ABSDF ဥကၠ႒ေဟာင္း ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ရဲ႕ ေတာင္ပိုင္းႏွင္႕ေျမာက္ပို္င္း ခရီး(၅)
by May Thingyan Hein on Tuesday, February 5, 2013 at 8:21pm ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၅၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပို္င္း(၅)
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ABSDF ဗဟိုေကာ္မတီစခန္းက မဲေဆာက္ ၀မ္ခဘက္မွာေပါ႕။ ဗဟိုေကာ္မတီကို ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကမွ ေထာက္ပံ႕ေပးတာမ်ိဳး မရွိဘူး။
ABSDF စခန္းေတြကိုေတာ႕ ဆန္တို႕ဘာတို႕ကို စခန္းေတြနဲ႕ နီးစပ္ၾကတဲ႕ မဟာမိတ္(ေဒသခံ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း)ေတြက ေပးၾကတယ္။ ေနာက္ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိတဲ႕ ျမန္မာေတြကေန အစုအဖြဲ႕ေလးေတြနဲ႕ လာလာၿပီးေတာ႕ ေစာင္လိုရင္ ေစာင္တုိ႕ စားစရာလိုရင္ စားစရာတို႕ ေပးတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ရွိတယ္။
အဲေတာ႕ ABSDF စခန္း ၁၉ ခုရွိေတာ႕ စခန္းေတြကလည္း အျပိဳင္အဆိုင္ အလွဴရွင္ေတြကို ရွာၾကတယ္၊ အဆက္အသြယ္ေတြ ရွာၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဦးတင္ျမင္႔ဦး( ဦးသန္႔ သမက္)တို႕ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ ဦးေလး ဦးစိုင္းထြန္းတုိ႕ ေပါ႕ ။ သူတို႕က ဘန္ေကာက္မွာ ရွိေနတဲ႕ သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ႕က နဂိုကတည္းက ျပည္ခ်စ္ ေခတ္အဆက္အဆက္ကေန ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အေျခစိုက္တဲ႕အတြက္ ျပည္ပက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ျပည္ပက ျမန္မာေတြနဲ႕ သိတယ္။ အဆက္အသြယ္ရွိတယ္ဆိုေတာ႕ သူတို႕က ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ႕မွ စခန္းေတြကို လိုက္လိုက္ၿပီးေတာ႕ ကူတယ္ေပါ႕။
ေနာက္တမ်ိဳးက ႏိုင္ငံတကာက ခရစ္ရွာန္အဖြဲ႕ေတြေပါ႕၊ အခု ကခ်င္ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ကူညီေပးေနတဲ႕ ခရစ္ရွာန္အဖြဲ႕ေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေတြကို ကူညီေပးခဲ႕ပါတယ္။
ေနာက္ စခန္းေတြကလည္း ကိုယ္႕အဆက္အသြယ္နဲ႕ကိုယ္ အလွဴရွင္ေတြ ရွာၿပီး ေနၾကတယ္။ အလွဴရွင္ရွိတဲ႕အခါလည္းရွိတယ္ေပါ႕၊ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကေတာ႕ အစားအေသာက္အေနအထုိင္ကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆင္းရဲခဲ႕ၾကတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေလးတခု ေၾကာင္႕သာ ဒီလို ဆင္းဆင္းရဲရဲေတြနဲ႕ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ႕ၾကတာေပါ႕။
အဲဒီမွာ စခန္းေတြက ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ပဲ ရွာစားရေတာ႕ ဗဟိုေကာ္မတီဆိုတာကိုလည္း သိပ္ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ႕ဗ်ာ။ ကိုယ္႕ဟာကိုယ္ ရွာႏို္င္မွ စားရတာကိုး။ ဗဟိုက ႏိုင္ငံေရးအရစုစည္းထားတာ ျဖစ္ေပမဲ႕ သိပ္ၿပီးေတာ႕ေတာ႕ ၾသဇာမေညာင္းဘူးေပါ႕။
က်ေနာ္ ဗဟိုေကာ္မတီေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕အသက္က ၂၆ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ဗဟိုေကာ္မတီမွာ မဆလ တပ္က ထြက္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြလည္းပါတယ္။ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ကေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာမွ သိပ္ၿပီး မစဥ္းစားတတ္ေသးတာလို႕ပဲ ေျပာရမွာေပါ႕၊ အဖြဲ႔အစည္းတခုကို ထူေထာင္ေပမဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕မွာ ဘာမွမ အေတြ႕အၾကံဳမရွိတာ။
လက္နက္ကို္င္တပ္ဖြဲ႕ကိုလုပ္ၾကမယ္ဆိုေတာ႕ နီးစပ္ရာ တက္ရေတာ႕တာပဲ အဲလို နီးစပ္ရာတက္ရတဲ႕ကိစၥေတြကို ဗဟိုစုစည္းမႈ အရ လက္ခံရမယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတာကလည္း အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳေတြ ေၾကာင္႔ပါပဲ။ နီးစပ္ရာေရြးတဲ႕အခါက်ေတာ႕ စစ္ပညာျခင္း အေတြ႕အၾကံဳျခင္းကလည္း မတူဘူး။
ေနာက္တခုက အလွဴရွင္ကို ဆက္သြယ္တဲ႕အခါမွာလည္း အဆက္အသြယ္အားေကာင္းတဲ႕ သူေတြက ပိုစားရတယ္၊ အဆက္အသြယ္မေကာင္းတဲ႕ စခန္းေတြက ငတ္တယ္။အဲေတာ႕ သာတူ ညီမွ် ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတ႕ဲ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ဗဟိုကို ငါတုိ႕ ပံုၾကီးလုပ္ၾကမယ္ဆိုတာမ်ိဳး အေတြးအေခၚခ်ရေတာ႕တာေပါ႕။
ေနာက္တခ်က္က မဟာမိတ္ ဆက္ဆံေရးဆိုတာကလည္း အမွန္မွန္က တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြဆိုတာကလည္း ဟို တဆက္စပ္တည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနေပမဲ႕ စုစုစည္းစည္း ရွိၾကတာ မဟုတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ နီးစပ္တဲ႕ မဟာမိတ္ေတြရဲ႕ ၾသဇာထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္ကေန ကင္းလြတ္ေအာင္လုပ္မယ္လို႕ သံဓိ႒ာန္ခ်တဲ႕အခါမွာ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြ အလည္ေခါင္မွာ မစုဘဲနဲ႕ေတာ႕ ေက်ာ္လို႕မရဘူးဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာၾကတယ္။
အဲလိုေတြ ေဆြးေႏြးရင္း စကားေျပာရင္းနဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ၾသဇာကို တည္ေဆာက္လာၾကမယ္၊ အဲလို တည္ေဆာက္ဖို႕ဆိုတာက စခန္းတိုင္းကေန ၿပီးေတာ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားတတ္တဲ႕ သူေတြ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ယံုၾကည္ေလးစားလက္ခံႏိုင္တဲ႕ သူေတြကို ဗဟိုကို ကိုယ္စားလွယ္ပို႕ပါ ဆိုတာမ်ိဳးေတြလုပ္လာတယ္၊ ေစာပိုင္းတုန္းကေတာ႕ ဗဟိုကို ကိုယ္စားလွယ္ပို႕တယ္ဆိုတာက စခန္းတိုင္းက စခန္းတိုင္းမွာ ရႈပ္တယ္လုိ႕ ယူဆတဲ႕ သူေတြကို ဗဟိုသြားဆိုၿပီးေတာ႕ လႊတ္လို္က္တာ။ အဲလုိ ပံုဆန္မ်ိဳးနဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီကို လႊတ္တာကို။
နဂိုကတည္းကလည္း ဗဟိုေကာ္မတီကို မေလးစားပါဘူး ဆိုမွ အဲလို လူမ်ိဳးေတြကို ဗဟိုေကာ္မတီကို ပို႕တယ္ဆိုေတာ႕ ဗဟိုေကာ္မတီကို ဘယ္သူကမွ ေလးစားပါဦးမလဲေပါ႕ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို က်ေနာ္တုိ႕ ခ်ျပေဆြးေႏြးရင္း အလည္ေခါင္မွာ စုစည္းဖို႕ လိုတယ္ဆိုတာကို လုပ္လာခဲ႕ၾကတယ္။ အေစာပို္င္းတုန္းက ေကာက္ရိုးေျခေထာက္ျမက္ေျခေထာက္ပဲ။
တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ ေနတဲ႕အခါက်ေတာ႕အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ရတာေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ထဲမွာ မဆလထြက္ရဲေဘာ္ေတြ ရွိတယ္ဆိုေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာလည္း လက္နက္ မရွိဘူး။ လက္နက္က မဟာမိတ္ေတြက ေပးမွ ရတာ။ က်ေနာ္တို႕မွာ မဟာမိတ္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ ရေအာင္လည္း ၾကိဳးစားၿပီး ေနထိုင္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို တည္ေဆာက္ရတာမ်ိဳးရွိတယ္။ ကာလ တစုံတရာထိ က်ေနာ္တုိ႕ လက္နက္ ကိုင္ခြင္႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ လက္နက္ တပ္မေပးဘူး။ က်ေနာ္တို႕ကို သူတုိ႕ဘက္က ျမင္တာက ဗမာေလးေတြပဲ။
သူတုိ႕ထဲမွာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႕ ဗမာေတြကို သူတို႕လက္နက္တပ္ေပးလိုက္လို႕ သူတို႕ကို ျပန္ၿပီး ဒုကၡေပးရင္ ဆိုတာတဲ႕ သံသယ စိုးရိမ္စိတ္က သူတို႕မွာ ရွိတယ္။
အဲဒါကို က်ေနာ္တို႕က နားမလည္ဘူး၊ ဟာ ငါတို႕က အစိုးရ သံုးဆက္ၾကီးေတာင္ ျဖဳတ္ခ်လာတာ မင္းတုိ႕က မယံုဘူးလား ဆုိၿပီးေတာ႕ အဲလိုေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ ရွိတယ္။
က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ရွိသမွ် တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္နယ္ေျမေတြဆီကိုေရာက္သြားၾကတာ ၀ ဘက္က လြဲလို႕။ ၀ဘက္ကိုက ဘာေၾကာင္႕မေရာက္လဲဆိုေတာ႕ ဘာသာစကားမတူတာနဲ႕ မနီးစပ္တာေၾကာင္႕လို႕ က်ေနာ္ ထင္တယ္။
က်ေနာ္က ဗဟိုကို ဒုဥကၠ႒ အေနနဲ႕ ေရာက္တယ္ဆိုေပမဲ႕ ဗဟိုမွာ ဒုဥကၠ႒ ၂ ေယာက္ရွိတယ္၊က်ေနာ္က ဒုဥကၠ႒ စီမံေပါ႕။ ေနာက္ ဒုဥကၠ႒က စစ္ေရးဆိုၿပီး တာ၀န္ယူတာေပါ႕။ စစ္ေရးတာ၀န္ခံက ဦးယုႏြယ္ပါ။ က်ေနာ္လုပ္ရတာက စီမံ ခန္႕ခြဲေရး ကိစၥေတြကို လုပ္ရတာေပါ႕ဗ်ာ။
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက စၿပီးေတာ႕ ညွိဳဖို႕ ၾကိဳးစားတာက စခန္းေတြ အသီးသီးကို ေပးေနတဲ႕ ေထာက္ပံ႕ေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ အလွဴရွင္ေတြအားလံုးကို ညွိဳႏိႈင္းၿပီးေတာ႕မ ွစခန္းေတြကို တေျပးညီ အခ်ိဳးက် ေပးႏိုင္ဖို႕ အတြက္ စီမံခန္႕ခြဲမႈကို စၿပီးေတာ႕ ညွိတာပါပဲ။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ ၾကိဳးစားတာက ဘာလဲဆိုေတာ႕တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕ေတြ စဖြဲ႕ဖို႕ေပါ႕။တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕စည္းဖို႕ဆိုတဲကေနရာမွာ စခန္းေတြ ဆိုရင္လည္း ဘယ္လိုမ်ိဳး ပံုဆန္နဲ႕ဖြဲ႕စည္းရမယ္၊
အေစာပိုင္းတုန္းက ABSDF မွာ ဖြဲ႔စည္းပံုမရွိဘူး၊ ကိုယ္႕စခန္းနဲ႕ကိုယ္သြားၾကတာပဲ။ ကိုယ္႕စခန္းေတြမွာ ဘယ္လို ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုတာေတာ႕ရွိတယ္။ ဥပမာ ဒီစခန္းမွာ ဥကၠ႒ နဲ႕ ဒုဥကၠ႒နဲ႕ ရွိတယ္၊ ဟိုစခန္းၾကေတာ႕ ဥကၠ႒နဲ႕ အတြင္းေရးမွူးပဲ ရွိတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ႕ဗ်ာ ကိုယ္႕စခန္းနဲ႕ကို္ယ္ေပါ႕။ စခန္းေတြအားလံုးေပါင္းၿပီးေတာ႕ အဖြဲ႔အစည္းတခုအေနနဲ႕ ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုက တေျပးညီမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို တေျပးညီပံုဆန္ျဖစ္ေအာင္ေပါ႕။
ေနာက္ေစာတုန္းက အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္တုိ႕ စစ္ေရးလမ္းစဥ္တို႕ ဆိုတာမရွိဘူး၊ သပိတ္စခန္း ဆန္ဆန္ဖြဲ႕စည္းပံုေလးေတြပဲ သြားခဲ႕ၾကတာေပါ႕။
ေနာက္တပ္ရင္းေတြကို ဖြဲ႔စည္းမယ္ေပါ႕၊ က်ေနာ္တုိ႕ ထဲမွာ မဆလ တပ္ထြက္ေတြက လြဲလို႕စစ္ေရး အေတြ႕အၾကံဳ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႕မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ႕ စခန္းေပါ႕ ေနာက္ စစ္တပ္ေပါ႕ အဲဒီစခန္းနဲ႕ စစ္တပ္ကို ဘယ္လိုဖဲြ႔စည္းရမလဲဆိုတာမ်ိဳးေပါ႕၊ တပ္လည္း ရွိတယ္ ရပ္ကြက္ၾကီးလည္း ရွိတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။အဲဒါအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဘယ္လိုဖြဲ႔စည္းမလဲ ဆိုတဲ႕ကိစၥ မ်ိဳးေတြ စၿပီးေတာ႕ျပင္ဆင္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္တယ္။
ေျပာခ်င္တာက ABSDF ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုကို တေျပးညီျဖစ္ေအာင္ ၊ေနာက္ ေထာက္ပံ႕ေရးေတြကို တေျပးညီျဖစ္ေအာင္ စျပီးေတာ႕ျပင္ဆင္ရတယ္၊ ေနာက္ က်န္းမာေရး ကုသေစာင္႔ေရွာက္မႈကိစၥေတြ စျပင္ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာ၀န္ေတြလည္း ရွိတယ္၊ ေဆးေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိတယ္၊ ဆရာမ စင္သီယာ ေဆးခန္းက ဆရာမ စင္သီယာဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႕ ABSDF ကပဲေလ။
ဟိုတုန္းက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ႕ ေတာထဲမွာငွက္ဖ်ားျဖစ္ၿပီး ျပင္းထန္ရင္ က်ေနာ္တုိ႕က မဲေစာက္ကိုပို႕ရတယ္။ မဲေစာက္ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာလည္း ေဆးရံုကို ခ်က္ျခင္းတင္လို႕မရေသးဘူးေလ အဲဒါေၾကာင္႕ မဲေစာက္မွာ တေအာင္႕ေလးနားရတယ္၊ ေေနာက္ေဆးရံုက ျပန္ဆင္းလာရင္လည္း ခ်က္ျခင္း တပ္ကို ျပန္လို႕မရေတာ႕ ခဏေလး နားဖို႕ေပါ႕ စတည္းခ်ဖို႕လည္း လုပ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕ မဲေဆာက္မွာ တည္ဖို႕ ဆရာမ စင္သီယာတို႕စၿပီး တာ၀န္ယူရင္းနဲ႕ အခု မယ္ေတာ္ ေဆးခန္းဆိုၿပီး ျဖစ္လာခဲ႕တာ။
အဲလို က်န္းမာေရး ကိစၥေတြၿပီးေတာ႕ ေဆးသင္တန္း၊ စစ္သင္တန္း ကိစၥေတြအဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြ လုပ္တာပါ၊
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
( ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ရဲ႕ ေတာင္ပိုင္းနဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီးကို ေရးသား ေဖာ္ျပရာမွလည္း က်င္႔၀တ္ႏွင္႕အညီ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ ေျပာတဲ႕ အတိုင္းသာ အဓိပၸါယ္မလြဲေစဘဲ တိတိက်က် ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။
က်မရဲ႕ အျမင္နဲ႕ ယူဆခ်က္ ၊ သံုးသပ္ခ်က္၊ သေဘာထား လံုး၀ မပါ၀င္ဘဲ ကာယကံရွင္ေတြ ေျပာသမွ်ကိုသာ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါတယ္)
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၅၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပို္င္း(၅)
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ABSDF ဗဟိုေကာ္မတီစခန္းက မဲေဆာက္ ၀မ္ခဘက္မွာေပါ႕။ ဗဟိုေကာ္မတီကို ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကမွ ေထာက္ပံ႕ေပးတာမ်ိဳး မရွိဘူး။
ABSDF စခန္းေတြကိုေတာ႕ ဆန္တို႕ဘာတို႕ကို စခန္းေတြနဲ႕ နီးစပ္ၾကတဲ႕ မဟာမိတ္(ေဒသခံ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း)ေတြက ေပးၾကတယ္။ ေနာက္ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရွိတဲ႕ ျမန္မာေတြကေန အစုအဖြဲ႕ေလးေတြနဲ႕ လာလာၿပီးေတာ႕ ေစာင္လိုရင္ ေစာင္တုိ႕ စားစရာလိုရင္ စားစရာတို႕ ေပးတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ရွိတယ္။
အဲေတာ႕ ABSDF စခန္း ၁၉ ခုရွိေတာ႕ စခန္းေတြကလည္း အျပိဳင္အဆိုင္ အလွဴရွင္ေတြကို ရွာၾကတယ္၊ အဆက္အသြယ္ေတြ ရွာၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဦးတင္ျမင္႔ဦး( ဦးသန္႔ သမက္)တို႕ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ ဦးေလး ဦးစိုင္းထြန္းတုိ႕ ေပါ႕ ။ သူတို႕က ဘန္ေကာက္မွာ ရွိေနတဲ႕ သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ႕က နဂိုကတည္းက ျပည္ခ်စ္ ေခတ္အဆက္အဆက္ကေန ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အေျခစိုက္တဲ႕အတြက္ ျပည္ပက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ျပည္ပက ျမန္မာေတြနဲ႕ သိတယ္။ အဆက္အသြယ္ရွိတယ္ဆိုေတာ႕ သူတို႕က ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ႕မွ စခန္းေတြကို လိုက္လိုက္ၿပီးေတာ႕ ကူတယ္ေပါ႕။
ေနာက္တမ်ိဳးက ႏိုင္ငံတကာက ခရစ္ရွာန္အဖြဲ႕ေတြေပါ႕၊ အခု ကခ်င္ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ကူညီေပးေနတဲ႕ ခရစ္ရွာန္အဖြဲ႕ေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေတြကို ကူညီေပးခဲ႕ပါတယ္။
ေနာက္ စခန္းေတြကလည္း ကိုယ္႕အဆက္အသြယ္နဲ႕ကိုယ္ အလွဴရွင္ေတြ ရွာၿပီး ေနၾကတယ္။ အလွဴရွင္ရွိတဲ႕အခါလည္းရွိတယ္ေပါ႕၊ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကေတာ႕ အစားအေသာက္အေနအထုိင္ကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆင္းရဲခဲ႕ၾကတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေလးတခု ေၾကာင္႕သာ ဒီလို ဆင္းဆင္းရဲရဲေတြနဲ႕ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ႕ၾကတာေပါ႕။
အဲဒီမွာ စခန္းေတြက ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ပဲ ရွာစားရေတာ႕ ဗဟိုေကာ္မတီဆိုတာကိုလည္း သိပ္ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ႕ဗ်ာ။ ကိုယ္႕ဟာကိုယ္ ရွာႏို္င္မွ စားရတာကိုး။ ဗဟိုက ႏိုင္ငံေရးအရစုစည္းထားတာ ျဖစ္ေပမဲ႕ သိပ္ၿပီးေတာ႕ေတာ႕ ၾသဇာမေညာင္းဘူးေပါ႕။
က်ေနာ္ ဗဟိုေကာ္မတီေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕အသက္က ၂၆ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ဗဟိုေကာ္မတီမွာ မဆလ တပ္က ထြက္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြလည္းပါတယ္။ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ကေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာမွ သိပ္ၿပီး မစဥ္းစားတတ္ေသးတာလို႕ပဲ ေျပာရမွာေပါ႕၊ အဖြဲ႔အစည္းတခုကို ထူေထာင္ေပမဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕မွာ ဘာမွမ အေတြ႕အၾကံဳမရွိတာ။
လက္နက္ကို္င္တပ္ဖြဲ႕ကိုလုပ္ၾကမယ္ဆိုေတာ႕ နီးစပ္ရာ တက္ရေတာ႕တာပဲ အဲလို နီးစပ္ရာတက္ရတဲ႕ကိစၥေတြကို ဗဟိုစုစည္းမႈ အရ လက္ခံရမယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတာကလည္း အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳေတြ ေၾကာင္႔ပါပဲ။ နီးစပ္ရာေရြးတဲ႕အခါက်ေတာ႕ စစ္ပညာျခင္း အေတြ႕အၾကံဳျခင္းကလည္း မတူဘူး။
ေနာက္တခုက အလွဴရွင္ကို ဆက္သြယ္တဲ႕အခါမွာလည္း အဆက္အသြယ္အားေကာင္းတဲ႕ သူေတြက ပိုစားရတယ္၊ အဆက္အသြယ္မေကာင္းတဲ႕ စခန္းေတြက ငတ္တယ္။အဲေတာ႕ သာတူ ညီမွ် ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတ႕ဲ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ဗဟိုကို ငါတုိ႕ ပံုၾကီးလုပ္ၾကမယ္ဆိုတာမ်ိဳး အေတြးအေခၚခ်ရေတာ႕တာေပါ႕။
ေနာက္တခ်က္က မဟာမိတ္ ဆက္ဆံေရးဆိုတာကလည္း အမွန္မွန္က တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြဆိုတာကလည္း ဟို တဆက္စပ္တည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနေပမဲ႕ စုစုစည္းစည္း ရွိၾကတာ မဟုတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ နီးစပ္တဲ႕ မဟာမိတ္ေတြရဲ႕ ၾသဇာထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္ကေန ကင္းလြတ္ေအာင္လုပ္မယ္လို႕ သံဓိ႒ာန္ခ်တဲ႕အခါမွာ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြ အလည္ေခါင္မွာ မစုဘဲနဲ႕ေတာ႕ ေက်ာ္လို႕မရဘူးဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာၾကတယ္။
အဲလိုေတြ ေဆြးေႏြးရင္း စကားေျပာရင္းနဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ၾသဇာကို တည္ေဆာက္လာၾကမယ္၊ အဲလို တည္ေဆာက္ဖို႕ဆိုတာက စခန္းတိုင္းကေန ၿပီးေတာ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားတတ္တဲ႕ သူေတြ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ယံုၾကည္ေလးစားလက္ခံႏိုင္တဲ႕ သူေတြကို ဗဟိုကို ကိုယ္စားလွယ္ပို႕ပါ ဆိုတာမ်ိဳးေတြလုပ္လာတယ္၊ ေစာပိုင္းတုန္းကေတာ႕ ဗဟိုကို ကိုယ္စားလွယ္ပို႕တယ္ဆိုတာက စခန္းတိုင္းက စခန္းတိုင္းမွာ ရႈပ္တယ္လုိ႕ ယူဆတဲ႕ သူေတြကို ဗဟိုသြားဆိုၿပီးေတာ႕ လႊတ္လို္က္တာ။ အဲလုိ ပံုဆန္မ်ိဳးနဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီကို လႊတ္တာကို။
နဂိုကတည္းကလည္း ဗဟိုေကာ္မတီကို မေလးစားပါဘူး ဆိုမွ အဲလို လူမ်ိဳးေတြကို ဗဟိုေကာ္မတီကို ပို႕တယ္ဆိုေတာ႕ ဗဟိုေကာ္မတီကို ဘယ္သူကမွ ေလးစားပါဦးမလဲေပါ႕ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို က်ေနာ္တုိ႕ ခ်ျပေဆြးေႏြးရင္း အလည္ေခါင္မွာ စုစည္းဖို႕ လိုတယ္ဆိုတာကို လုပ္လာခဲ႕ၾကတယ္။ အေစာပို္င္းတုန္းက ေကာက္ရိုးေျခေထာက္ျမက္ေျခေထာက္ပဲ။
တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ ေနတဲ႕အခါက်ေတာ႕အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ရတာေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ထဲမွာ မဆလထြက္ရဲေဘာ္ေတြ ရွိတယ္ဆိုေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာလည္း လက္နက္ မရွိဘူး။ လက္နက္က မဟာမိတ္ေတြက ေပးမွ ရတာ။ က်ေနာ္တို႕မွာ မဟာမိတ္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ ရေအာင္လည္း ၾကိဳးစားၿပီး ေနထိုင္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို တည္ေဆာက္ရတာမ်ိဳးရွိတယ္။ ကာလ တစုံတရာထိ က်ေနာ္တုိ႕ လက္နက္ ကိုင္ခြင္႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ လက္နက္ တပ္မေပးဘူး။ က်ေနာ္တို႕ကို သူတုိ႕ဘက္က ျမင္တာက ဗမာေလးေတြပဲ။
သူတုိ႕ထဲမွာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႕ ဗမာေတြကို သူတို႕လက္နက္တပ္ေပးလိုက္လို႕ သူတို႕ကို ျပန္ၿပီး ဒုကၡေပးရင္ ဆိုတာတဲ႕ သံသယ စိုးရိမ္စိတ္က သူတို႕မွာ ရွိတယ္။
အဲဒါကို က်ေနာ္တို႕က နားမလည္ဘူး၊ ဟာ ငါတို႕က အစိုးရ သံုးဆက္ၾကီးေတာင္ ျဖဳတ္ခ်လာတာ မင္းတုိ႕က မယံုဘူးလား ဆုိၿပီးေတာ႕ အဲလိုေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ ရွိတယ္။
က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ရွိသမွ် တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္နယ္ေျမေတြဆီကိုေရာက္သြားၾကတာ ၀ ဘက္က လြဲလို႕။ ၀ဘက္ကိုက ဘာေၾကာင္႕မေရာက္လဲဆိုေတာ႕ ဘာသာစကားမတူတာနဲ႕ မနီးစပ္တာေၾကာင္႕လို႕ က်ေနာ္ ထင္တယ္။
က်ေနာ္က ဗဟိုကို ဒုဥကၠ႒ အေနနဲ႕ ေရာက္တယ္ဆိုေပမဲ႕ ဗဟိုမွာ ဒုဥကၠ႒ ၂ ေယာက္ရွိတယ္၊က်ေနာ္က ဒုဥကၠ႒ စီမံေပါ႕။ ေနာက္ ဒုဥကၠ႒က စစ္ေရးဆိုၿပီး တာ၀န္ယူတာေပါ႕။ စစ္ေရးတာ၀န္ခံက ဦးယုႏြယ္ပါ။ က်ေနာ္လုပ္ရတာက စီမံ ခန္႕ခြဲေရး ကိစၥေတြကို လုပ္ရတာေပါ႕ဗ်ာ။
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက စၿပီးေတာ႕ ညွိဳဖို႕ ၾကိဳးစားတာက စခန္းေတြ အသီးသီးကို ေပးေနတဲ႕ ေထာက္ပံ႕ေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ အလွဴရွင္ေတြအားလံုးကို ညွိဳႏိႈင္းၿပီးေတာ႕မ ွစခန္းေတြကို တေျပးညီ အခ်ိဳးက် ေပးႏိုင္ဖို႕ အတြက္ စီမံခန္႕ခြဲမႈကို စၿပီးေတာ႕ ညွိတာပါပဲ။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ ၾကိဳးစားတာက ဘာလဲဆိုေတာ႕တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕ေတြ စဖြဲ႕ဖို႕ေပါ႕။တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕စည္းဖို႕ဆိုတဲကေနရာမွာ စခန္းေတြ ဆိုရင္လည္း ဘယ္လိုမ်ိဳး ပံုဆန္နဲ႕ဖြဲ႕စည္းရမယ္၊
အေစာပိုင္းတုန္းက ABSDF မွာ ဖြဲ႔စည္းပံုမရွိဘူး၊ ကိုယ္႕စခန္းနဲ႕ကိုယ္သြားၾကတာပဲ။ ကိုယ္႕စခန္းေတြမွာ ဘယ္လို ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုတာေတာ႕ရွိတယ္။ ဥပမာ ဒီစခန္းမွာ ဥကၠ႒ နဲ႕ ဒုဥကၠ႒နဲ႕ ရွိတယ္၊ ဟိုစခန္းၾကေတာ႕ ဥကၠ႒နဲ႕ အတြင္းေရးမွူးပဲ ရွိတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ႕ဗ်ာ ကိုယ္႕စခန္းနဲ႕ကို္ယ္ေပါ႕။ စခန္းေတြအားလံုးေပါင္းၿပီးေတာ႕ အဖြဲ႔အစည္းတခုအေနနဲ႕ ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုက တေျပးညီမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို တေျပးညီပံုဆန္ျဖစ္ေအာင္ေပါ႕။
ေနာက္ေစာတုန္းက အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္တုိ႕ စစ္ေရးလမ္းစဥ္တို႕ ဆိုတာမရွိဘူး၊ သပိတ္စခန္း ဆန္ဆန္ဖြဲ႕စည္းပံုေလးေတြပဲ သြားခဲ႕ၾကတာေပါ႕။
ေနာက္တပ္ရင္းေတြကို ဖြဲ႔စည္းမယ္ေပါ႕၊ က်ေနာ္တုိ႕ ထဲမွာ မဆလ တပ္ထြက္ေတြက လြဲလို႕စစ္ေရး အေတြ႕အၾကံဳ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႕မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ႕ စခန္းေပါ႕ ေနာက္ စစ္တပ္ေပါ႕ အဲဒီစခန္းနဲ႕ စစ္တပ္ကို ဘယ္လိုဖဲြ႔စည္းရမလဲဆိုတာမ်ိဳးေပါ႕၊ တပ္လည္း ရွိတယ္ ရပ္ကြက္ၾကီးလည္း ရွိတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။အဲဒါအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဘယ္လိုဖြဲ႔စည္းမလဲ ဆိုတဲ႕ကိစၥ မ်ိဳးေတြ စၿပီးေတာ႕ျပင္ဆင္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္တယ္။
ေျပာခ်င္တာက ABSDF ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုကို တေျပးညီျဖစ္ေအာင္ ၊ေနာက္ ေထာက္ပံ႕ေရးေတြကို တေျပးညီျဖစ္ေအာင္ စျပီးေတာ႕ျပင္ဆင္ရတယ္၊ ေနာက္ က်န္းမာေရး ကုသေစာင္႔ေရွာက္မႈကိစၥေတြ စျပင္ၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာ၀န္ေတြလည္း ရွိတယ္၊ ေဆးေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိတယ္၊ ဆရာမ စင္သီယာ ေဆးခန္းက ဆရာမ စင္သီယာဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႕ ABSDF ကပဲေလ။
ဟိုတုန္းက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ႕ ေတာထဲမွာငွက္ဖ်ားျဖစ္ၿပီး ျပင္းထန္ရင္ က်ေနာ္တုိ႕က မဲေစာက္ကိုပို႕ရတယ္။ မဲေစာက္ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာလည္း ေဆးရံုကို ခ်က္ျခင္းတင္လို႕မရေသးဘူးေလ အဲဒါေၾကာင္႕ မဲေစာက္မွာ တေအာင္႕ေလးနားရတယ္၊ ေေနာက္ေဆးရံုက ျပန္ဆင္းလာရင္လည္း ခ်က္ျခင္း တပ္ကို ျပန္လို႕မရေတာ႕ ခဏေလး နားဖို႕ေပါ႕ စတည္းခ်ဖို႕လည္း လုပ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕ မဲေဆာက္မွာ တည္ဖို႕ ဆရာမ စင္သီယာတို႕စၿပီး တာ၀န္ယူရင္းနဲ႕ အခု မယ္ေတာ္ ေဆးခန္းဆိုၿပီး ျဖစ္လာခဲ႕တာ။
အဲလို က်န္းမာေရး ကိစၥေတြၿပီးေတာ႕ ေဆးသင္တန္း၊ စစ္သင္တန္း ကိစၥေတြအဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြ လုပ္တာပါ၊
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
( ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ရဲ႕ ေတာင္ပိုင္းနဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီးကို ေရးသား ေဖာ္ျပရာမွလည္း က်င္႔၀တ္ႏွင္႕အညီ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ ေျပာတဲ႕ အတိုင္းသာ အဓိပၸါယ္မလြဲေစဘဲ တိတိက်က် ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။
က်မရဲ႕ အျမင္နဲ႕ ယူဆခ်က္ ၊ သံုးသပ္ခ်က္၊ သေဘာထား လံုး၀ မပါ၀င္ဘဲ ကာယကံရွင္ေတြ ေျပာသမွ်ကိုသာ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါတယ္)
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
- ဘရာဇီး ငွက္ရိုး, မိုး စဲ, Maung Than Swe and 12 others like this.
May Thingyan Hein ေတာင္းပန္ပါတယ္ Ko Phyo Mg Mg Win ေရ ဒီအင္တာဗ်ဴးေတြကို ၾကိဳက္တဲ႕သူ ရွိသလို၊ မၾကိဳက္တဲ႕ သူေတြလည္း ရွိႏိုင္တဲ႕အတြက္ မည္သူ႕ကိုမွ က်မ tag မေပးပါဘူးရွင္၊ ဖတ္ခ်င္တယ္၊ ကိုယ္႕ မိတ္ေဆြမ်ား ကိုလည္း ဖတ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရွယ္သြားလုိ႕ရပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Zweleo Thiha ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာလည္း လက္နက္ မရွိဘူး။ လက္နက္က မဟာမိတ္ေတြက ေပးမွ ရတာ။ က်ေနာ္တို႕မွာ မဟာမိတ္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ ရေအာင္လည္း ၾကိဳးစားၿပီး ေနထိုင္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို တည္ေဆာက္ရတာမ်ိဳးရွိတယ္။ ကာလ တစုံတရာထိ က်ေနာ္တုိ႕ လက္နက္ ကိုင္ခြင္႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ လက္နက္ တပ္မေပးဘူး။ က်ေနာ္တို႕ကို သူတုိ႕ဘက္က ျမင္တာက ဗမာေလးေတြပဲ။
သူတုိ႕ထဲမွာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႕ ဗမာေတြကို သူတို႕လက္နက္တပ္ေပးလိုက္လို႕ သူတို႕ကို ျပန္ၿပီး ဒုကၡေပးရင္ ဆိုတာတဲ႕ သံသယ စိုးရိမ္စိတ္က သူတို႕မွာ ရွိတယ္။
အဲဒါကို က်ေနာ္တို႕က နားမလည္ဘူး၊ ဟာ ငါတို႕က အစိုးရ သံုးဆက္ၾကီးေတာင္ ျဖဳတ္ခ်လာတာ မင္းတုိ႕က မယံုဘူးလား ဆုိၿပီးေတာ႕ အဲလိုေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲ ရွိတယ္။ ........................... ကိုႏိုင္ေအာင္( ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္) ရဲ ့၊ ဒီအျမင္ကို ေထွာက္ခံ ၿပီးမွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ ၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္နယ္စပ့္ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမေတြ တေလွ်ာက္ ျပည္တြင္းကေန ေရာက္ရွိလာ ခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းရွင္လူေက်ာင္းသားျပည္သူေတြ (ေအဘီရဲေဘာ္ေတြ အပါအဝင္) ရဲ ့ေပးဆပ့္မွဳ ့ေတြေၾကာင့္ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္မဟာမိတ္ေတြ ရဲ ့သံသယဆူး ဒါဏ္ကို အားလံုးမဟုတ္ေတာင္၊ အေတာ္အတန္ ေအာင္ျမင္စြာ ေခ်ဖ်က္ကုစားေပးႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအတြက္ တခ်ိဳ ့ေတြ အသက္ေတြ၊ ဘဝေတြ ေပးဆပ့္ခဲ့ၾကရတယ္။ ကိုယ္ပိုင္လက္နက္ ကိုင္ခ်င္လြန္းလို ့၊ ရခ်င္၊ လိုခ်င္လြန္း လို ့ လူမ်ိဳးစုနယ္ေျမေတြကို ထိုးစစ္ဆင္လာၾကတဲ့၊ အစိုးရတပ့္ ေတြကို ခုခံတဲ့စစ္ပြဲေတြမွာ လိုက္ၿပီးကူတုိက္ေပးခဲ့ၾကရတယ္။ တိုက္ပြဲေတြမွာ ၇န္သူ ့ေသနတ္ရခဲ့ရင္ယူႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳးေတြႏွင့္ေပါ့။ ဒီလို သူတို့အတြက္ လိုက္တိုက္ေပးၾကတာေတာင္၊ " ဒီဗမာေတြ သူတို ့အခ်င္းျခင္းေတြ ့လို ့ျပစ္ရင္ျပစ္၊ မျပစ္ရင္ေတာ့ လက္မေနးေစနဲ့" လို ့ သူတို့လူႀကီးေတြကမွာထားၾကတယ္လို ့၊စစ္ေၾကာင္းအတူထြက္၊ စစ္အတူတြဲတိုက္ျပီး၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သြား ၾကတဲ့အခါျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
Nicky Shein ABSDF အေႀကာင္းတစုိက္မတ္မတ္ ေဖၚျပေပးေနတဲ့ သတင္းစာ ဆရာမေလးကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ မိမိရဲ့ ထင္ျမင္သုံးသပ္ခ်က္ တစုံတရာ မပါပဲ ေမးျမန္းတာကုိ ေမးျမန္းခံရသူက ေျဖႀကားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္တင္ျပေပးေနတာကုိ လဲ အစပုိင္း ကနဦးကတဲက သတိထားမိသလုိ၊ တဖြဖြပဲေျပာေနတဲ့ႀကားက ABSDF ကုိ ဘာညာ လုပ္တယ္ေဝဖန္ခံရသံေတြကုိ အံတုျပီး သတၱိရွီရွိ ကုိယ္ယုံႀကည္တဲ့ အတုိင္း အစြန္းႏွစ္ပါးလြတ္ေအာင္ ဆက္လက္ ေဖၚျပေနတာကုိလဲ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္၊ ေညာင္ျမစ္တူးရင္ ပုတ္သင္ဥ ေပၚမွာစုိးတဲ့ ABSDF အဖြဲ့ဝင္ေဟာင္းနဲ့ လက္ရွိ တာဝန္ရွိသူအခ်ိဳ့က ေမသႀကၤန္ဟိန္းကုိ မႀကိဳက္ႀကသလုိ၊ အပစ္ကင္းစင္စြာနဲ့ အနစ္နာခံျပီး က်ရာတာဝန္က စြန့္လြွတ္စြန့္စားခဲ့ႀကတဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြက ခုလုိေရးသားေဖၚျပေနတာကုိ ႀကိဳက္ႀကပါတယ္၊ ABSDF မွာ အေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ မပါဝင္ခဲ့ေပမဲ့ ေတာထဲမွာ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ဘူးတဲ့ အကုိတုိ့လုိ ABSDF ျပင္ပ အဖြဲ့အစည္းက သူေတြအေနနဲ့လဲ ABSDF ကုိ မိမိရဲ့ ညီရင္းအကုိစိတ္ဓါတ္နဲ့ မိမိရဲ့ မိခင္တပ္ သဖြယ္စိတ္ထားနဲ့ စိတ္ဝင္စားစြာ ရွိႀကပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတင္းစာ က်င့္ဝတ္ စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္ေပၚက ရပ္တည္ေရးသားေနတဲ့ ေမသႀက္န္ဟိန္းရဲ့ ယခုလုိ ေရးသားေဖၚျပမွဳေတြဟာ သမုိင္းရဲ့ ရွဳေထာင့္အသီးသီးက ျဖစ္စဥ္ေတြကုိ ဆႏၵစြဲ မပါ ၊ အစြန္းနွစ္ပါးလြတ္စြာ ဟုိဖက္ ဒီဖက္ အျမင္ ကင္းလြတ္စြာနဲ့ အရွိ အျဖစ္အတုိင္းျပန္လည္တူးဆြေပးေနသူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ တန္ဖုိးထားမွာျဖစ္သလုိ၊ အက်ိဳးမလုိလုိ့ ေညာင္ေရ မေလာင္းခ်င္သူေတြလဲ ရွိေနမွာပါပဲလုိ့ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။ အမွန္တရားသာ သစၥာ ျဖစ္သမုိ့ ယခုလုိ ရပ္တည္ေရးသားခ်က္မ်ားကုိ ႀကိဳဆုိေနမွာျဖစ္ေႀကာင္းနဲ့ လက္လွမ္းမွီသမ်ွ ဆက္လက္ ေတြ့ဆုံေမးျမန္းတင္ျပေပးေစခ်င္ေႀကာင္းသာ ဆႏၵျပဳပါရေစ၊ အေသးအဖြဲ ကိစၥ ေလးေတြကုိေတာ့ အနည္းငယ္ ျပဳျပင္ေစခ်င္ပါတယ္၊ (ပုံစံ ဆုိတာကုိ ပုံဆန္ ဟု) စာလုံးမွားေပါင္းတာမ်ိဳးေတြ အျခား စာလုံးေပါင္းမွားတာ အနည္းငယ္တုိ့ ကုိ သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္၊ စာနယ္ဇင္းသမားတေယာက္အတြက္ ပုိလုိ့ သတိထားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ့ အႀကံျပဳျခင္းသာျဖစ္ပါေႀကာင္း နဲ့ အားေပးေနပါတယ္ ေမသႀကၤန္ဟိန္း ေရ....
မိုး စဲ ခုလိုတင္ျပေနတာကို ၾကိဳက္တဲ့သူ ရွိသလုိ မၾကိဳက္တဲ့သူေတြလဲရွိနိုင္ပါတယ္ ေမသၾကၤန္ဟိန္းတင္ျပေပးတဲ့အတြက္ သမိုင္းမွာ ျမႈတ္ေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ေပၚလာနိုင္ပါတယ္ ေမသၾကၤန္ဟိန္းတင္ျပေနတဲ့ အင္တာဗ်ဳးေတြကို သာမာန္ျပည္သူေတြ ဖတ္၇ျပီး အမွားအမွန္ ပိုမိုခြဲျခားနားလည္နိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္
Myo Shwe Man Thar ႀကိဳက္ပါတယ္.။ သမိုင္းပဲဗ်ူာ.သူ႕မွတ္တမ္း ကိုယ့္မွတ္တမ္း ေပါင္းလိုက္ရင္ ျပည့္စံုသြားတာေပါ့
Ank Minzaw (က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ရွိသမွ် တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္နယ္ေျမေတြဆီကိုေရာက္သြားၾကတာ ၀ ဘက္က လြဲလို႕။ ၀ဘက္ကိုက ဘာေၾကာင္႕မေရာက္လဲဆိုေတာ႕ ဘာသာစကားမတူတာနဲ႕ မနီးစပ္တာေၾကာင္႕လို႕ က်ေနာ္ ထင္တယ္။ said -ေဒါက္တာႏူိင္ေအာင္ ) ၁။ တုိင္းရင္းသားလက္ႏွက္ကိုင္နယ္ေျမေတြဆီကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ တုိင္းရင္းသားလက္ႏွက္ကိုင္နယ္ေျမတုိင္းမွာ ေက်ာင္းသားတပ္ ဖဲြ ့နိုင္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ စတင္ဖဲြ ့စည္းစဥ္က ရိွခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းေတြနဲ ့ တပ္တည္နယ္ေျမေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ သိနုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ - မြန္ျပည္သစ္ပါတီနယ္ေျမ မွာ တပ္ရင္း ၁၀၁ နဲ ့ ၁၀၂ ။ ေတာင္ပိုင္း တနသၤာရီနယ္ေျမမွာ ၂၀၁ ၊ ၂၀၂ နဲ ့ ၂၀၃ စသျဖင့္ စဥ္ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္ ။ ၂ ။ ၀နယ္ေျမ ဖက္ကိုလည္း ေက်ာင္းသားေတြေရာက္ပါတယ္။ CPB ( Communist Party of Burma ) ဆီကို ေရာက္ၾကတယ္ ၊ တပ္ဖဲြ ့ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ အဲဒီဖက္ကိုေရာက္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ABSDFေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ။ DPA -(Democratic Patriotic Army ) နဲ ့ DNA ( Democratic National Army ) ျဖစ္ၾကပါတယ္ ။ သူတုိ ့သမုိင္းျဖတ္သန္းမွဳေတြကို လူသိနည္းပါတယ္ ။
Soe Lynn က်ေနာ္တို ့တတိယအၾကိမ္ညိလာခံ(သံလြင္စခန္း)ကိုလာခဲ့တဲ့ကိုပီတာ(တပ္ရင္း-၈၀၁)ဆိုရင္နဂိုမိခင္တပ္က DPA ပါ။
No comments:
Post a Comment