဲ့ေမာ္ကြန္း
တို႔ႏိုင္ရဘို႔အတြက္
ႀကိဳးစားရင္း
ငါတို႔ရဲ႕…
ေသြးေတြ….ေခၽြးေတြ
ေမာ္ကြန္းေျပာင္းျပန္
တင္ခဲ့ၿပီ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ရာစုႏွစ္ ႏွစ္ခုေက်ာ္လာၿပီဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္ေထာက္လွမ္းေရးဟုတ္္မဟုတ္ခြဲျခားလို႔ ရၿပီေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့အျပစ္မဲ့ေသဆံုးသြားသူေတြအတြက္ ဘာလုပ္သင့္လဲဆိုတာကိုေတာ့ စာဖတ္သူစဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္)
ထင္လင္းေအာင္
------------------------------------------------------------------------------------------------
က်ေနာ္ ထင္လင္းေအာင္သည္ ဦးေအာင္သန္း ေဒၚခင္ရီတို႔မွ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္၊ေမလ၂၄ ရက္ေန႔ မွာ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕တြင္ေမြးဖြားပါသည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ အေျခခံပညာအလယ္တန္းေက်ာင္း၊ အလက(၁) သထံု ၿမိဳ႕ တြင္မူလတန္းပညာကိုသင္ၾကားပါသည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ အထက္တန္းပညာသင္ၾကားေနခ်ိန္ ဒီမိုကေရစီအေရးအခင္းျဖစ္ပြားပါသည္။က်ေနာ္ သည္ ေက်ာင္း သားသမဂၸ၏ သတင္းႏွင့္၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးရံုးတြင္ ၀င္ေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ပါသည္။ သပိိတ္အေျခစိုက္စခန္းမွာ ၀ိဘာဂီဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္းတြင္ျဖစ္ပါ၏။၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာ အာဏာသိမ္းၿပီး ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အမွတ္ ၂၄ ေျခလွ်င္တပ္ရင္းမွတပ္ရင္းမွဴးကိုယ္တိုင္လာေရာက္ လူစုခြဲခိုင္းရာ ၂၀ ရက္ေန႔ညေနပိုင္းက်မွ လူစုခြဲလိုက္ပါသည္။
သပိတ္စခန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ
၁။ တင္၀င္း
၂။ သူရိန္ထြန္း
၃။ တင္အံုး
၄။ ေက်ာ္ေက်ာ္
၅။ ဆန္းေအာင္
၆။ ျမင့္သူ
၇။ ေအာင္ေအာင္
၈။ ေက်ာ္မိုး
၉။ ကိုမ်ိဳးတို႔ျဖစ္ပါသည္။
၂၁ ရက္ေန႔တြင္ က်ေနာ္၊ ေအာင္ေဇာ္ဦး၊ သံေခ်ာင္း၊ ခင္ေမာင္သိန္း၊ ခိုင္စိုးတို႔သည္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ သထံုၿမိဳ႕မွထြက္ခြါခဲ့ၾကပါသည္။ သထံုမွ ၿမိဳင္ကေလး၊ဘားအံထိုမွ တ ဆင့္ ဖားကပ္၊ မုဂတိ၊မင္းစီ၊ နတ္ႀကီး စသည့္ရြာစဥ္မ်ားကိုျဖတ္ၿပီး ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေကအင္ယူ နယ္ေျမရွိ တပ္ရင္း(၂၁) မယ္သေလစခန္းသို႔ေရာက္ပါသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ႏို၀ဘၤာလ ၅ ရက္ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး စတင္ဖြဲ႔စည္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အင္အား ၁၀၀ ခန္႔ မယ္ သေလအနီးရွိ ဆင္ေတာင္ေျခတြင္ သင္တန္းတက္ခဲ့ရပါသည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ မယ္သေလစခန္းက်သျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရိုးကလိုးဒုကၡသည္စခန္းအနီးတြင္တပတ္ခန္႔ခိုေနၿပီး ေရေက်ာ္စခန္းသို႔သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ေရေက်ာ္စခန္း တြင္ စစ္သင္တန္း ႏွစ္လတက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၿပီး ဧၿပီလတြင္ တပ္ေျပာင္းေရႊ႕ခြင့္အရက်ေနာ္ႏွင့္ စိုင္းထူး(က်ိဳက္ထို) ႏွစ္ေယာက္သည္ ေရေက်ာ္မွ မဲေဆာက္၊ မဲသေ၀ါ၊ မာနယ္ပေလာေနာက္ဆံုး ဦးသုထသို႔ ေမလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုစခန္းတြင္ တပတ္မွ်ေနထိုင္ေနစဥ္ ဦးသုထ စခန္း က်ျပန္သျဖင့္ စခန္းေျပာင္းေရႊ႕ရာ ေသာ္လဲထ ၄င္းမွ မဲလထ ၄င္းမွ လဲသာထသို႔ေရာက္ရွိၿပီး အမွတ္ ၂၀၉ တပ္စခန္းကို တည္ေဆာက္ရပါသည္။
အမွတ္ ၂၀၉ တပ္ရင္းတြင္ စစ္ေရး ႏိုင္ငံေရးတာ၀န္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္ေနရင္း ပေလာင္နယ္ေျမတြင္ ABSDF ၅၀၁ တပ္ရင္းသစ္တခုဖြဲ႔စည္းရန္အတြက္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။၂၀၉တပ္ရင္းမွ ရဲေဘာ္ ၂၁ ေယာက္ ၊ ေသေဘာဘိုးမွ ၃ ေယာက္၊ ရ၀မ္ခမွ ၃၊ ဘုရားသံုးဆူမွ ၁ ဦး၊နယ္ေျမရံုးမွ ၂ ၊ စုစုေပါင္း (၃၀) ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္ၿပီး ၁၉၉၀ ျပည့္ ဇန္န၀ါရီလထဲတြင္ ႏွစ္သုတ္ခြဲပို႔ခဲ့ပါသည္။
ABSDF ဥကၠဌ ကိုမိုးသီးဇြန္မွ တာ၀န္ေပးသျဖင့္ သြားေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။
တပ္ရင္းမွဴး သိုက္ထြန္းဦး (ဘုရားသံုးဆူ)-ရန္ကုန္ သာေကတ ၅ ရပ္ကြက္။
ဒု-ရင္းမွဴး သူရေဇာ္ (၀မ္ခ) - ျမင္းၿခံ
ေဆးတာ၀န္ခံ သိန္းထြန္း (၀မ္ခ) - ေက်ာင္းကုန္း
တပ္စုမွဴး ထင္လင္းေအာင္
တပ္စိပ္မွဴး ေဇာ္ႏိုင္ (ေသေဘာဘိုး) - ရန္ကုန္
တပ္စိပ္မွဴး ဇလံုး(ေဇာ္ေဇာ္ဦး) - ေတာင္စြန္း
ရဲေဘာ္မ်ား
အငယ္ေလး (၀မ္ခ) - မႏၱေလး
ေမာင္ေမာင္ (နယ္ေျမရံုး) - ရန္ကုန္ ဒလ
သက္ေအာင္ (နယ္ေျမရံုး) - ရန္ကုန္ ၈ မိုင္
ေအာင္၀င္းတင့္ (ေသေဘာဘိုး) - ရန္ကုန္
ေဇာ္ျမင့္ (ေသေဘာဘိုး) - ရန္ကုန္
လွေ၀ - က်ိဳက္ေကာ္
ေအာင္ႏိုင္ - ပဲခူး
ေမာင္ဦး - ပဲခူး
ဆန္းျမင့္ကိုကို - ပဲခူး
ေမာင္ဦး - ပဲခူး
ျမင့္ဥၤီးေလး (မႏွဲေလး) - သထံု
ေက်ာ္ေက်ာ္ - က်ိဳက္ထို
ဂါမဏိ - က်ိဳက္ထို
ထက္ခိုင္ - က်ိဳက္ထို
စန္းျမင့္ - ရန္ကုန္
ဦးႏိုင္ဦး - ပဲခူး
သန္းထိုက္ - ရန္ကုန္
သန္းထြဋ္ - ပဲခူး
ေအာင္ဆန္းဦး - သထံု ေပၚေတာ္မူ
ေက်ာ္မ်ိဳး - က်ိဳက္ထုိ
ႏိုင္လင္း - သထံု ဇင္းက်ိဳက္
သိန္းလြင္ - ရန္ကုန္
စိုး၀င္း - ရန္ကုန္
ေအာင္ေဇာ္ဦး - သထံု
အထက္ပါ ၃၀ ဦးတို႔ကို မာနယ္ပေလာမွ ေသာ္လဲထ၊၄င္းမွ မယ္ေဟာင္ေဆာင္၊ ၄င္းမွ မယ္စတီရမ္း၊၄င္းမွ ခ်င္းမိုင္၊ ခ်င္းမိုင္မွ မာန္ၿမိဳ႕အနီးရွိ လြယ္ဖာပုပ္ေတာင္အထိ သြားၾကရၿပီး အဲဒီမွာ စုပါသည္။ က်ေနာ္တို႔သြား ရမည့္အဖြဲ႕မ်ားမွာ PSLP,ALP,PDF,ABSDF ေတာင္ပိုင္းမွ ေျမာက္ပိုင္းသို႔ ထြက္မည့္လူမ်ားလည္းရွိပါသည္။ PDF ၂ ဦး၊ ABSDF ၃၄ ဦး၊ ALP ၄ ဦး၊ PSLP ၁၈ ဦးတို႔ဟာ ၁၉၉၀ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွ စတင္ခရီးထြက္ ခဲ့ၾကပါသည္။
မိုင္းဆပ္မွတဆင့္ က်ိဳင္းတံု ၄င္းမွတဆင့္ ပန္ဆိုင္း (ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္) သို႔ ဧၿပီလဆန္းတြင္ေရာက္ရွိၾကပါ သည္။ တဖန္ပန္ဆိုင္းမွ မိုင္းေမာသို႔ ကားျဖင့္ပို႔ေပးပါသည္။ လမ္းတြင္ တိုက္ပြဲ ၃ ႀကိမ္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရ၏၊ ပေလာင္နယ္ေျမသို႔ ဇြန္လတြင္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး တလခန္႔ေရွ႕တန္းတြင္လွဳပ္ရွားရသည္။ တပ္ရင္း (၂၁၇) မွတပ္
ရင္းမွဴး စိုင္းစိုးလင္းႏွင့္က်ေနာ္ ဦးေဆာင္ေသာတပ္စုတစုသည္ မိုးမိတ္၊ မိုးကုတ္၊ နမ္းဆန္နယ္ေျမမ်ားသို႔ လွည့္ လည္ စည္း ရံုးေရးေဆာင္ရြက္ရပါသည္။ ABSDF ဗဟိုမွညႊန္ၾကားခ်က္အရ KIA ဗဟိုသို႔ ဇြန္လတြင္ခရီး ဆက္ခဲ့ရာ ဇူလိုင္လကုန္တြင္ KIA တပ္ရင္း (၈) သို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီး ABSDF ေျမာက္ ပိုင္း ေရႊဂူ ခရိုင္မွဴးရဲလင္းႏွင့္ တပ္စုတစုကို တပ္ရင္း (၈) တြင္ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါသည္။ ၄င္းတို႔ႏွင့္အတူ ၾသဂုတ္လတြင္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသို႔ထြက္ခဲ့ရာနည္းဗ်ဴဟာ(၂) တပ္မဟာ (၃) KIA စခန္းရွိ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းမွ ဗန္းေမာ္ခရိုင္မွဴး ညီညီေက်ာ္ႏွင့္အဖြဲ႔ ကို ထိုစခန္းတြင္ေတြ႔ရပါသည္။
တပ္ရင္း (၈) တြင္ေနထိုင္စဥ္က တပ္ရင္းမွဴ သိုက္ထြန္းဦးႏွင့္ ရဲေဘာ္ စိုးႏိုင္ဦးတို႔က ABSDFေျမာက္ပိုင္းသို႔ ႀကိဳတင္သြားခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို႔ႏွစ္ဦးက တရုတ္ျပည္ဘက္မွ သြားျခင္းျဖစ္၏။
တပ္မဟာ (၃) သို႔ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးက လာေရာက္ႀကိဳဆိုပါသည္။ ၄င္းစခန္းမွ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူစစ္ဆင္ေရးျပဳလုပ္ရာမအူပင္တြင္အနီးကပ္တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးခဲ့သျဖင့္ ၾသဂုတ္ လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ က်ေနာ့္ဒူးေခါင္းကို ေသနတ္မွန္သျဖင့္ KIA တပ္မဟာ (၃)တြင္ေဆးကုသေန စဥ္ က်ေနာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္မ်ိဳးကိုခ်န္ထားခဲ့ၿပီး က်န္လူမ်ားက ခရီးဆက္ထြက္ပါသည္။
ဒဏ္ရာသက္သာလာၿပီးေနာက္ တပ္မဟာ(၃)မွ ေမာင္ေမာင္ေကာင္းႏွင့္ အတူက်ေနာ္ႏွင့္ ေက်ာ္မ်ိဳးတို႔လည္း ပန္ႏိုင္ရြာ၊ ဘင္ေခါင္း ရြာ၊ ပထန္ရြာ၊ တအင္းရြာ၊ မအူပင္ရြာမ်ားသို႔ စည္းရံုးေရးဆင္းရာ အလြန္ပင္ေအာင္ျမင္ ခဲ့ပါသည္။က်ေနာ္ႏွင့္ေက်ာ္မ်ိဳးက ၄င္းရြာမ်ားကို အမာခံနယ္ေျမျပဳလုပ္ၿပီး စစ္သားသစ္စုုေဆာင္းျခင္း ၊ရိကၡာမ်ားမ်ားအခ်ိန္မေရြးရရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအလုပ္သမားမ်ား ရရွိေအာင္စည္းရံုးျခင္း တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ၾကပါသည္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ္ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသို႔ခရီးထြက္ခဲ့ရာ တပ္မဟာ(၃)မွ အင္ေခါင္း၊ ႀကိဳးတံတား၊ ေနာင္ရာပါရြာမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းသို႔ေရာက္ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ တပ္ရင္းမွဴး သိုက္ထြန္းဦးႏွင့္အတူ ရဲေဘာ္ ၈ ဦး ရင္း ၅ နယ္ေျမသို႔ စစ္ဆင္ေရးသြားေနေၾကာင္းသိခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္ လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးပါ။ တပ္တြင္းအေျခအေနမ်ားကို ေဆြးေႏြးပါသည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုသိန္းထြန္းသည္ ABSDF ေတာင္ပိုင္း ဗဟိုမွခ်မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္း မွ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒအခ်ိဳ႕ ကြာျခားခ်က္ရွိေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္။
၁။ သစၥာအဓိဌာန္
၂။ ရဲေဘာ္မ်ားကို စစ္ေဆးရာတြင္ ခံုရံုးဖြဲ႕ၿပီး စနစ္တက်မစစ္ေဆးဘဲ ပါးစပ္မိန္႔ျဖင့္သတ္ျခင္း
၃။ အထက္ႏွင့္ေအာက္ ညီမွ်မွဳမရွိျခင္း
၄။ ၿမိဳ႕နယ္စြဲမ်ားရွိျခင္း (အထူးသျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္)
၅။ ရဲေဘာ္သစ္စုေဆာင္းရာတြင္ မတရားစုေဆာင္းျခင္း၊ မတရားဖမ္းဆီးခုိင္းေစျခင္း
၆။ အဖြဲ႕ပိုင္ေငြေၾကးကို အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆြးေႏြးရာ သူတို႔က ပယ္ခ်ၿပီး
အမွတ္(၁) တြင္ အခ်က္ တခ်က္တိုးေပးပါသည္။ ဗဟိုမွသတ္မွတ္ထားေသာ စာသားႏွင့္မတူပါ။
ABSDF ကခ်င္ႏွင့္ ၅၀၁ မွက်ေနာ္တို႔ နားလည္မွဳ ကြဲလြဲတာစတင္ပါေတာ့သည္။ကခ်င္ရွိစစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္သံေခ်ာင္းႏွင့္ ဥကၠဌ မ်ိဳး၀င္းတို႔က ၅၀၁ ႏွင့္ ၆၀၁ ကို သူတို႔လက္ေအာက္ခံတပ္ရင္းမ်ားျဖစ္ေစခ်င္ၾက သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဆင့္လိုိက္တာ၀န္ယူမွဳမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
လူႀကီးမ်ားထံ ေၾကးနန္းပို႔ရန္ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ ပို႔ခြင့္ရသျဖင့္ ကခ်င္ဆက္သြယ္ေရးစက္ျဖင့္ေတာင္ပိုင္း ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေၾကးနန္းပို႔ အေၾကာင္းၾကားပါသည္။ ဗဟုိမွလူႀကီးမ်ားျဖစ္ေေသာ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္၊ ယခင္ဘ႑ာေရး ကိုသန္း၀င္း၊ DAB တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး၊ ေက်ာ္ေက်ာ္(ABSDF အတြင္းေရးမွဴး)၊ မိုးသီးဇြန္ (ဥကၠဌ၊ မုတ္ဆိပ္ (ဆက္သြယ္ေရး) တို႔ႏွင့္ေတြ႔ပါသည္။
ကိုသန္း၀င္းႏွင့္ေတြ႕ခ်ိန္တြင္ (ယခင္က) ထိုကိစၥကိုတားပါသည္။ ၄င္းက ထိုနယ္ေျမသို႔မသြားသင့္ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္သည္ ဒုတိယအႀကိမ္ ညီလာခံတြင္ ဒီအေၾကာင္းအရာကို သူတင္ျပေပးပါမည္ဟု ေျပာပါ သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ေတြ႔ခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္က အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီးေတာင္ပိုင္း သို႔ျပန္လာမည္ ဟုေျပာရာ ေက်ာ္ေက်ာ္က ျပန္မလာႏွင့္ဟု တားပါသည္။ က်ေနာ္က ေတာင္ပိုင္းသို႔မျပန္ရလွွ်င္ ABSDF မွထြက္မည္ဟုေျပာသျဖင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္က လက္နက္ေတြေတာ့ျပန္အပ္လိုက္ပါ ျပန္ခြင့္မျပဳဟု အမိန္႔ခ်မွတ္ လိုက္ပါသည္။
က်ေနာ္တို႔က ေက်ာ္ေက်ာ္ေျပာသည့္အတိုင္း စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို အပ္လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔အလြန္ပင္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးပမ္းတည္ေဆာက္ထားေသာ ABSDF အဖြဲ႔ကို ခြဲရေတာ့မည္ဟု သိလိုက္ရၿပီး ရင္ထဲမွာေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ခံစားလိုက္ရပါေတာ့ သည္။ က်ေနာ္တို႔ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာေတြ အလကားျဖစ္ကုန္ၿပီ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြဟာ စစ္ေျမျပင္မွာ အသက္ကိုႏွင္းၿပီး ျပည္သူမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ေနခ်ိန္မွာ လူႀကီးပိုင္းမွာေတာ့ ေနရာလုမွဳေတြ အဂတိ လိုက္စားမွဳ၊ နယ္ေျမလုမွဳေတြနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းျပႆနာျဖစ္ေနၾကပါသည္။ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ရဲေဘာ္ေတြကို သူတို႔လက္ေအာက္၀င္ဖို႔ သိမ္းသြင္းလို႔မရရင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔စြပ္စြဲၿပီး အာဏာနဲ႔သတ္ပစ္ၾက၏။ ဒါကို ကခ်င္ကေခါင္းေဆာင္ေတြက သိလ်က္နဲ႔ မသိေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကပါသည္။ AB ေျမာက္ပိုင္းကလက္နက္ သိမ္းထားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ကို မတရားစည္းကမ္းတင္းၾကပ္တာေတြလုပ္ခဲ့ပါသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဥကၠဌထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ထြက္ေပါက္တခုေပးပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ပိုင္းျပန္ရန္အဆက္အသြယ္ ရွာခြင့္ျပဳလိုက္တာေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း ၅၀၁ မွာရွိသည့္ ကိုသိန္းထြန္း(ေဆးမွဴး)၊ ေအာင္ႏိုင္(ေဆးမွဴး)တို႔ကိုဆက္သြယ္ၿပီးက်ေနာ္တို႔ကိုျပန္ေခၚဘို႔ေျပာေတာ့ေအာင္ႏိုင္ (ေဆးမွဴး)ေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာ ၅၀၁ တပ္ရင္းမွဴးရဲ႕ဆက္သားလုပ္ေနတဲ့ စိုးမင္းေအာင္က ၁၉၉၁ ရွစ္ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္မတိုင္ခင္ ABSDF ကေနထြက္ေျပးသြားပါသည္။
လိုက္ရွာၾကရာ စိုးမင္းေအာင္ကို ေရႊလီမွာဖမ္းမိလာၿပီး ဗန္းေမာ္ခရိုင္ကို ေခၚသြားပါသည္။စိုး မင္းေအာင္ ကို န၀တေထာက္လွန္းေရးဟုစြပ္စြဲၿပီး စစ္ေဆးၾကပါသည္။ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ျငင္းသျဖင့္ စိုးမင္းေအာင္းရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေျခေထာက္ကို ထိပ္တံုးခတ္ထားၿပီး ေျခဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ဒါးနဲ႔ခြဲပါသည္။ မီးကင္ပါသည္။ စိုးမင္းေအာင္က အာေခါင္သံႀကီးနဲ႔ေအာ္ၿပီး ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။သံေခ်ာင္းခၽြန္္ခၽြန္ေတြကို မီးဖုတ္ၿပီး အသားထဲကိုထိုးထဲ့ပါသည္။ ဒါးကိုမီးကင္ၿပီး ကပ္ပါသည္။စိုးမင္းေအာင္က ပထမေတာ့ တင္းခံထားေပမယ့္ နာက်င္လြန္းေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးပါ လို႔၀န္ခံရွာပါသည္။
ႏွိပ္စက္တာကို ခံစားရလြန္းတဲ့ စိုးမင္းေအာင္က သက္သာလိုသက္သာညား ေသြးရူးေသြးတန္း နဲ႔ ေျပာမိေျပာရာ နံမည္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ကို ေျပာၿပီး အသက္ထြက္သြားရွာတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး တေယာက္ ၿပီးတေယာက္ အဖမ္းခံရၿပီး အႏွိပ္စက္ခံၾက၊ မခံႏိုင္ေတာ့ နာမည္ေတြေလွ်ာက္ေျပာနဲ႔ လူေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ငရဲခံရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စက္တင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔ဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ေၾကကြဲစြာခံစားရတဲ့ေန႔တေန႔ေပါ့၊ က်ေနာ္ ကခ်င္ကိုလာတာ တႏွစ္တိတိၾကာေအာင္လာခဲ့ရတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ထမ္းေဆာင္တဲ့ တာ၀န္ နဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ခရီးကိုမၾကည့္ဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ ေအာင္ႏိုင္ကို န၀တေထာက္လွမ္းေရးလို႔ စြပ္ စြဲၿပီး ႏွိပ္ စက္ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔က စိုးမင္းေအာင္အျဖစ္ကိုသိထားတာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ေအာင္ႏိုင္နဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ၀န္ခံလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္ န၀တေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္တာကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္အသိဆံုးပါ။ န၀တ နဲ႔တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း ဆယ္ခါျပန္ေသရဲပါ၏။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းသတ္လို႔ေသမွာကိုေတာ့ ေၾကာက္တာအမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး ၀န္ခံလိုက္ပါသည္။ ၀န္မခံရင္ေသေအာင္ႏွိပ္စက္ၾကမွာပါ။ လြတ္မည့္ ရက္ကိုေစာင့္ရင္း အခ်ဳပ္ထဲမွာ ငရဲခံေနရပါသည္။ ညဘက္ေရာက္မွာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔သိပ္ေၾကာက္ပါ၏။
ညဘက္ေရာက္ရင္ မူးမူးရူးရူးနဲ႔ လာႏွိပ္စက္ၾကတာကို ေခါင္းငုံ႕ခံရပါသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လို အစြပ္စြဲခံရသူ ၁၃၀ ခန္႔ရွိပါၿပီ။ သင္းသင္းညီဆိုရင္ ဒါရိုက္တာရွင္လံုးရဲ႕သမီးေလးပါ။ သူ႔အေမလာေခၚလို႔ လႊတ္ေပးလိုက္ပါသည္။ စိုးမင္း (မႏၱေလး ကိုေတာ့ ဖမ္းၿပီး မစစ္ေဆးဘဲျပန္လႊတ္ေပး လိုက္ပါသည္။မ်ိဳးေဇာ္ေအာင္ကိုေတာ့ဆက္သြယ္ေရးစက္ရွိတယ္ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔နည္းမ်ိဳးစံုစစ္ေဆးေမးျမန္းၾက ပါသည္။ ေဇာက္ထိုးဆြဲထားၿပီး စအုိထဲကို ၀ါယာႀကိဳးထည့္ကာလွ်ပ္စစ္လႊတ္လိုက္တာ အူပုတ္ၿပီးေသသြား ပါေတာ့သည္။ ဒီသတင္းကိုၾကားေတာ့ ဗန္းေမာ္ခရိုင္က ဂါမဏိသက္တင္၊ စိုးႀကိဳင္တို႔ထြက္ေျပးၿပီး အလင္း၀င္သြားပါေတာ့သည္။
ဒီအေၾကာင္းကိုသိသြားေသာ တပ္ရင္းမွဴးဘဂ်မ္းက ေဒါသူပုန္ထၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို သူရဲ႕ပစၥတိုနဲ႔ လိုက္ပစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္မိုး(ဗန္းေမာ္)ကိုထိမွန္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီး ေသတာကို ေျခသလံုးသားေတြလွီးပစ္ပါေသး သည္။ အဲဒီညမွာ သက္ႏိုင္ကိုေခၚထုတ္ၿပီး ေမးတာ ေမးလို႔မရေတာ့သက္ႏိုင္ရဲ႕နားရြက္ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ေဖာက္ၿပီး ေပါက္သြားတဲ့ေနရာကို ဒုတ္နဲ႔ထိုးထဲ့ပါသည္။
ေနာက္ေန႕မွာေက်ာ္ေဌးကိုေခၚထုတ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္လားလို႔ စြပ္စြဲေမးတာကိုေက်ာ္ေဌးက မဟုတ္ပါဘူး လို႔ အတန္တန္ျငင္းတာေၾကာင့္ ေက်ာ္ေဌးရဲ႕မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကိုအပ္နဲ႔ထိုးဆြပါသည္။ အဲဒီဒဏ္ရာနဲ႔ဘဲေက်ာ္ေဌးေသပါေတာ့သည္။
ေန႔စဥ္ ေန၀င္ကမိုးခ်ဳပ္ထိ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ ၿငီးျငဴသံေတြက စိတ္ေျခာက္ခ်ားစရာေကာင္းလွပါ သည္။ ေက်ာ္ေဌးေသခါနီးေျပာစကားအရ ေက်ာ္ေ၀နဲ႔ခင္ခ်ိဳဦးကို ထပ္ၿပီးစစ္ေဆးၾကျပန္ပါေရာ။ အဆိပ္ေတြ ဘယ္မွာ၀ွက္ထားသလဲဆိုၿပီး ေက်ာ္ေ၀ကို ဒါးအဖ်ားနဲ႔ နားရြက္ကိုတေနကုန္ရိုက္ၿပီးေမး ပါသည္။ ေနာက္ ၿပီးေခ်ာင္း ထဲမွာေရႏွစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးအဆိပ္ထုတ္မေပးရေကာင္း လားဆိုၿပီး ေက်ာ္ေ၀ ရဲ႕ေျခသန္း တဖက္ကိုျဖတ္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ကိုက္ေျပးခိုင္းပါ၏။အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေတာ့ အဲဒီလက္ျပတ္ကို ႀကိဳးနဲ႔သီၿပီး လည္ပင္းမွာဆြဲခိုင္းထားပါသည္။ ငါးမိနစ္တႀကိမ္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္၀င္လာၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲက လူေတြကို ရိုက္ပါသည္။
ခင္ခ်ိဳဦးကို အဆိပ္လိုက္ျပခိုင္းရာ ခင္ခ်ိဳဦးက မသိတဲ့အေၾကာင္း မရွိတဲ့အေၾကာင္းငိုၿပီးေတာင္းပန္ရွာ သည္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တဲ့သူေတြက သူရဲပူးေနသလိုဘဲ ရက္စက္စြာႏွင့္ခင္ခ်ိဳဦးရဲ႕အ၀တ္အစားေတြကို အကုန္ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး လိုက္ရွာပါသည္။ မေတြ႕ေတာ့ခင္ခ်ိဳဦးကို ေျမႀကီးထဲျမဳပ္ ထားၿပီး ေခါင္း သာေဖာ္ ထားျပန္ ပါ သည္။ ပါးစပ္ထဲကိုဒါးထဲ့ၿပီးေမႊျပန္ျပန္ပါသည္။ ဆံပင္ကိုလည္းဒါးႏွင့္ျဖတ္ပစ္ပါသည္။ တဖန္ ဆံပင္ဆြဲၿပီး တပ္၀င္းထဲကိုဒရြတ္တိုက္ဆြဲတာေၾကာင့္ အ၀တ္မရွိဘဲပက္လက္ႀကီးပါလာတဲ့ ခင္ခ်ိဳဦးကိုျမင္ ရေတာ့ မျမင္ရက္စရာပါ။ က်ေနာ္မ်က္ရည္က်မိပါေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ယုတ္မာသလဲဆိုလွွ်င္ ခင္ခ်ိဳဦးရဲ႕မိန္းမအဂၤ ါကိုဒုတ္နဲ႔ထိုးၿပီးရွာေဖြေနတာျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ငရဲျပည္မွာေတာင္မွဒီေလာက္ရက္ စက္ ယုတ္မာတာ ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ ခင္ခ်ိဳဦးက မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ ေအာ္ေတာ့မၾကား၀ံ့မနာသာ ဆဲေနၾက တာ ေယာကၤ်ားႀကီးေတြတန္္မယ့္ မိန္းမယုတ္ေတြထက္ေတာင္ေအာက္တန္းက်ပါေတာ့၏။ ဆဲရင္းပါး ကို၀ိုင္းရိုက္ေနလိုက္ၾကတာ တိရိစာၦန္ေတြလိုပါပဲ။
ရန္ကုန္က ျပည့္စိုးႏိုင္ဆိုရင္က်င္ေခ်ာင္းကို က်င္စက္တပ္ၿပီး ေရွာ့ရိုက္တာခံရလို႔ပြဲခ်င္းၿပီးဘဲ။ ေအာင္မိုး ကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ႀကိဳးျဖဳတ္တယ္ဆိုၿပီး မီးဒုတ္နဲ႔လက္ဖ်န္ကိုတေနရာတည္းထပ္ကာထပ္ကာ ရိုက္ၾက တဲ့အတြက္အတြင္းေၾကေၾကၿပီး ပုပ္ေစာ္နံလာကာ လက္ျဖတ္လိုက္ရပါသည္။ တရုတ္ျပည္ ရင္ျခမ္း ကေနေတာခိုလာတဲ့ ရာကြတ္ဘိုင္ကိုလည္း ေထာင္ထဲမွ ႀကိဳးျဖဳတ္ဖို႔ စြပ္စြဲၿပီး လက္ဖ်န္ကို ဒါးဦးနဲ႔ေထာက္ ၿပီးလွုည့္သြင္းတာေပါက္ထြက္သြားၿပီး ေသြးအမ်ားႀကီးထြက္လို႔ ေနာက္ေန႔မွာ ေသဆံုးသြားပါသည္။
ေဇာ္၀င္းခ်စ္ (ဗန္းေမာ္) ကို အမ္ ၂၀ ေသနတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုရိုက္ႏွက္ၿပီး နားရြက္ကိုကိုတိုင္မွာကပ္ၿပီး ဒါးဦး နဲ႔ထိုးေဖာက္တဲ့အျပင္ နားေခါင္းကိုသံခ်ိပ္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္တဲ့အေနအထားထိ ဆြဲတင္ကာ ခ်ီ ထားပါသည္။ ဒါတင္မကေသးပဲ ပါးစပ္ကိုဟခိုင္းၿပီး ၀ါယာႀကိဳးကိုကိုက္ခိုင္းထားကာ လွ်ပ္စစ္လႊတ္တဲ့ အတြက္ ေနရာမွာပြဲခ်င္းၿပီးေသးပါေရာ။ တင္ေမာင္ေအး (ခ) အားစိုက္ (ကသာ)၊ ေဌး၀င္းျမင့္တို႔ ေန မေကာင္း သျဖင့္ KIA ေဆးရံုတက္ေနရာကေရာဂါေပ်ာက္ၿပီ လာေခၚပါဟု ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားရာ တဖက္ကနားေထာင္သူကေပ်ာက္သြားတယ္ဟုၾကားသျဖင့္ ေသဒဏ္အမိန္႔စာထုတ္ၿပီး လိုက္ရွာရာ ေဆးရံု မွာေတြ႔ ရတာကို ျပန္ေခၚလာၿပီး လမ္းမွာပင္သတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။
စစ္သင္တန္းဆရာေလး ၀င္းေအာင္ ဗန္းေမာ္မွာတိုက္ပြဲျဖစ္ေနI စခန္းမွာအေစာင့္ထားခဲ့ရာ စစ္တပ္က သတ္ပစ္ပါသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ိဳႀကီးတို႔သံုးေယာက္မက လက္၀ါး ကပ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ခံရသည္။ ရိုးရိုးမဟုတ္ပါ။ ခင္ခ်ိဳဦးႏွင့္အတူ အလြန္ေအးၿပီးေရခဲေနတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္တံုးလံုးႏွင့္ ထားပါသည္။ ႏွိပ္စက္မွဳမ်ိဳးစံုကိုေတာ့ ကုန္ဆံုးေအာင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ့ပါ။
နန္းေစာဆိုသူမိန္းခေလးကေတာ့ မိန္းမတံဆာထဲကို နံပါတ္ဒုတ္ႏွင့္ထိုးထဲ့သျဖင့္သားအိမ္ကြဲသြားၿပီးတသက္ လံုးေ၀ ဒနာခံစားေနရပါ၏။
ညီညီေက်ာ္ (ခရိုင္မွဴး၊ မႏၱေလး ကို ဆြဲေခၚသြားၾကၿပီး ၃ ရက္အၾကာမွာေတာ့ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ရဲလင္း (ခရိုင္မွဴး၊ ရန္ကုန္) ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မွဳမ်ိဳးစံုခံေနရသည္ကို မိဘမ်ားသိရွိကာ လိုက္လာၿပီး ခံ၀န္ဂတိေပး ကာေခၚသြားပါသည္။ ၀႑ေဇာ္(ရန္ကုန္)၊ ဘိုဘို(ရန္ကုန္)၊ေအာင္ေက်ာ္စိုး (သာယာ၀တီ)၊ ညီညီ (မႏၱေလး) တို႔အားလံုး မိဘမ်ားလာေရာက္ခံ၀န္ဂတိထိုးကာျပန္ေခၚသြားၾကသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို KIA မွအာမခံကာေခၚသြား၏။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကိုေတာ့ သံေခ်ာင္းကိုမီးဖုတ္ၿပီး ဒူးေခါင္းကိုထိုးတဲ့အတြက္လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။သို႔ႏွင့္အားမရေသးဘဲအဆိပ္နဲ႔ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတာင္းျပန္ပါသည္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ က က်ေနာ့္မွာမရွိဘူးလို႔ေျပာေတာ့ မရဘူး။ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က အခ်ိန္ဆြဲၿပီး သူ န၀တသူလွ်ိဳမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို KIAနားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားေပမယ့္ KIAကမကာကြယ္ဘဲမ သိေယာင္ ေဆာင္ေန ခဲ့ပါသည္။ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ႏွိပ္စက္ပံုမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ လမ္းနည္းနည္းေလွ်ာက္
ႏိုင္မွန္းသိေတာ ့ေလွခါးက၀ါးေတြကိုေျပာင္းျပန္လုပ္ထားသည္။ အဲဒီအေပၚကို ဖင္ဒရြတ္ဆြဲၿပီးတက္ေနတဲ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ကန္ခ်လိုက္ေတာ့ ဒလိန္႔ေခါက္ေခြးက်သြားပါသည္။၀ါးငုတ္ေတြေပၚက်တဲ့ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚကမထႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူ႔ညီရဲ႕လက္ေကာက္၀တ္ကိုျဖတ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲမွာကိုက္ ခိုင္းထား၏။ က်ေနာ္ငိုခ်င္လာတဲ့အထိ ရင္ထဲမွာထိခိုက္စြာခံစားရပါသည္။ အားလံုးျမင္ေနရေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္လည္း အႏွိပ္စက္ခံေနရၾကရာမို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ မကယ္ႏိုင္ၾကပါေပ။ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က အားလံုးေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္ပါဘူး က်ေနာ္တေယာက္တည္းသာေထာက္ လွမ္းျဖစ္တယ္လို႔ေျပာၿပီးအသက္ေပးသြားပါသည္။ မ်ိဳး၀င္းကိုယ္တိုင္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ဒါးနဲ႔ခုတ္ သတ္လိုက္တာပါ။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို အလြန္ေလးစားမိပါသည္။ က်ေနာ္မေသေသးသမွ် အမွန္တရားေတြကို
ေဖာ္ထုတ္ပါမည္ဟု သံဓိဌာန္ခ်ထားပါသည္။
ခ်ိဳႀကီးကိုစစ္ေဆးတာကေတာ့ ကတ္တရာလိပ္ (ရင္ေဘာင္ျခမ္း) ကို စကၠဴပတ္ မီးရွိဳ႕ၿပီး ဗိုက္ေပၚတင္ စစ္ေဆးပါသည္။ မေသခင္တရက္မွာ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကို တၿပိဳင္တည္းေခၚၿပီး ခ်ိဳႀကီးရဲ႕ညာဘက္ လက္ေကာက္၀တ္ကိုျဖတ္ၿပီး လက္ဖ၀ါးကိုဒါးဦးခၽြန္နဲ႔ထိုးကာ အကိုျဖစ္သူ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ ကိုထဲ့ၿပီး ကိုက္ခိုင္းထားပါသည္။ လက္သဲခြန္ထဲကိုသံေခ်ာင္းေတြရိုက္ထဲ့ထားပါသည္။
မင္းသိန္းကေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲမွာဘဲ လွမ်ိဳးေအာင္ကနံခ်ပ္ကူနဲ႔ရိုက္လို႔ေသသြားသည္။
ဂမ္မဏိအလင္းျပန္၀င္သြားသည္ကို ဗဟိုကလိုက္သတ္ေတာ့ သူ႔အေဖကိုသာေတြ႔လို႔ အေဖကိုသတ္ပစ္ ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဦးမိုးလည္း အလင္းျပန္၀င္တာသိလို႔ အသတ္ခံရပါသည္။ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ (ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေက်ာ္ၿငိမ္းေမြးစားသား) ကေတာ့ ဖမ္းဆီးအႏွိပ္စက္ခံရၿပီး ၁၉၉၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ မွာအဖမ္းခံရသူေတြထဲမွာ ၁၄ ေယာက္ကိုေရြးထုတ္ကာသတ္ပစ္ၾကပါသည္။
၁။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္
၂။ ကိုခ်ိဳႀကီး (မႏၱေလး)
၃။ ကိုလွျမင့္(တပ္ကုန္း)
၄။ ကိုရန္ေအာင္(ရန္ကုန္)
၅။ ဗိုလ္သာဓု(ရန္ကုန္)
၆။ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္(ရန္ကုန္)
၇။ေအာင္ဖိုး(ရန္ကုန္)
၈။တပ္ၾကပ္ေဌးျမင့္၀င္း(ရန္ကုန္)
၉။ ခင္ခ်ိဳဦး(မႏၱေလး NLD)
၁၀။ တပ္ၾကပ္ႀကီး တူးတူး(ျမစ္ႀကီးနား)
၁၁။တပ္ၾကပ္ႀကီးေေသာင္းျမင့္(စစ္ကိုင္း)
၁၂။ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း(မံုရြာ
၁၃။ေအးျမင့္
၁၄။ သက္ႏိုင္(ရန္ကုန္)
အားလံုးကို ငါးေယာက္တက်င္းျမွဳပ္ၿပီး ခင္ခ်ိဳဦးက တက်င္းျဖစ္ပါသည္။ေသသြားသည္ကို
ပင္ မိန္းမအဂၤ ါထဲ ဒုတ္ထဲ့ၿပီးျမွဳပ္ပါသည္။
ဗဟို္မွ တတိယအႀကိမ္စည္းရံုးေရးအတြက္ လာေရာက္သူေဒါက္တာ
ႏိုင္ေအာင္ (ယခု NDD) ႏွင့္အတူ လွေဌးလည္းပါလာပါသည္။ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္က က်ေနာ္္တို႔
အခ်ဳပ္ခန္းကိုလာၾကည့္ရာ အခ်ဳပ္ခန္းေရွ႕၀ါးခင္းေပၚေျခေထာက္တင္ၿပီး “ဒီေကာင္ေတြသတ္ပစ္
လိုက္ ငါတာ၀န္ယူတယ္”ဟုအမိန္႔ေပးရင္းသခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ လုပ္သြားပါသည္။ သူ ဥကၠဌ
ျဖစ္ေရးကို အေရးထားၿပီး မဲေပးမည့္ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြကို မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္သြားျခင္းပါ။
ရဲေဘာ္မ်ားအေပၚ စာနာစိတ္မရွိသူျဖစ္ပါသည္။
တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံမွာ အရွက္နည္းစြာျဖင့္ ဥကၠဌတာ၀န္ရရွိသြားခဲ့ပါသည္။ေနာက္
ပိုင္းတြင္လည္း ABSDFေတာင္ပိုင္းအထိ အဲဒီေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး ဖမ္းတဲ့ေရာဂါပို ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားခဲ့ပါ
သည္။ ဒီလုပ္ရပ္မ်ားက ဗကပ ၏ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ထက္ ABSDF ကအပံုႀကီးသာသြားပါသည္။ ဒါ
ေၾကာင့္ ABSDF ဟာႏိုင္ငံေရးမွာ တ၀က္ေလာက္ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ပိုင္းတက္လာတဲ့ ဥကၠဌေတြ
အေနနဲ႔ ခုခ်ိန္ထိ ဒီဒဏ္ကိုခံေနရစဲပါ။
ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ န၀တေထာက္လွမ္းေရးဟု စြပ္စြဲျခင္းခံရသူမ်ားစာရင္း
၁။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ - မႏၱေလး - (ေသဆံုး)
၂။ ခ်ိဳႀကီး ။ ။
၃။ ညီညီ
၄။ ရာျပည့္ (ခ) ခင္ေမာင္တင့္
၅။ စိန္၀င္း (ေသဆံုး)
၆။ ထိန္လင္း - ရန္ကုန္
၇။ လြင္မင္းသန္႔ (ထိန္လင္း) - မႏၱေလး
၈။ ကိုဇင္
၉။ ညီညီေက်ာ္
၁၀။ ႏိုင္၀င္းေအာင္
၁၁။ ရဲလင္း - ရန္ကုန္
၁၂။ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ (ေသဆံုး)
၁၃။ မိုးေက်ာ္သူ
၁၄။ ၀႑ေဇာ္ခင္
၁၅။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ (မငယ္)
၁၆။ေအာင္ေက်ာ္ဦး
၁၇။ ကိုအံုးႀကိဳင္
၁၈။ေအာင္ေက်ာ္ (ေသဆံုး)
၁၉။ေက်ာ္ႏိုင္ဦး
၂၀။ေဇာ္မိုး
၂၁။ေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္
၂၂။ တိုးၾကည္
၂၃။ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ (ေသဆံုး)
၂၄။ေမာင္ေမာင္
၂၅။ သက္တင္
၂၆။ေအာင္ႏိုင္
၂၇။ ဆန္းျမင့္ကိုကို
၂၈။ ဒိုတာ
၂၉။ တင္လြမ္းမိုး
၃၀။ စည္သူထြန္း
၃၁။ ကံျမင့္ဦး
၃၂။ေက်ာ္မ်ိဳး
၃၃။ လွေ၀
၃၄။ ႏိုင္လင္း
၃၅။ အားစိုက္ (တင္ေမာင္ေအး) -ေသဆံုး
၃၆။ေအာင္ကိုး ။
၃၇။ မိုးေဇာ္ေအာင္ ။
၃၈။ေအာင္မိုး ။
၃၉။ေက်ာ္ေ၀ ။
၄၀။ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (မံုရြာ) ။
၄၁။ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ။
၄၂။ ဦးေသာင္းျမင့္ ။
၄၃။ ဦးစိန္ ။
၄၄။ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (တဇယ္) ။
၄၅။ ဦးမိုး
၄၆။ သန္႔စင္မိုး (အီႏြတ္)
၄၇။ ထြန္းဇံ
၄၈။ေက်ာ္ဇင္ထြန္း
၄၉။ေမာင္ေမာင္ခင္
၅၀။ မိုးဆန္း
၅၁။ေမာင္ေမာင္ -ေသဆုံး
၅၂။ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး(ကသာ) ။
၅၃။ ၀င္းျမင့္
၅၄။ေအာင္မြန္
၅၅။ ဟန္၀င္းေအာင္
၅၆။ေဇာ္ထြန္း
၅၇။ ႏိုင္ေအာင္ PSLP
၅၈။ သိန္းႏိုင္ခ်ိဳ
၅၉။ စိုးေလး
၆၀။ျမင့္သိန္း
၆၁။ ထိန္လင္း (ေဘာႀကီး)
၆၂။ သာဓု (ေသဆံုး)
၆၃။ ခင္ခ်ိဳဦး -ေသဆံုး
၆၄။ တူးတူး (မိုးညွင္း)
၆၅။ နန္းေစာ
၆၆။ ဥတည္ဘြား
၆၇။ ဦးမင္းေအာင္ -ေသဆံုး
၆၈။ တူးတူး (ျမစ္ႀကီးနား) ။
၆၉။ စံမ်ိဳးေအာင္ ။
၇၀။ ရန္ေအာင္ ။
၇၁။ မ်ိဳးသန္းဦး ။
၇၂။ သိန္းထြန္း
၇၃။ျပည့္စိုးႏိုင္ ။
၇၄။ေဌးျမင့္၀င္း ။
၇၅။ ခင္ေမာင္ေဇာ္
၇၆။ စိုးလြင္
၇၇။ေအာင္၀င္း
၇၈။ေက်ာ္ေက်ာ္ႏိုင္ (ေဘာတလံုး)
၇၉။ေပၚဦး
၈၀။ ထြန္းဦးႏိုင္
၈၁။ သက္တင္
၈၂။ လွျမင့္ -ေသဆံုး
၈၃။ ညီညီႏိုင္
၈၄။ ခင္ေမာင္ၾကည္
၈၅။ မိုးႀကီး
၈၆။ တင့္လြင္ -ေသဆံုး
၈၇။ေက်ာ္ေဌး ။
၈၈။ ရာကြတ္ဘိုင္ ။
၈၉။ ခင္ေမာင္စိုး ။
၉၀။ေဇာ္၀င္းခ်စ္ ။
၉၁။ ၀င္းေနာင္ ။
၉၂။ ၀င္းသိန္း ။
၉၃။ေအးျမင့္ ။
၉၄။ေဇာ္၀င္းခ်စ္ ။
၉၅။ေအးျမင့္ ။
၉၆။ေအာင္မိုး ။
၉၇။ စိုး၀င္းသန္း ။
၉၈။ ဂမ္မလိ (ဖခင္အသတ္ခံရသည္)
၉၉။ စိုးႀကိဳင္ (ျပည္တြင္းမွာအသတ္ခံရသည္)
က်ေနာ္ရဲ႕တင္ျပခ်က္ေတြအားလံုးအမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း တာ၀န္ယူပါသည္။
က်ေနာ့္အေနႏွင့္ေသဆံုး-အႏွိပ္စက္ခံရသူေတြဟာေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ေၾကာင္း ယခုလိုအႏွစ္ ၂၀ ကာ လ မွာ စစ္ေဆးႏိုင္ၿပီဆိုတာကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ
၁။ေအာင္ႏိုင္ (ဥကၠဌ)
၂။ သံေခ်ာင္း (CS) (သာယာ၀တီ ေထာင္)
၃။ မ်ိဴး၀င္း (BCS) (ေသဆံုး)
၄။ေအာင္ႀကီး (ဘ႑ာေရး)
၅။ေနဒြန္း (ဦးစီး)
၆။ လွဆိုင္း (ဘ႑ေရး)
၇။ စိန္ေအး (စည္းရံုးေရး)
၈။ေအာင္သန္း (ဘဂ်မ္း) ၇၀၁ တပ္ရင္းမွဴး
၉။ေအာင္ေဆြဦး ၇၀၂ တပ္ရင္းမွဴး
၁၀။ သိုက္ထြန္းဦး ၅၀၁ တပ္ရင္းမွဴး
၁၁။ မိုးေနာင္
၁၂။ သက္လင္း
၁၃။ ႏိုင္ေစာ
၁၄။ေမာင္ေထြး
၁၅။ သန္းေဇာ္ (မႏၱေလး)
၁၆။ လွႏူးလ္
၁၇။ ကိန္းျမင့္
၄င္းတို႔အျပင္ ABSDF ဗဟိုမွေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ (NDD) တို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားစာရင္းကို ထပ္မံတင္ျပလိုက္ပါသည္။
၁။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (ဥကၠဌ)
၂။ သံေခ်ာင္း (ဒု ။ ) စစ္ေရးတာ၀န္ခံ
၃။ မ်ိဳး၀င္း ( ။ )တြဲဘက္စစ္ေရးတာ၀န္ခံ
၄။ေအာင္ႀကီး (ဘ႑ာေရး)
၅၊ေအာင္ႏိုင္ (အတြင္းေရးမွဴး)
၆။ေနဒြန္း (စီးပြားေရးတာ၀န္ခံ)
၇။ ဒူ၀ါလွဆိုင္း (ဘ႑ာေရး)
၈။ တင္ေမာင္ေအး
၉။ ဦးစိန္ (ႏိုင္ငံေရးႏွင့္စည္းရံုးေရး)
၁၀။ ညီညီေက်ာ္ (ဗန္းေမာ္ခရိုင္မွဴး)
၁၁။ ရဲလင္း (ေရႊဂူခရိုင္မွဴး)
၁၂။ ဗဂ်မ္း (ေအာင္သန္း) ၇၀၂ တပ္ရင္းမွဴး
၁၃။ေအာင္ေဆြဦး ၇၀၁ တပ္ရင္းမွဴး
၁၄။ စိန္ေအး (စည္းရံုးေရး)
အထက္ေဖာ္ျပပါစာရင္းမွလူမ်ားမွာ ABSDF ကခ်င္(ေျမာက္ပိုင္း)ေကာ္မတီ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး
ေတာင္ပိုင္းမွ လာေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သူမ်ားမွာ
ေက်ာ္ေက်ာ္ (ယခင္ဥကၠဌ ) လွေဌး (စစ္ကိုင္းတိုင္း) ႏွင့္ စိုုးလင္း(ႏိုင္ငံေရးႏွင့္စည္းရုံးေရး)တို ့
ျဖစ္ၾကပါသည္။
ေသြးမဲ့ေမာ္ကြန္း
တို႔ႏိုင္ရဘို႔အတြက္
ႀကိဳးစားရင္း
ငါတို႔ရဲ႕…
ေသြးေတြ….ေခၽြးေတြ
ေမာ္ကြန္းေျပာင္းျပန္
တင္ခဲ့ၿပီ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ရာစုႏွစ္ ႏွစ္ခုေက်ာ္လာၿပီဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္ေထာက္လွမ္းေရးဟုတ္္မဟုတ္ခြဲျခားလို႔ ရၿပီေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့အျပစ္မဲ့ေသဆံုးသြားသူေတြအတြက္ ဘာလုပ္သင့္လဲဆိုတာကိုေတာ့ စာဖတ္သူစဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္)
ထင္လင္းေအာင္
- Phonemo Mo and 4 others like this.
- 2 shares
ဘရာဇီး ငွက္ရိုးမခင္စန္းႏြယ္၏ မွတ္ခ်က္။ ။
”ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမွာ တာ၀န္ရွိခဲ့တဲ့သူေတြက ခုအခ်ိန္မွာ ထင္လင္းေအာင္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ႏွဳတ္ပိတ္ဖို႔ ဖိအားေတြ ေပးေနလို႔ ထင္လင္းေအာင္အေနနဲ႔ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထင္လင္းေအာင္ လံုၿခံဳေရးအတြက္၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ေပးၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းအပ္ပါတယ္။”
”က်မ ကိုယ္တိုင္က ေျမာက္ပိုင္း (ကခ်င္ျပည္နယ္)ABSDF တပ္ရင္း (၇၀၁)မွာ ေတာခိုခဲ့သူပါ။ အခုတင္ျပခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြ ကေတာ့ စာေရးသူအေနနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းက ထြက္ခြါလာၿပီးေနာက္- ေျမာက္ပိုင္းတပ္စခန္းျဖစ္တဲ့ လိုင္စင္ေတာင္ ပါေဂ်ာင္စခန္း မွာ ျဖစ္ သမွ်ကို ၊ က်မသူငယ္ခ်င္း ထင္လင္းေအာင္က အေသအခ်ာ ေရးမွတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ သူေရးမွတ္ထား တာေတြ ကို က်မကို ေပးခဲ့ ပါတယ္။ ”
”က်မတို႔မိသားစုနဲ႔ ထင္လင္းေအာင္က ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ သံုးႏွစ္ခန္႔ အတူေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုေနၾကစဥ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလမွာ က်မကို သူကိုယ္တိုင္ ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔လက္ေရးစာမူက က်မဆီမွာ ခုခ်ိန္ထိရွိေနပါတယ္။”
(ခင္စန္းႏြယ္)
အေမရိကMarch 22 at 5:44am · · 1
Nicky Shein 2 people from PDF are Ko Ba la and Major Khin Kyway( don't know how was he death in Kachin'.
Hlamin Kyaw အုပ္စုဖြဲ ့ တိုက္ပြဲ အာဏာ ရုွးတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့- Hlamin Kyaw ေဒါခင္စန္းႏြယ္ ေျပာသလို မထင္ပါဘူး ဒါေမမဲ့ လည္ း အျမန္ဆံုး တတိယ နိုင္ငံကို ေခါသြားနိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ က်ေနာ္တို ့နဲ ့ေသတူေသဖက္ ရဲေဘာ္ တေယာက္ လြတ္သြားတာေပါ့ သူအတြက္ အဆင္ေျပရင္လည္း အခု နိုဖို မွာရိွေနတာဘဲ ၀ိုင္းျပီးေထာက္ပံ့ ကူညီလိုက္ဳကေပါ့ ကူညီခ်င္ရင္ ေျပာပါ ဖံုးနံပါတ္ ေပးမယ္
No comments:
Post a Comment