ABSDF- ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္း ဘုိဘိုရဲ႕ ေျမာက္ပို္င္း ခရီး(၅)
by May Thingyan Hein on Monday, September 24, 2012 at 10:57pm ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပိုင္း(၉)
ABကေနၿပီးေတာ႕ ဆင္းလာမယ္လုိ႕ ၾကားေတာ႕ က်ေနာ္တို႕မွာ တကယ္ကို ကယ္တင္ရွင္လာမယ္လို႕ ထင္တာ။ က်ေနာ္တို႕ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ထားတာ၊ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ပဲ။
ဘာျဖစ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားလဲ ဆိုေတာ႕ နံပတ္တစ္က သူက ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ လူ ၃၀၀ေက်ာ္ရွိတဲ႕ အဖြဲ႕မွာ လူ ၁၀၀ ေက်ာ္ ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ေနတဲ႕ကိစၥကို သူ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားပိုင္းျဖတ္ႏိုင္လိမ္႔မယ္၊ ဒါကို သူ အလြယ္တကူ သိႏုိင္မွာပဲလို႕ ထင္ထားတာ။ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတာ။
နံပတ္ ၂ ကေတာ႕ ေတာင္ပိုင္းရဲ႕ အေျခအေနဟာ ေျမာက္ပိုင္းအေျခအေနလို မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္ပိုင္းက ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ထိစပ္မႈ ပိုမ်ားတယ္။ ေတာင္ပိုင္းအေျခအေနက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းဥပေဒက ေျမာက္ပိုင္းထက္ ပိုအားေကာင္းမယ္ေပါ႕။ က်ေနာ္တို႕က တကယ္႕ကို ကယ္တင္ရွင္လာမယ္လုိ႕ကို ထင္တာ။ သူလာရင္ေတာ႕ ဒီျပႆနာေတြ ရွင္းသြားမယ္လို႕ကို ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္က ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္။
တရက္တရက္ေထာင္ထဲကေန ျဖတ္သန္းေနရတာ က်ေနာ္တို႕အတြက္ အရမ္းခက္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ မ်က္စိတည္း ျမင္ေအာင္ တကြက္ေလာက္ထည္႔ေျပာခ်င္တယ္။ စဥ္းစားၾကည္႔ ကိုလွမ်ိဳးေအာင္ လုပ္သြားတာဆိုရင္ အရမ္းရက္စက္တယ္။ အဲဒီေကာင္ ရူးေနတာ၊ သူ နံၾကပ္ကူ လုပ္ခိုင္းတယ္တဲ႕။ နံၾကပ္ကူ ကို လမိုင္းတင္တာဆိုၿပီးေတာ႕ ေဟ႕ေအာင္ ထိန္လင္း၊ သူ႕နာမည္က ထိန္လင္းေခၚ ေအာင္မင္း။ သူက ထိပ္တံုးထဲမွာ က်န္ခဲ႕တာကို။
အဲဒါကို နံၾကပ္ကူကို လမိုင္းတင္တာဆိုၿပီးေတာ႕ ထိပ္တံုးထဲမွာ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ကိုေအာင္မင္းကို ေက်ာကံုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီေက်ာကံုးကို နံၾကပ္ကူနဲ႕ ရိုက္တာ ဗ်ာ… ဟိုလူ အဆုတ္ကြာသြားတယ္။ ေနာက္တေန႕ က်ေနာ္႕လက္ေပၚမွာပဲ ေသသံုးတယ္။ အဲဒါ ကိုေအာင္မင္းမွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘူးေနာ္ အဲဒါသူတို႕ နံၾကပ္ကူ ေကာင္းမေကာင္း စမ္းတာ၊ လမိုင္းတင္တာတဲ႕ ဗ်ာ…။
အဲဒီလိုေတြ ဆိုေတာ႕က်ေနာ္တုိ႕မွာ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ျဖတ္သန္းရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္သလဲ။ ဒုကၡမ်ားသလဲ၊ ဘယ္ေန႕ကိုယ္႔အလွည္႔လဲဆိုတာ အခ်ိန္တိုင္းေတြးေနရတာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ကို ေမွ်ာင္လင္႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ AB ကလာမဲ႕ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို က်ေနာ္တို႕ ေမွ်ာ္တယ္။
သူလာရင္ေတာ႕ ဒီကိစၥၾကီးက ၿပီးသြားမွာပါ လို႕ထင္ၾကတာ၊ လူတိုင္းေတာ႕ မဟုတ္ဘူး၊ အမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႕ AB ဆိုတာ ရွိတယ္။ AB ဆိုတာရွိတဲ႕အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ရွိတယ္ေလ။
အဲဒီမွာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ ေရာက္လာတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႕…။
ဒါေပမဲ႕ ...ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ႕… က်ေနာ္တို႕ ထင္သလို ျဖစ္မလားဘူး။
အဲဒီေန႕က …အျဖစ္အပ်က္ကို အကုန္ျပန္မွတ္မိေနတယ္… ။ စြဲစြဲျမဲျမဲကို မွတ္မိေနတာ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က သူ႕ကို ကယ္တင္ရွင္အေနနဲ႕ လာမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကလို႕။
အဲဒီမွာ လာၿပီးေတာ႕မွ သူက ကိုသိန္းထြန္းကို သူစီးတဲ႕ ဖိနပ္နဲ႕ ခၽြတ္ၿပီး ပါးရိုက္တယ္။ ကိုသိန္းထြန္း နားထဲက ေသြးထြက္လာၿပီး နားကန္းသြားတယ္။
ၿပီးေတာ႕ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ ေတြ႕စဥ္မွာက်ေနာ္တိုရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဘာဆိုတာ သိကိုသိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕က ေသေတာ႕မွာ ေသေနတာ၊ က်ေနာ္တုိ႕က သူလာၿပီ ဆိုကတည္းက က်ေနာ္တို႕သူ႕ကို ၾကည္႔တဲ႕ မ်က္လံုးေတြက အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ၾကည္႔ေနတာ။ က်ေနာ္ ေျပာရဲတယ္။
အားလံုး သူ႔ကို ၾကည္႔တဲ႕ အၾကည္႔က…ဘယ္လို ေျပာမလဲ သိသာတယ္ အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ၾကည္႔ေနတာ။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ ႕ အသက္သခင္ကို ၊ ကယ္တင္ရွင္ကိုး။
ဒီမ်က္လံုး ဒဏ္ကို သူ မွတ္မိေနပါလိမ္႕မယ္။
အဲဒါကို ဘာေၾကာင္႔မ်က္ႏွာလြဲခဲ႕တာလဲ ဆိုေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ အတၱအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ပဲ။ က်ေနာ္ သံုးသပ္ခ်က္ကေတာ႕ သူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေျမာက္ပိုင္းက မဲ ရၿပီးသြားၿပီ။ သူ ကိုမိုးသီးနဲ႕ faces လုပ္ေနတာ ဒီမဲေတြက သူ႕အတြက္ အရမ္းအေရးပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕သူက ဒါေတြကို ေထာက္ခံၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ႕တာ။
က်ေနာ္တို႕ တကယ္ပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္တယ္၊ အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပဲ၊ တကယ္႕ကို အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပါ။
တကယ္ေတာ႕ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဟာ အက်ိဳးစီးပြားတခုကိုၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ခဲ႕တယ္။ သူက မရိုးသားဘူး။ သူ႕ရဲ႕ အတၱအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ပဲ။ သြားၿပီ…ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ မရွိေတာ႕ဘူး။ က်ေနာ္တို႕ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္ကို စုတ္ျပတ္သတ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕ အေနနဲ႕ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
သူေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဒါကိုသူက သူ႕အက်ိဳးစီးပြားနဲ႕ လဲသြားတယ္။
အဲဒီမွာ...
တကယ္ေတာ႕က်ေနာ္တို႕ အသက္ေတြအားလံုးကို ကယ္သြားတာက ကိုေက်ာ္နိုင္ဦးပဲ။ သူက သာယာ၀တီက ။
ဘယ္လုိကယ္သြားသလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက က်ေနာ္တုိ႕၇ ေယာက္၇ဲ႕ မိဘေတြကို ကိုေမာင္ေမာင္ကတဆင္႕ စာေရးခိုင္းတယ္။
“မင္းတို႕ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ၀န္ခံခဲ႕ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ႕မင္းတို႕ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ႕ ကိစၥကို သိတဲ႕ သူ ရွိတယ္လို႕ေျပာခဲ႕ၾကတယ္ဆိုေတာ႕။ အဲေတာ႕ သိတဲ႕ သူကို ေခၚေပး၊ ငါ အာမခံႏိုင္တာ ငါ တာ၀န္ခံႏိုင္တာက မင္းတုိ႕ ေရးတဲ႕ စာကို မင္းတို႕ မိသားစု ဆီေရာက္မယ္၊ ၿပီးေတာ႕ တလအတြင္းကို အဲဒီလူက ဒီကို တက္လာရမယ္“လို႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ႕သူက ဆက္ေျပာတယ္။ “တလ ေက်ာ္သြားရင္ သတ္မယ္“…တဲ႕။
အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ ျပာေတာက္ကုန္ၾကတာ။ ကိုညီလည္းျပာေတာက္ေနတာပဲ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕က အသက္ရွင္ခ်င္လို႕သာ ေထာက္လွမ္းေရးလုိ႕ ၀န္ခံလိုက္ၾကရတာကိုး။ ဒါေပမဲ႕ တကယ္ေထာက္လွမ္းေရးလည္း မဟုတ္ေတာ႕၊ အိမ္ကလည္း ဘယ္သိႏိုင္မလဲ။ ကုိမ်ိဳး၀င္းက စာေရးဆိုေတာ႕ ခက္တာေပါ႕။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္က ဘာစဥ္းစားလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္ ေနာက္တလ အသက္ရွင္ဖို႕ အိမ္က လူတေယာက္ကို ေခၚၿပီး အသက္ခံရမလား၊ ခု ဒီမွာ အသက္ခံရရင္ က်ေနာ ္တေယာက္ပဲ ေသမယ္၊ ေနာက္တလဆိုလို႕ အိမ္က လူေရာက္လာရင္ လည္း အသတ္ခံရမယ္ ၂ေယာက္ေသမယ္လို႕ က်ေနာ္ စဥ္းစားေနၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း အၾကပ္အတည္း့ျဖစ္တယ္။ တေယာက္ပဲ အေသခံမလား၊ ႏွစ္ေယာက္ေသမလား ဘယ္လို ေရြးရမလဲ ဆိုတာကို မီးဖိုမွာ ထိုင္ၿပီး မီးလွံဳေနရင္း စဥ္းစားတာ။
ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေျပာရင္ေတာ႕ အဲဒါဟာ ဇာတ္လမ္း ဆန္တယ္။ မီးလွဳံရင္းနဲ႕ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားရင္း ဘာအိုင္ဒီယာမွ မရဘူး။ အဲဒီမွာကိုေက်ာ္က…ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ေျပာလိုက္တာ။
“ဒီလိုလုပ္ ကိုမ်ိဳး၀င္း…က်ေနာ္က NIB က ဆိုေတာ႕ အၾကီးဆံုးပဲ တဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာလည္း ခင္ဗ်ားသိတဲ႕အတိုင္းပဲ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုၿပီးေတာ႕လည ္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ ယူနီေဖာင္းၾကီး၀တ္ၿပီးသြားလာၾကတာ မွ မဟုတ္တာ၊ လွ်ိဳ႔၀ွက္ၾကတာပဲ။ေနာက္ ဒီျဖစ္တဲ႕ ကိစၥမွာ က်ေနာ္ဟာ လူၾကီးျဖစ္တဲ႕ အတြက္ က်ေနာ္႕မွာ တာ၀န္ရွိတယ္“ လို႕ ကိုေက်ာ္က ေျပာတာ။
ၿပီးေတာ႕ကိုေက်ာ္က ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ေျပာတယ္ “က်ေနာ္က တာ၀န္ခံၿပီး က်ေနာ္ေျပာလိုက္မယ္။ တက္လာတဲ႕ သူက ဒီက လူေတြရဲ႕ အဆင္႔နဲ႕ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ကို ေျပာမယ္။ တခုေတာ႕ ရွိတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္တို႕ တပ္ကိုသြားေျပာလာပါလို႕ ေျပာရင္ သူတို႕လည္း လာမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲေတာ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အဆင္႔႒ာနကိုသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ မိဘေတြက ႒ာနကိုသြားေမးမွ သိလိမ္႔မယ္။ ဒါေတာ႕ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တုိ႕ကို chance ေပးရလိမ္႔မယ္“ တဲ႕။
အဲလိုေျပာေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက အိုေက တဲ႕။
က်ေနာ္တုိ႕ကေတာ႕ ျပာေတာက္ေနတာပဲ ဘာမွလည္း စဥ္းစားလို႕မရဘူး၊ကိုေၾကာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုတာလည္း မစဥ္းစားတတ္ဘူးဘူး။ ကိုေၾကာင္က က်ေနာ္႕ေဘးနားမွာ ပဲသူက က်ေနာ္႕ကို မိသားစုအေၾကာင္း မ်ားမ်ားသာေရး လို႕ ေျပာတယ္။
မိသားစုအေၾကာင္း ညီအကိုေမာင္ႏွမ နာမည္ေတြ မ်ားမ်ားသာခ်ေရးတဲ႕ ကိုေၾကာင္က ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ဟိုးေရွ႕မွာ ေရးထားတဲ႕ရ Personal record နဲ႕ေတာ႕ သိပ္ကြာလို႕မရဘူး။
(အဲဒီစာ ခုခ်ိန္ထိ အိမ္မွာ ရွိေသးတယ္…ဟီး…ဟီး…)
က်ေနာ္လည္း အခုတပ္ထဲမွာ အဖမ္းခံထားရတယ္ေပါ႕၊ ဘယ္သူ ေနေကာင္းလား၊ ဘယ္သူ႕ကိုသတိရတယ္၊ ဘာညာ ေပါ႕ဗ်ာ ေမာင္ႏွမေတြေရာ…အကုန္လံုးရဲ နာမည္လည္းပါေအာင္ ေရးတာေပါ႕ ကိုေၾကာင္(ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး)ကလည္း ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီစာေတြကို မ်ိဳး၀င္းက အကုန္ဖတ္ၾကည္႔တယ္။ မ်ိဳး၀င္းတဲကေန အဆင္းမွာကိုေၾကာင္က ေျပာတယ္။
“ငါတို႕ တလေတာ႕ အသက္ရွင္သြားၿပီ“ တဲ႕…အဲလို ေျပာတယ္။
အပိုင္း(၁၀)
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တခု ေျပာျပခ်င္တာက က်ေနာ္တို႕ မ်က္ႏွာေတြက သိပ္ညွိဳးလို႕မရဘူး။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ အထဲထဲမွာ ရွိေနတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမွ်ာ္လင္႔တာကို အဲဒီထဲမွာ စိတ္ကသိပ္အေရးၾကီးတယ္ေလ။ တေယာက္က ညွိဳးၿပီး အဲလို သြားရင္ က်န္တဲ႕ သူေတြကပါ ေခါင္းငိုက္စိုက္ေတြ က်ၿပီး အဲလိုေတြ ေခြက်ကုန္ၾကတာကိုး။
အဲေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ျပန္လာရင္ သူတုိ႕က သိခ်င္တယ္ေလ၊ အေျခအေနက ဘယ္လိုတုန္းေပါ႕။ က်ေနာ္တို႕ကလည္း ေျပာျပတာေပါ႕၊ သူတုိ႕က ေခၚေတြ႕တယ္။ အေျခအေနေကာင္းတယ္ေပါ႕ေလ…အဲလိုေလး ေျပာတယ္ေပါ႕။ သူတုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကေလး ရွိတယ္။
အဲလို ေျပာရင္းနဲ႕ ရက္ကတျဖည္းျဖည္းကုန္လာေရာ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း စိတ္က ပူေနတယ္။ ကိုေၾကာင္ကိုလည္း ေမးတယ္။ ကိုေၾကာင္ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုေၾကာင္က ငါေတာ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္လုိက္တာပဲတဲ႕။ က်န္တာေတာ႕ မသိေတာ႕ဘူးေပါ႕ေနာ္။ ငါေတာ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္လုိက္တယ္တဲ႕။ သူက အဲဒါပဲ ေျပာတယ္ က်ေနာ္႕ကို။
က်ေနာ္တို႕ အဲဒီတလလံုး ဟာ တေရးမွ အိပ္မရဘူး။ က်ေနာ္က ေမေမ႕ဆီ စာေရးလုိက္တာကိုး။ အေမေရာက္လာမွာဆိုေတာ႕ ေသမွာလား။ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ …စိတ္ကလည္း ပူတာေပါ႕။ တလနီးလာေလ ပိုၿပီးေတာ႕ အိပ္မရေလ။ အဲဒီမွာ ၁၉ ရက္ေန႕ေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႕က သတင္းေလး သဲ႕သဲ႕ေလး စၾကားရၿပီ။
၁၉ ရက္ေန႕ညမွာ ရင္းမွဴးသိုက္ထြန္းက က်ေနာ္တို႕ဆီကိုလာၿပီး အဲဒီ message ကုိလာေပးတာ။လာေပးတာက ဧည္႔သည္ေတြ ေရာက္ေနတယ္ ဘာညာေပါ႕။ ေအာက္မွာ ကားသံၾကားရတယ္။ ေမေမတို႕ေရာက္တဲ႕ကားသံကို။
ေမေမတို႕ေရာက္လာတာ က်ေနာ္ထင္တယ္ဗ် မနက္ခင္းေစာၾကီး ေရာက္လာတာ၊ မနက္ခင္း ဆိုတာ သံုးေလး နာရီထိုးေလာက္ေပါ႕။ေနဦး ည ၂ နာရီေလာက္ျဖစ္လိမ္႕မယ္ ထင္တယ္။ ကားသံၾကားရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အကုန္ နားစြင္႔ေနတာ။ ဘာေလးပဲ ၾကားရ ၾကားရ ဗ်ာ ။ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ဘီဘီစီက လာတယ္ ၾကားရ ၾကားရ။ အကုန္နားစြင္႔ေနၾကတာ။
ေမေမတို႕ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္တေန႕ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀. ၃.၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေပါ႕။ အဲဒီေန႕မွာ ေတြ႕ခြင္႔ရတာ။
က်ေနာ္တို႕နဲ႕ ေမေမတို႕ကို ေပးေတြ႕ေတာ႕ အဲလိုပဲ ဒီလို ကင္မရာေတြ ေထာင္ထားတာ ရွိတယ္၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေမေမက က်နေနာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး။ မမွတ္မိဘူးဆိုတာကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တို႕အားလံုးက စားတာေသာက္တာမွာလည္း အာဟာရ မရွိဘူး ထမင္းပဲစားရသလိုေပါ႕ ဟင္းခ်ိဳ ဆိုရင္လည္း ထားပါေတာ႕ အဲဒါေတြေတာ႕ က်ေနာ္မေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
ေမေမက က်ေနာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး။
ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္က ေမေမ႕ကို ရီျပလိုက္ေတာ႕မွ ေမေမက မွတ္မိသြားတယ္။
ေမေမနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ က်ေနာ္က ေမေမ႕ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ လက္ခလယ္နဲ႕ ေမေမ႕ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးကို ကုတ္၊ ကုတ္ျပတယ္။ အဲလိုလည္း လုပ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း ေမေမ သားက ေထာက္လွမ္းေရး ဘယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ထားရတယ္ ဆိုေတာ႕ ေမေမကလည္း ေအးေအ…သိတယ္ သိတယ္ေပါ႕.. အဲလိုေလးေတြ လိုက္ေျပာေပးတယ္။
က်ေနာ္႕အေမနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ eye connect က ရတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္။ က်ေနာ္ ေျပာေနတဲ႕ ဟာကို ေမေမသိတယ္ေပါ႕ေနာ္။
ေနာက္ပိုင္း ေမေမတို႕နဲ႕ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ မပါသြားဘူး။
မ်ိဳး၀င္း မရွိလို႕ က်န္ခဲ႕တယ္။ က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ကလည္း မလိုက္ခ်င္တာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ကိုယ္လႊတ္ရုန္းလို႕ရတယ္။ ဒီေနရာက က်ေနာ္
စေရာက္ၿပီးကတည္းက ေနခဲ႕တဲ႕ ေနရာ၊ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုသြားရင္ ဘယ္ကိုေရာက္တယ္ဆိုတာက်ေနာ္ သိတယ္။ ေျပးလို႕ရတယ္။ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာ ဘာရွိေနလဲဆိုေတာ႕ ေထာင္ထဲမွာ ဆက္ဖမ္းထားတဲ႕ ၅၅ ေယာက္ရွိေသးတယ္။
က်ေနာ္႕ဘ၀ကလည္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေဇာက္ထုိးၾကီးဗ်၊ အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြက အရမ္းမ်ားတယ္၊ အရမ္းျမန္တယ္။
ေမေမတုိ႕လာၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ေထာင္ထဲမွာ မေနရေတာ႕ဘူး၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္သေဘာျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္ကိုေရာက္လဲဆိုေတာ႕ propagator ကို ျပန္ေရာက္တယ္။ propagatorမွာေရာက္ေနရင္းနဲ႕က်ေနာ္က MP ။တပ္ထဲ Mp ဆိုတာက ဂိတ္ slip ျပားကို က်ေနာ္က လက္မွတ္ထိုးေပးရတာ ရွိတယ္။
က်ေနာ္က လူေဟာင္းျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ဲအတြက္ သူတုိ႕က က်ေနာ္႕ကို Mp ျပန္ထားတယ္။ MP ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေထာင္လံုျခံဳေရးနဲ႕ keep in toch လုပ္လုိ႕ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ မိဘနဲ႕ေတြ႕ခြင္႔ရတဲ႕အတြက္နဲ႕ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ႕အတြက္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ႕ ၅၅ ဦးရဲ႕ အေနအထားက ေခ်ာင္လည္တယ္။
ေနာက္တခုက ေမေမ႕ဆီကေန က်ေနာ္ ပိုက္ဆံယူထားလိုက္တယ္။ ေမေမ႕ဆီက ယူထားတဲ႕ ပိုက္ဆံ ကို က်ေနာ္ အဲဒီမွာ ပိုက္ဆံ သံုးတယ္။ ေထာင္လံုျခံဳေရး တပ္စိတ္ လွမ်ိဳးေအာင္တို႕ တပ္စိတ္ေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံသံုးတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႕က အေျခမဲ႕ အေနမဲ႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဒီေကာင္ေတြ သေဘာေပါက္သြားတယ္။
ဟီးဟီး…မိသားစုေတြ လာေတာ႕ ေရေတြ ပါလာတာေပါ႕ ေရပါလာေတာ႕ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံသံုးတယ္ အဲဒီမွာ။ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ သြားတယ္ အရက္၀ိုင္းေတြမွာဆိုရင္ သူတုိ႕နဲ႕ ထိုင္တယ္၊ သူတို႕ အတြက္ ပိုက္ဆံရွင္းေပးတယ္၊ ဒီဘက္မွာက်ေနာ္က ဒီလိုေပးေနျခင္းအားျဖင္႕ အထဲက က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အေနအထား တခုထိေတာ႕ အဆင္ေျပတယ္။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႕ကို ေျပာထားတာက မင္းတို႕ ၉ ေယာက္ေျပးရင္ ၅၅ ေယာက္ကုိ သတ္မယ္၊ ၅၅ ေယာက္ေျပးရင္ မင္းတုိ႕ ၉ ေယာက္ကို သတ္မယ္လို႕ ေျပာထားတာကိုး။
ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးထားသလို က်ေနာ္တို႕ ေျပးဖို႕ အဆင္မေျပတာမဟုတ္ဘူုး၊ က်ေနာ္တုိ႕မွာ လုပ္ခ်င္ေသးတာေတြ ရွိလို႕ ေနခဲ႕ၾကတာ။
အဲဒီမွာ ၅၅ ေယာက္ မေျပးခင္က ကိုျမင္႔သိန္းက က်ေနာ္႕ကို ေျပာတယ္။ ဆိတ္ တဲေလးမွာ ေျပာတာဗ်။ ဘုိဘိုတဲ႕…။ ငါတို႕ သြားေတာ႕မယ္တဲ႕…။ သူတုိ႕ ၅၅ ဦး ထြက္ေျပးဖို႕ ဆင္ေနၿပီ ဆိုတာက်ေနာ္တို႕ သိတယ္။
သူတို႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္ထားတာကလည္း သူတုိ႕ ေျပးရင္ က်ေနာ္တို႕ ၉ ေယာက္ကို သတ္မယ္လို႕ပဲ ထင္ထားတာ။ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အဲလိုပဲ ထင္ထားတာ။ ၉ ေယ ာက္နဲ႕ ၅၅ ေယာက္လဲမယ္ေပါ႕။ အဲလုိပဲ စဥ္းစားထားၾကတာ။
အဲေတာ႕ကိုျမင္႔သိန္းက က်ေနာ္႕ကို ဘိုဘို…တဲ႕ မင္းငါ႔ကို အမွတ္တရ တခုေတာ႕ ေပးလုိက္တဲ႕။ ဘာလိုခ်င္လဲ လို႕က်ေနာ္က ေမးေတာ႕ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ၊ အမွတ္တရတဲ႕…။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္က စြတ္က်ယ္အနီေလးဗ် ယူနီေဖာင္းကေန ေပးမရဘူးေလ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ စြတ္က်ယ္အဲဒါကို ခၽြတ္ၿပီး သူ႕ကို ေပးလိုက္တာ။(သူ သိမ္းထားတုန္းေျပာတယ္ အဲဒီ စြတ္က်ယ္အနီေလးကို)
“ေရာ႕…အဲဒါ အမွတ္တရပဲ…“လို႕ “လြတ္ေအာင္သာ ေျပးေတာ႕လို႕ “ေျပာၿပီး ေပးလိုက္တာ။
အဲဒီေန႕ ညမွာက်ေနာ္နဲ႕ ဖက္အိပ္ေနတာက ေက်ာ္ထင္ဦး။ သူနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕ က ဟိုးအရင္ကတည္းက ေဘာ္ဒါဗ်ာ။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ section က AB မွာ သူေ႒း section ဗ်ာ။ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ faver ရတယ္ေလ။ ဒီရက္ပိုင္းမွာပဲ သူတို႕ေျပးေတာ႕မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္။ အဲဒီညက ေက်ာ္ထင္ဦးက က်ေနာ္နဲ႕ လာအိပ္တာ။
ညဘက္မွာ စက္သံက ႏိုးလာတာ။ ႏိုးလာၿပီးေတာ႕မွ ..အဲဒီမွာ အခ်ဳပ္ထဲက ေကာင္ေတြ တေယာက္မွ မရွိေတာ႕ဘူးတဲ႕… အဲလို စၾကားတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို ဆက္ဆံပံုက ခ်က္ျခင္းပဲ ေျပာင္းသြားၿပီ၊ ေက်ာ္ထင္ဦးေရာ အျခား ေက်ာင္းသားတပ္ကလူေတြေရာ ေျပာင္းသြားၿပီ။ ေျပာရရင္ေတာ႕ဗ်ာ ကုတင္ေပၚကေန ေျမျပင္ေပၚ ျပန္ေရာက္သြားတာေပါ႕။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကို ေခၚၿပီးေတာ႕ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီ ထိုင္ခိုင္းထားတဲ႕ ေရွ႕မွာပဲ ကိုသံေခ်ာင္းက အမိန္႕ေပးတယ္။
“အဲဒီ ေကာင္ေတြအားလံုးကို ေတြ႕တဲ႕ ေနရာမွာ သတ္ပစ္လိုက္“…အဲလို အမိန္႕ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ဖရီးဂ်က္ကက္ေတြ ေပးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႕ သံပုရာသီးလို႕ ေခၚတဲ႕ ဗံုးေတြ ေပးလိုက္တယ္။ ေတြ႕တဲ႕ ေနရာ သတ္ဖို႕။
အဲဒီမွာ ျမိဳ႕ေပၚေတြ႕ရင္ ျမိဳ႕ေပၚ သတ္ပဲ။ သံေခ်ာင္းေပးတဲ႕ အမိန္႕က ျပတ္တယ္။ အကုန္သတ္ဆိုၿပီး ေပးလိုက္တာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဦးစီးေနဒြန္းတို႕ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကို လာၿပီးေတာ႕မွ သတ္ေတာ႕မွာ။ က်ေနာ္တို႕ကို ညေနခင္းမွာ သတ္မယ္လို႕ သိရတယ္။ မနက္ပိုင္းမွာ လာၾကည္႔တယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပိုင္း(၉)
ABကေနၿပီးေတာ႕ ဆင္းလာမယ္လုိ႕ ၾကားေတာ႕ က်ေနာ္တို႕မွာ တကယ္ကို ကယ္တင္ရွင္လာမယ္လို႕ ထင္တာ။ က်ေနာ္တို႕ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ထားတာ၊ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ပဲ။
ဘာျဖစ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားလဲ ဆိုေတာ႕ နံပတ္တစ္က သူက ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ လူ ၃၀၀ေက်ာ္ရွိတဲ႕ အဖြဲ႕မွာ လူ ၁၀၀ ေက်ာ္ ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ေနတဲ႕ကိစၥကို သူ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားပိုင္းျဖတ္ႏိုင္လိမ္႔မယ္၊ ဒါကို သူ အလြယ္တကူ သိႏုိင္မွာပဲလို႕ ထင္ထားတာ။ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတာ။
နံပတ္ ၂ ကေတာ႕ ေတာင္ပိုင္းရဲ႕ အေျခအေနဟာ ေျမာက္ပိုင္းအေျခအေနလို မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္ပိုင္းက ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ထိစပ္မႈ ပိုမ်ားတယ္။ ေတာင္ပိုင္းအေျခအေနက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းဥပေဒက ေျမာက္ပိုင္းထက္ ပိုအားေကာင္းမယ္ေပါ႕။ က်ေနာ္တို႕က တကယ္႕ကို ကယ္တင္ရွင္လာမယ္လုိ႕ကို ထင္တာ။ သူလာရင္ေတာ႕ ဒီျပႆနာေတြ ရွင္းသြားမယ္လို႕ကို ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္က ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္။
တရက္တရက္ေထာင္ထဲကေန ျဖတ္သန္းေနရတာ က်ေနာ္တို႕အတြက္ အရမ္းခက္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ မ်က္စိတည္း ျမင္ေအာင္ တကြက္ေလာက္ထည္႔ေျပာခ်င္တယ္။ စဥ္းစားၾကည္႔ ကိုလွမ်ိဳးေအာင္ လုပ္သြားတာဆိုရင္ အရမ္းရက္စက္တယ္။ အဲဒီေကာင္ ရူးေနတာ၊ သူ နံၾကပ္ကူ လုပ္ခိုင္းတယ္တဲ႕။ နံၾကပ္ကူ ကို လမိုင္းတင္တာဆိုၿပီးေတာ႕ ေဟ႕ေအာင္ ထိန္လင္း၊ သူ႕နာမည္က ထိန္လင္းေခၚ ေအာင္မင္း။ သူက ထိပ္တံုးထဲမွာ က်န္ခဲ႕တာကို။
အဲဒါကို နံၾကပ္ကူကို လမိုင္းတင္တာဆိုၿပီးေတာ႕ ထိပ္တံုးထဲမွာ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ကိုေအာင္မင္းကို ေက်ာကံုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီေက်ာကံုးကို နံၾကပ္ကူနဲ႕ ရိုက္တာ ဗ်ာ… ဟိုလူ အဆုတ္ကြာသြားတယ္။ ေနာက္တေန႕ က်ေနာ္႕လက္ေပၚမွာပဲ ေသသံုးတယ္။ အဲဒါ ကိုေအာင္မင္းမွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘူးေနာ္ အဲဒါသူတို႕ နံၾကပ္ကူ ေကာင္းမေကာင္း စမ္းတာ၊ လမိုင္းတင္တာတဲ႕ ဗ်ာ…။
အဲဒီလိုေတြ ဆိုေတာ႕က်ေနာ္တုိ႕မွာ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ျဖတ္သန္းရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္သလဲ။ ဒုကၡမ်ားသလဲ၊ ဘယ္ေန႕ကိုယ္႔အလွည္႔လဲဆိုတာ အခ်ိန္တိုင္းေတြးေနရတာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ကို ေမွ်ာင္လင္႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ AB ကလာမဲ႕ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို က်ေနာ္တို႕ ေမွ်ာ္တယ္။
သူလာရင္ေတာ႕ ဒီကိစၥၾကီးက ၿပီးသြားမွာပါ လို႕ထင္ၾကတာ၊ လူတိုင္းေတာ႕ မဟုတ္ဘူး၊ အမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႕ AB ဆိုတာ ရွိတယ္။ AB ဆိုတာရွိတဲ႕အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ရွိတယ္ေလ။
အဲဒီမွာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ ေရာက္လာတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႕…။
ဒါေပမဲ႕ ...ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ႕… က်ေနာ္တို႕ ထင္သလို ျဖစ္မလားဘူး။
အဲဒီေန႕က …အျဖစ္အပ်က္ကို အကုန္ျပန္မွတ္မိေနတယ္… ။ စြဲစြဲျမဲျမဲကို မွတ္မိေနတာ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က သူ႕ကို ကယ္တင္ရွင္အေနနဲ႕ လာမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကလို႕။
အဲဒီမွာ လာၿပီးေတာ႕မွ သူက ကိုသိန္းထြန္းကို သူစီးတဲ႕ ဖိနပ္နဲ႕ ခၽြတ္ၿပီး ပါးရိုက္တယ္။ ကိုသိန္းထြန္း နားထဲက ေသြးထြက္လာၿပီး နားကန္းသြားတယ္။
ၿပီးေတာ႕ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ ေတြ႕စဥ္မွာက်ေနာ္တိုရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဘာဆိုတာ သိကိုသိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕က ေသေတာ႕မွာ ေသေနတာ၊ က်ေနာ္တုိ႕က သူလာၿပီ ဆိုကတည္းက က်ေနာ္တို႕သူ႕ကို ၾကည္႔တဲ႕ မ်က္လံုးေတြက အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ၾကည္႔ေနတာ။ က်ေနာ္ ေျပာရဲတယ္။
အားလံုး သူ႔ကို ၾကည္႔တဲ႕ အၾကည္႔က…ဘယ္လို ေျပာမလဲ သိသာတယ္ အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ၾကည္႔ေနတာ။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ ႕ အသက္သခင္ကို ၊ ကယ္တင္ရွင္ကိုး။
ဒီမ်က္လံုး ဒဏ္ကို သူ မွတ္မိေနပါလိမ္႕မယ္။
အဲဒါကို ဘာေၾကာင္႔မ်က္ႏွာလြဲခဲ႕တာလဲ ဆိုေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ အတၱအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ပဲ။ က်ေနာ္ သံုးသပ္ခ်က္ကေတာ႕ သူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေျမာက္ပိုင္းက မဲ ရၿပီးသြားၿပီ။ သူ ကိုမိုးသီးနဲ႕ faces လုပ္ေနတာ ဒီမဲေတြက သူ႕အတြက္ အရမ္းအေရးပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕သူက ဒါေတြကို ေထာက္ခံၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ႕တာ။
က်ေနာ္တို႕ တကယ္ပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္တယ္၊ အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပဲ၊ တကယ္႕ကို အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပါ။
တကယ္ေတာ႕ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဟာ အက်ိဳးစီးပြားတခုကိုၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ခဲ႕တယ္။ သူက မရိုးသားဘူး။ သူ႕ရဲ႕ အတၱအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ပဲ။ သြားၿပီ…ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ မရွိေတာ႕ဘူး။ က်ေနာ္တို႕ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္ကို စုတ္ျပတ္သတ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕ အေနနဲ႕ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
သူေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဒါကိုသူက သူ႕အက်ိဳးစီးပြားနဲ႕ လဲသြားတယ္။
အဲဒီမွာ...
တကယ္ေတာ႕က်ေနာ္တို႕ အသက္ေတြအားလံုးကို ကယ္သြားတာက ကိုေက်ာ္နိုင္ဦးပဲ။ သူက သာယာ၀တီက ။
ဘယ္လုိကယ္သြားသလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက က်ေနာ္တုိ႕၇ ေယာက္၇ဲ႕ မိဘေတြကို ကိုေမာင္ေမာင္ကတဆင္႕ စာေရးခိုင္းတယ္။
“မင္းတို႕ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ၀န္ခံခဲ႕ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ႕မင္းတို႕ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ႕ ကိစၥကို သိတဲ႕ သူ ရွိတယ္လို႕ေျပာခဲ႕ၾကတယ္ဆိုေတာ႕။ အဲေတာ႕ သိတဲ႕ သူကို ေခၚေပး၊ ငါ အာမခံႏိုင္တာ ငါ တာ၀န္ခံႏိုင္တာက မင္းတုိ႕ ေရးတဲ႕ စာကို မင္းတို႕ မိသားစု ဆီေရာက္မယ္၊ ၿပီးေတာ႕ တလအတြင္းကို အဲဒီလူက ဒီကို တက္လာရမယ္“လို႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ႕သူက ဆက္ေျပာတယ္။ “တလ ေက်ာ္သြားရင္ သတ္မယ္“…တဲ႕။
အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ ျပာေတာက္ကုန္ၾကတာ။ ကိုညီလည္းျပာေတာက္ေနတာပဲ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕က အသက္ရွင္ခ်င္လို႕သာ ေထာက္လွမ္းေရးလုိ႕ ၀န္ခံလိုက္ၾကရတာကိုး။ ဒါေပမဲ႕ တကယ္ေထာက္လွမ္းေရးလည္း မဟုတ္ေတာ႕၊ အိမ္ကလည္း ဘယ္သိႏိုင္မလဲ။ ကုိမ်ိဳး၀င္းက စာေရးဆိုေတာ႕ ခက္တာေပါ႕။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္က ဘာစဥ္းစားလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္ ေနာက္တလ အသက္ရွင္ဖို႕ အိမ္က လူတေယာက္ကို ေခၚၿပီး အသက္ခံရမလား၊ ခု ဒီမွာ အသက္ခံရရင္ က်ေနာ ္တေယာက္ပဲ ေသမယ္၊ ေနာက္တလဆိုလို႕ အိမ္က လူေရာက္လာရင္ လည္း အသတ္ခံရမယ္ ၂ေယာက္ေသမယ္လို႕ က်ေနာ္ စဥ္းစားေနၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း အၾကပ္အတည္း့ျဖစ္တယ္။ တေယာက္ပဲ အေသခံမလား၊ ႏွစ္ေယာက္ေသမလား ဘယ္လို ေရြးရမလဲ ဆိုတာကို မီးဖိုမွာ ထိုင္ၿပီး မီးလွံဳေနရင္း စဥ္းစားတာ။
ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေျပာရင္ေတာ႕ အဲဒါဟာ ဇာတ္လမ္း ဆန္တယ္။ မီးလွဳံရင္းနဲ႕ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားရင္း ဘာအိုင္ဒီယာမွ မရဘူး။ အဲဒီမွာကိုေက်ာ္က…ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ေျပာလိုက္တာ။
“ဒီလိုလုပ္ ကိုမ်ိဳး၀င္း…က်ေနာ္က NIB က ဆိုေတာ႕ အၾကီးဆံုးပဲ တဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာလည္း ခင္ဗ်ားသိတဲ႕အတိုင္းပဲ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုၿပီးေတာ႕လည ္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ ယူနီေဖာင္းၾကီး၀တ္ၿပီးသြားလာၾကတာ မွ မဟုတ္တာ၊ လွ်ိဳ႔၀ွက္ၾကတာပဲ။ေနာက္ ဒီျဖစ္တဲ႕ ကိစၥမွာ က်ေနာ္ဟာ လူၾကီးျဖစ္တဲ႕ အတြက္ က်ေနာ္႕မွာ တာ၀န္ရွိတယ္“ လို႕ ကိုေက်ာ္က ေျပာတာ။
ၿပီးေတာ႕ကိုေက်ာ္က ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ေျပာတယ္ “က်ေနာ္က တာ၀န္ခံၿပီး က်ေနာ္ေျပာလိုက္မယ္။ တက္လာတဲ႕ သူက ဒီက လူေတြရဲ႕ အဆင္႔နဲ႕ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ကို ေျပာမယ္။ တခုေတာ႕ ရွိတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္တို႕ တပ္ကိုသြားေျပာလာပါလို႕ ေျပာရင္ သူတို႕လည္း လာမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲေတာ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အဆင္႔႒ာနကိုသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ မိဘေတြက ႒ာနကိုသြားေမးမွ သိလိမ္႔မယ္။ ဒါေတာ႕ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တုိ႕ကို chance ေပးရလိမ္႔မယ္“ တဲ႕။
အဲလိုေျပာေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက အိုေက တဲ႕။
က်ေနာ္တုိ႕ကေတာ႕ ျပာေတာက္ေနတာပဲ ဘာမွလည္း စဥ္းစားလို႕မရဘူး၊ကိုေၾကာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုတာလည္း မစဥ္းစားတတ္ဘူးဘူး။ ကိုေၾကာင္က က်ေနာ္႕ေဘးနားမွာ ပဲသူက က်ေနာ္႕ကို မိသားစုအေၾကာင္း မ်ားမ်ားသာေရး လို႕ ေျပာတယ္။
မိသားစုအေၾကာင္း ညီအကိုေမာင္ႏွမ နာမည္ေတြ မ်ားမ်ားသာခ်ေရးတဲ႕ ကိုေၾကာင္က ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ဟိုးေရွ႕မွာ ေရးထားတဲ႕ရ Personal record နဲ႕ေတာ႕ သိပ္ကြာလို႕မရဘူး။
(အဲဒီစာ ခုခ်ိန္ထိ အိမ္မွာ ရွိေသးတယ္…ဟီး…ဟီး…)
က်ေနာ္လည္း အခုတပ္ထဲမွာ အဖမ္းခံထားရတယ္ေပါ႕၊ ဘယ္သူ ေနေကာင္းလား၊ ဘယ္သူ႕ကိုသတိရတယ္၊ ဘာညာ ေပါ႕ဗ်ာ ေမာင္ႏွမေတြေရာ…အကုန္လံုးရဲ နာမည္လည္းပါေအာင္ ေရးတာေပါ႕ ကိုေၾကာင္(ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး)ကလည္း ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီစာေတြကို မ်ိဳး၀င္းက အကုန္ဖတ္ၾကည္႔တယ္။ မ်ိဳး၀င္းတဲကေန အဆင္းမွာကိုေၾကာင္က ေျပာတယ္။
“ငါတို႕ တလေတာ႕ အသက္ရွင္သြားၿပီ“ တဲ႕…အဲလို ေျပာတယ္။
အပိုင္း(၁၀)
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တခု ေျပာျပခ်င္တာက က်ေနာ္တို႕ မ်က္ႏွာေတြက သိပ္ညွိဳးလို႕မရဘူး။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ အထဲထဲမွာ ရွိေနတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမွ်ာ္လင္႔တာကို အဲဒီထဲမွာ စိတ္ကသိပ္အေရးၾကီးတယ္ေလ။ တေယာက္က ညွိဳးၿပီး အဲလို သြားရင္ က်န္တဲ႕ သူေတြကပါ ေခါင္းငိုက္စိုက္ေတြ က်ၿပီး အဲလိုေတြ ေခြက်ကုန္ၾကတာကိုး။
အဲေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ျပန္လာရင္ သူတုိ႕က သိခ်င္တယ္ေလ၊ အေျခအေနက ဘယ္လိုတုန္းေပါ႕။ က်ေနာ္တို႕ကလည္း ေျပာျပတာေပါ႕၊ သူတုိ႕က ေခၚေတြ႕တယ္။ အေျခအေနေကာင္းတယ္ေပါ႕ေလ…အဲလိုေလး ေျပာတယ္ေပါ႕။ သူတုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကေလး ရွိတယ္။
အဲလို ေျပာရင္းနဲ႕ ရက္ကတျဖည္းျဖည္းကုန္လာေရာ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း စိတ္က ပူေနတယ္။ ကိုေၾကာင္ကိုလည္း ေမးတယ္။ ကိုေၾကာင္ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုေၾကာင္က ငါေတာ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္လုိက္တာပဲတဲ႕။ က်န္တာေတာ႕ မသိေတာ႕ဘူးေပါ႕ေနာ္။ ငါေတာ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္လုိက္တယ္တဲ႕။ သူက အဲဒါပဲ ေျပာတယ္ က်ေနာ္႕ကို။
က်ေနာ္တို႕ အဲဒီတလလံုး ဟာ တေရးမွ အိပ္မရဘူး။ က်ေနာ္က ေမေမ႕ဆီ စာေရးလုိက္တာကိုး။ အေမေရာက္လာမွာဆိုေတာ႕ ေသမွာလား။ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ …စိတ္ကလည္း ပူတာေပါ႕။ တလနီးလာေလ ပိုၿပီးေတာ႕ အိပ္မရေလ။ အဲဒီမွာ ၁၉ ရက္ေန႕ေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႕က သတင္းေလး သဲ႕သဲ႕ေလး စၾကားရၿပီ။
၁၉ ရက္ေန႕ညမွာ ရင္းမွဴးသိုက္ထြန္းက က်ေနာ္တို႕ဆီကိုလာၿပီး အဲဒီ message ကုိလာေပးတာ။လာေပးတာက ဧည္႔သည္ေတြ ေရာက္ေနတယ္ ဘာညာေပါ႕။ ေအာက္မွာ ကားသံၾကားရတယ္။ ေမေမတို႕ေရာက္တဲ႕ကားသံကို။
ေမေမတို႕ေရာက္လာတာ က်ေနာ္ထင္တယ္ဗ် မနက္ခင္းေစာၾကီး ေရာက္လာတာ၊ မနက္ခင္း ဆိုတာ သံုးေလး နာရီထိုးေလာက္ေပါ႕။ေနဦး ည ၂ နာရီေလာက္ျဖစ္လိမ္႕မယ္ ထင္တယ္။ ကားသံၾကားရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အကုန္ နားစြင္႔ေနတာ။ ဘာေလးပဲ ၾကားရ ၾကားရ ဗ်ာ ။ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ဘီဘီစီက လာတယ္ ၾကားရ ၾကားရ။ အကုန္နားစြင္႔ေနၾကတာ။
ေမေမတို႕ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္တေန႕ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀. ၃.၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေပါ႕။ အဲဒီေန႕မွာ ေတြ႕ခြင္႔ရတာ။
က်ေနာ္တို႕နဲ႕ ေမေမတို႕ကို ေပးေတြ႕ေတာ႕ အဲလိုပဲ ဒီလို ကင္မရာေတြ ေထာင္ထားတာ ရွိတယ္၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေမေမက က်နေနာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး။ မမွတ္မိဘူးဆိုတာကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တို႕အားလံုးက စားတာေသာက္တာမွာလည္း အာဟာရ မရွိဘူး ထမင္းပဲစားရသလိုေပါ႕ ဟင္းခ်ိဳ ဆိုရင္လည္း ထားပါေတာ႕ အဲဒါေတြေတာ႕ က်ေနာ္မေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
ေမေမက က်ေနာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး။
ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္က ေမေမ႕ကို ရီျပလိုက္ေတာ႕မွ ေမေမက မွတ္မိသြားတယ္။
ေမေမနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ က်ေနာ္က ေမေမ႕ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ လက္ခလယ္နဲ႕ ေမေမ႕ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးကို ကုတ္၊ ကုတ္ျပတယ္။ အဲလိုလည္း လုပ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း ေမေမ သားက ေထာက္လွမ္းေရး ဘယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ထားရတယ္ ဆိုေတာ႕ ေမေမကလည္း ေအးေအ…သိတယ္ သိတယ္ေပါ႕.. အဲလိုေလးေတြ လိုက္ေျပာေပးတယ္။
က်ေနာ္႕အေမနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ eye connect က ရတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္။ က်ေနာ္ ေျပာေနတဲ႕ ဟာကို ေမေမသိတယ္ေပါ႕ေနာ္။
ေနာက္ပိုင္း ေမေမတို႕နဲ႕ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ မပါသြားဘူး။
မ်ိဳး၀င္း မရွိလို႕ က်န္ခဲ႕တယ္။ က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ကလည္း မလိုက္ခ်င္တာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ကိုယ္လႊတ္ရုန္းလို႕ရတယ္။ ဒီေနရာက က်ေနာ္
စေရာက္ၿပီးကတည္းက ေနခဲ႕တဲ႕ ေနရာ၊ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုသြားရင္ ဘယ္ကိုေရာက္တယ္ဆိုတာက်ေနာ္ သိတယ္။ ေျပးလို႕ရတယ္။ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာ ဘာရွိေနလဲဆိုေတာ႕ ေထာင္ထဲမွာ ဆက္ဖမ္းထားတဲ႕ ၅၅ ေယာက္ရွိေသးတယ္။
က်ေနာ္႕ဘ၀ကလည္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေဇာက္ထုိးၾကီးဗ်၊ အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြက အရမ္းမ်ားတယ္၊ အရမ္းျမန္တယ္။
ေမေမတုိ႕လာၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ေထာင္ထဲမွာ မေနရေတာ႕ဘူး၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္သေဘာျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္ကိုေရာက္လဲဆိုေတာ႕ propagator ကို ျပန္ေရာက္တယ္။ propagatorမွာေရာက္ေနရင္းနဲ႕က်ေနာ္က MP ။တပ္ထဲ Mp ဆိုတာက ဂိတ္ slip ျပားကို က်ေနာ္က လက္မွတ္ထိုးေပးရတာ ရွိတယ္။
က်ေနာ္က လူေဟာင္းျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ဲအတြက္ သူတုိ႕က က်ေနာ္႕ကို Mp ျပန္ထားတယ္။ MP ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေထာင္လံုျခံဳေရးနဲ႕ keep in toch လုပ္လုိ႕ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ မိဘနဲ႕ေတြ႕ခြင္႔ရတဲ႕အတြက္နဲ႕ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ႕အတြက္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ႕ ၅၅ ဦးရဲ႕ အေနအထားက ေခ်ာင္လည္တယ္။
ေနာက္တခုက ေမေမ႕ဆီကေန က်ေနာ္ ပိုက္ဆံယူထားလိုက္တယ္။ ေမေမ႕ဆီက ယူထားတဲ႕ ပိုက္ဆံ ကို က်ေနာ္ အဲဒီမွာ ပိုက္ဆံ သံုးတယ္။ ေထာင္လံုျခံဳေရး တပ္စိတ္ လွမ်ိဳးေအာင္တို႕ တပ္စိတ္ေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံသံုးတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႕က အေျခမဲ႕ အေနမဲ႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဒီေကာင္ေတြ သေဘာေပါက္သြားတယ္။
ဟီးဟီး…မိသားစုေတြ လာေတာ႕ ေရေတြ ပါလာတာေပါ႕ ေရပါလာေတာ႕ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံသံုးတယ္ အဲဒီမွာ။ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ သြားတယ္ အရက္၀ိုင္းေတြမွာဆိုရင္ သူတုိ႕နဲ႕ ထိုင္တယ္၊ သူတို႕ အတြက္ ပိုက္ဆံရွင္းေပးတယ္၊ ဒီဘက္မွာက်ေနာ္က ဒီလိုေပးေနျခင္းအားျဖင္႕ အထဲက က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အေနအထား တခုထိေတာ႕ အဆင္ေျပတယ္။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႕ကို ေျပာထားတာက မင္းတို႕ ၉ ေယာက္ေျပးရင္ ၅၅ ေယာက္ကုိ သတ္မယ္၊ ၅၅ ေယာက္ေျပးရင္ မင္းတုိ႕ ၉ ေယာက္ကို သတ္မယ္လို႕ ေျပာထားတာကိုး။
ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးထားသလို က်ေနာ္တို႕ ေျပးဖို႕ အဆင္မေျပတာမဟုတ္ဘူုး၊ က်ေနာ္တုိ႕မွာ လုပ္ခ်င္ေသးတာေတြ ရွိလို႕ ေနခဲ႕ၾကတာ။
အဲဒီမွာ ၅၅ ေယာက္ မေျပးခင္က ကိုျမင္႔သိန္းက က်ေနာ္႕ကို ေျပာတယ္။ ဆိတ္ တဲေလးမွာ ေျပာတာဗ်။ ဘုိဘိုတဲ႕…။ ငါတို႕ သြားေတာ႕မယ္တဲ႕…။ သူတုိ႕ ၅၅ ဦး ထြက္ေျပးဖို႕ ဆင္ေနၿပီ ဆိုတာက်ေနာ္တို႕ သိတယ္။
သူတို႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္ထားတာကလည္း သူတုိ႕ ေျပးရင္ က်ေနာ္တို႕ ၉ ေယာက္ကို သတ္မယ္လို႕ပဲ ထင္ထားတာ။ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အဲလိုပဲ ထင္ထားတာ။ ၉ ေယ ာက္နဲ႕ ၅၅ ေယာက္လဲမယ္ေပါ႕။ အဲလုိပဲ စဥ္းစားထားၾကတာ။
အဲေတာ႕ကိုျမင္႔သိန္းက က်ေနာ္႕ကို ဘိုဘို…တဲ႕ မင္းငါ႔ကို အမွတ္တရ တခုေတာ႕ ေပးလုိက္တဲ႕။ ဘာလိုခ်င္လဲ လို႕က်ေနာ္က ေမးေတာ႕ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ၊ အမွတ္တရတဲ႕…။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္က စြတ္က်ယ္အနီေလးဗ် ယူနီေဖာင္းကေန ေပးမရဘူးေလ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ စြတ္က်ယ္အဲဒါကို ခၽြတ္ၿပီး သူ႕ကို ေပးလိုက္တာ။(သူ သိမ္းထားတုန္းေျပာတယ္ အဲဒီ စြတ္က်ယ္အနီေလးကို)
“ေရာ႕…အဲဒါ အမွတ္တရပဲ…“လို႕ “လြတ္ေအာင္သာ ေျပးေတာ႕လို႕ “ေျပာၿပီး ေပးလိုက္တာ။
အဲဒီေန႕ ညမွာက်ေနာ္နဲ႕ ဖက္အိပ္ေနတာက ေက်ာ္ထင္ဦး။ သူနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕ က ဟိုးအရင္ကတည္းက ေဘာ္ဒါဗ်ာ။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ section က AB မွာ သူေ႒း section ဗ်ာ။ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ faver ရတယ္ေလ။ ဒီရက္ပိုင္းမွာပဲ သူတို႕ေျပးေတာ႕မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္။ အဲဒီညက ေက်ာ္ထင္ဦးက က်ေနာ္နဲ႕ လာအိပ္တာ။
ညဘက္မွာ စက္သံက ႏိုးလာတာ။ ႏိုးလာၿပီးေတာ႕မွ ..အဲဒီမွာ အခ်ဳပ္ထဲက ေကာင္ေတြ တေယာက္မွ မရွိေတာ႕ဘူးတဲ႕… အဲလို စၾကားတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို ဆက္ဆံပံုက ခ်က္ျခင္းပဲ ေျပာင္းသြားၿပီ၊ ေက်ာ္ထင္ဦးေရာ အျခား ေက်ာင္းသားတပ္ကလူေတြေရာ ေျပာင္းသြားၿပီ။ ေျပာရရင္ေတာ႕ဗ်ာ ကုတင္ေပၚကေန ေျမျပင္ေပၚ ျပန္ေရာက္သြားတာေပါ႕။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကို ေခၚၿပီးေတာ႕ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီ ထိုင္ခိုင္းထားတဲ႕ ေရွ႕မွာပဲ ကိုသံေခ်ာင္းက အမိန္႕ေပးတယ္။
“အဲဒီ ေကာင္ေတြအားလံုးကို ေတြ႕တဲ႕ ေနရာမွာ သတ္ပစ္လိုက္“…အဲလို အမိန္႕ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ဖရီးဂ်က္ကက္ေတြ ေပးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႕ သံပုရာသီးလို႕ ေခၚတဲ႕ ဗံုးေတြ ေပးလိုက္တယ္။ ေတြ႕တဲ႕ ေနရာ သတ္ဖို႕။
အဲဒီမွာ ျမိဳ႕ေပၚေတြ႕ရင္ ျမိဳ႕ေပၚ သတ္ပဲ။ သံေခ်ာင္းေပးတဲ႕ အမိန္႕က ျပတ္တယ္။ အကုန္သတ္ဆိုၿပီး ေပးလိုက္တာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဦးစီးေနဒြန္းတို႕ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကို လာၿပီးေတာ႕မွ သတ္ေတာ႕မွာ။ က်ေနာ္တို႕ကို ညေနခင္းမွာ သတ္မယ္လို႕ သိရတယ္။ မနက္ပိုင္းမွာ လာၾကည္႔တယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
Thu Ta Aung ကုိရီးယားကားလုိ အတြဲလုိက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေရးေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ သမုိင္းကုိ တူးဆြေနတာမုိ႔ ရွည္လ်ားေနတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
Kokokantaung Kosmsko ဆက္ၿပီးတင္ေပးပါအံုး ( ကိုေမာင္ေမာင္ ရဲ႕ စာအုပ္နဲ႔ တခ်ိန္ထဲ ဖတ္ရသလိုျဖစ္ေနလို႔ - ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္ --
Yiyi Aye Kline Many of us going through with one after another abuses and killed in 1988. Many parent and brother. And sister lost their love one
Aung Htun ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မကဒတ) အဂၤလိပ္လို "All Burmese Students' democratic Front ( ABSDF )" အတြင္း အာဏာလုမႈ ့၊ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္းအားျပိဳင္မႈ ့၊ ေနာက္ဆက္တြဲ မတရားသတ္ျဖတ္မႈ ့ေတြ ကို တေဒါင့္တေနရာကေန ေနာင္လာေနာင္သားေတြ သိရေအာင္ တတ္စြမ္းသမွ် ေရးသားတင္ျပေပးေနတဲ ့အတြက္ ေလးစားရပါတယ္။ တာ၀န္ရွိသူေတြက ၀န္ခံဖို ့မရွိတာေတာ့ ရိပ္စားမိမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ ေဒါက္တာနိုင္ေအာင္ ရဲ ့အဲဒိအခ်ိန္က ထုတ္ျပန္ခ်က္ကိုေလ့လာယံုနဲ ့ သူမွာ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ရွိတယ္ဆို တာေပၚလြင္ပါတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ရုပ္ရွင္ပါရိုက္ထားရမဲ ့ သမိုင္းဇာတ္လမ္းေကာင္းတပုဒ္ပါ။ ဒီမိုကေရစီ အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္တဲ ့လူေတြ စစ္အာဏာရွင္ထက္ ဆိုတဲ ့ အာဏာရွင္နဲ ့ေတြျပီးအသက္ဆံုး ဘ၀ပ်က္ခဲ ့ရတာ သမိုင္းမွာ လူသိရွင္ႀကားထားခဲ ့မွ တာ၀န္ေက်မယ္မဟုတ္လား ခင္ဗ်ား
Myint Thein Very exciting events ! Do believe it really happened. Thank you Ma MayThingyan. Please go ahead.
December Min ၀မး္နည္းစရာေတြ... နံၾကပ္ကူနဲ ့အရိုက္ခံရတဲ့ သူအေနနဲ ့မေသခင္ ေတာ္ေတာ္ခံစားခဲ့ရရွာမွာေနာ္.. ဒီမိုကေရစီရဖို ့ေပးဆပ္ခဲ့ရတာေတြ မ်ားလိုက္တာ.... သမိုင္းဆိုတာကေတာ့ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို ့မရနုိ္င္ပါ....
Shwe Zin Mon Aung အဲဒီမွာ က်ေနာ္တခု ေျပာျပခ်င္တာက က်ေနာ္တို႕ မ်က္ႏွာေတြက သိပ္ညွိဳးလို႕မရဘူး။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ အထဲထဲမွာ ရွိေနတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမွ်ာ္လင္႔တာကို အဲဒီထဲမွာ စိတ္ကသိပ္အေရးၾကီးတယ္ေလ။ တေယာက္က ညွိဳးၿပီး အဲလို သြားရင္ က်န္တဲ႕ သူေတြကပါ ေခါင္းငိုက္စိုက္ေတြ က်ၿပီး အဲလိုေတြ ေခြက်ကုန္ၾကတာကိုး။ .... what a terrible situation to cope with .. and really salute to that time 15 years old cadre Bo Bo for his mind of scarifying for a big group lives and theirs ..
“ေရာ႕…အဲဒါ အမွတ္တရပဲ…“လို႕ “လြတ္ေအာင္သာ ေျပးေတာ႕လို႕ “ေျပာၿပီး ေပးလိုက္တာ။" .. so brave !!
Bamar Gyi ေျပာတဲ့သူကလဲ ဘဝနဲ႔ရင္းျပီးေျပာ ဗ်ဴးျပီးေရးတဲ့သူကလဲ အတိုက္အခိုက္ေတြႀကားထဲကေရး......ဖတ္တဲ့သူကလက္တင္ေလးဖတ္ရေတာ့ အားနာပါရဲ့ဗ်ာ.....ဒါေပမဲ့ ကာယကံရွင္မ်ားနည္းတူခံစားရပါတယ္....
Kyawnaing Oo ဘို ဘို ေရ ငါ ၀င္ ေရး ရ ေတာ့ မယ္ NIB က ဗိုလ္ ႀကီး က ကယ္ တယ္ ျဖစ္ ေတာ့ မယ္ မ်ိဳး ၀င္း က ေထာက္ လွန္း ေရး မိ ခင္ ဌာန ဒါ မွ မဟုတ္ လုပ္ ေဖၚ ကိုင္ ဖက္ ဒါ မွ မဟုတ္ မိ ဘ က တာ၀န္ ခံ ရ မယ္ ေ...See More
Kyi Zin ဒီေဆာင္းပါး(၅)မွာ ကိုဘိုဘိုရဲ႕ အရူးေတာမွာ အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖို႕ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ရပံု။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္စိုးရိမ္ေသာက ေႀကာင့္ႀကမႈမ်ား။ က်ပ္မျပည့္သူမ်ားႀကား(နံခ်ပ္ကူ) အစမ္းသပ္ခံအက်ဥ္းစံတို႕၏ ဘဝ၊ ပံုရိပ္တို႕ကို ရင္နင့္ ေႀကကြဲစရာ ဝမ္နည္းစရာမ်ား မွတ္တမ္းအျဖစ္ျမင္ေတြ႕ ခံစားရပါတယ္။ အမွတ္တယေတာင္းသူနဲ႕ ေပးသူတို႕ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထား ျပတ္သားမႈ ရဲရင့္မႈကို ကာယကံရွင္မ်ားနည္းတူ ခံစားရေစပါတယ္။ ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္။- Shwe Zin Mon Aung ကၽြန္မတခု မေမကိုေျပာခ်င္လို႕ပါ .. အမေရးရင္းကြင္းစေလးမ်ားရမလားလို႕ ... အသံုးက်မလားေတာ့မသိဘူး ... ဘယ္စာထဲမွာလဲမသိဘူး အဲဒိပါေဂ်ာင္မွာေက်ာင္းသားေတြႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့ပံုေတြက ႏိုင္ငံေတာ္သတ...See More
Min Thit Lwin ေဒၚေရႊစင္မြန္ေအာင္ေရ..ေျပာခ်င္းလြန္းအားႀကီးၿပီး ဗမာလိုေရာ English လိုေရာရႈပ္ကုန္ၿပီ....ေထာက္လွန္းေရးဆိုသည္မွာ မည္သည္႔အခါမွ မိမိေဆာင္ရြက္ေၾကာင္း သက္ေသအျဖစ္နဲ႔ေရာ၊ အထုတ္ေျဖျပတာမ်ဳိးလုပ္ေလ႔မရွိပါ...ဒါဟာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး အေလ႔အက်င္႔ျဖစ္ပါတယ္...ႏိုင္ေအာင္က မလာႏိုင္တဲ႔ သက္ေသကိုေခၚေနတာပါ..သူကိုယ္တိုင္လဲ သိပါတယ္..ဘယ္ေတာ႔မွေထာက္လွမ္းေရးက မလာဘူးဆိုတာ...သူေတာင္းဆိုခ်က္မျပည္႔ဝရင္..သူ႔ကိုစီရင္မဲ႔အခ်ိန္နဲ႕သက္ေရာက္မႈလဲ ေလ်ာ႔နည္းသြားႏိုင္ဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ ေထာက္လွန္းေရးကို ဆြဲထည္႔တာပါခင္ဗ်ာ....- Min Thit Lwin ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ေျပာစကားေတြဟာ..ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ေပၚလြန္ေစပါတယ္..ဒီစကားေတြဟာ သိပ္ကိုအစြမ္းထက္ပါတယ္..လူေသေပမဲ႔ နာမည္မေသဘူး ဆိုတဲ႔အမ်ဳိးအစားပါ.ဒီကေန႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာလဲ ဒီလိုရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ ေျပာႏိုင္ၾကရမွာပါ..ဒါေပမ႔ဲ ႏိုင္ေအာင္၊ မိုးသီး၊ေအာင္ႏိုင္ တို႔ဟာ ေခင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းကို တစ္ျပားသားမွ မျပသႏိုင္ရံုတင္မက ေခါင္ေရွာင္ၿပီး ေနရာဝင္ယူခ်င္ျပန္ေသးတယ္...
May Thingyan Hein ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment