ABSDF ေက်ာင္းသူရဲေမေဟာင္း နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ခရီး(၁)
by May Thingyan Hein on Wednesday, November 7, 2012 at 9:12pm ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ႏို၀င္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၂၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
(အစ)
ကိုဘိုဘိုရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီး အပိုင္း(၁) နဲ႕ (၂)ကို facebook မွာ တင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႕ က်မရဲ႕ noteကို share တဲ႕ သူေတြထဲမွာ Nang Aung Htwe Kyi ဆိုတဲ႕ နာမည္ပါလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ဆိုတဲ႕ နာမည္ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ က်မ စိတ္၀င္စားလွစြာနဲ႕ ကပ်ာကယာပဲ အေကာင္႔ထဲကို ၀င္ဖတ္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ wall မွာ က်မရဲ႕ note ကိုရွယ္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊ comment လည္း ၀င္ေပးထားတယ္။ အမရဲ႕ wall မွာေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း အမတင္ထားတဲ႕ note ေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမက စာေရးေကာင္းတယ္၊ ျပတ္ျပတ္သားသားေရးထားတာ ေတြ႕ရသလို အားလံုးကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ ေရးတယ္၊ ဖံုးထားတာ ဖိထားတာေတြ သိပ္မေတြ႕ရဘူး။
အမရဲ႕ စာေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ႕လည္း ထံုးစံအတိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို ေမးျမန္းခြင္႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လို႕ က်မ ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႕ေပမဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ေတာ႕ အမကို ေျပာမထြက္ခဲ႕ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း အမနဲ႕ MESSAGE ေတြ ပို႕ရင္း က်မ ေမးခ်င္ေၾကာင္း ေျပာမိပါတယ္။ အမ က message ျပန္ပို႕လာတယ္။
`ညီမ တကယ္စိတ္ဝင္စားသလား ၊ အတိုက္အခိုက္ခံႏိုင္ရည္ရွိသလား´ တဲ႕။
အဲဒီ စကားဟာ က်မကို ေရွ႕ဆက္ဖို႕ တြန္းအားေပးလိုက္တဲ႕ စကားပါပဲ။ မိတ္ေဆြတေယာက္ကေတာ႕ က်မကို တားခဲ႕ေသးတယ္၊ သူတားခဲ႕တာက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ပါ၊ သူက က်မကို ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြ ခုလို ဆက္ၿပီး မေရးေစခ်င္ဘူး။ ျပႆနာမ်ားလြန္းတယ္၊ ဖိအားမ်ားလြန္းတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ဒီကိစၥကို မေပၚေစခ်င္တဲ႕သူေတြက အမ်ားၾကီး ရွိတယ္လို႕ ေျပာတယ္။
က်မကေတာ႕ ဆက္ေရးဖို႕ပဲ စိတ္ျပင္းထန္ခဲ႕တယ္။ က်မကို ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဆီကေန ေငြ ၁၀ သိန္း ယူတယ္လို႕ မဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းေအာင္ တမင္ေျပာဆိုစြပ္စြဲခံရတယ္။ က်မအေနနဲ႕ သတင္းေရးသားရန္အတြက္ လက္ေဆာင္၊ ေငြေၾကး တစံုတရာ မယူခဲ႕ဖူးပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ က်မကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ စြပ္စြဲခံရ တုိက္ခိုက္ခံရပါတယ္။ ေနာက္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြကို မေရးဖို႕ ေပၚတင္ တားျမစ္လာၾကတဲ႕ သူေတြရွိသလို၊ လက္သီးပုန္း ထိုးၾကတဲ႕ သူေတြနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဆဲဆို တိုက္ခိုက္ျခင္းေတြကိုပါ ၾကံဳလာရတယ္။
အမ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကိုလည္း က်မကို အင္တာဗ်ဴးေပးလို႕ ဆိုၿပီး ေျပာဆိုၾကတဲ႕ သူေတြလည္း ရွိတဲ႕အေၾကာင္း သတင္းစကားေတြကေန ျပန္ၾကားရေတာ႕ အံ႕ၾသမိပါေသးတယ္။က်မက ေမးမဲ႕သူ၊ အမ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္က ေျဖေပးမဲ႕သူ၊ အဲလို က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အင္တာဗ်ဴး ၾကမွာကို ဘာေၾကာင္႕ မလိုလားၾကတာလဲ ။ ဒါကိုလည္ နားမလည္ႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး။
ဘာေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမကေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး က်မကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း၊ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းန႕ဲ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ေျပာျပခဲ႕ပါတယ္။ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာလွတဲ႕ ႏိုင္ငံ ႏွစ္ခုကေန ေမးလိုက္ ေျဖလိုက္၊ အသံေတြ ျပတ္ေတာက္လိုက္၊ အခ်ိဳ႕ဖိုင္ေတြဆိုရင္ အသံတိုးတိုးေလးပဲ ၾကားရလိုက္နဲ႕ က်မတို႕ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးဟာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ၿပီး ေမးၾကရတာေလာက္ေတာ႕ အဆင္မေျပပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ အသံမာေပမဲ႕ ၾကည္လင္တဲ႕ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ အသံကို နားေထာင္ရင္း အမနဲ႕ အတူေျမာက္ပိုင္းကို က်မ ေရာက္ခဲ႕ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္နဲ႕အတူ ေျမာက္ပိုင္းကို လိုက္ၾကည္႔ၾကရေအာင္ပါ။
အပိုင္း (၁)
ေကာင္းၿပီ…။ မ်ိဳးရိုးကေန စေျပာမယ္။
အေဖနာမည္က ဦးခင္ေမာင္ၾကည္၊ အေမနာမည္က ေဒၚခင္ႏွင္းၾကည္(နန္းေမြ)။ အေဖက ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ အမွတ္ (၂) ေထာက္လွမ္းေရး တပ္မွဴးျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ၁၉၇၂-၇၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ အဖမ္းခံခဲ႔ရတယ္။ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတာကလည္း အိမ္ကေန လာေခၚသြားတာ။ အေဖက ေပ်ာက္သြားတယ္။ အိမ္က ေသလား ရွင္လားေတာင္ မသိရဘဲနဲ႕ ေပ်ာက္သြားခဲ႕တာ။
အေဖဟာ အသက္ရွင္ေနသလား၊ အေဖ ဟာ ေသၿပီလား။ အေဖ႕ကို ဘာလုပ္လိုက္ၾကသလဲ၊ အေဖ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ဆိုတာ အေဖ ဘယ္မွာလဲ ဆုိတာကို တမိသားစုလံုးက ဘာမွကို မသိရေတာ႕ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမဟာ သားသမီး၆ေယာက္နဲ႕ အေမက ေလာကဓံကို ခါးစည္းၿပီး ခံရတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ၁၉၇၄ ဦးသန္္႕ အေရးအခင္းေတြ ဘာေတြျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ က်မက ၅ တန္းေရာက္ေနၿပီ။ အထက(၂) ကမာရြတ္မွာ တက္ေနတယ္။ အဲလို ဦးသန္႕အေရးအခင္း ကာလမွာ ညညေတြမွာ ေဟာေျပာတဲ႕ ေနရာေတြကို အေမက သားသမီးေတြကို ေခၚေခၚသြားတယ္။ အေမက တက္ၾကြတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အမအၾကီးဆံုးက တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီ၊ chemistry ေမဂ်ာ၊ အဲဒီတုန္းက ေစာ္ဘြားမ်ိဳးႏြယ္ သားသမီးေတြကလည္း ဦးသန္႕အေရးအခင္းေတြဘာေတြမွာပါၿပီးေတာ႕ တျပံဳၾကီး အဖမ္းခံၾကရတာေတြ ဘာေတြလည္းၾကားရတယ္။
ဘာေၾကာင္႕ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားသလဲဆိုတာက ကိုယ္ျမင္ခဲ႕ၾကားခဲ႕ရတာေတြေၾကာင္႕လည္း ပါတယ္။ မတရားတာေတြကိုလည္း သိလာတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ၁၉၇၇ခုႏွစ္မွာ အေဖ အိမ္ျပန္ပို႕ေပးတယ္။ အေဖ ျပန္ေရာက္လာမွ အေဖ႕ကို ေရၾကည္အိုင္ထဲမွာ သြားခ်ဳပ္ထားၾကတယ္ ဆိုတာ သိရတာ။ သိတဲ႕အတိုင္းပဲ ေထာက္လွမ္းေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြမွာ လုပ္ေနၾကအတိုင္းပဲ အေဖ႕ကိုလည္း အမႈ မရွိဘဲနဲ႕ အဖမ္းခံလုိက္ရတယ္။ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ ဆိုတဲ႕အတိုင္းပဲ အေဖလည္း အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။
အဲလုိနဲ႕ ဖမ္းထားလိုက္တာ ၁၉၇၇ မွာ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ႕တယ္။
ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ႕လည္း အလုပ္မျပဳတ္ခဲ႕ဖူး။ ဖမ္းၿပီး သူ႕ကို ေထာင္ခ်လို႕လည္း မရေတာ႕ ေဖေဖ႕ကို ဒီအတိုင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ထိန္းသိမ္းၿပီး ေခၚထားၾကတာ။ ျပန္လႊတ္လုိက္ေတာ႕ အေဖ႕ကို ေထာက္လွမ္းေရး တပ္မွဴးရာထူးမွာ မထားေတာ႕ဘဲနဲ႕ ခလရ ၃၅ ကို ေျပာင္းလိုက္တယ္။
အဲလိုေျပာင္းလိုက္ၿ႔ပီးေတာ႕ အေဖက တပ္မေတာ္ကေန ႏႈတ္ထြက္ပစ္လုိက္တယ္။ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ သူ စိတ္နာသြားတယ္၊ ဆက္ၿပီး မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ အေဖအျငိမ္းစားျဖစ္သြားၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၇ တန္းေက်ာင္းသူ ဆိုေတာ႕ အေဖတို႕ စကားေျပာရင္ နားလည္လာၿပီ။ အစိုးရနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သံုးသပ္တတ္လာတယ္။ ျမင္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ အိမ္မွာ မိသားစုထဲမွာေတာ႕ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သိတ္လည္း မေျပာခဲ႕ဖူး၊ ႏိုင္ငံေရး စကားလည္း မေျပာခဲ႕ဖူး။
ေျပာရရင္ေတာ႕ ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္ မွာက အငယ္ဆံုး။ အဲဒီမွာ ဂုဏ္ယူစရာ ေျပာရရင္ေတာ႕ ၉ တန္း ၂ခါေျဖ ၁၀ တန္း ၄ ခါေျဖ ေပါ႕။ ဆယ္တန္းကို ၄ ၾကိမ္ေျဖၿပီးေတာ႕မွ ေအာင္ခဲ႕တာ။
ဆိုးတယ္။ ေကာင္းကြက္ မရွိ။ တာေတေအာင္ဆိုးတယ္ထင္တယ္။ ေပေပေတေတ ေနတယ္။ အႏုပညာ၀ါသနာပါတယ္။ အရမ္းကို ၀ါသနာပါတာ။ ဘဝမွာအျဖစ္ခ်င္ဆံုး က ဂီတ အနုပညာသမားတေယာက္ပဲ။ သီခ်င္းဆိုတာထက္ကို ဂီတ ပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္တာ။
အမတို႕က အရမ္းစာေတာ္ၾကေတာ႕ သူတုိ႕က ေက်ာင္းမွာ ထိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ႕လည္း ဂုဏ္ထူး ေလးဘာသာ ငါးဘာသာေတြပဲ ဆိုေတာ႕ ဒီက ဆယ္တန္းတဘုန္းဘုန္းက်ဆိုေတာ႕ အေမကလည္း ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေလာက္ထိ စာၾကိဳးစားခဲ႕တယ္။ ကိုးတန္းဆယ္တန္းေလာက္ၾကေတာ႕ လူက ထံုေပေပ ျဖစ္လာတယ္။ ဂစ္တာ တီးခ်င္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္မွာသြားတီးရတာတို႕၊ လမ္းေဘးမွာ ဂစ္တာ တီးတာတုိ႕ဘာတို႕ေတြလည္း လုပ္ေတာ႕ အေမက လံုး၀ မၾကိဳက္ဘူး။ ဆိုးခဲ႕တာက တျခား ရည္းစားေတြဘာေတြ ထားၿပီး ဆိုးခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ မိန္းမလည္း သိပ္မဆန္ေတာ႕ အေမက အျမဲေျပာတယ္၊ ဆိုတယ္။ အေမ မၾကိဳက္တာလုပ္ခဲ႕တာ၊ ဘုကလန္႕ေတြ ေျပာခဲ႕တာ အဲဒါမ်ိဳးေတြနဲ႕ ဆိုးခဲ႕တာ။
ေနာက္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္တယ္၊ မင္းမင္းလတ္ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တယ္။ စုိင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေတြကို ၾကိဳက္တယ္။ သူ႕သီခ်င္းေတြနဲ႕ ဂစ္တာ တီးတယ္။ ဂစ္တာနဲ႕ပတ္သက္လာရင္ တခါမွ မသင္ဘူးဖူး၊ စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး တီးတယ္၊ၿပီးေတာ႕ အၾကားနဲ႕လည္း တီးတယ္။ ဘယ္သြားသြား ဂစ္တာ တလံုးနဲ႕ပဲ။ ဂစ္တာမပါရင္ ဂစ္တာ မကိုင္ရရင္ မေနႏိုင္ဘူး အဲလိုထိျဖစ္လာတာ။
ဒါေပမဲ႕ အေမက မရဘူး၊ ဂစ္တာ လွမ္းကိုင္လိုက္ရင္ကို ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္လိုက္သလိုပဲ။ အေမကေတာ႕ ပညာေရးပဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ပညာပဲ ၾကိဳးစားေစခ်င္တာေလ။
ေနာက္ၿပီး ပညာေရးမွာလည္း သင္ရတာေတြကလည္း ေဘာဂေဗဒေတြဘာေတြ အရမ္း စိတ္ညစ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြက်ေတာ႕ မၾကိဳက္ဘူး။ စိတ္လည္း ၀င္စားလို႕မရဘူး။
အဲဒါနဲ႕ ကိုးတန္းကိုေတာင္ ၂ ခါေျဖယူရတယ္။ ဆယ္္တန္းလည္းက်တယ္။ ဆယ္တန္းက်ေတာ႕ အိမ္က ရွမ္းျပည္ကို ပို႕တယ္။ အမ်ိဳးေတြကုန္လံုးက ရွမ္းျပည္မွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ ၊ အဲေတာ႕ ရွမ္းျပည္ကိုပို႕ေတာ႕ ရွမ္းျပည္မွာ ထပ္ေျဖတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေမာင္ႏွမ ၀မ္းကြဲေတြကလည္း ေယာက်ၤားေလးေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒီမွာလည္း ဆယ္တန္းေျဖေပမဲ႕ထပ္က်တယ္။ မေအာင္ႏုိင္ဘူး သမိုင္းတုိ႕ ေဘာဂေဗဒတို႕နဲ႕ထပ္က်တာပဲ။ တဒိုင္းဒိုင္းကို က်တာ။
အဲလိုနဲ႕ ဆယ္တန္းကို ေလးၾကိမ္ေလာက္ေျဖၿပီးမွ ၁၉၈၄-၈၅ မွာ ၁ဝတန္းေအာင္ခဲ႕တယ္။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာေပါ႕ေလ ဆယ္တန္းေတာ႕ ေအာင္သြားပါတယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႕ ႏွစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘြဲ႕ေတာင္ ရေနၾကၿပီ။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေပါင္းခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်ငး္ေတြ ဘြဲ႕ရေတာ႕မွ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ႕တာ။
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ႕လည္း စိတ္ပညာ အဓိက ယူခဲ႕တယ္ ။ ေက်ာင္းတက္ ပ်င္းလို႕ စာေပးစာယူလိုက္တာကို အေမတုိ႕ မသိဘူး။ စာေပစာယူယူရင္းနဲ႕ အိမ္မွာဘဲေန တယ္ ။ ရႈပ္ရႈပ္ေပြေပြေတာ႕ မေနခဲ႕ပါဘူး။ ဂစ္တာပဲ တီးေနတာ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးသြားေတာ႕ ဂစ္တာတီးတာကို အေမက သိပ္မေျပာေတာ႕ဘူး။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ႕ စာေပစာယူေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ၊ အေရးအခင္းျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ လွည္းတန္းမွာ ရွိေနတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ႏို၀င္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၂၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
(အစ)
ကိုဘိုဘိုရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီး အပိုင္း(၁) နဲ႕ (၂)ကို facebook မွာ တင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႕ က်မရဲ႕ noteကို share တဲ႕ သူေတြထဲမွာ Nang Aung Htwe Kyi ဆိုတဲ႕ နာမည္ပါလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ဆိုတဲ႕ နာမည္ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ က်မ စိတ္၀င္စားလွစြာနဲ႕ ကပ်ာကယာပဲ အေကာင္႔ထဲကို ၀င္ဖတ္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ wall မွာ က်မရဲ႕ note ကိုရွယ္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္၊ comment လည္း ၀င္ေပးထားတယ္။ အမရဲ႕ wall မွာေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း အမတင္ထားတဲ႕ note ေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမက စာေရးေကာင္းတယ္၊ ျပတ္ျပတ္သားသားေရးထားတာ ေတြ႕ရသလို အားလံုးကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ ေရးတယ္၊ ဖံုးထားတာ ဖိထားတာေတြ သိပ္မေတြ႕ရဘူး။
အမရဲ႕ စာေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ႕လည္း ထံုးစံအတိုင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို ေမးျမန္းခြင္႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လို႕ က်မ ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႕ေပမဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ေတာ႕ အမကို ေျပာမထြက္ခဲ႕ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း အမနဲ႕ MESSAGE ေတြ ပို႕ရင္း က်မ ေမးခ်င္ေၾကာင္း ေျပာမိပါတယ္။ အမ က message ျပန္ပို႕လာတယ္။
`ညီမ တကယ္စိတ္ဝင္စားသလား ၊ အတိုက္အခိုက္ခံႏိုင္ရည္ရွိသလား´ တဲ႕။
အဲဒီ စကားဟာ က်မကို ေရွ႕ဆက္ဖို႕ တြန္းအားေပးလိုက္တဲ႕ စကားပါပဲ။ မိတ္ေဆြတေယာက္ကေတာ႕ က်မကို တားခဲ႕ေသးတယ္၊ သူတားခဲ႕တာက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ပါ၊ သူက က်မကို ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြ ခုလို ဆက္ၿပီး မေရးေစခ်င္ဘူး။ ျပႆနာမ်ားလြန္းတယ္၊ ဖိအားမ်ားလြန္းတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ဒီကိစၥကို မေပၚေစခ်င္တဲ႕သူေတြက အမ်ားၾကီး ရွိတယ္လို႕ ေျပာတယ္။
က်မကေတာ႕ ဆက္ေရးဖို႕ပဲ စိတ္ျပင္းထန္ခဲ႕တယ္။ က်မကို ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဆီကေန ေငြ ၁၀ သိန္း ယူတယ္လို႕ မဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းေအာင္ တမင္ေျပာဆိုစြပ္စြဲခံရတယ္။ က်မအေနနဲ႕ သတင္းေရးသားရန္အတြက္ လက္ေဆာင္၊ ေငြေၾကး တစံုတရာ မယူခဲ႕ဖူးပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ က်မကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ စြပ္စြဲခံရ တုိက္ခိုက္ခံရပါတယ္။ ေနာက္ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြကို မေရးဖို႕ ေပၚတင္ တားျမစ္လာၾကတဲ႕ သူေတြရွိသလို၊ လက္သီးပုန္း ထိုးၾကတဲ႕ သူေတြနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဆဲဆို တိုက္ခိုက္ျခင္းေတြကိုပါ ၾကံဳလာရတယ္။
အမ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကိုလည္း က်မကို အင္တာဗ်ဴးေပးလို႕ ဆိုၿပီး ေျပာဆိုၾကတဲ႕ သူေတြလည္း ရွိတဲ႕အေၾကာင္း သတင္းစကားေတြကေန ျပန္ၾကားရေတာ႕ အံ႕ၾသမိပါေသးတယ္။က်မက ေမးမဲ႕သူ၊ အမ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္က ေျဖေပးမဲ႕သူ၊ အဲလို က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အင္တာဗ်ဴး ၾကမွာကို ဘာေၾကာင္႕ မလိုလားၾကတာလဲ ။ ဒါကိုလည္ နားမလည္ႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး။
ဘာေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမကေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းခရီးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး က်မကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း၊ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းန႕ဲ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ေျပာျပခဲ႕ပါတယ္။ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာလွတဲ႕ ႏိုင္ငံ ႏွစ္ခုကေန ေမးလိုက္ ေျဖလိုက္၊ အသံေတြ ျပတ္ေတာက္လိုက္၊ အခ်ိဳ႕ဖိုင္ေတြဆိုရင္ အသံတိုးတိုးေလးပဲ ၾကားရလိုက္နဲ႕ က်မတို႕ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးဟာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ၿပီး ေမးၾကရတာေလာက္ေတာ႕ အဆင္မေျပပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ အသံမာေပမဲ႕ ၾကည္လင္တဲ႕ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ အသံကို နားေထာင္ရင္း အမနဲ႕ အတူေျမာက္ပိုင္းကို က်မ ေရာက္ခဲ႕ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္နဲ႕အတူ ေျမာက္ပိုင္းကို လိုက္ၾကည္႔ၾကရေအာင္ပါ။
အပိုင္း (၁)
ေကာင္းၿပီ…။ မ်ိဳးရိုးကေန စေျပာမယ္။
အေဖနာမည္က ဦးခင္ေမာင္ၾကည္၊ အေမနာမည္က ေဒၚခင္ႏွင္းၾကည္(နန္းေမြ)။ အေဖက ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ အမွတ္ (၂) ေထာက္လွမ္းေရး တပ္မွဴးျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ၁၉၇၂-၇၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ အဖမ္းခံခဲ႔ရတယ္။ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတာကလည္း အိမ္ကေန လာေခၚသြားတာ။ အေဖက ေပ်ာက္သြားတယ္။ အိမ္က ေသလား ရွင္လားေတာင္ မသိရဘဲနဲ႕ ေပ်ာက္သြားခဲ႕တာ။
အေဖဟာ အသက္ရွင္ေနသလား၊ အေဖ ဟာ ေသၿပီလား။ အေဖ႕ကို ဘာလုပ္လိုက္ၾကသလဲ၊ အေဖ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ဆိုတာ အေဖ ဘယ္မွာလဲ ဆုိတာကို တမိသားစုလံုးက ဘာမွကို မသိရေတာ႕ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမဟာ သားသမီး၆ေယာက္နဲ႕ အေမက ေလာကဓံကို ခါးစည္းၿပီး ခံရတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ၁၉၇၄ ဦးသန္္႕ အေရးအခင္းေတြ ဘာေတြျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ က်မက ၅ တန္းေရာက္ေနၿပီ။ အထက(၂) ကမာရြတ္မွာ တက္ေနတယ္။ အဲလို ဦးသန္႕အေရးအခင္း ကာလမွာ ညညေတြမွာ ေဟာေျပာတဲ႕ ေနရာေတြကို အေမက သားသမီးေတြကို ေခၚေခၚသြားတယ္။ အေမက တက္ၾကြတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အမအၾကီးဆံုးက တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီ၊ chemistry ေမဂ်ာ၊ အဲဒီတုန္းက ေစာ္ဘြားမ်ိဳးႏြယ္ သားသမီးေတြကလည္း ဦးသန္႕အေရးအခင္းေတြဘာေတြမွာပါၿပီးေတာ႕ တျပံဳၾကီး အဖမ္းခံၾကရတာေတြ ဘာေတြလည္းၾကားရတယ္။
ဘာေၾကာင္႕ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားသလဲဆိုတာက ကိုယ္ျမင္ခဲ႕ၾကားခဲ႕ရတာေတြေၾကာင္႕လည္း ပါတယ္။ မတရားတာေတြကိုလည္း သိလာတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ၁၉၇၇ခုႏွစ္မွာ အေဖ အိမ္ျပန္ပို႕ေပးတယ္။ အေဖ ျပန္ေရာက္လာမွ အေဖ႕ကို ေရၾကည္အိုင္ထဲမွာ သြားခ်ဳပ္ထားၾကတယ္ ဆိုတာ သိရတာ။ သိတဲ႕အတိုင္းပဲ ေထာက္လွမ္းေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြမွာ လုပ္ေနၾကအတိုင္းပဲ အေဖ႕ကိုလည္း အမႈ မရွိဘဲနဲ႕ အဖမ္းခံလုိက္ရတယ္။ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ ဆိုတဲ႕အတိုင္းပဲ အေဖလည္း အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။
အဲလုိနဲ႕ ဖမ္းထားလိုက္တာ ၁၉၇၇ မွာ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ႕တယ္။
ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ႕လည္း အလုပ္မျပဳတ္ခဲ႕ဖူး။ ဖမ္းၿပီး သူ႕ကို ေထာင္ခ်လို႕လည္း မရေတာ႕ ေဖေဖ႕ကို ဒီအတိုင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ထိန္းသိမ္းၿပီး ေခၚထားၾကတာ။ ျပန္လႊတ္လုိက္ေတာ႕ အေဖ႕ကို ေထာက္လွမ္းေရး တပ္မွဴးရာထူးမွာ မထားေတာ႕ဘဲနဲ႕ ခလရ ၃၅ ကို ေျပာင္းလိုက္တယ္။
အဲလိုေျပာင္းလိုက္ၿ႔ပီးေတာ႕ အေဖက တပ္မေတာ္ကေန ႏႈတ္ထြက္ပစ္လုိက္တယ္။ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ သူ စိတ္နာသြားတယ္၊ ဆက္ၿပီး မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ အေဖအျငိမ္းစားျဖစ္သြားၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၇ တန္းေက်ာင္းသူ ဆိုေတာ႕ အေဖတို႕ စကားေျပာရင္ နားလည္လာၿပီ။ အစိုးရနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သံုးသပ္တတ္လာတယ္။ ျမင္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ အိမ္မွာ မိသားစုထဲမွာေတာ႕ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သိတ္လည္း မေျပာခဲ႕ဖူး၊ ႏိုင္ငံေရး စကားလည္း မေျပာခဲ႕ဖူး။
ေျပာရရင္ေတာ႕ ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္ မွာက အငယ္ဆံုး။ အဲဒီမွာ ဂုဏ္ယူစရာ ေျပာရရင္ေတာ႕ ၉ တန္း ၂ခါေျဖ ၁၀ တန္း ၄ ခါေျဖ ေပါ႕။ ဆယ္တန္းကို ၄ ၾကိမ္ေျဖၿပီးေတာ႕မွ ေအာင္ခဲ႕တာ။
ဆိုးတယ္။ ေကာင္းကြက္ မရွိ။ တာေတေအာင္ဆိုးတယ္ထင္တယ္။ ေပေပေတေတ ေနတယ္။ အႏုပညာ၀ါသနာပါတယ္။ အရမ္းကို ၀ါသနာပါတာ။ ဘဝမွာအျဖစ္ခ်င္ဆံုး က ဂီတ အနုပညာသမားတေယာက္ပဲ။ သီခ်င္းဆိုတာထက္ကို ဂီတ ပညာရွင္ျဖစ္ခ်င္တာ။
အမတို႕က အရမ္းစာေတာ္ၾကေတာ႕ သူတုိ႕က ေက်ာင္းမွာ ထိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ႕လည္း ဂုဏ္ထူး ေလးဘာသာ ငါးဘာသာေတြပဲ ဆိုေတာ႕ ဒီက ဆယ္တန္းတဘုန္းဘုန္းက်ဆိုေတာ႕ အေမကလည္း ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေလာက္ထိ စာၾကိဳးစားခဲ႕တယ္။ ကိုးတန္းဆယ္တန္းေလာက္ၾကေတာ႕ လူက ထံုေပေပ ျဖစ္လာတယ္။ ဂစ္တာ တီးခ်င္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္မွာသြားတီးရတာတို႕၊ လမ္းေဘးမွာ ဂစ္တာ တီးတာတုိ႕ဘာတို႕ေတြလည္း လုပ္ေတာ႕ အေမက လံုး၀ မၾကိဳက္ဘူး။ ဆိုးခဲ႕တာက တျခား ရည္းစားေတြဘာေတြ ထားၿပီး ဆိုးခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ မိန္းမလည္း သိပ္မဆန္ေတာ႕ အေမက အျမဲေျပာတယ္၊ ဆိုတယ္။ အေမ မၾကိဳက္တာလုပ္ခဲ႕တာ၊ ဘုကလန္႕ေတြ ေျပာခဲ႕တာ အဲဒါမ်ိဳးေတြနဲ႕ ဆိုးခဲ႕တာ။
ေနာက္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္တယ္၊ မင္းမင္းလတ္ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တယ္။ စုိင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေတြကို ၾကိဳက္တယ္။ သူ႕သီခ်င္းေတြနဲ႕ ဂစ္တာ တီးတယ္။ ဂစ္တာနဲ႕ပတ္သက္လာရင္ တခါမွ မသင္ဘူးဖူး၊ စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး တီးတယ္၊ၿပီးေတာ႕ အၾကားနဲ႕လည္း တီးတယ္။ ဘယ္သြားသြား ဂစ္တာ တလံုးနဲ႕ပဲ။ ဂစ္တာမပါရင္ ဂစ္တာ မကိုင္ရရင္ မေနႏိုင္ဘူး အဲလိုထိျဖစ္လာတာ။
ဒါေပမဲ႕ အေမက မရဘူး၊ ဂစ္တာ လွမ္းကိုင္လိုက္ရင္ကို ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္လိုက္သလိုပဲ။ အေမကေတာ႕ ပညာေရးပဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ပညာပဲ ၾကိဳးစားေစခ်င္တာေလ။
ေနာက္ၿပီး ပညာေရးမွာလည္း သင္ရတာေတြကလည္း ေဘာဂေဗဒေတြဘာေတြ အရမ္း စိတ္ညစ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြက်ေတာ႕ မၾကိဳက္ဘူး။ စိတ္လည္း ၀င္စားလို႕မရဘူး။
အဲဒါနဲ႕ ကိုးတန္းကိုေတာင္ ၂ ခါေျဖယူရတယ္။ ဆယ္္တန္းလည္းက်တယ္။ ဆယ္တန္းက်ေတာ႕ အိမ္က ရွမ္းျပည္ကို ပို႕တယ္။ အမ်ိဳးေတြကုန္လံုးက ရွမ္းျပည္မွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ ၊ အဲေတာ႕ ရွမ္းျပည္ကိုပို႕ေတာ႕ ရွမ္းျပည္မွာ ထပ္ေျဖတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေမာင္ႏွမ ၀မ္းကြဲေတြကလည္း ေယာက်ၤားေလးေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒီမွာလည္း ဆယ္တန္းေျဖေပမဲ႕ထပ္က်တယ္။ မေအာင္ႏုိင္ဘူး သမိုင္းတုိ႕ ေဘာဂေဗဒတို႕နဲ႕ထပ္က်တာပဲ။ တဒိုင္းဒိုင္းကို က်တာ။
အဲလိုနဲ႕ ဆယ္တန္းကို ေလးၾကိမ္ေလာက္ေျဖၿပီးမွ ၁၉၈၄-၈၅ မွာ ၁ဝတန္းေအာင္ခဲ႕တယ္။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာေပါ႕ေလ ဆယ္တန္းေတာ႕ ေအာင္သြားပါတယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႕ ႏွစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘြဲ႕ေတာင္ ရေနၾကၿပီ။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေပါင္းခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်ငး္ေတြ ဘြဲ႕ရေတာ႕မွ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ႕တာ။
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ႕လည္း စိတ္ပညာ အဓိက ယူခဲ႕တယ္ ။ ေက်ာင္းတက္ ပ်င္းလို႕ စာေပးစာယူလိုက္တာကို အေမတုိ႕ မသိဘူး။ စာေပစာယူယူရင္းနဲ႕ အိမ္မွာဘဲေန တယ္ ။ ရႈပ္ရႈပ္ေပြေပြေတာ႕ မေနခဲ႕ပါဘူး။ ဂစ္တာပဲ တီးေနတာ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးသြားေတာ႕ ဂစ္တာတီးတာကို အေမက သိပ္မေျပာေတာ႕ဘူး။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ႕ စာေပစာယူေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ၊ အေရးအခင္းျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ လွည္းတန္းမွာ ရွိေနတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
- You, Kyawnaing Oo, ဘရာဇီး ငွက္ရိုး, Thar Swe and 130 others like this.
Ko MoeJee မေမေရ။ note အျဖစ္ေရးမယ္ဆိုရင္လဲ tag လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ သိမ္းထားခ်င္လို႔ပါ။ ေဖာ္ျပသမွ်အင္တာဗ်ဴးေတြထဲမွာ အႏွစ္သက္ဆံုးပါပဲ။ စာပိုဒ္ခြဲထားတာ၊ စကားေျပေခ်ာေမြ႔တာေတြ ႏွစ္သက္ပါတယ္။
Saw Tin Tun Aung အမ ကေတာ့ လုပ္ျပီ... တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔..... အခန္းဆက္ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ေနရသလိုဘဲ.... တစ္ေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္...
Minn Khant Kyaw ကိုရီးယားကား လိုလည္းလုပ္မေနပါနဲ ့ဦး. ဒီမွာဖတ္ခ်င္လွျပီ အားေပးပါတယ္ သမိုင္းအမွန္ေတြ ျပည္သူေတြသိသင့္ ပါတယ္ ေနာက္တခါ ထပ္ျပီး မ အ ေအာင္လို ့ပါ
Rita Lwin လြမ္းခန္း ေဆြးခန္းတို ့ဆိုရင္ ထပ္တူခံစားနိုင္ပါတယ္ ... ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခန္းေတြဖတ္ရအံုးမွာ လားမသိဘူးဆိုျပီး ၾကိဳတင္ျပီး က်မ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားေနတယ္ ... မျဖစ္ပါေစနဲ ့ ...
မိုး စဲ အင္း..ငါ့ထက္ နွစ္လေလာက္ငယ္ျပီး .ဆိုးေတာ့ ဆိုးတယ္..ငါ့ေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးပါလား...##3^66%++==== (မေျပာေတာ့ဘူး.. း) )
Thu Rein Tun စိတ္ပညာဆိုတာအရမ္းျကိဳက္တဲ.ဘာသာရပ္ဗ်ာ။RC2 မွာေဒးတက္လိုက္ရမွာစာေပးစာယူလုပ္လိုက္တာနွေျမာစရာျကီး။စိတ္ပညာမိ.သားစုမွာဂစ္တာသမားေတြ၊သီးခ်င္းေရးေကာင္းတဲ.သူေတြမ်ားတယ္။အင္ျကင္းေဆာင္မွာေနတဲ.စိတ္ပညာေက်ာင္းသူေခ်ာေခ်ာေလးေတြရွိ.တယ္။ဆရာျကီးေဒါက္တာေက်ာ္စိန္အေျပာေကာင္း၊အသင္ေကာင္းလြန္းလို.ကိုယ္.ေမဂ်ာမဟုတ္ေပမယ္.သြားတက္၊သြားနားေထာင္ျကတယ္။ေအာ္..တကယ္လို.၈၈၈၈သာမျဖစ္ခဲ.ရင္....။
Sobig Cyclone အစ္မတုိ႔ေရ....အမွန္တရားဆုိတာတစ္ေန႔ေပၚရမွာပါ....ဘယ္သူေတြကဘယ္လုိပဲဖုံးကြယ္ထားပါေစ....တရားကုိနတ္ေစာင့္ပါတယ္....အခုလဲႏုိင္ငံေတာ္ကေၿမာက္ပုိင္းၿဖစ္ရပ္ေတြအတြက္စတင္စုံစမ္းေနၿပီလုိ႔ၾကားရပါတယ္...အၿပစ္ရွိသူေတြကုိထုိက္တန္တဲ့အၿပစ္ဒဏ္အၿမန္ဆုံးေပးႏုိင္ပါေစ...အၿပစ္မဲ့စြာနဲ႔အသက္စေတးခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႔၀ိဥာဥ္ေတြၿမင့္ၿမတ္ရာဘုံဘ၀မွာထာ၀ရခုိနားႏုိင္ပါေစလုိ႔ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ......
Than Tun Soe ကိုမိုးစဲေရ ခင္ဗ်ားေရးတာမွားေနတယ္ မီးငယ္ကျကီးတာ သူ့့ေမြးေန့က ၂၄ ၁၁ ၁၉၆၃ သူ့ကိုအမလို႔ေခၚရမွာဗ် ဟား ဟား
Khin Mg Ye Sein ေမးသူ ၊ ေျဖသူ နွစ္ဦးစလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊
အတိုက္အခိုက္ကို ရင္ဆိုင္ျပီး အျဖစ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္တယ့္အတြက္
ေလးစားမိပါတယ္ ၊ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ရင္ မွားတယ့္ဘက္က
တိုက္ခိုက္တာ ဓမၼတာမို ့မတုန္လႈပ္ေစခ်င္ပါဖူး ၊ အားေပးေနပါတယ္ ၊
အားေမြးျပီး ဆက္ေရးပါအုံး ။
UZa Wana သတင္းသမားတေယာက္ရဲ႕သတၱိကိုတန္ဖိုးထားပါတယ္ ဒီအင္တာဗ်ဴးေတြေၾကာင့္ မပ ကိစၥမလုပ္ေစခ်င္တဲ႔ သတင္းဌာနေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတဲ႔ ကိစၥေတြၾကားရေတာ့ပိုျပီး ေလးစားပါတယ္ သူတို႔လဲ သူတို႔သမိုင္း ကိုေရြးခ်ယ္လိုက္တာျဖစ္သလို ကိူယ္လဲ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုေရးေနတာလို႔ပဲ သေဘာထားပါ
Aung Khing အမွန္တရားေတြ ေနာက္က်လြန္းအားၾကီးရင္ မတရားမွုမ်ားကုိ ပုိမုိျဖစ္ပြားလာဖုိ႔ အားေပးရာ ေရာက္ေစပါတယ္။
No comments:
Post a Comment